خلاقیت ضعیف شد، چون نگاه حمایتی خانه هنرمندان به نگاه درآمدی تغییر کرد

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، چندی پیش مجید سرسنگی مدیرعامل خانه هنرمندان ایران از سمت خود استعفا کرد. این استعفا در ابتدا پذیرفته نشد اما پس از مدتی شورای عالی خانه هنرمندان با استعفای سرسنگی موفقت کرد. اکنون خانه هنرمندان ایران با سرپرستی محمد سریر اداره می‌شود و قرار است به زودی مدیرعامل جدید این خانه معرفی شود. برای دریافتی بهتر از جایگاه خانه هنرمندان و بیان انتظارات هنرمندان از این نهاد، پای صحبت‌های مسعود زنده‌روح کرمانی از هنرمندان عرصه تجسمی نشستیم.

مسعود زنده‌روح کرمانی عکاس پیشکسوت درباره تغییر مدیر خانه هنرمندان و جایگاه این نهاد در میان جامعه هنری می‌گوید: خانه هنرمندان در سال‌های گذشته مشکلاتی داشته که بخش عمده‌ای از این مشکلات مربوط به بودجه بوده است. شهردای تهران به عنوان جایی غیردولتی طبق روال همه شهرداری‌های دنیا باید از هنرمندان حمایت کند. خانه هنرمندان هم فضایی است برای شناسایی استعدادهای جوان و نمایش آثار هنرمندان معروف.

وی ادامه می‌دهد:‌ خانه هنرمندان در روزهای نخست فعالیتش حامی خوبی برای هنرمندان بود اما از زمانی که به مشکل بودجه برخورد کردند خانه هنرمندان هم مجبور شد در مباحث کسب درآمد ورود کند. اگر خانه هنرمندان به گالری تبدیل شود که بتوان آن را اجاره کرد و درآمدهایش را از هنرمندان بگیرد؛ با دیگر جاهای خصوصی مانند گالری‌ها هیچ فرقی ندارد.

این مدرس دانشگاه درباره جایگاه حقیقی خانه هنرمندان می‌گوید: خانه هنرمندان جایی است برای این که هنرمند بتواند با آرامش کارش را انجام دهد و خیالش راحت باشد که پشتیبانی دارد. چنین روندی در آغازِ فعالیت خانه هنرمندان وجود داشت اما پس از مدتی این حمایت و پشتیبانی از بین رفت. البته این تغییر روند هیچ ربطی به مدیرت نداشت؛ چرا که برای حمایت از هنرمند باید بودجه‌ای باشد. اگر ایده‌ی حمایت از هنرمندان در نظر مدیران آینده خانه هنرمندان باشد و شهرداری هم بیشتر حمایت کند، خانه هنرمندان می‌تواند به جایگاه واقعی خود برگردد.

وی ادامه می‌دهد:‌ وقتی جایی به وجود می‌آید دوران شکوفایی است و در آن دوران اتفاق‌های خوبی می‌افتد. خانه هنرمندان در مقایسه با جاهای دیگر جایی متفاوت بود. مگر ما چند جای دیگر داریم که مجموعه‌ای از نمایشگاه‌های تجسمی را یکجا دارد؛ موزه هنرهای معاصر، موزه امام علی علیه‌سلام، فرهنگسرای نیاوران و موسسه صبا، جاهایی هستند که از نظر وسعت قابل قیاس با خانه هنرمندان‌اند اما در این میان خانه هنرمندان تنها جایی است که برنامه‌هایی مُدون دارد.

زنده‌رح تاکید می‌کند:‌ خانه هنرمندان جایگاهش نسبت به جاهای دیگر متفاوت است. اگر این تلقی را داشته باشیم که خانه هنرمندان جای بروز استعدادهای خلاق یک جامعه هنری است، این خانه در بخش‌هایی موفق و در بخش‌هایی ناموفق بوده است. در جاهایی نتوانست این ارتباط را برقرار کند و دلیل مهم‌اش تغییر نگاه حمایتی به سمت نگاه درآمدی است.

این عکاس پیشکسوت می‌گوید: خانه هنرمندان می‌تواند جایگاهی برای همه هنرمندان باشد. خانه 7 گالری دارد و نسبت به موسسه صبا که دوبرابر خانه فضای گالری دارد، بی‌شک بسیار موفق‌تر بوده است.

وی ادامه می‌دهد: خانه هنرمندان حداقل در نمایش آثار بسیار موفق بوده است. در حال حاضر احتمالا تمام برنامه‌های خانه هنرمندان تا اواسط سال آینده تعیین شده است و مشخص است که تنوع آثار در این نهاد بسیار زیاد است. اما هنور پایگاهی برای حمایت از هنرمندان نشده است و مانیفست هنر ایران نمی‌تواند از این خانه بیرون بیاید. این اتفاق‌ها به این دلیل است که مدیران خانه هنرمندان بیشتر درگیر کارهای اجرایی شده‌اند و کمتر به محتوا دقت کرده‌اند.

زنده‌روح تاکید کرد: ما خروجی مناسبی نداشته‌ایم که بعد از هر سال خانه هنرمندان تعریفی از هنر ایران در سالی که گذشت را ارئه کند. بیشتر فعالیت خانه هنرمندان تنها در نمایش آثار خلاصه شده است. فکر کردن به این که ماهیانه چند میلیون تومان پول برق را می‌خواهید بدهید و پشتوانه‌ی مالی هم نباشد، دیگر اجازه فکر کردن به محتوا را نمی‌دهد.

وی ادامه داد: همین اواخر در و دیوار خانه هنرمندان را به یک شرکت تبلیغاتی فروخته‌اند. این‌ها جای خانه هنرمندان نبوده است. این نهاد جایی بوده که هنرمندان مستعد تقاضای خود را برای نمایش آثارشان ارائه می‌کردند و در شورایی آثارشان ارزیابی می‌شد و در صورت تایید، زمانی برای ارائه کارشان در نظر می‌گرفتند. اما الان برای چسباندن یک پوستر هم باید پول زیادی پرداخت کنند. بی‌شک مسائل اجرایی سنگ بزرگی در جلوی پای مدیران قرار داده است.

زنده روح می‌گوید: وقتی آقای سرسنگی در جلسه هیئت مدیره می‌گوید: «ورودی(کل بودجه) من 400 میلیون تومان است اما 4 میلیارد تومان هزینه کرده‌ام». این یعنی خانه باید جذب سرمایه بگذارد و این نسبت یک به 10 است. یعنی 10 برابر ورودی باید درآمد داشته باشد تا کارهای خانه هنرمندان انجام شود.

وی بر لزوم حمایت ارگان‌های مختلف از خانه هنرمندان تاکید می‌کند و می‌گوید:‌ البته من فکر نمی‌کنم که تنها شهرداری باید از خانه حمایت کند. چرا دولت به این سمت نمی‌رود که شرکت‌های خصوصی و یا سازمان‌های پردرآمد به جای پرداخت مالیات حامی مالی مجموعه‌های هنری شوند. این‌ها راهکار دارد اما دولت می‌خواهد پول به سیستم خودش وارد شود و وقتی پول وارد سیستم دولت شد، آنقدر مسائل در دولت هست که دیگر پولی از آن سیستم بیرون نمی‌آید. اگر قرار باشد شهرداری همیشه پول بدهد و هنرمندان هم خرج کنند، در جایی شهرداری هم می‌برد.

زنده روح ادامه می‌دهد:‌کسی که قرار است مدیر عامل خانه هنرمندان ایران باشد، باید شناخت کافی نسبت به خانه هنرمندان و جایگاه اصلیش داشته باشد. به انجمن‌های تخصصی باید بیشتر بها دهد. باید بتواند وضعیت درآمدی خانه هنرمندان را از سمت کسب درآمد از هنرمندان تغییر دهد. امیدوارم مدیرعامل آینده خانه هنرمندان به این اصل اهمیت بدهد که ارتباط مستقیم با هنرمندان داشته باشد. در چند سال گذشته هرگز ندیده‌ام که خانه هنرمندان مجموعه کتابی داشته باشد.

این عکاس پیشکسوت با اشاره به مطرح شدن نام تعدادی از گزینه‌های جدید برای مدیرعاملی خانه هنرمندان می‌گوید: در میان این افراد شاه‌آبادی را بهتر از بقیه می‌شناسم. او را به واسطه حضورش در معاونت هنری به خوبی می‌شناسم و مدتی هم از نزدیک با ایشان کار کرده‌ام. بنظرم او گزینه خوبی است. البته این به نظر شورا بستگی دارد و آن‌ها باید رزومه‌ها را بررسی کنند. تصور می‌کنم شاه‌آبادی با توجه به تجربه حضورش در معاونت هنری و ایده‌های بسیاری که آن زمان داشت و طبیعتاً الآن هم برای اداره هر مجموعه‌ای می‌تواند طرح و برنامه داشته باشد. امیدواریم فرد اصلح از سوی شورا انتخاب شود و خانه در مسیر درست و خوبی گام بردارد.

انتهای پیام/