استقبال غافلگیر کننده از دومین روز جشنواره فیلم کوتاه تهران

به گزارش خبرگزاری تسنیم، سی‌ودومین جشنواره فیلم کوتاه تهران در پردیس چهارسو در حال برگزاری است.

برداشت دوم: استقبال غافلگیر کننده
دومین روز برگزاری سی و دومین جشنواره فیلم کوتاه تهران با استقبال پرشور مخاطبان و علاقمندان فیلم کوتاه مواجه شد در قیاس با سایر جشنواره های سینمایی و با توجه به میزان اطلاع رسانی صورت گرفته، سالن¬های مملو از تماشاگر و راهروهایی که ازدحام علاقمندان تردد در آن را مشکل میساخت؛ از یک سو حیرت انگیز و با نگاهی دیگر مسرورکننده بود. از این استقبال خوب می توان گزینه "رشد نسبی علاقمندان به  فیلمسازی" را استخراج کرد. افزایشی که ضرورت توجه سیاست گذاران مدیریتی و مدیران بخش آموزش کشور را می طلبد.
به گزارش ستاد خبری سی و دومین جشنواره بین¬المللی فیلم کوتاه تهران، اما در اولین سانس روز پنجشنبه 4 مستند در سالن شماره یک پردیس چارسو نمایش داده شد. همچنین 5 فیلم داستانی در سالن شماره دو اکران شد. در بخش مسابقه سینمای ایران- تجربی نیز 8 فیلم در سالن شماره 4 به نمایش گذاشته شد. سالن شماره 5 نیز 8 فیلم راه یافته به مسابقه بین¬الملل را میزبان بود.
علاوه بر استقبال مردمی، حضور هنرمندان عرصه¬های مختلف هنری نیز در این روز قابل توجه بود. از هنرمند برجسته موسیقی کشورمان لوریس چکناواریان تا هنرمندان شاخص سینما و تئاتر کشور همچون محمد رحمانیان، اشکان خطیبی، میرقائد موسوی، علیرضا شجاع نوری، کاظم هژیرآزاد، آیدا پناهنده، آرش اسحاقی و ... در روز دوم جشنواره به تماشای آثار این دوره از جشنواره پرداختند.
سانس دوم این جشنواره بیشتر بر پنل های تخصصی و نقد و بررسی آثار مبتنی بود. در این سانس نقد و بررسی مسابقه ملی- مستند و تجربی، همچنین اولین نشست از سلسله جلسات «ضرورت تجربه گرایی در سینما» برگزار شد. 6 فیلم در بخش مسابقه بین¬الملل و 10 فیلم در بخش غیررقابتی ویدئوآرت بین-الملل به ترتیب در سالن های شماره 1 و 5 اکران شدند.
عمده مخاطبانی که در روز اول به تماشای فیلم نشستند؛ دانشجویان کارگردانی و فیلمسازی بودند به همراه بخشی از داوران بخش داخلی و بین¬الملل جشنواره و برخی از مسئولان سینمایی که پنجشنبه پر رونقی را برای جشنواره سی و دوم رقم زدند.
سانس 17 و 45 دقیقه روز پنجشنبه به اکران 6 فیلم در بخش مسابقه بین¬الملل، 10 فیلم در بخش مسابقه ملی- پویانمایی و 4 فیلم مستند در بخش رقابتی اختصاص داشت. ادامه نشست تحلیلی «ضرورت تجربه¬گرایی در سینما» و شب المپیاد از دیگر بخش¬های سومین سانس روز پنجشنبه بود.

فیلم های داستانی بخش مسابقه سینمای ایران با نمایش 5 فیلم در آخرین سانس روز پنج شنبه پی گرفته شد. همچنین 7 فیلم بخش ویژه مسابقه کشورهای آسیایی در سالن شماره 5 اکران شد و نمایش فیلم "کربلا جغرافیای تاریخ" و ادامه شب المپیاد پایان¬بخش دومین روز سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه بود.

جایزه ویژه کارگردانی از فالودی مجارستان برای یوسف کارگر

یوسف کارگر، جایزه ویژه بهترین کارگردانی نوزدهمین جشنواره فیلم‌ «فالودی» مجارستان، برای کارگردانی فیلم کوتاه آغی از تولیدات انجمن سینمای جوانان ارومیه را کسب کرد.
به گزارش روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، فیلم کوتاه «آغی» در ادامه حضورهای بین‌المللی در بخش مسابقه فیلم‌های کوتاه جشنواره «فالودی» مجارستان حضور داشت و با فیلم‌هایی از کشورهای مختلف به رقابت پرداخت.

مراسم پایانی این جشنواره روز جمعه هفتم نوامبر با حضور برخی از هنرمندان و اساتید دانشگاهی مجارستان در سالن اپرای بوداپست برگزار شد و هیئت‌داوران جشنواره جایزه ویژه خود برای بهترین کارگردانی را به یوسف کارگر برای کارگردانی فیلم کوتاه «آغی» اهدا کردند. هیئت داوران در بیانیه خود درباره اهدای این جایزه به کارگر اشاره کردند: «آغی یکی از جدی ترین و حس برانگیزترین فیلم‌ها در بین فیلم‌های رقابتی بود. ما به عنوان هیئت داوران همچون تماشاگران آن را بسیار دوست داشتیم. متاسفانه فیلم‌های اروپایی اغلب چیزی در مورد داستان‌های واقعی، مشکلات، غم‌ها و اندوه و ... نمی‌گویند ولی کارگردان فیلم آغی تمامی این موارد را در فیلم خود با به کارگیری فرم خوبی به اجرا درآورده است و ما را مجاب به اهدای این جایزه کرد».  این جایزه از طرف دانشگاه هنرهای سینمایی مجارستان اهدا می‌شود.

جشنواره بین‌المللی فالودی که هرساله در دو بخش فیلم و عکس با یک تم مشخص توسط آکادمی فیلم بوداپست برگزار می‌شود، باهدف بحث از طریق زبان تصویر و گفتگو میان دیدگاه‌های متفاوت، دارای برنامه‌های مختلفی چون نمایش فیلم، کارگاه‌های آموزشی، جلسات پرسش و پاسخ و … است. نوزدهمین دوره این جشنواره امسال با تم «تصمیم» در بخش‌های کوتاه داستانی، مستند، تجربی و دانشجویی در روزهای 6 و 7 نوامبر در بوداپست مجارستان برگزار شد.

فقر ژانر و فیلمنامه در سینما

در تلاش برای تعریف فیلم کوتاه، خود به خود با این مشکل مواجه می شویم که صرف نظر از مدت زمان آن، معیارهای دقیق یا ویژگی های روشنی وجود ندارد که در خصوص همه فیلم های کوتاه کاربرد داشته باشد. این مشکل تعریف هنگامی پیش می آید که این واقعیت را از نظر دور بداریم که فیلم کوتاه نه یک طبقه یا تعریف ژانری، بلکه اصطلاحی عام است که از روزهای نخست پیدایش سینما به کار برده شده است تا ژانرها و انواع ممکن فیلم را تبیین نماید. در این راستا جلسه نقد و بررسی فیلم‌های داستانی در روز اول جشنواره با حضور پیمان حقانی به عنوان مجری کارشناس و کارگردان‌های فیلم‌های داستانی، کریم لک‌زاده کارگردان فیلم «قمارباز»، امیر توده روستا کارگردان فیلم «جای منو توی اتاق بنداز» و فردین انصاری‌نژاد کارگردان فیلم «بیگانه» برگزار شد

به گزارش ستاد خبری سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران، در ابتدای این جلسه پیمان حقانی از وجود سالن‌های مناسب برای نمایش فیلم‌های جشنواره ابراز خرسندی کرد و گفت: «موضوع بحث من در مورد ژانر در سینمای ایران است. من منتقد نیستم و نیامده‌ام فیلم‌ها را نقد کنم، می‌خواهم کمی در مورد فیلم‌ها صحبت کنیم.»
وی ادامه داد: «قرار نیست ما همه مثل هم فیلم بسازیم، ما در ژانر و فیلمنامه دچار فقر هستیم. ما باید در ژانرهای مختف فیلمنامه بنویسیم تا دچار تکرار نشویم و آثار متفاوتی خلق شود. تماشاگران از دیدن یک مدل فیلم خسته شده‌اند و دوست دارند که در سبک‌های مختلفی فیلم ببینند.»

حقانی در ادامه در مورد فیلم «بیگانه» ساخته فردین انصاری گفت: «فیلم خیلی خوب شروع شده و با یک ریتم کند ادامه یافته است. در مدت زمانی که فیلم دارد، قصه کم می‌آورد. وقتی یک ریتم بیرونی کند است باید ریتم درونی تند وجود داشته باشد. ایده‌های خیلی خوبی در فیلم داشتی؛ من هم سوررئال را خیلی دوست داشتم اما پس از کسب تجربه به ساخت فیلم رئال رسیدم.»

فردین انصاری در پاسخ گفت: «من هیچ وقت به این فکر نمی‌کنم که فیلمم در چه ژانری ساخته شده است. به نظر من استفاده لفظ تند یا کند برای ریتم فیلم درست نیست. فیلم من مرز بین توهم و واقعیت است.»

در بخش دوم جلسه پیمان حقانی در مورد فیلم «جای منو توی اتاق بنداز» ساخته امیر توده روستا گفت: «فیلم خوبی ساختی و اگر قصد ساختن فیلم بلند داری و فکر می‌کنی می‌توانی با همین کیفیتی که فیلم کوتاه ساخته‌ای فیلم بلند هم بسازی، می‌توانی آثار خوبی خلق کنی. امیدوارم که فیلم‌های بلندت نیز همین‌قدر درجه یک باشد.»
امیر توده روستا اظهار کرد: «عکسی که در فیلم و روی حجله است، بر اساس زندگی شخصی من و فوت برادرم است. در ایده‌های من مرگ همیشه نقش داشته ولی بعد از گذشت مدتی از مرگ برادرم نگاهم به مسئله مرگ کمی تغییر کرد. من معتقدم دلیل موفقیت این فیلم کار گروهی بود که انجام دادیم. انتخاب درست عوامل به من خیلی کمک کرد و در کنار گروه فیلمسازی‌ام از ساخت این فیلم خیلی لذت بردیم. من از ابتدا قصد داشتم فیلم کوتاه بسازم اما تمام امکانات و عوامل را متناسب با یک فیلم بلند مهیا کردیم.»
وی در مورد بازیگران فیلمش ضمن بیان اینکه در کل تمام بازیگران فیلمم بسیار باهوش بودند و ما مدت زمان زیادی را نیز تمرین داشتیم، شرح داد: «بازیگران فیلم من تلفیقی از بازیگران حرفه‌ای و نابازیگران بود. نقش پدر را پدر خودم بازی کرد که به دلیل اینکه پایش شکسته بود مجبور شدیم فیلمبرداری را مدتی به تعویق بیاندازیم تا او بتواند سر صحنه فیلمبرداری حاضر شود. شاید دلیل خاصی برای این کار وجود نداشت و نقش موثر و پررنگی هم نبود، اما دلم می‌خواست این نقش را پدرم بازی کند.»

سومین کارگردان حاضر در جلسه کریم لک‌زاده کارگردان فیلم «قمارباز» بود. پیمان حقانی در مورد این فیلم گفت: «ریتم و بازی‌ها خیلی خوب بودند و من از دیدن فیلم لذت بردم، اما چرا هیچ کلوزآپ درستی از قمارباز به مخاطب ارائه ندادی.»

کریم لک‌زاده در توضیح قصه فیلمش گفت: «شخصیت اول فیلم من کاراکتر منفی و سیاهی است که همه او را جادوگر تصور می‌کنند. من چون او را یک شخصیت جادویی و غیرواقعی می‌دیدم نمی خواستم تصویر مشخص و واضحی از او ارائه دهم.»
فردین انصاری‌نژاد کارگردان فیلم «بیگانه» که در میان حاضرین در سالن نشسته بود شروع به انتقاد از فیلم لک‌زاده کرد و پرسید: «چرا کاراکتر قمارباز بعد از مرگ از زیر خاک بیرون می‌آید؟»
لک زاده با تاکید بر اینکه این فیلم یک اثر سوررئال است، گفت: «از محتوا و نوع ساختار فیلم مشخص است که توهم و رویا در فیلم وجود دارد و همه چیز عین واقعیت نیست.»
مهدی نادری فیلمنامه‌نویس، کارگردان و تهیه‌کننده سینما که در میان مخاطبان در سالن حضور داشت در انتقاد از تحلیل نامناسب فیلم‌ها توسط برخی از افراد گفت: «بزرگ‌ترین و نادرست‌ترین کار این است که در کار سوررئال بپرسیم چرا؟ مفهوم سوررئال کاملا مشخص است. در این گونه آثار حقیقت و خیال با هم تلفیق شده و غیر قابل تشخیص هستند. برای نقد و تحلیل درست و منطقی یک اثر باید منطق تحلیل مبتنی بر منطق فیلم باشد. شما می‌توانید بگویید که یک فیلم اثر خوبی نیست اما تحلیل آن باید بر اساس منطق و قاعده درست صورت پذیرد.»

لک‌زاده در ادامه توضیح داد: «این فیلم به بادبادکی شباهت دارد که می‌خواهد از زمین جدا شود اما نخ آن در زمین است. در هنگام ساخت این فیلم فکر کردم حالا که فیلم ترکیبی از واقعیت و خیال است بهتر است از روش دوربین روی دست در فیلمبرداری استفاده کنم تا غیرواقعی بودن صحنه‌ها و قصه از این طریق بهتر و بیشتر نشان داده شود.»

بزرگداشت زاون قوکاسیان برگزار می‌شود
بزرگداشت زاون قوکاسیان با حضور اسقف اعظم ارامنه اصفهان، عباس کیارستمی و ناصر تقوایی برگزار می‌شود.
به گزارش روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، مراسم بزرگداشت زاون قوکاسیان ساعت 15:45 دقیقه در سالن شماره 5 پردیس سینمایی چارسو و در حاشیه برگزاری سی و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران برگزار می‌شود.
این مراسم با حضور مدیران سینمایی کشور، هنرمندان پیشکسوت و جوان، فیلم‌سازان حاضر در جشنواره و اسقف اعظم ارامنه اصفهان، عباس کیارستمی و ناصر تقوایی برگزار خواهد شد.

رهبر ارکستر مشهور ایران و جهان : با سینما بزرگ شده ام

لوریس چکناواریان شاید متفاوت ترین مهمان روز دوم جشنواره فیلم کوتاه است که درباره آشنایی با فیلم و علاقه اش به هنر هفتم می گوید: «من از دیر باز با سینما آشنا هستم به دلیل اینکه پدرم سینمادار بود، از کودکی با سینما بزرگ شدم و امروز علاقه مند بودم از کمترین وقتی که داشتم برای دیدن یک فیلم کوتاه استفاده کنم.»

وی در گفت و گو با ستاد خبری سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران درباره اهمیت موسیقی در فیلم کوتاه گفت: «موسیقی یکی از ارکان سینماست و همیشه در فیلم های موفق از موسیقی خوب استفاده شده است. موسیقی می تواند در فیلم کوتاه هم تاثیر گذار باشد و باعث شود تا ارتباط خوبی بین فیلم و مخاطب بوجود بیاید.»
رهبر ارکستر موسیقی ادامه داد: «موسیقی فقط تعلق به فیلم بلند ندارد و در فیلم های کوتاه می تواند جایگاه خوبی داشته باشد و نقش آفرینی کند. موسیقی پتانسیل این را دارد که با یک قطعه کوتاه چند ثانیه ای و یا یک افکت تاثیر خود را در فیلم  بگذارد.»

چکناواریان در پاسخ به این سوال که آیا موسیقی می تواند در فیلم کوتاه و با توجه به زمان کم فیلم تاثیر کافی را داشته باشد؟ خاطرنشان کرد: «اگر کسی بخواهد حرفی را بزند با یک جمله کوتاه هم می تواند بگوید. موسیقی هم جدا از این قاعده نیست و با چند ملودی و قطعه کوتاه می تواند تاثیر گذار باشد.»

کارگردان نوجوان فیلم «هشدار»:هدفم در فیلم یادآوری تلف نشدن بیهوده وقتمان بود
کارگردان نوجوان فیلم «هشدار» معتقد است: امروزه بیشتر وقت ما بجای آنکه صرف کارهای مفید شود در داخل گوشی و فضای مجازی می  گذرد و من هدفم از ساخت هشدار این بود که بگویم نباید وقت خود را با کارهای بیهوده تلف کرد.

حسین زینلی که از رفسنجان در المپیاد فیلمسازی نوجوانان شرکت کرده بود و به عنوان یکی از 75 کارگردان منتخب المپیاد برای حضور در شب المپیاد نوجوانان به جشنواره فیلم کوتاه آمده است، در گفت و گو با ستاد خبری سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران در مورد موضوع و ایده فیلمش گفت: داستان فیلم من در مورد اعتیاد به تکنولوژی است و این که امروزه بیشتر وقت ما بجای آنکه صرف کارهای مفید شود در داخل گوشی و فضای مجازی می  گذرد.

وی با بیان اینکه اعتیاد فقط به مواد مخدر نیست امروزه انسانها اعتیاد به تکنولوژی دارند، گفت: هدف من از ساخت این فیلم این بود که بگویم نباید وقت خود را با کارهای بیهوده تلف کرد.
زینلی با اشاره به اینکه بابت ساخت این فیلم گواهی افتخار از داوران ملی در المپیاد فیلم نوجوان گرفته ام، خاطرنشان کرد: در گذشته فقط علاقه مند بودم و برای المپیاد فیلم ساختم اما در دوره جدید کلاس های فیلمسازی ثبت نام کردم تا بتوانم به صورت علمی و تجربی فیلم سازی را ادامه دهم.

گزارش نشست نقد و بررسی فیلم های مستند بخش مسابقه

حافظه تاریخی آوازی که رو به زوال است
سینمای مستند تنها ژانری است که اساس اصلی آن تحقیق و پژوهش و تبدیل آن به فیلمنامه است. در این میان فیلمسازی موفق می شود که بتواند از پژوهش ها به نفع درگیر کردن ذهن مخاطب با محتوای فیلم سود ببرد. دومین جلسه نقدوبررسی سینمای مستند در بخش ملی روز پنجشنبه 21 آبان با حضور مازیار فکری ارشاد مجری-منتقد، علیرضا حسینی، محسن رمضان زاده مستندساز با حضور 4 فیلم «میراث من آواز» به کارگردانی فاطمه موسوی، «گاهی فقط عشق» به کارگردانی احمد صراف یزد، «به اصفهان رو» به کارگردانی شهروز توکل و «گرگینگی» از محسن شاهمرادی برگزار شد.

** نیازمند ثبت رویدادها هستیم
به گزارش ستاد خبری سی و دومین جشنواره بین¬المللی فیلم کوتاه تهران، در ابتدای این نشست فاطمه موسوی کارگردان فیلم 30 دقیقه ای«میراث من آواز» درباره آواهای زنان بوشهری در این فیلم گفت: اصالتا بوشهری هستم و مثل همه فیلمسازان دنبال ریشه های خود رفتم. این فیلم 5 سال طول کشید چون تهیه کنندگی و تحقیق کار به عهده خودم بود اما آن قدر صدای این زنان لذت بخش است که به عنوان انگیزه اصلی ام برای فیلمسازی قرار گرفت. صدیقه و فاطمه دو خواهر بودند که سال آخر صدیقه دچار سکته شده بود و سرضبط که می خواند، آن قدر تحت تأثیر قرار گرفتیم که تمام عوامل سر ضبط ناراحت شدند و گریه کردند.

موسوی ادامه داد: بوشهر فرهنگ، آداب و رسوم ویژه ای دارد و به جرأت می توانم بگویم که دست نخورده باقی مانده و به عنوان فرزند این خطه با صدای سرزمینم کار کردم. می خواستم تمام عناصر این فیلم منحصرا به این خانم ها محدود باشد و آن قدر این نوع خواندن ها سینه به سینه منتقل شده که مثل شغل موروثی شده است. خیلی داستان غم انگیز است اما نمی خواستم فیلم تلخ تمام شود و در پایان آواز، به یاد صدیقه می آید.

در ادامه این نشست رمضان زاده در خصوص فیلم گفت: ما نیازمند ثبت رویدادها هستیم که در این دوران ارزشمند است. وقتی فیلم را می دیدم، تقویم مشخصی درباره اینکه آوازهای آرشیوی مربوط به چه سالی هستند، وجود نداشت و اگر نام مراسم فیلم های آرشیوی مشخص می شد، بهتر بود.

موسوی در پاسخ به رمضان زاده عنوان کرد: اتفاق بد این بود که زیرنویس انگلیسی و ایتالیایی آن حاضر بود و به دلیل عجله ای که داشتم نتوانستم خروجی و زیرنویس بگیرم.
حسینی نیز افزود: این پیرزن نمونه یک ایرانی است که حافظه تاریخی اش در حال نابودی است و فکر می کنم عمدی در نشان دادن این تصاویر بوده است.

فکری ارشاد نیز با تأیید این مطلب گفت: این شخصیت خیلی ویژه است و همه اصرار می کنند که فلان آواز را بخوان که یادش نمی آید و در پایان قطعه و آوایی که در فیلم شنیدیم را می خواند.

**دکترهایی که خانه خود را به دانشگاه هنر هدیه کردند
در ادامه نشست فیلم 21 دقیقه ای«گاهی فقط عشق» به کارگردانی احمد صراف یزد درباره زندگی دکتر مرتاض نقد و بررسی شد و این کارگردان درباره آن گفت: اساس و پایه فیلم یک سفارش براساس یک همایش بود که بعدها با صحبت با دکتر مرتاض تبدیل به فیلم شد. این فیلم ترکیبی همراه با پرتره و صحبت های خود دکتر بود. در شهری زندگی می کنم که نقش این دوبرادر در پزشکی خیلی تأثیرگذار بود.
در ادامه این نشست رمضان زاده در خصوص«گاهی فقط عشق» بیان کرد: صراف یزد کارگردان خوبی است که حتی سفارش هم می گیرد، خوب فیلم می سازد. استفاده از موسیقی غربی در جایی از فیلم روی بافت شهر سنتی شنیده می شود و از جملات به خوبی استفاده شده است.

صراف یزد ادامه داد: حسم روی مونتاژ این بود که خاطره انگیز است و درباره گذشته شخصی صحبت می کنم که خانه اش تبدیل به دانشگاه هنر شده است. روزی که فیلم را آغاز کردم نمی دانستم ظرفیت این شخصیت ها تا چه اندازه است که به فیلم تبدیل شود.

رمضان زاده نیز گفت: بعضی شخصیت ها آن قدر زندگی پر اوج و فرودی دارند که به راحتی قصه و درام پیش می رود. فیلمسازی درباره این دکترها که روند زندگی معمولی داشتند، سخت است چون فیلمساز باید در آن شخصیت ها اتفاق هایی پیدا کند که ارزش ساخت دارد.

علیرضا حسینی نیز درخصوص فیلم گفت: به لحاظ ساختاری  این فیلم را تلویزیونی می بینم چون بیوگرافی و پرتره تلفیق شده است. امکان این وجود داشت که در قاب بندی ها به مدیوم سینما نزدیک شویم.

**کپی از صنایع دستی در «اصفهان رو»
در ادامه این جلسات فیلم 28 دقیقه ای«به اصفهان رو» به کارگردانی شهروز توکل نقدوبررسی شد و این کارگردان درخصوص این فیلم گفت: مدنظرم این بود که کپی از صنایع دستی ایرانی که هویت ملی ما را تشکیل می دهند را نشان دهم و تنها مقصودم هجوم کالاهای چینی به بازار نبود.

رمضان زاده در ادامه نشست گفت: اجزای فیلم خیلی متناسب هستند و من هم درگیر این موضوع در بازار مشهد بودم. ما در تولید صنایع دستی شکست خوردیم و در فیلم شما می شنویم که این صنایع برای ما گران در می آید و اگر به سراغ دلیل این گرانی می رفتید، بهتر بود.

توکل در پاسخ گفت: تا جایی که وارد بحث شدم، می بینم چیزی که جایگزین این صنایع دستی از چین می آید، مثل آن هم نیست. حتی تولید کننده چینی همان پارچه با همان کیفیت را نمی آورد و ارزان هم نمی فروشد. تولید کننده در سطح سنتی بازار درگیر اطلاعات کم است. این فاجعه است که جنس چینی وارد شود و خودمان آن را سفارش دهیم. من خودم فرش را بردم و خیلی از فرش فروشان نمی دانستند فرش چینی است تا در مغازه سوم متوجه شدم.

علیرضا حسینی نیز گفت: جنس چینی کمتر از درجه پنجم به کشور ما نمی آید و وقتی فیلم را می دیدم اصلا باور نمی کردم فرشی که می بینم چینی باشد.

توکل در خصوص رجوع به گذشته و بررسی و تحقیق درباره اصفهان گفت: اصفهان به علت بازار بودن به وجود آمده و از اول شهر بوده و بیشتر اقتصاد بازاری داشته تا با کشاورزی آشنا باشد. در خلال تاریخ گویی ها به پانصد یا هزار سال گذشته برمی گردیم که یورش ها باعث نابودی اصفهان می شوند اما در طول این هجوم ها هیچ گاه صنایع دستی اصفهان از بین نرفت.

**کودکانی که قربانی می شوند
آخرین نشست نقدوبررسی به فیلم 18 دقیقه ای«گرگینگی» از محسن شاهمرادی ارشاد اختصاص داشت. در این فیلم چند روستا در یک منطقه مورد هجوم گرگ ها قرار می گیرند.
شاهمرادی در خصوص«گرگینگی» گفت: وقتی این اتفاقات در سال 88 شروع شد، یک مستند رادیویی با تحقیقات فراوان به نام «پنجمین نفر» ساختم و در آن گفتم که این کشتارها ادامه پیدا می کند. 2 سال روی پژوهش فیلم متمرکز شدم و فیلمنامه مستند را نوشتم و در این جریان عده ای کشته می شدند و مجبور می شدیم فیلم را دوباره با نظر کارشناسان بگیریم. کودکی که مورد هجوم گرگ قرار گرفته بود، یک روز بعد از کما بلند شده بود و وظیفه ام ایجاد سوال در ذهن مخاطب بود.

شاهمرادی درباره لحن فیلم گفت: نمی خواستم جزیره ای از دلایل را روبروی مخاطب قرار دهم. یاد گرفتم در محیط سینما و تصویر دلایل را نشان دهم. در ذهن همه ما می ماند که جفت گیری سگ و گرگ این وضعیت را به وجود آورده است.

فرید فرخنده‌کیش: آثار تولید شده در المپیاد نتیجه مجموعه ایده‌های بکر و ناب بچه‌ها بود

دبیر سی و دومین جشنواره فیلم کوتاه تهران گفت: «ما به بچه‌های المپیاد نه آموزشی دادیم و نه سعی داشتیم آموزش دهیم. آثار آنها نتیجه مجموعه ایده‌های بکر و ناب خود بچه‌ها بود و صرفا اگر دوستان دیگری کمک کردند، فقط جنبه همراهی داشت.»

به گزارش ستادخبری سی و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، شب المپیاد فیلمسازی نوجوانان عصر امروز (21 آبان ماه 1394) با حضور مدیران سینمایی و فیلمسازان نوجوان در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.

در ابتدای این مراسم فرید فرخنده‌کیش دبیر جشنواره و مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران گفت: «فکر می‌کنم بهتر است همان‌طور که برای این شب نام المپیاد را برگزیده‌اند امشب را به آنها واگذار کنیم و من تنها به گفتن چند جمله کوتاه بسنده می‌کنم.»

وی ادامه داد: «این اتفاق بزرگ به همت مجموعه‌هایی که وظیفه‌دار بخشی از سینمای ایران هستند، رخ داد. برای ساخت مجموعه فیلم‌هایی که در فرصت دو ماه و نیم تولید شد، ما نه آموزشی دادیم و نه سعی داشتیم آموزش دهیم. این آثار نتیجه مجموعه ایده‌های بکر و ناب خود بچه‌ها بود و صرفا اگر دوستان دیگری کمک کردند فقط جنبه همراهی داشت.»
فرخنده‌کیش اظهار کرد: «ما شاهد تولید 483 اثر در این اتفاق ملی بودیم. نکته مهمی که من لازم می‌دانم بگویم این است که انجمن شما را تنها نخواهد گذاشت و سعی می‌کنیم امکانات لازم را برای ادامه کار شما فراهم کنیم. در این بخش از جشنواره ما 75 اثر از 78 فیلمساز را مورد توجه قرار دادیم.»
وی تصریح کرد: «تفاوت این انتخاب با المپیاد فیلمسازی که در جشنواره فیلم‌های نوجوانان برگزار شد این است که در جشنواره 3 اثر از هر استان انتخاب شد ولی این 75 اثر با یک نگرش بدون نگاه به محل تولید انتخاب شده است.»
دبیر سی و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران در پایان از بچه‌های المپیاد فیلمسازی تشکر کرد و اظهار امیدواری کرد که این فیلمسازان نوجوان بتوانند آینده سینمای ایران را تضمین کنند.

پس از آنها فیلم «نقاشی‌ها حرف می‌زنند» ساخته رضا سلیمانی از خرم‌آباد به عنوان یکی از کم‌سن‌ترین فیلمسازان المپیاد پخش شد و از آتوسا سلیمانی بازیگر این فیلم و رضا سلیمانی دعوت شد تا روی سن آمده و در مورد این فیلم صحبت کنند. آتوسا سیلمانی بازیگر خردسال فیلم که با زبان شیرین کودکانه‌ای صحبت می‌کرد مورد توجه و تشویق حضار واقع شد. همچنین شقایق ورشوچی کارگردان فیلم «زندگی من» به عنوان دیگر کارگردان کم سن المپیاد نیز برای حضور روی سن دعوت شد و توضیحات مختصری در مورد فیلمش ارائه داد.

در ادامه از این سه هنرمند خواسته شد تا از میان 75 اثر انتخابی 10 فیلم را به صورت قرعه کشی برای نمایش در پایان این مراسم انتخاب کنند که فیلم‌های «سیاه تا سفید» ساخته امیرحسین قپانوری، «تفکیک» ساخته محمد اشراقی، «عکس» ساخته اسمر حسنی، «سنت کهن» ساخته محمدامین محمدی، «قفس زندگی» ساخته محبوبه کشتگر، «سفید سیاه» ساخته سها جهانشاهی، «دیلیت» ساخته احمد نصیری، «آدم‌های سر به زیر» ساخته فاطمه خدمتگزار، «شاید دیر» ساخته مهشاد ولی، «قانون» ساخته غزل روشن‌بخش انتخاب شد.
در ادامه توسط مهدی علی‌اکبرزاده مدیرکل اردوها و فضاهای پرورشی آموزش و پرورش، حبیب ایل‌بیگی مدیرکل اداره نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی، علیرضا شجاع‌نوری دبیر جشنواره فیلم‌های نوجوانان، مهدی پیمان‌دار معاون مالی بنیاد سینمایی فارابی از فاطمه موسوی، ریحانه حسن پور، اسما شیری، آرزو گلفام، محبوبه کشتگر، ملیکا سادات جناب‌زاده، غزل روشن‌بخش، فاطمه صادقی‌منفرد، پریزاد احمدی، مهشاد ولی، دنیا کرم‌زاده، پریا رازدار، زهرا عاقل، نگار تقوایی، ثنا علی‌آبادی، المیرا رستمی، دریا سایبانی، سارا رضاپور، سیده طاهره وحدانی، سها جهانشاهی، اسمر حسنی، ملیکا وزیری‌مقدم، پردیس رهبر سوره، صاحبه خدمتگذار، فاطمه خدمتگذار، زهرا حیدری، فریماه سیفی، زهرا حقیقت، پردیس پاکباز، سیده زهرا موسوی موحد، شقایق ورشوچی، آناهیتا یزدان‌شناس، نرجس حسین زاده، شقایق حیدری، ماهان ستایی مقدم، مهدی کاظمی، حمیدرضا مجتهدزاده، سید محمد تقیان، رضا سلیمانی، پارسا فریور، آرش سامانی خوزانی، حمیدرضا درخشان فر، محسن حمدی، صابر قنبرنژاد، مسعود دست‌آموز، حسین زینلی‌پور، یزدان موسی‌خانی، رسول احدی، محمد امین محمدی، کسری هدایت‌نیا، مصطفی عشرتی، سعید دانشور، محمد اشراقی، احمد قربانی، محمد حسین مهدیخانی، سیدعلیرضا چادردوزان، فرهاد سلطانی، امیرحسین موسوی، علیرضا براتی، امیرحسین قپانوری، علی غیاثی، میلاد جعفری، مهرداد سراج جباری، صادق اسحاقی، مصطفی حامی خواه، علیرضا فرامرزی، امیررضا احمدی، افشین بیجوند، کیانوش غلامی، سید مهدی طاهریان، محمد حسن خنجری، شایان گوهری، محمد استادیان، یزدان نصیری، آرمان برومند و احمد نصیری به عنوان 75 فیلمساز نوجوان برگزیده تقدیر به عمل آمد.

علیرضا شجاع‌نوری پس از تقدیر از نوجوانان فیلمساز گفت: «خیلی خوشحالم که بچه‌های المپیاد را می بینم. با دیدنشان روحم تازه می‌شود. امیدوارم این المپیاد در سال‌های آتی نیز در جریان باشد و این چشمه‌های جوشان انرژی را همیشه شاهد باشیم.»

وی تصریح کرد: «قصد ما از برگزاری المپیاد صرفا ساختن فیلم و تربیت فیلمساز نبود، بلکه قصدمان این بود که فیلمسازی را به عنوان یک کار دم دستی به نوجوانانمان معرفی کنیم و برویم به سمت اینکه هر نوجوان می‌تواند در اوقات فراغتش فیلمسازی را تجربه کند که اگر به این نتیجه برسیم و هر ایرانی یک فیلم سه دقیقه‌ای بسازد دیگر هر فیلمی ما را فریفته خودش نخواهد کرد.»

در حاشیه سی ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران،داور ژاپنی جایزه رضا فهیمی را اهدا کرد

رضا فهیمی که جایزه بخش آسیا و جایزه بزرگ جشنواره Short Shorts ژاپن را برای فیلم «کودکان ابری» از آن خود کرده بود، امروز و در حاشیه سی ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران جایزه‌اش را دریافت کرد.

به گزارش ستاد خبری سی و دومین جشنواره فیلم کوتاه تهران، سیگو تونو که برای داوری آثار جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به ایران آمده است این جایزه نقدی را طی مراسمی با حضور فرید فرخنده کیش دبیر جشنواره و مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران، حسن دزواره مشاور امور بین‌الملل جشنواره فیلم کوتاه تهران، آرش رصافی معاون تولید و پشتیبانی انجمن سینمای جوانان ایران به رضا فهیمی اهدا کرد.

پیش از این به دلیل موانع و مشکلات بین‌المللی بانکی امکان اهدای این جایزه به فهیمی مقدور نبود.

رضا فهیمی نیز ببرای تشکر از حسن توجه جشنواره Short Shorts یک بسته پسته به سیگو تونو هدیه داد که بسیار مورد توجه وی قرار گرفت.
فیلم «کودکان ابری» به کارگردانی رضا فهیمی و تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوانان ایران با کسب جایزه بزرگ جشنواره بین‌المللی Short shorts ژاپن طبق قوانین جشنواره مستقیما به آکادمی اسکار معرفی شده است.

این فیلم همچنین جایزه جشنواره مالزی را نیز کسب کرده است.

رئیس هیات مدیره انجمن تهیه‌کنندگان مستند:مگر می شود سینمایی بدون روایت داشته باشیم

فیلم مستند یکی از پایه های سینماست. چه بسا آثار مستندی که توانسته اند ارتباطی بسیار فراگیرتر و عمیق تر از فیلم های داستانی با مخاطب برقرار کنند. سعید رشتیان یکی از فعالان فیلم مستند معتقد است روایت به عنوان یکی از مشخصه های اصلی فیلم مستند در اغلب آثار این دوره از جشنواره قابل توجه است.

سعید رشتیان، رئیس هیات مدیره انجمن تهیه¬کنندگان مستند، در ارتباط با آثار مستند سی و دومین جشنواره فیلم کوتاه تهران، اظهار داشت: « در همه فیلم هایی که تا به حال دیده ام، نوآوری از جنس محتوایی و ایده پردازی بسیار پررنگ بود. از سوی دیگر دراماتیزه کردن و روایت فیلمیک مناسب از مشخصه اغلب مستندها بود.»

رشتیان در پاسخ به این پرسش که نقش روایت در آثار مستند چقدر است، پاسخ داد: «اساسا روایت همان ساختار نمایشی است. مگر می شود ما سینما داشته باشیم اما روایت نداشته باشیم؟ مهارت های فیلمساز در طراحیِ مناسب کار مشخص می شود. تجربه من می گوید به ندرت کارهایی که روایتِ طراحی شده مناسبی ندارند، موفق می شوند.»

وی با تاکید بر اینکه اینکه از فیلم 4 دقیقه ای تا 30 دقیقه ای روایت ها بسیار سرپا و چارچوب دار بود، ادامه داد: «هرچند ممکن است در کارهای بداهه اتفاقاتی بیفتد اما در اغلب موارد توانایی های فیلمساز در ایده پردازی و روایت مناسب باعث موفقیت یک اثر مستند می شود. کارهای بد زیادی در عرصه مستند به چشم می خورد که نشان می دهد بدون طراحی و تعریف مناسب نباید به سمت ساخت آثار مستند رفت.»

گفتنی است سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران از 20 تا 26 آبان ماه در پردیس چهارسو در حال برگزاری است.

سلسله نشست‌های تحلیلی ضرورت تجربه گرایی کلید خورد؛
رونق سینمای تجربه‌گرا در جشنواره سی و دوم

اولین جلسه از سلسله نشست‌های تحلیلی «ضرورت تجربه¬گرایی در سینما» با حضور احمد الستی (پژوهشگر و استاد دانشگاه)، شادمهر راستین(نویسنده و فیلمنامه نویس) و حامد سلیمان¬زاده(مجری-کارشناس) طی دو سانس در روز پنجشنبه 21 آبان ماه برگزار شد.

به گزارش ستاد خبری سی و دومین جشنواره بین¬المللی فیلم کوتاه تهران، الستی در ابتدای این نشست که با محوریت «تاثیر سینما از تجربه¬گرایی در هنرها و رادیکالیسم» برگزار شد، اظهار داشت: «طی سال‌های اخیر تاکید زیادی بر رونق سینمای تجربه‌گرا صورت گرفته است. تصور عموم از فیلم کوتاه، فیلم‌های داستانی، مستند و انیمیشن است؛ زیرا برای ساخت فیلم‌های تجربه‌گرا انرژی کمی گذاشته می‌شود.»

این استاد دانشگاه در ادامه افزود: «این در حالی است که عموم تحولات سینما در سایه تجربه¬گرایی اتفاق افتاده است؛ مثل رسیدن به توانایی¬های صداگذاری یا تجربیات استفاده از رنگ، پرده عریض و ... »
رویکرد اصلی این نشست نشان دادن ارتباط تجربه‌گرایی در سایر هنرها و استفاده از آنها در سینمای تجربه¬گرا بود که با نمایش قطعاتی از فیلم‌های مختلف همراه شد.
• سینما در ماهیت تجربه‌گراست

الستی با طرح پرسشی مبنی بر اینکه چگونه هنرهای دیگری که در اختیار سینماست به صورت تجربی وارد سینما شدند، به ارائه پاسخ آن پرداخت و گفت: «سینما ترکیبی از هنرهای دیگری چون موسیقی، نقاشی، معماری و ... است. این محصولِ ترکیبی در ماهیت همیشه تجربه¬گرا بوده و معبری برای ورود سایر هنرهای تجربه¬گرا قرار گرفته است.»
در ادامه مراسم فیلم "سقوط خاندان آشِر" ساخته 1928- آمریکا به نمایش گذاشته شد. به گفته الستی این فیلم، معماری تجربی را وارد سینما می¬کند. الستی در این باره توضیح داد: « شاید آنچه ما به عنوان حضور معماری نوگرا از آن یاد می¬کنیم همان طراحی صحنه باشد. این فیلم از طریق به کار گرفتن دکورهایی تازه و فرمی نو، کارکردهایی نوین در هنر معماری می¬آفریند و در سینما به خوبی به فیلم تبدیل می شود.»

"زهر و ابدیت" عنوان فیلم بعدی بود که به نمایش گذاشته شد. در این فیلم تجربه‌گرا آفرینش تصویرهای متفاوت مورد توجه قرار گرفته. الستی در این باره گفت: «یکی از دائمی ترین دغدغه¬های فیلمسازانِ تجربه‌گرا ماهیت تصویر است.»
نمایش فیلم " درهم تنیده" که کیفیت نقاشی را مورد تجربه قرار می‌دهد و "مجسمه‌سازی در فضا" با تاکید بر تغییر کارکرد رنگ در یک تجربه سینمایی بخش بعدی این نشست تحلیلی بود. همچنین موسیقی تجربه‌گرا در فیلم فرانسوی "باله مکانیک" مورد چالش قرار گرفت.

شادمهر راستین در دومین سانس از این نشست، بحث « تاثیر سینما از تجربه‌گرایی در هنرها و رادیکالیسم» را پی گرفت و اظهار داشت: «ماهیت تجربه چیست؟ وقتی فردی مهارت زیادی در انجام عملی پیدا می‌کند از او به عنوان فردی باتجربه یاد می‌کنیم، در عین حال وقتی کسی اولین برخورد را با یک امر دارد، تجربه گراست.»

راستین از تجربه در "اجرای جدید" و "انتقال یک مفهوم" به عنوان دو جنبه کلی تجربه‌گرایی یاد می‌کند و می‌گوید: « در عصر حاضر بیشتر تجربه در مفاهیم را داریم. باید در نظر داشت که برای یک کار تجربی بخشی از اتفاق، اثرمان و بخشی خودمان هستیم.»

• وقتی هنرمند جلوتر از اثری هنری قرار می¬گیرد
او با بیان اینکه شاید نخواهید اولین فیلم کوتاه‌تان مثل سایر آثاری که می‌شناسید باشد، در توضیحی بیشتر افزود: «یک راهش دیدن 20 هزار فیلم خوب است که در عمل شدنی نیست. از سوی دیگر سینما مثل یک اثر نقاشی و یا موسیقی نیست و به یک مجموعه عواملِ همراه و هم‌فکر نیاز دارد.»

راستین در ادامه اضافه کرد: «در شروع قرن بیستم مهمترین اثر هنری «هنرمند» است به گونه‌ای که جلوتر از اثر هنری‌اش قرار می‌گیرد.»

در ادامه مراسم برداشت جدیدی از فیلم «سگ اندلسی» و اثری که مطابق با تجربه در اجرا بود، به نمایش گذاشته شد.

راستین با بیان اینکه در دهه 20 مجموعه فیلم‌های جریانِ اصلی سینما به دلیل اهمیت به بازده اقتصادی از بُعد هنر و سرگرمی دور می شوند، خاطرنشان می‌کند: «تغییر در هر دوره¬ای متفاوت است. اما اعتراض به نوع روایت از ویژگی‌های اصلی فیلمسازان دوره حاضر در ایران است. هرچند رادیکالیسمی که اعتراض دارد باید کنش‌مند باشد. اما احساس می¬کنم چیزی که در ایران وجود دارد اعتراض به واکنشؤ‌هاست. مهمترین نیاز امروز بیان فردی خودِ فیلمساز است.»

در یک جمع‌بندی کلی می‌توان گفت کلیدواژه‌ؤهای این نشست، یکی "هنرِ واکنشی" است که در دهه اخیر در سینمای ایران پررنگ شده و برخی آثار را به سمت ابتذال نظریه سوق داده است. دیگری کلیدواژه "انسان- خالق" است یعنی کسانی که آثارشان فراموش می¬شود اما خودِ هنرمند همواره جلوتر از اثر هنری‌اش قرار می‌گیرد.

نشست های تحلیلی «ضرورت تجربه‌گرایی در سینما»  طی سه جلسه تحت عناوین "تاثیر سینما از تجربه‌گرایی در هنرها"، "خاستگاه¬های اجتماعی تشکیل دهنده سینمای تجربه‌گرا" و "جایگاه ذهنیت و ناخودآگاه در سینما" به ترتیب در روزهای 21، 22 و 23 آبان ماه راس ساعت 15 و 45 دقیقه در سالن شماره 3 پردیس چارسو برگزار خواهد شد.

گزارش نقد و بررسی مسابقه ملی تجربی؛
سینمای تجربی؛حذف همه چیز بدون از بین رفتن سینما

دومین نشست نقد و بررسی فیلم‌های تجربی در دومین روز جشنواره با حضور مهدی نادری(فیلمساز) و کارگردانان فیلم‌های «بالانس» علی فرآورده، «پرنده و ماهیگیر» مجید امیراصلانی زنجانی، «بداهه‌خوری در دستگاه هاضمه» مجید شهبازی و «خآب آلودگی» رضا نوروزی‌گوهر برگزار شد. این نشست درحالی برگزار شد که اهالی سینمای تجربی در یک فضای جدید و در تاریکی مطلق به نقد آثار پرداختند.

به گزارش ستاد خبری سی و دومین جشنواره بین الملی فیلم کوتاه تهران، در ابتدا پس از کنار رفتن پرده سن نادری و کارگردانان به همراه چراغ قوه‌هایی که بر پیشانی خود داشتند روی سن حضور یافتند. پس از آن کارگردانان به معرفی خود و کارهایشان پرداختند.

علی فرآورده کارگردان فیلم بالانس در مورد این فیلم گفت: «فیلم یک فیلم تجربی است و هر کسی هم ممکن است برداشت خاص خودش را داشته باشد. فقط دوست داشتم فرم را از لحاظ بصری و هم ایده و ساختار یک تجربه جدید داشته باشیم.»

مجید امیراصلانی نیز اظهار داشت: «من نمی‌توانم بگویم فیلمساز هستم و فقط دوست دارم همه چیز را تجربه کنم و این فیلم هم نتیجه یک کارگاه است که آن را تجربه کردم.»
مجید شهبازی دیگر مهمان این نشست نیز گفت: «دوست دارم که در روز تولدم که امروز است از تجربه یک فیلم تجربی لذت ببرم.»

نوروزی‌گوهر نیز درباره فیلم خود توضیح داد: « این فیلم نتیجه یک تنفر است؛ تنفر از همه چیز. از سینمایی که می‌بینم گرفته تا بازی کردن‌ها. چرا که فیلم‌هایی را که می‌بینم موضوعی را نمی‌شکافد. در فیلم تجربی که حاصل تأمل در یک لحظه است موضوعی را در ده دقیقه شکافتیم و می‌خواهیم آن را طور دیگری ببینیم.»

پس از آن نادری شمعی را به یاد قربانیان خشونت و تروریسم روشن کرد و گفت: «یادمان باشد هم‌اکنون که ما به راحتی درباره اتفاقات فرهنگی صحبت می‌کنیم، ممکن است در همین لحظه عده‌ای در دستگاه منفور تروریسم کشته می‌شوند و حسرت یک لحظه تنفس را دارند.»

علی فرآورده در ادامه درباره فیلم خود اظهار داشت: «این فیلم یک داستان خطی نیست و از یک ایده و اتمسفر برخاسته است. در واقع حاصل درگیری‌های ذهنی خودم بود، درباره کره زمین و هستی جاذبه زمین و... ولی نه از لحاظ علمی و معنی آن. بیشتر در بحث تخیلی آن مانور دادم.  ما دو روز زندگی یک شخصیت را در فیلم نشان دادیم که در آن دو روز یک عقاب برایش غذا می‌آورد. هر کس قرار است از این فیلم برداشت خودش را داشته باشد.»

پس از آن رضا نوروزی در همین رابطه افزود: «قبل از هر چیزی ما باید ببینیم قبل از اینکه نقد کنیم، چگونه می‌خواهیم با اثر مواجه شویم. این نحوه مواجهه بسیار اهمیت دارد. فکر می‌کنم دلیلش عدم هم‌زبانی اصولا وجود ندارد و به نسبت به آن هم اقدام نمی‌شود.»

نادری نیز در خصوص فیلم فرآورده تاکید کرد: «به نظرم فیلم شما شبیه یک داستان است. سوال ایجاد می‌شود روابط علی و معلولی ایجاد می‌کند و قرارداد می‌گذارد، درباره آن یک رفتار محافظه‌کارانه ایجاد می‌کنیم. بنابراین آیا فکر نمی‌کنید این فیلم در ابتدا یک فیلم داستانی بوده است؟آیا درباره حقیقت حرف زدی یا واقعیت؟»

فرآورده در پاسخ بیان کرد: «به نظر من فیلمم در حال بازی بین داستانی و تجربی است. به‌نظرم حقیقت و واقعیت ندارد بیشتر دید فلسفی دارد. در سینمای تجربی هم می‌توانیم داستان داشته باشیم.»
سپس نادری افزود: «بر سر مفهوم سینمای تجربی بحث زیاد است. سینمای تجربی تلاش و مرارت و شجاعت یک انسان آگاه است برای اینکه خودشان را شجاعانه در اختیار گسترش زبان سینما قرار می‌دهند. مثلا بسیاری از شیمیست‌ها به دانش پزشکی خدمت کردند ولی قربانی آن کشفی هستند که انجام دادند؛ اما ما امروزه دیگر نمی‌میریم. فیلمساز تجربی قرار نیست فیلمی بسازد که مردم خوششان بیاید. معمولا با عواطف و احساسات سر و کار ندارد. این فیلم قربانی گسترش زبان سینما است و آنقدر شجاع است که آن را با ما به اشتراک بگذارد.»

**به حذف همه چیز بدون از بین رفتن سینما معتقدم
پس از آن امیراصلانی درباره فیلمش گفت: «این فیلمی که از من دیدید ماحصل یک کارگاه است. در واقع بحث موضوعی و داستانی ندارد و در کل یک پلان بود. من چیز جدیدی را در این کارگاه‌ها تجربه کردم. ما انواع و اقسام ایده‌های مختلف را جلو بردیم. این فیلم نه کارگردان داشت و نه فیلم‌بردار. نه می‌توان نشستن پرنده روی فنس را کارگردانی کرد و نه ماهی‌گیری.
وی ادامه داد: من جزو معلم‌هایی هستم که خودم کار می‌سازم و با شاگردانم تجربه می‌کنم. من فقط دوست دارم تجربه کنم و به حذف همه چیز بدون از بین رفتن سینما معتقدم. صحنه‌های فیلم ما زندگی‌اند و ما فقط به عنوان یک هنرمند تجربه شاعرانه‌ای از آن می‌کنیم تا فیلم دیده شود. من به سینمای جدیدی فکر می‌کنم. باید فیلم‌هایی بسازیم که فقط در سینما بتوان آن را دید و نه در منزل. تماشاگر هم جزئی از بازی است که فقط در سینما حضور دارد.

**بداهه‌خوری در دستگاه هاضمه، فیلمی پر از صدای خوردن!
شهبازی نیز در خصوص فیلمش گفت: «این فیلم درباره میل به خوردن است. صدای غذا خوردن دیگران مرا همیشه آزار می‌داد. که با استفاده از ریتم خود به خود فیلم به سمت موسیقی رفت. البته پایان فیلم با صدای بود که ستاد برگزاری جشنواره از آن ایراد گرفت.»

وی افزود: «من در این فیلم فقط با تک فریم‌ها کار کردم و حدود 1700 فریم را در دوقیقه کنار هم گذاشتم و سعی کردم هیچ فریمی اضافه نباشد.»

شهبازی در خصوص چرایی انتخاب نام این فیلم گفت: «در ابتدا نام این فیلم خوردن بود. این فیلم مجموعی از صداهای خوردن خوراکی‌های مختلف است. بداهه‌خوری مجموع کارهابی روزمره است که ما انجام می‌دهیم و ما به آن اوبژه آنقدر نزدیک می‌شویم که ممکن است حال ما را خراب کند ولی با آن کنار می‌آییم.»

نادری در ادامه گفت: «یکی از کارکردهای سینمای تجربی این است که فیلمساز شجاعت دارد که به عنوان مثال دوربین معکوس می‌کند، ممکن ما به عنوان تماشاگر از آن خوشمان نیاید ولی این روند آرام آرام در سینما به روایت‌های جدید تبدیل خواهد شد؛ بسیاری از فیلم‌های داستانی محصول این نوع سینما هستند.»

در ادامه نوروزی‌گوهر نیز در رابطه با فیلمش گفت: «باید این سوال را مطرح کرد که آیا تجربه فیلمساز به مخاطب نیز منتقل می‌شود یا خیر. به نظرم یک وهم است. ولی مجبور بودم از نشانه‌های آشنا برای اینکه نمخاطب فیلمم را ببیند استفاده کنم. و همزمان نشانه‌های دیگری بزارم که آن را رد کند. میخواستم که بیننده از فیلم جدا شود و دوباره برگردد. نمی‌خواستم بیننده را مرعوب کنم. من هنگام فیلم ساختن به تجربی و تکنیکی بودن آن فکر نمی‌کنم.»

همچنین در پایان این نشست نادر مشایخی(آهنگساز پیشکسوت) که از مهمانان جلسه بود در خصوص فیلم تجربی گفت: «من می‌توانم تجربه را در مدیوم‌های مختلف نظیر هنر، موسیقی و.. تجربه کنم و به مخاطب فکر نمی‌کنم. خودم مخاطب فیلمم هستم. تجربه چیزی است که قانونی ندارد. موسیقی تجربه‌ای گذرا است و دائما در حال تغییر است. فراموش نمی‌شود بلکه مخاطب آن را در خاطرش نگه می‌دارد. گیاهی که من دوست دارم علف هرز است چرا که نابود نمی‌شود؛ همچنین حیوان مورد علاقه من کرم خاکی است چرا که در رفتارش امیدی ندارد و فقط می‌داند که باید برود و راهش را پیدا کند.»