شهرزاد سریالی که پای مخاطب را از ماهواره می برد

 به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، عرضه سریال «شهرزاد» از ابتدای حضورش در چرخه شبکه نمایش خانگی با حواشی و حرف و حدیث های زیادی همراه بوده است؛ جریان هایی که به نظر می رسد فارق از جنجال عادی حاکم بر محصولات هنری که بین اهالی هنر و مخاطب معمول با برخی غرض ورزی ها علیه سرمایه گذاران این پروژه به نوعی از محدوده حاشیه های هنر خارج و به بی عدالتی و قضاوت های یک طرفه در مورد آن رسیده است.

حسن فتحی، کارگردان به نام ایرانی، چند ماه پیش تولید سریالی عاشقانه برای عرضه در شبکه نمایش خانگی آغاز کرد ، این سریال در ابتدا “روزی روزگاری عاشقی” نام داشت که سپس به “شهرزاد” تغییر نام یافت. نویسندگی این مجموعه نمایش خانگی نیز حسن فتحی انجام داده است؛ او که پیش از این ساخت سریال های مشهور و پرمخاطبی چون پهلوانان نمی‌میرند، میوه ممنوعه و مدار صفر درجه در کارنامه خود دارد، در این مجموعه با بازیگران سرشناسی چون ابوالفضل پورعرب، علی نصیریان، شهاب حسینی و ترانه علیدوستی همکاری کرده است. لازم به ذکر است که سریال شهرزاد سومین محصول خانگی تصویر گستر پاسارگاد پس از شاهگوش و ابله می باشد.

این سریال که از حضور برخی بازیگران به نام سینمای ایران نظیر شهاب حسینی – ترانه علیدوستی – ابوالفضل پورعرب – علی نصیریان – پریناز ایزدیار – مصطفی زمانی – مهدی سلطانی – محمود پاک نیت – حمیدرضا آذرنگ – هومن برق نور و... بهره می برد در همان روزهای ابتدایی توزیع به دلیل کشف ذائقه مخاطب و کیفیت بی سابقه آن در چرخه تولید محصولات نمایش خانگی؛ خیلی خوب جای خود را در میان مخاطبان پیدا کرد و با استقبال گسترده ای همراه شد که همین استقبال نشان دهنده وجود چند نکته در تفکر سازندگان آن بود.

نکته اول: استقبال بی نظر از سریال شهرزاد نشان دهنده این نکته است که می شود با تولید آثار فاخر حتی در شبکه نمایش خانگی و با داشتن اهداف اقتصادی در مسیر درست و انقلابی گام برداشت و با حفظ موازین اسلامی و پیگیری خط فرهنگی انقلاب اسلامی اثری جذاب تولید کرد تا مخاطب به جای گرایش به سریال های ماهواره که بلاشک در پروژه نفوذ فرهنگی حکم کارگردان ماجرا را تا به امروز داشتند؛ سریالی در شبکه نمایش خانگی را دنبال می کند.

به بیان ساده تر حربه ای که دشمن تا حدودی در آن موفق شده تهاجم فرهنگی است که قبل از سال 80 رهبر معظم انقلاب از آن به عنوان هجمه فرهنگی نام بردند اما توسط مسوولان وقت مغفول ماند و اگر در جامعه شاهد ورود مسایل غیرفرهنگی هستیم، به بی تفاوتی نسبت به این امر برمی گردد و امروز تحت عنوان نفوذ در ادبیات سیاسی و فرهنگی ما جا گرفته است؛ تولید چنین آثاری که دارای جذابیت بالا برای مخاطب است به سادگی می تواند بسیاری از حربه های فرهنگی دشمن را که از طریق سریال های ماهواره به دنبال پیگیری آن است خنثی سازد.

نکته دوم: تمامی حملات تبلیغاتی،ضد دینی ،ضد فرهنگی ،ترویج فساد و تغییر فرهنگ از طریق همین ماهواره در خانواده ها راه پیدا می کند؛ در چنین شرایطی به فرض محال، اگر ادعاها در مورد سرمایه گذاری در پروژه شهرزاد درست باشد، آیا به جذب مخاطب در داخل نمی ارزد ؟ مخاطبی که به سادگی می توان آن را با ذائقه اصیل ایرانی اسلامی پرورش داد و در قسمت های مختلف سریال به ان خوراک فرهنگی ارائه کرد حتی اگر به نظر عده ای به واسطه کیفیتش، با استقبال همراه شده باشد ، باز هم به داشتن این نکته می ارزد که مخاطب به جای دیدن سریال های مستهجن ماهواره یک اثر اسلامی با رویکرد انقلابی را مشاهده خواهد کرد.

به هر حال به نظرمی رسد برخی دلواپسی های محور این سریال که در چند روز گذشته شاهد آن بودیم به دلیل وجود این نکته است که برای نقد سیاسی برخی افراد سعی می کنند این پروژه را قربانی کنند و کوچکترین توجهی به این امر نمی شود که تولید پروژه فاخر در داخل کشور که قابلیت جذب مخاطب را دارد هر چند هزینه بر؛ یا با اهداف اقتصادی باشد اما به ماهواره ندیدن مردم می ارزد!! و در آخر بحث اینکه سرمایه گذار بخش خصوصی در پروژه فاخر آن هم با قدرت ریسک پذیری بالا با مشاهده اینگونه برخوردهای سیاسی و جناحی شاید برای بار دوم هیچگاه به عرصه هنر پا نگذارد و با فرض وجود این اتفاق اهالی رسانه و هنر با دست خود شعار حمایت از هنر داخلی و احیای سینمای ایران را زیر سوال می بردند!!

منبع:سایت رویکرد