اینجا مهربانی را به آدرس دل‌ها جستجو می‌کنند/ دیوارهای اصفهان مهربان شدند
این روزها در کوچه‌پس‌کوچه‌های شهر و در روزهایی که سوزِ سرما همه‌جا را فراگرفته، به دیواری می‌رسی که گرمابخش دل‌ها شده است. دیواری که مردم آن را به دیوار مهربانی می‌شناسند و برپایه مهر و همدلی بنا شده است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، اینکه قصه دیوار مهربانی از کجا شروع شد، شاید آن‌قدرها مهم نباشد. مهم شروع یک حرکت خیر و همه‌گیر شدن آن در شهرهای مختلف است.
همین‌که مردم در پس این همه دغدغه‌های روزمره‌شان، هنوز هم در گوشه و کنار ذهن‌شان، به یاد نیازمندان شهر هستند و با کوچک‌ترین حرکتی، آستین همت بالا زده، به میدان آمده و سعی بر مشارکت و رونق کار خیر دارند، ارزشی دوچندان دارد.
همین‌که یادشان نرفته، اگر امروز لباس گرمی به تن دارند، هستند کسانی که در آرزوی تن‌پوشی ساده، فارغ از اینکه در این سرمای زمستان تنی را هم گرم کند، روز خود را شب می‌کنند و حالا چندتایی از این دیوارهای مهربانی در اصفهان هم بنا شده است تا نصف جهان نیز از این سفره مهر و عطوفت بی نصیب نماند و از قافله مهربانی عقب نماند.
«نیاز داری ببر؛ نیاز نداری بزار»
آنچه از دور نگاه هر رهگذری را به خود جلب می‌کند و حس کنجکاوی‌اش را برمی‌انگیزد تا جلوتر رفته و بیند دقیقاً چه خبر است، دیدن عبارت «نیاز داری ببر؛ نیاز نداری بزار» است! از لباس گرم گرفته تا لباس معمولی، کیف و کفش و کلاه و شال‌گردن ... بر روی این دیوار جای گرفته است. عده‌ای لباس به دست می‌آیند و عده‌ای لباس به دست می‌روند!
می‌توان قسمت کرد به جای اینکه جنگید!
«نمی‌دانم شاید مشکل ما آدم‌ها اینکه فقط به فکر زندگی خودمان هستیم. به فکر اینکه امشب چه لباسی بپوشیم. به فکر اینکه فردا کجا بریم. شام کجا باشیم و ...! شاید خیلی‌ها رو بی‌رحمانه فراموش کردیم و فقط داریم سعی می‌کنیم آدم‌های خوبی باشیم یا اینکه نشان بدیم آدم‌های خوبی هستیم؛ اما آیا واقعاً این طوری است؟» این‌ها را زهرا دختری 23 ساله می‌گوید که کنار این دیوار ایستاده و نظاره‌گر معامله مهربانی است. یکی می‌آورد و دیگری می‌برد! یکی که نیازی ندارد و یکی که نیازمند است!
او ادامه می‌دهد: «دنیای ما آدم‌ها آن‌قدر سرد و بی‌روح شده که باید خودمان دست‌به‌کار شویم و گرمش کنیم. زندگی کوتاه‌تر از آن است که فکرش را می‌کنیم. باید تا جای ممکن مهربانی کرد.»
خدا کند به دست کسانی برسد که نیازمندند...
آن‌طرف‌تر هم مادری در حال آویزان کردن یک سری لباس به این دیوار است! او می‌گوید: «دیوار مهربانی یک حرکت دوست‌داشتنی است. لذت بردم. آفرین به افراد خوش‌فکر و خوش‌ذوق. خدا کند واقعاً به دست کسانی برسد که نیازمندند.»
او هرچند ایده این کار مردمی و خداپسندانه را یک ایده خوب و قابل‌تحسین می‌داند، اما از طرف دیگر حرف‌های دیگری نیز برای گفتن دارد. او می‌گوید: «ایده خوبی است ولی مشکلی که وجود دارد و سبب می‌شود این نوع کارها زیاد ادامه‌دار نشود، عدم فرهنگ‌سازی است. متأسفانه برخی افراد چه بخواهیم چه نخواهیم با فرهنگ این نوع کارها آشنایی ندارند و به محض دیدن این دیوار، تمام لباس‌ها را جمع می‌کنند و می‌روند.»
لازمه تقویت حرکت‌های مردمی، فرهنگ‌سازی است
مدیرکل کمیته امداد امام خمینی (ره) استان اصفهان ضمن تقدیر از طرح مردمی دیوار مهربانی به تسنیم می‌گوید: ظهور و بروز چنین حرکات مردمی در جامعه امروزی، نشانی از زنده و پویا‌بودن کمک‌رسانی به همنوعان است.
مهدی مجلس‌آرا بابیان اینکه این حرکات نوعی پدیده اجتماعی با تأثیر روانی خاص روی جامعه است، عنوان می‌کند: فراگیرشان چنین حرکت‌هایی در جامعه، حس نوع‌دوستی و انسان‌دوستی را در جامعه تقویت کرده و در بین مردم به‌خصوص کودکان و نوجوانان رواج می‌دهد.
وی لازمه تقویت این حرکت زیبا را فرهنگ‌سازی می‌داند و معتقد است: دیوار مهربانی طرحی کاملاً مردمی است، اما نیازمند نظارت و فرهنگ‌سازی جدی مردم و مسئولان است تا بهتر و زیباتر دیده شود.
مدیرکل کمیته امداد امام خمینی (ره) استان اصفهان می‌گوید: اگر بخواهیم چنین طرحی همیشگی و پایدار باشد، باید فرهنگ‌سازی را چاشنی آن کنیم به‌گونه‌ای که مردم بهترین لباس‌ها و وسایل خود را به این دیوار آویخته و از طرف دیگر نیز نیازمندان واقعی به سراغ این دیوار بروند.
وی تأکید می‌کند: فراموش نکنیم نیازمندان جامعه فعلی ما به‌غیراز پوشاک نیازهای مهم‌تر دیگری نیز دارند که متأسفانه مغفول مانده است.
یادمان باشد در سرمای استخوان سوز زمستان، شهر ما به این دیوارهای مهربانی بیشتر از هر زمان دیگری نیاز دارد. هرکدام از ما می‌توانیم یک دیوار مهربانی بسازیم؛ و به امید روزی که آن‌قدر مهربان باشیم که نیازی به این دیوارها نباشد.
"یاد من باشد فردا دم‌ِصبح
جور دیگر باشم
بد نگویم به هوا، آب، زمین
مهربان باشم با مردم شهر…"
گزارش از زینب تاج‌الدین
انتهای پیام/
