پیشرفت ما در ورزش انفرادی به‌صورت گلخانه‌ای است/ راهی جز خصوصی‌سازی در ورزش نداریم
مربی تیم ملی کاراته و رئیس دانشکده تربیت‌بدنی دانشگاه تبریز گفت: ما در ورزش‌های انفرادی به شکل خودروی و گلخانه‌ای پیشرفت داشته‌ایم و باید خصوصی‌سازی در ورزش صورت گیرد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، «تابه‌حال در ورزش‌های تیمی راه اشتباه را پیش رفته‌ایم، چراکه همه دنیا یک مسیر را سپری کرده‌اند و آن جز خصوصی‌سازی باشگاه‌های ورزشی نیست!» این جملات را سعید نیکوخصلت می‌گوید، ورزشکار صاحب نامی که خیلی بیشتر از مدعیان فعلی، برای ورزش استان زحمت‌کشیده است.
او زمانی در مثلث طلایی کاراته (کاتا) استان و کشور قرار داشت و عناوین آسیایی و جهانی قابل‌توجهی را برای این کشور کسب کرده است و اکنون در کنار مربی‌گری کاراته، تدریس در دانشگاه و تربیت جوانان، مربی‌گری آمادگی جسمانی را نیز بر عهده دارد.
عضویت در تیم ملی کاراته به مدت 10 سال، مسئولیت مربی‌گری تیم ملی کاراته به مدت 15 سال، مدرس بین‌المللی آمادگی جسمانی و مسئولیت مربی‌گری بدن‌سازی تیم تراکتورسازی تبریز ازجمله اقدامات ورزشی او بوده است.
علاوه بر کسب عناوین ورزشی او برای علمی کردن رشته تربیت‌بدنی در استان زحمات بسیار کشیده است و جزو اولین پایه‌گذاران دانشکده تربیت‌بدنی دانشگاه سراسری تبریز است.
«سعید دباغ نیکوخصلت» که مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری خود را در دانشگاه تهران به اتمام رسانیده است، تاکنون 60 مقاله ISI و دو دستگاه ثبت اختراع را در کارنامه پربار خود دارد.
متن زیر حاصلی گپ و گفتی محور ورزش استان و عمومی‌تر شدن بحث ورزش است.
آقای نیکوخصلت، به‌عنوان یک صاحب‌تجربه در حوزه ورزش وضعیت ورزش استان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
ورزش ما از یک موضوع بسیار بزرگی رنج می‌برد و این موضوع ورزش استان ما را نیز تحت تأثیر قرار داده است، مسئولان همواره ورزش را جدا از مردم دیده‌اند درحالی‌که ورزش باید بتواند حداکثر مشارکت عموم جامعه را جلب کند. ورزش قهرمانی بخشی از ورزش است و باید به آن توجه ویژه شود اما همه ورزش نیست و حتی ورزش همگانی می‌تواند در بسترسازی ورزش قهرمانی مؤثر واقع شود.
ما بودجه‌های کلانی برای ورزش قهرمانی به‌ویژه ورزش‌های تیمی هزینه می‌کنیم ولی نتیجه‌ای که باید از آن داشته باشیم چیزی نیست که انتظار می‌رود!
خب تحلیل شما از این شرایط چیست؟ راهکاری برای برون از شرایط فعلی دارید؟
ما راهی جز انتخاب مسیری که کشورهای جهان پیش‌گرفته‌اند نداریم. مگر کشورهای موفق جهان در عرصه ورزش‌های تیمی و قهرمانی کاری جز خصوصی‌سازی باشگاه‌ها انجام می‌دهند؟
به دنبال سرمایه‌گذاری در ورزش میزان اشتغال مستقیم و غیرمستقیم افزایش می‌یابد و در کنار آن امکان جذب درآمد از طریق برگزاری مسابقات بین‌المللی، جذب گردشگران و سطح سلامت و بهداشت جسمی و روانی جامعه افزایش می‌یابد.
مانع اصلی در روند سرمایه‌گذاری در بخش ورزش کشورها عدم رؤیت منافع قابل‌برگشت حاصل از این سرمایه‌گذاری به‌صورت مستقیم است.
درحالی‌که نگرش مثبت به ورزش و امور جنبی آن سودهای سرشاری را به‌طور مستقیم و غیرمستقیم در آینده نصیب آنان می‌نماید. باشگاه‌ها باید به سمت خصوصی‌سازی بروند و در این صورت هست که می‌توانیم درباره تأثیرپذیری جامعه از ورزش و اختصاص بودجه در این حوزه حرفی برای گفتن داشته باشیم. در حال حاضر اکثر مردم جامعه ما نظاره‌گران ورزش هستند و خود کوچک‌ترین فعالیتی در این حوزه ندارند.
عملکرد وزارت ورزش و جوانان را در این حوزه چگونه ارزیابی می‌کنید؟
وزارت ورزش می‌توانست فعالیتی بهتر از این داشته باشد و به نظر من ادغام سازمان تربیت بدنی با جوانان باعث شد که در حق جوانان اجحاف شود! البته توزیع منابع مالی در بخش ورزش نیز چندان قابل‌توجه نبوده است و به دلیل توزیع نامناسب آن حتی آسیب‌هایی را نیز در سال‌های اخیر به همراه داشته است.
از گفته‌های شما برداشت می‌شود که در جامعه ما آن‌طور که باید در میان عموم مردم به ورزش توجه نمی‌شود، درست است؟
بله کاملاً، همان‌طور که گفتم مردم بیشتر نظاره‌گر ورزش هستند تا عمل‌کننده به آن میزان مشارکت ورزشی 15 الی 30 درصد اعلام می‌شود درحالی‌که آمارهای علمی این رقم کمتر از 7 درصد است! شفاف‌سازی در این حوزه اقدامی بسیار مهم است و مردم باید از آینده بیماری که این آمار برایشان ترسیم می‌کند آگاه باشند.
جامعه‌ای که با ورزش بیگانه باشد جامعه‌ای بیمار است. شیوع بیماری‌های قلبی-عروقی و دیابتی و همچنین افسردگی در جامعه افزایش داشته است و ما همواره از تأثیر نقش پیشگیرانه ورزش در این حوزه غفلت کرده‌ایم و به درمان‌های شیمیایی روی آورده‌ایم.
در دانشگاه تبریز آیا پژوهش‌های کاربردی برای تأثیرات درمانی ورزش انجام‌شده است؟
در آخرین اقدامات انجام‌شده گروه‌هایی 45 نفره از بیماران قلبی عروقی و دیابتی را با تمرینات ورزشی و تغییر سبک زندگی و ترک عادت‌های غذایی بد در دوره‌های 3 الی 6 ماهه تحت مطالعه قرار داده‌ایم که نتایج درخور توجهی به‌دست‌آمده است. قویاً رویکرد علوم ورزشی به سمت نقش پیشگیری و کنترل و یا درمان بیماری‌ها است و ما در این زمینه مطالعات کاربردی قابل‌توجهی را به منصه ظهور رسانده‌ایم.
برای اینکه بتوان این شرایط را در جامعه گسترش داد باید روابط دانشگاه و جامعه را توسعه بخشید؛ قبول دارید؟
بله قطعاً همین‌طور است، کشور ما در تولید علم در دنیا رتبه 17 را داراست اما در کاربردی کردن علم رتبه 87 دنیا را داریم منظور از علم تمام علوم کشاورزی، مکانیک، روانشناسی و ... است. البته اقدامات شایسته‌ای در دانشگاه انجام می‌شود، اما ما باید به دنبال کاربردی کردن آن باشیم. در رشته تربیت‌بدنی نیز برای آنکه بتوانیم تأثیر آن را در جامعه مشاهده کنیم، باید با جامعه ارتباط داشته باشیم! مشکلات حاضر در این زمینه خارج از مقوله صحبت‌های این جلسه است ولی تنها راه برون‌رفت کشور از وضعیت فعلی کاربردی نمودن دانشگاه‌ها در راستای حل مشکلات جامعه است.
آقای دکتر نیکوخصلت، علیرغم اینکه بیشترین منابع مالی در ورزش‌های تیمی سرمایه‌گذاری شده است، اما ما همیشه شاهد موفقیت ورزش‌های انفرادی بوده‌ایم! در این مورد چه تحلیلی دارید؟
البته باید توجه کرد که در ورزش‌های انفرادی نیز به شکل خودروی و گلخانه‌ای پیشرفت داشته‌ایم. در این مقوله باید به موضوع اول بحثمان برمی‌گردم، اینکه ما برای موفقیت ورزش‌های تیمی چاره‌ای جز خصوصی‌سازی باشگاه‌ها نداریم! تا کی می‌توان بودجه‌های دولتی را به این باشگاه‌ها تزریق کرد و نتیجه مطلوبی نگرفت؟ ورزش‌های انفرادی هم در مقابل این ورزش‌ها همواره مظلوم واقع‌شده‌اند! و به‌طورکلی ما در ورزش جایگاه مستحکم و ثابتی را به دست نیاورده‌ایم و به رشد و توسعه همه‌جانبه در ورزش نرسیده‌ایم. این احتمال دارد که ما در رده‌بندی المپیک نسبت به برخی کشورها جایگاه بهتری داشته باشیم ولی بااین‌حال نمی‌توان مشارکت ورزشی اندک در کشور را در مقایسه با مشارکت‌های 50 درصدی ممالک پیشرفته نادیده بگیریم و به چند مدال گلخانه‌ای در المپیک بسنده نماییم!
در مورد دستگاه‌های ثبت اختراع خود نیز توضیح بدهید.
دو دستگاه ورزشی ثبت اختراع‌شده است که یکی از آن‌ها تقویت شوت فوتبال است و در حال تجاری‌سازی است و دیگری تقویت مهارت‌های پرتابی دست در بسکتبال و هنرهای رزمی است. به نظر می‌رسد که اگر روند مناسبی را در امر تولید و عرضه به بازار جهانی داشته باشیم در این صورت در فرایند تبدیل علم به ثروت و کارآفرینی توانسته‌ایم گام‌های قابل‌توجهی برداریم.
گفت و گو از امیر ملک زاده
انتهای پیام/