مقاومت فلسطین تولید موشک‌های ساخت داخل را از کی کلید زد

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، موضوع موشک های مقاومت فلسطینی در نوار غزه بخش قابل توجهی از مناقشات مربوط به آرمان فلسطین را به خود اختصاص داده است. از زمان پرتاب اولین موشک مقاومت از غزه به سمت اراضی اشغالی در سال 2001 ، گروه فلسطینی که به دنبال سازش مسالمت آمیز با صهیونیست ها بودند ، تولید و پرتاب این موشک ها را بیهوده دانسته و معتقد شدند که این اقدامات جز ویرانی و کشتار چیزی برای ملت فلسطین ندارد، این در حالی است که گروه های مقاومت معتقد بودند این موشک ها سلاح های بازدارنده و توانمندی است که در آینده بیش از پیش مورد استفاده قرار خواهد گرفت و خواهد توانست شکاف موجود در موازنه قدرت به نفع رژیم اشغالگر قدس را پر کند. رژیم اسرائیل به این موشک ها به عنوان یک تهدید استراتژیک نگاه می کند، موشک ها یک زلزله را در نظریه های امنیتی اسرائیلی ها مبتنی بر سلامت جبهه داخلی و انتقال عرصه درگیری ها به اراضی دشمن ایجاد کرده است.

بعد از گذشت 13 سال از شلیک اولین موشک از نوار غزه به سمت اراضی اشغالی ، سه جنگ بزرگ رژیم صهیونیستی بر ضد این منطقه صورت گرفته که تازه ترین این تجاوزها در سال 2014 انجام شده است. در طول این مدت سلاح مقاومت فعالیت و تأثیرگذاری خود در روند جنگ را به اثبات رسانده و از ابزاری برای ایجاد دردهای حاشیه ای برای دشمن در پی حوادث انتفاضه الاقصی در سال 2000 به خطر روزافزون در سطح یک خطر استراتژیک برای رژیم صهیونیستی تبدیل شده است ، خطری که به نظر نمی رسد اشغالگران قدرت تعامل با آن یا رهایی از دست آن در شرایط کنونی را داشته باشند.

بنا بر اهمیت این موضوع ، در این مقاله نحوه توسعه توانمندی های موشکی فلسطینی ها در این مرحله را مورد بررسی قرار داده و تمرکز ویژه ای بر توسعه کمی و کیفی این موشک ها و خسارت های سیاسی و نظامی و اقتصادی و انسانی اشغالگران در پی شلیک این موشک ها اراضی اشغالی خواهیم داشت.

اول: توسعه توانمندی های موشکی مقاومت غزه از 2001 تا 2014

سیاستی که تشکیلات خودگردان از زمان تأسیس در سال 1993 در قبال فعالیت های مسلحانه گروه های مقاومت از جمله حماس در پیش گرفته بود، به صورت تدریجی منجر به از بین رفتن زیرساخت های نظامی گروه های مقاومت شد، آنهم در شرایطی که این گروه ها در مرحله تأسیس و آغاز به کار خود بودند. این رویکرد با تهدید و بازداشت عناصر و فرماندهان نظامی این گروه ها از سوی سرویس های امنیتی تشکیلات خودگردان ادامه پیدا کرد. همچنین رژیم صهیونیستی با استفاده از اطلاعاتی که در نتیجه هماهنگی امنیتی با تشکیلات خودگردان به آن دست پیدا می کرد، اقدام به ترور عناصر و فرماندهان این گروه ها می کرد.

با این وجود شکست مذاکرات کمپ دیوید و ایجاد انتفاضه الاقصی در سال 2000 و آزادی برخی زندانیان شامل فرماندهان سیاسی و نظامی جنبش حماس و سایر گروه های فلسطینی باعث شد گزینه ها و ابزارهای نظامی به صورت جدی مطرح شوند. این شرایط ویژه زمانی تشدید شد که ارتش رژیم اسرائیل استفاده از قدرت نظامی مفرط بر ضد مقاومت مردمی فلسطینی ها را در دستور کار قرار داد.

با افزایش محاصره زمینی و دریایی و هوایی اراضی کرانه باختری و نوار غزه از سوی رژیم صهیونیستی و محدود شدن حمایت های عربی و اسلامی در مسیر کمک رسانی به گروه های مقاومت به شعارهای بدون عمل، این گروه ها به ویژه جنبش حماس و گردان های عزالدین قسام شاخه نظامی آن به دنبال جایگزینی برای دستیابی به سلاح و به ویژه موشک بودند. به این ترتیب آنها اقدام به وارد کردن مواد اولیه صنایع موشکی به نوار غزه نموده تا بتوانند در حد امکان زیرساخت های تولید بومی موشک ها را در این منطقه بدون کمک کرانه باختری ایجاد کنند، چرا که شرایط امنیتی و سیاسی کرانه باختری در آن زمان برای این اقدامات مناسب نبود.

استفاده از این موشک ها در وهله اول برای کسانی که بر روی روند سازش با رژیم صهیونیستی حساب کرده بودند، بیهوده به نظر می رسید. رژیم صهیونیستی و شهرک نشینان نیز در ابتدا این موشک ها را یک آتش بازی قلمداد می کردند که نیازمند تفکر و توجه زیادی نیست. اما با گذشت زمان و پیشرفت های مستمر گروه های فلسطینی، دیدگاه طرف های مختلف نسبت به این موشک ها تغییر کرد، تا جایی که رژیم اسرائیل آنها را یکی از مهم ترین چالش های نظامی خود خوانده و تأکید دارد که غلبه بر آن در شرایط کنونی مشکل به نظر می رسد.

1- آغاز فعالیت های موشکی در فلسطین

مقاومت فلسطین در درجه اول تولید موشک های ساخت داخل را در داخل نوار غزه پس از آغاز انتفاضه الاقصی کلید زد. به این ترتیب گردان های القسام اولین موشک آزمایشی را در ژوئن سال 2001 شلیک کرد. برد این موشک به یک و نیم کیلومتر می رسید. در اینجا ذکر این موضوع لازم است که نضال فرحات و تیتو مسعود از یگان صنایع نظامی گردان های القسام اولین کسانی بودند که دیدگاه تولید بومی موشک ها را مطرح کردند.

مرحله اول تولید موشک ها جستجوی وسایل و مواد منفجره به کار رفته در داخل آنها هست. مقاومت فلسطین با موانع و سختی های گسترده ای در این مورد مواجه بود ، از جمله اینکه مواد لازم در اراضی اشغالی وجود نداشت ، این در حالی بود که یگان های مهندسی و توسعه وابسته به شاخه های نظامی گروه های مقاومت برای تولید مواد ارزان جهت ساخت موشک متکی به خودشان بودند.

اشغالگران اسرائیلی سعی کردند از ورود سلاح و مواد لازم به دست عناصر مقاومت ممانعت کنند. این اقدام از طریق تحمیل محاصره اراضی فلسطینی در کرانه باختری و نوار غزه دنبال شد و تا جایی پیش رفت که اشغالگران از ورود بسیاری از مواد اولیه که در برخی صنایع فلسطین به کار می رفت نیز جلوگیری کردند. مهم ترین این موارد شوینده هایی بود که احتمالاً حاوی ترکیباتی بود که به صورت دوگانه مورد استفاده قرار می گرفت و نیروهای مقاومت می توانستند از آن جهت تولید مواد منفجره استفاده کنند.

صهیونیست ها همچنین از ورود برخی مواد به‎ کار رفته در کشاورزی به نوار غزه جلوگیری می کردند، به این بهانه که این مواد در تولید مواد منفجره ویژه موشک ها و دیگر صنایع نظامی مورد استفاده قرار می گیرد، اما این فشارها و تنگناها تفکر عناصر مقاومت در ایجاد مسیرهای بومی برای عبور از این مشکلات را متوقف نکرد، به گونه ای که برخی منابع در گردان های القسام تأکید دارند که این گردان ها حتی از مدفوع حیوانات برای تولید برخی گازها و مواد شیمیایی مورد استفاده در تولید مواد منفجره استفاده کرده اند.

ابو عبیده سخنگوی گردان های القسام می گوید که تمامی موشک های نوار غزه تا سال 2007 بومی بودند و وارداتی نبودند ، چرا که این موشک ها نیازمند ماده منفجره تی ان تی نبودند. در موشک های قبل از این تاریخ به جای تی ان تی از مواد داخلی استفاده می شد که همان قدرت انفجاری را داشتند. روزنامه اشپیگل آلمان در گزارشی در زمینه صنایع موشکی فلسطینی ها تأکید می کند که مواد اولیه یک موشک حدود 500 یورو ( 735 دلار) هزینه دارد.

این گزارش می افزاید که یکی از افراد شاغل در تولید موشک های وابسته به جنبش جهاد اسلامی گفت که آنها ماده تی ان تی را از سودان و از طریق تونل های موجود در مصر وارد نوار غزه می کردند. این در حالی است که برخی مواد دیگر با قایق ها از طریق دریا از اروپای شرقی به غزه می رسید. شبکه سی ان ان در گزارشی در رابطه با ترکیب مواد اولیه به کار گرفته شده در تولید موشک های فلسطینی توضیح می دهد که این مواد آمیخته ای از شکر و نفت و الکل و کودهای شیمیایی است.

صنایع موشکی جنبش حماس از طریق تیم توسعه تسلیحات در این جنبش آغاز به کار کرد ، صلاح شحادة یکی از برجسته ترین مؤسسان شاخه نظامی حماس شخصاً نظارت بر صنایع نظامی این جنبش را بر عهده داشت و برای کارکنان این بخش امکانات مادی و فنی آن را مهیا می کند. عدنان الغول از مهندسان ارشد نظامی در گردان‌های القسام نیز جزو این تیم بود. وی در مدت پنج سالی که در تبعید به  سر برد تجربه زیادی در زمینه تولید موشک‌ها و مواد منفجره به دست آورده بود. وی در سال 1988 از غزه به مصر رفت و در ادامه به سوریه تبعید شد.

یحیی عیاش از دیگر مهندسان صنایع نظامی حماس بود. یاسر طه و زاهر النصار از دیگر عناصر فعال در این عرصه بودند. از زمانی که محمد ضیف بعد از شهادت صلاح شحادة مسئولیت گردان های القسام را برعهده گرفت، شخصاً نظارت بر روند فعالیت یگان صنایع نظامی و توسعه موشک های این جنبش را زیر نظر داشت.

حماس در رابطه با تکنولوژی ساخت موشک به دیگر گروه های مقاومت فلسطینی نیز کمک کرده است. این موضوعی است که ابو عبیده به آن اشاره و تأکید می‌کند که از اینجا بود که این جنبش در استفاده از تکنولوژی این صنعت از دیگران برتر بود.

این گزارش در چندین بخش ادامه دارد ....