تا زنده اند قدرشان را بدانیم

به گزارش خبرگزاری تسنیم، حرمت نگاه داری و «قدرشناسی» وظیفه ای انسانی است خصوصا قدرشناسی از پدران و مادران شهیدان، هم آنان که خون پاک فرزندانشان را به پای عزت دین و میهن ریختند همان بزرگوار مادران و پدرانی که عشق به قرآن و عترت و عشق جانفشانی در راه استقلال و سربلندی وطن را با شیر آغشته به اشک بر حسین (ع) و لقمه های حلال در جسم و جان میوه های دلشان نهادینه کردند، و آن روزها که دشمنان ایران و ایرانی به سودای خام و خیال باطل تکه تکه کردن و فتح ایران با چراغ سبز و کمک دو ابرقدرت آمریکا و شوروی و بسیاری از کشورهای منطقه، لشکر آراستند و جنگی ناعادلانه و بی امان را علیه مُلک و ملت ما به راه انداختند، پدران و مادرانی از جنس عزت و غیرت، نوردیده های خود را، دلبند فرزندان خود را برای دفاع از قرآن و ایران ، برای دفاع از حریم شرف و ناموس وطن، عازم جبهه ها کردند تا ایران  ویران نشود تا خاک این کهن بوم و بر ، زیر چکمه های صدامیان و تحت سلطه اهریمنان نماند ، تا چشم ناپاک حرامیان به ناموس ایرانیان نباشد، تا ثبات و امنیت ایران به تاراج نرود، تا حیثیت مردم این سامان لگدکوب متجاوزان نشود و چون پدران و مادران شهیدان، فرزندان عزیزتر از جان خود را آن گونه با خلوص نیت در راه خدا و به عشق جلب رضای حضرت حق عازم جبهه ها کردند و چون عزت و استقلال و اقتدار و سربلندی امروز ایران و ایرانی ، برخورداری از توان بسیار فوق العاده بازدارندگی در مقابل هر متجاوز ، نفوذ منطقه ای و فرامنطقه ای ایران عزیز، پیشرفت های شگرف علمی در زمینه های گوناگون، امنیت بی نظیر کشورمان آن هم در این «دایره آتش» و منطقه بس ناامن و پشتوانه اساسی دیپلمات ها در غالب کردن اراده ملت بر کشورهای بزرگ و مدعی کدخدایی جهان در جریان موضوع هسته ای و «برجام» همه و همه ثمرات گرانقدر خون پاک شهیدان و مدیون و مرهون از خودگذشتگی ها، و صبر و مقاومت پدران و مادران شهیدان این مرز و بوم است.

باید قدرشان شناخته و حرمتشان نگاه داشته شود باید بر چادر عفت و عزت و بزرگی مادران شهیدان بوسه زد باید روح بزرگ و جان های پاکشان و عاشقانه های مادری شان و صبر جانانه شان الگو باشد و باید بر شانه ها و دست های پدران شهیدان بوسه زد باید صبر و غیرت و همتشان برای نسل امروز و فردا الگو باشد، باید نام و یاد این بزرگوار مادران و پدران به هنرمندی هرچه تمام تر در دل تاریخ، در دل کتاب های درسی ، در اشعار و سروده ها و در دل فیلم ها و نقاشی ها، نقش بندد تا هیچ گاه فراموش نشوند این اسوه های گذشت و تقوا و صبر و بردباری خصوصا در این مقطع زمانی که  مادران و پدران شهیدان یک به یک بر اثر بیماری و کهولت سن پس از تحمل دوران فراق به وصال فرزندان شهیدشان و خدای شهیدان می رسند.

و هزاران دریغ و افسوس که ما از نعمت و برکت حضور این بزرگواران در بین خود محروم می شویم، از دعاهای از دل بر خاسته شان ، از نفس های پر از شمیم صبر و رضایت و ایثار و از خودگذشتگی شان، از دانستن راز و رمزهای فراوان درون سینه هاشان که هرکدام مخزنی از معرفت و رضایت و عشق به خدا و هزاران درس است،محروم می شویم، ای کاش خصوصا مسئولان آن گونه که شایسته است قدرشناس این سرمایه های معنوی کشورمان باشند، ای کاش این ذخایر گرانقدر و الگوهای صبر و مقاومت به درستی به نسل امروز و فردا شناسانده شوند ای کاش تا وجود این عزیزان گرمابخش زندگی ها و حضورشان برکت زندگی مردم این سامان است، قدرشان و نقش و سهم شان در عزت و سرافرازی و اقتدار ایران شناسانده شود ای کاش «روش تربیتی» ، «سبک زندگی» و «فرزندپروری» مادران و پدران شهیدان با استفاده از روش های درست، باورپذیر و البته هنرمندانه برای نسل امروز و آیندگان تبیین و الگوسازی شود، ای کاش برای همگان دلایل و چرایی های حرمت گذاری و قدرشناسی رهبر فرزانه انقلاب از خانواده های شهیدان و خصوصا پدران و مادران این عزیزان و همچنین دیدارهای رئیس جمهور محترم با این بزرگواران تبیین شود، ای کاش معنی این عبارت پرمغز خامنه ای عزیز به عنوان رهبر و پدر امت که به مادر شهید فرمود: «حاج خانم خوش به حالتان شما از ما جلوترید» برای همه مسئولان و مردم شکافته شود، ای کاش از خاطرات، درس ها و نکته های نهفته در سینه این عزیزان رمزگشایی کنیم، حرف هایشان را ضبط کنیم ، بنویسیم، ترویج کنیم و از این دل گفته های مومنانه و خالصانه سرمایه ها بسازیم برای نسل های امروز و فردای کشورمان، بشنویم و یاد بگیریم از خودگذشتگی را، مقاومت ، صبر، ایمان و توکل را از این عزیزان که با تکیه بر چه ایمان راسخی راضی شدند و با چه «دل بزرگی» با خدای خود معامله کردند که بعضی تک پسر یا تک «فرزندشان» را ، بعضی 2 عزیز خود، برخی 3 فرزند دلبندشان ، بعضی 4 پاره تن خود و برخی حتی 5پاره جگر خود را برای ماندگاری و سرافرازی و عزت و استقلال و حیثیت دین و میهن تقدیم کردند.

ای کاش برای مردم گفته شود بزرگوار انسانی به نام حاج علی نقی اعتمادی که همین چند روز پیش به ناگاه از بین ما پرکشید و هم آشیانه3 جوان شهیدش شد چه انسان مومن، باورمند، مقاوم و صبوری بود چقدر این مرد خدا با آن جثه کوچک اما روح بزرگ پایبند به «مرام پهلوانی» بود، چقدر متواضع و چقدر عاشق اهل بیت بود آن خادم علی بن موسی الرضا (ع) ، ای کاش برای مردم گفته شود که چقدر مهربان بود و همیشه لبخند بر لب داشت، چقدر با همسر بزرگوار و مادر فرزندانش آن شریک زندگی اش، آن مونس تنهایی اش با ادب و مهربانی سخن می گفت و رفتار می‌کرد، چقدر احترام سادات را نگاه می داشت و چقدر به اقامه عزای سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدا... همت داشت و از همه مهمتر این که چقدر این بزرگوار انسان خادم حضرت رضا (ع) اهل صبر و رضا بود که پس از شنیدن خبر شهادت هریک از سه جگر گوشه اش این جمله را بر زبان می راند که «راضیم به رضای خدا» و مومنانه و صادقانه می گفت شهیدان وظیفه خود را انجام دادند اما، من چکار کرده ام؟! شگفتا از این بزرگواری و ایمان و حق یاوری ، امید که به لطف الهی راه و روش و منش «سبک زندگی» و حق باوری و حق یاوری این بزرگوار پدران و مادران چراغ راهمان باشد.

انتهای پیام/