جنون منطقه‌ای عربستان به لبنان کشیده شد/ حریری و فرانسه بازنده اصلی

به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه اینترنتی روزنامه لبنانی الاخبار، رژیم آل سعود دیروز رسما تصمیم گرفت که توقف دو کمک یک و سه میلیاردی اعلام شده به ارتش لبنان را رسانه‌ای نماید. این اقدام ناگهانی ناگزیر چالش‌هایی را در روابط دو طرف ایجاد خواهد کرد.

هنگامی که رفیق حریری نخست وزیر سابق لبنان سعی کرد دولت این کشور را بر اساس دیدگاه‌های خود بسازد، گدایی از عربستان سعودی را به عنوان یک روش و مکتب قرار داد. حریری به دنبال آن بود که لبنانی ها از باقیمانده سفره‌های سعودی ها استفاده کرده و مجبور به حمد و ثنای خادم الحرمین باشند. حریری پسر نیز این میراث را از پدر خود گرفت و بر اساس سیاست‌های رسمی عربستان سعودی عمل می‌کرد. وی دیگران را با قدرت شمشیر پول های اعلام شده و دیگر موارد شناخته شده ساکت می‌کرد ، لبنانی ها نمی‌توانستند هیچ سیاست اقتصادی ملی‌گرایی که اندکی بازدارندگی و اقتدار در خود داشته و مانع از گدایی از دیگران شود، را در دستور کار قرار دهند.

اقتصاد حریری مبتنی بر فروش زمین به خانواده‌هایی بود که ثروت‌های شبه جزیره عربستان را در اختیار داشتند. وی تحت عنوان جذب سرمایه، املاک لبنان را به ثروتمندان رژیم های خلیج فارس می‌فروخت و سرمایه‌های آن را در قالب طلا در بانک‌های غربی قرار می‌داد ، وی  این روند را تقویت نظام بانکی کشور معرفی می‌کرد. آنها همچنین تحت عنوان جذب گردشگران به کشور سعی می کردند برخی کسانی که به دنبال شهوات جنسی و قاچاق مواد مخدر بودند را به سمت کشور بکشانند.

ادامه این سیاست لازم کرد تا ارتشی تشکیل شود که حامیان حریری را از توجه  به آن بازدارد، چرا که سرمایه‌گذاری بر روی ارتش را بی‌فایده و غیر سودآور معرفی می کنند. این ادبیات است که فؤاد سنیوره وزیر امور مالی کابینه رفیق حریری مطرح می‌کند. تجهیز این ارتش نیز از اموال لبنانی‌ها نیز انجام نمی‌شد. اقتصاد حریری مبتنی بر دولتی خیالی بود که هیچ جنگی در آن واقع نمی‌شود و هیچ دشمنی در مرزهای آن وجود ندارد و خطری آن را تهدید نمی‌کند و تنها حامی آنها نیز اربابان آل سعود هستند.

آنها سرمایه‌ گذاری در تجهیز ارتش قوی را باعث محروم شدن نظام سیاسی از منابعی می‌دانستند که لازم بود به عنوان رشوه پرداخت شود تا حاکمیت آنها در قدرت را تضمین کند. به این ترتیب تنها به ارتش اجازه داده شد که آن چیزی که آمریکایی‌ها برای آن مقرر کرده بودند به دست بیاورد. این تسلیحات شامل سلاح‌های سبک ، سلاح‌های استفاده شده و احیانا به درد نخور و برنامه های آموزشی خاص بود. هر کسی که تصمیم می‌گرفت منابع دیگر برای تجهیز ارتش ایجاد کند ، با تهدیدات آمریکا مبنی بر قطع کمک‌های این کشور مواجه می‌شد، کمک‌هایی که حتی برای تجهیز ژاندارم نیروهای لبنانی نیز کافی نبود، این کمک‌ها مانند ایجاد قوت لایموت برای کسی بود تا حداقل بتواند در قید حیات باقی بماند، اما اگر همین فرد می‌توانست توان خود را با منابع دیگر به دست آورد، تهدید می‌شد که منابع حیاتی اش قطع شود.

کمتر از دو سال پیش پادشاه عربستان - طبعاً با اجازه آمریکایی‌ها - تصمیم گرفت کمک‌هایی برای ارتش لبنان مقرر کند. در آن زمان میشل سلیمان رئیس‌جمهور لبنان شعار "زنده  باد عربستان" سر داد. آل سعود بر اساس این تصمیم قرار بود سه میلیارد دلار به فرانسوی‌ها بدهد. این مبلغ به عنوان پاداشی برای آنها جهت نقش سخت‌گیرانه در مذاکرات سوریه و مذاکرات هسته‌ای ایران بود. با این اموال قرار شد فرانسه سلاح هایی را برای لبنان بفرستد که دشمن اسرائیلی انتخاب کرده است. از آن زمان تا حالا ستایش‌های زیادی متوجه پادشاه عربستان شد و از نقش نظام این کشور در لبنان تجلیل شد.

همچنین تلاش می شد بهانه از کسانی که به دنبال حفظ سلاح مقاومت و تقویت موقعیت و قدرت آن برای مبارزه با تروریسم بودند، گرفته شود. سعد حریری در حالی وارد لبنان شد که گفته می‌شد یک میلیارد دلار به عنوان هدیه شخصی عبدالله بن‌عبدالعزیز پادشاه عربستان در جیب وی قرار دارد. در این شرایط نیز قصیده هایی در ستایش آل سعود مطرح شد که حتی "متنبی" در وصف سیف الدوله تا آن حد پیش نرفته بود. پادشاه عربستان از دنیا رفت، فرزندانش مطالبه مال پدر خود را کردند و یک میلیارد دلاری که گفته می‌شد در جیب حریری است، بخشی از این مال بود. به این ترتیب هدیه سعودی ها به حریری متوقف شد.

حاکمان عربستان در ادامه، تجاوز خود علیه یمن را آغاز کردند، آنها به این ترتیب دوره ای از جنون و دیوانگی را در پیش گرفته و به دنبال تخریب یمن و کشتن اهالی آن در سکوت رسانه‌ای برآمدند، درست همان طور که بحرین را اشغال کرده بودند. آنها با جرثقیل‌های فساد در حرم مکی زایران و حجاج را کشتند و به علت سوء مدیریت خود حجاج بیت الله الحرام را در منا به خاک و خون کشیدند. آنها همچنین در جنایتی دیگر افرادی را که تروریست می‌نامیدند، اعدام کردند.

باوجود تمام این اقدامات هیچ کس حتی به ‌صورت در گوشی حق اعتراضی نداشت. آنها در عین حال مدت بعد طعم تلخ برنامه‌های خود در کاهش قیمت نفت را چشیدند و مبالغ زیادی را در جنگ یمن و سوریه هزینه کردند، آنها سعی کردند از هزینه‌های سالیانه خود کم کنند. آنها همچنین تصمیم گرفتند اقدامات دیوانه‌وار خود را به لبنان انتقال دهد. به این ترتیب سعودی ها تهدید کردند کارگران لبنانی که در این کشور کار می‌کنند را اخراج می‌کنند و در ادامه به حریری ابلاغ کردند که کمک های دو گانه به لبنان را متوقف کرده اند. آنها به بهانه مواضع حزب‌الله لبنان در مخالفت با تجاوز آنها در یمن و سوریه این اقدام را انجام دادند. 

بازرگانانی که در پروژه‌های آل سعود در حجاز و نجد و احساء کار می‌کنند ، می‌گویند که نظام حاکم بر عربستان از چند ماه پیش حقوق‌های آنها را پرداخت نمی‌کند. بنابراین عربستان بر اساس سیاست‌های مالی جدید خود نمی‌خواهد هزینه کند. البته اعلام رسمی توقف پرداخت کمک‌های مالی عربستان به لبنان که دیروز انجام شد، یک تصمیم مالی نبود ، بلکه یک تصمیم سیاسی بود تا روند تقابل با لبنان افزایش پیدا کند. این در حالی بود که تمام سلام نخست وزیر و سعد حریری همچنان به دنبال گدایی از عربستان بودند. حزب‌الله از این عملکرد انتقاد کرده و در بیانیه‌ای شدیداللحن حاکمان عربستان را به مخفی کردن عوامل واقعی این اقدام و مرتبط کردن آن با موضع خود در تجاوز به یمن و سوریه و بحرین متهم کرد. 

"نهاد المشنوق" وزیر کشور لبنان موضوعاتی را مطرح کرد که بیشتر از موارد اعلامی بود. این موضوع را چندین منبع سیاسی نیز تحت دو عنوان مطرح کردند. اول: اخراج لبنانی ها از کشورهای حاشیه خلیج فارس تا حد ممکن و دوم بلوکه کردن سپرده‌های بانکی لبنان که از سال 2006 به ارزش 800 میلیون دلار در این کشورها قر ار داشت.

بنا به اعلام منابع بانکی، بلوکه کردن این مبلغ تاثیری در اوضاع نقدینگی لبنان نخواهد داشت ، اما اطمینان نسبت به ثبات بازار را کاهش خواهد داد. یکی از این منابع روند موجود را به ورود دزد به بانک تشبیه کرد، البته دزدی که به جای گلوله جنگی با سلاح خود آب می پاشد. در این صورت اگر کارمندان بانک بفهمند که سلاح وی آبی است، به او پاسخ مثبت نمی‌دهند، اما اگر دچار این توهم شوند که سلاح وی واقعی است ، به او اجازه غارت دارایی‌های خود را می‌دهند.

در مورد تجهیز ارتش نیز اوضاع به همین گونه است. بازنده اصلی این میدان فرانسه بود، نه لبنان. چرا که دیگر به پولی که براساس این قرارداد به دست می آورد، دست پیدا نمی کند. البته آمریکایی‌ها به جان قهوه چی فرمانده ارتش لبنان ابلاغ کردند که مؤسسات نظامی این کشور هواپیماهایی که پول آن ها را وارثان ملک عبدالله پرداخته بودند، تحویل خواهند داد. آمریکایی‌ها اصرار دارند که همچنان تنها منبع کمک به ارتش لبنان باشند. آنها از طریق ابزارهای لبنانی خود هر تلاشی برای دستیابی به سلاح‌های دیگر نظیر پیشنهاد کمک‌های روسیه در سال 2008 و پیشنهادات مکرر کمک‌های ایرانی‌ها را رد می‌کنند. 

اگر بپذیریم که این اعلام تنها در ابزارهای سیاسی منحصر است، باید گفت که جنون آل سعود در مسائل دیگر نیز بروز می‌دهد. در همین راستا شبکه العربیه مستندی را در رابطه با سید حسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله لبنان منتشر کرده و مدعی ‌شد که وی یکی از مهم‌ترین افرادی بود که از جنبش امل جدا شده است. این شبکه تلاش می‌کند دوگانگی را بین حزب‌الله لبنان و جنبش امل ایجاد کند. 

شکی نیست که تنها برنده اقدامات گذشته آل سعود از زمان اعلام کمک مالی خود به لبنان تا دیروز سمساری بود که با پول های زیاد به دنبال میانجیگری بین بیروت و ریاض و پاریس بود. بازنده اصلی روند کنونی نیز وی است. او کسی نیست جز سعد حریری که یک سال پیش با یک میلیارد دلار پول به لبنان آمد،‌ اما این مبلغ در مسیر بازگشت مجدد به بیروت که چند روز پیش صورت گرفت از او گرفته شد. وی تصور می‌کرد از طریق رساندن نامزد خود به ریاست جمهوری می‌تواند نخست‌وزیری را در اختیار بگیرد. هجمه اخیر آل سعود بر ضد اجماع گروه‌های سیاسی ابهامات و پیچیدگی‌های موضوعات اختلافی در لبنان را افزایش داده و روند تعیین رئیس‌جمهور را مشکل‌تر خواهد کرد. البته اگر سعودی‌ها بخواهند میزان اقدامات جنون‌آمیز خود را افزایش داده و با امنیت لبنان بازی کنند ، مانند کسی خواهد بود که می خواهد به سر پروژه خود در این کشور شلیک می‌کند.

انتهای پیام/ر