جایگاه اقلیت‌های دینی در انتخابات ایران
یک روزنامه لبنانی به بررسی علت حضور گسترده اقلیت‌های دینی در انتخابات مختلف ایران و جایگاه آنها در کرسی‌های پارلمانی پرداخته است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، روزنامه الاخبار لبنان در گزارشی به بررسی جایگاه اقلیت‌های دینی در ایران در انتخابات پارلمانی پرداخته و می‌نویسد اقلیت‌های دینی غیرمسلمان پنج نماینده در پارلمان ایران دارند. آنها خودشان این نمایندگان را انتخاب می‌کنند و هیچ شهروند مسلمان ایرانی حق رأی دادن برای انتخاب آنها را ندارد.
این مقاله که به قلم حسن حیدر نوشته شده، تأکید دارد: اقلیت‌های دینی در طول تاریخ ایران جایگاه خاص خود را داشته‌اند و حاکمان متوالی ایران از دوره قاجار تاکنون این جایگاه را برای آنها حفظ کرده است. یهودیان حضور ریشه‌داری در تاریخ ایران دارند که قدمت آنها به بیش از سه هزار سال می رسد، حضور مسیحیان آشوری و کلدانی نیز به همین تاریخ باز می گردد، این در حالی است که ارمنی‌ها طی دو قرن اخیر در ایران مقیم شده اند.
زرتشتی که ریشه آن به امپراتوری فارسی باز می‌گردد، این دین قبل از ورود اسلام به ایران حدود 1400 سال قبل رواج داشت و به عنوان دین اصلی مردم این کشور مورد پذیرش قرار گرفته بود.
اقلیت‌های دینی براساس قانون کنونی ایران هشت نماینده در پارلمان دارند، آنها از شرط اعتقاد به مبانی اسلام معاف هستند و می‌توانند اعتقادات دینی خود را حفظ کنند. آنها حقوق برابری با ایرانی‌ها دارند و بر اساس قانون اساسی این کشور با وجود اینکه دین متفاوتی از اسلام دارند شهروندان درجه اول به شمار می‌روند.
از 5 کرسی پارلمان ایران بیشترین تعداد با سه کرسی به مسیحیان تعلق‌گرفته که دو کرسی در اختیار ارمنی‌ها و یک کرسی در اختیار آشوری‌ها هست. یهودیان یک نماینده و زرتشتیان نیز یک نماینده در مجلس شورای اسلامی ایران دارند.
براساس قانون ایران هر 250 هزار نفر حق دارد یک نماینده در پارلمان داشته باشد، به این ترتیب تعداد نمایندگان مجلس شورای اسلامی به حدود 290 نماینده رسیده است. در یک بررسی سریع می‌بینیم که تمامی اقلیت‌های دینی در ایران تعداد بیش از 200 هزار نفر نیستند، این در حالی است که قانون ایران برای هر 250 هزار نفر یک نماینده تعیین کرده است.
اقلیت‌های دینی در انتخابات مجلس شورای اسلامی ایران خودشان نماینده خود را تعیین می‌کنند و هیچ شهروند مسلمان ایرانی حق رأی دادن به آنها را ندارد، آنها در انتخاب نمایندگان خود و فرستادن نماینده واقعی خود به مجلس آزادی کامل دارند. این در حالی است که قانون اساسی ایران به اقلیت‌ها این اختیار را می‌دهد که به نفع نمایندگان خود یا کاندیداهای مسلمان رأی بدهند. البته آنها یک حق رأی دارند و در صورتی که به نماینده مسلمان رأی بدهند، حق رأی دادن به کاندیدای اقلیت را نخواهند داشت، عکس این موضوع نیز صحیح است.
اقلیت‌های دینی هم چنین حق کامل مشارکت در روند انتخاب اعضای مجلس خبرگان رهبری را نیز دارند، این مجلس متشکل از علمای سنی و شیعه است که انتخاب ولی فقیه یا رهبر انقلاب از مهم‌ترین مسئولیت‌های آن است.
توزیع جریان‌های مسیحی در بخش‌های غربی و مرکزی ایران به سمت جنوب است. همچنین در حال حاضر تعداد یهودیان ایرانی حدود 25 هزار نفر است که در تهران و اصفهان و یزد اقامت دارند. همایون یعقوب سامه و سیامک صدق دو نامزد رسیدن به کرسی اقلیت یهودیان در مجلس شورای اسلامی هستند. کلدانی‌ها و آشوری‌ها در مناطق شمال غربی و غربی ایران و همچنین تهران مستقر هستند. آنها جمعیتی حدود 25 هزار نفر دارند که سه نفر از میان آن ها به نام های لورانس انویه، یوناتان کلیا و رامون چکمی نامزد رسیدن به مجلس شورای اسلامی هستند.
زرتشتی‌ها در ایران بالغ بر 30 هزار نفر هستند که عمدتاً در کرمان و اصفهان و برخی مناطق دیگر زندگی می‌کنند. پنج زرتشتی از جمله یک زن برای رسیدن به کرسی پارلمان با هم رقابت می‌کنند. این افراد عبارتند از: کورش آذر گشاسبی، اسفندیار اختیاری، بهشید برخوردار، پدرام سروش پور و پیمان کشاورزیان.
ارمنی ها بیشترین سهم را در کرسی‌های پارلمانی ایران دارند، تعداد آنها بالغ بر 120 هزار نفر است که در مناطق شمال غربی، تهران و به ویژه اصفهان مستقر هستند. هشت کاندیدای ارامنه از جمله یک زن برای رسیدن به دو کرسی پارلمانی ارامنه با هم رقابت می‌کنند. این افراد عبارتند از: جرجیک ابرامیان، ارموند باغرامیان، ورج درماردیروسیان، البرت بغزیان، کارن خانلری، ایوت نخجوان، اندرانیک سیمونی و اربی طهماسیان.
معمولاً اقلیت‌های دینی وارد ائتلاف‌های سیاسی نمی‌شود، چرا که به رقابت‌های انتخاباتی براساس عرف اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایان اهمیتی نمی‌دهند. آنها معمولاً به عنوان مستقل وارد عمل می‌شوند، به این ترتیب برای درک گرایش‌های سیاسی آنها نسبت به فراکسیون‌های پارلمانی ضمن حفظ هویت مستقل اقلیتی باید منتظر آغاز جلسات مجلس جدید بود. اقلیت‌ها همچنین در کمیسیون‌های پارلمانی مربوط به مسائل ملی نظیر اوضاع اقتصادی و اجتماعی نیز حضور دارند.
آزادی داده شده به اقلیت‌های دینی و نقش آنها در تعیین نماینده خود نشان می‌دهد که آنها در سایه حاکمیت نظامی در ایران به راحتی زندگی می‌کنند و کسی در امور آنها دخالت نمی‌کند. آنها بخشی از بافت مردمی ایران هستند. نمایندگان اقلیت‌ها همواره سعی می‌کنند بیشترین امتیازات را برای هم کیشان خود به دست آورند. به همین علت انتخابات ایران همواره با اقبال گسترده اقلیت‌ها مواجه می‌شود. این اقبال در نتیجه تسهیلات قانونی است که بین شهروندان داده شده و تفاوتی در حقوق و مسئولیت‌های آنها نسبت به برادران مسلمان شان قائل نشده است.
انتهای پیام/ر
