آشنایی با سوره‌های کتاب آسمانی/نَحل

به گزارش خبرگزاری تسنیم، در این سوره در مورد زنبور عسل و الهام الهی به آن، در آیات 68 و 69 می‌فرماید:
( و پروردگار تو به زنبور عسل الهام کرد که از کوهها و درختان و کندوهایی که ]انسانها[ می‌سازند، برای خود خانه‌هایی بساز، سپس از همه میوه‌ها بخور و راه‌های پروردگارت را فرمانبردارانه بپوی. ]آنگاه[ از درونشان شهدی رنگارنگ بیرون می‌تراود، که در آن شفای مردمان است. به راستی در آن برای اندیشمندان نشانی ]روشن از خدا[ است. )

در زندگی زنبور عسل عجایب گوناگونی دیده می‌شود، از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: خانه‌سازی منظمشان که به صورت شش پهلوست؛ با کمترین مصالح بیشترین استحکام را دارا است؛ تقسیم کاری دقیق بین آنان برقرار است. زنبورانی که برای شناسایی محل گل‌ها سفر می‌کنند، پس از شناسایی باز می‌گردند و با حرکات و چرخش‌های خاصی، جهت و فاصله محل گل‌ها را به بقیه زنبورها نشان می‌دهند. دستگاه و کارخانه مخصوصی برای ساخت عسل در بدن آنان وجود دارد. عسل و شهد ساخته شده دارای خواص دارویی بسیاری است که در رابطه با خواص دارویی عسل کتاب‌های متعددی نوشته شده است.

نام دیگر این سوره «نِعَم» است؛ یعنی نعمت‌ها. چرا که در این سوره به نعمت‌های زمینی و آسمانی بسیار اشاره شده است. از جمله آنهاست: خلقت چهارپایان و رام شدن آنها به دست انسان، باران، درختان، زراعت، زیتون، نخل، انگور، اقسام میوه‌ها، شب و روز، خورشید و ماه و ستارگان، نعمت‌های رنگارنگ موجود در زمین، نعمت‌های دریایی مانند گوشت ماهی‌های آن، جواهرات دریایی، کشتی‌هایی که بسیاری از نیازمندی‌های انسان با آن برآورده می‌شود.(1)

در آیه 97 انسان‌ها را به سوی ایمان و عمل صالح ترغیب می‌کند و می‌فرماید:
(هر کس از مرد و زن، عمل صالح انجام دهد در حالی که مومن باشد، قطعا او را با حیاتی طیبه زندگی می‌بخشیم و ... )
وعده زیبایی که خداوند متعال در این آیه به مردان و زنانی که عمل صاحل بجا می‌آورند،‌داده است؛ یک قاعده و قانونی کلی است که مرد و زن در آن یکسانند؛ تنها یک شرط وجود دارد و آن اینکه هر کس عمل صالح انجام می دهد باید مومن نیز باشد. آنگاه مومن نیست عملش باطل و بیهوده و بی‌ثمر است.

این آیه به روشنی بیان می کند که خدای تعالی به مومنی که عمل صالح انجام می‌دهد حیاتی می‌بخشد، غیر از آن حیات و زندگی ظاهری که همگان دارند. این نحوه از حیات به گونه‌ای است که صاحب آن از نوری الهی در میان مردم بهره‌مند است و دارای آثاری حقیقی و واقعی است. او دارای علم و ادراکی است که دیگران ندارند و بهره‌مند از علم و بصیرت و نصرت الهی است . آن که به حیات طیبه زنده است دارای هیچ ترس و اندوهی نیست. چنین کسی حق و باطل را به خوبی می‌شناسد و از صمیم قلب از امور باطل و فانی با تمام جلوه‌ها و فریبایی‌هایش روی‌گردان است. او به عزت خداوندی عزیز است . وقتی عزت و قدرت او از خداست، دیگر شیطان با تمامی وسوسه‌هایش و نفس اماره با هوی و هوس‌هایش و دنیا با همه فریبندگی‌اش نمی‌تواند او را ذلیل و خوار کند، زیرا با چشم بصیرت و وسعت نظری که او یافته است، پوچی و بطلان دنیا و فنای آن را به روشنی می‌بیند.(2)

1-رجوع کنید به سوره نحل، آیات 5 تا 16.
2-رجوع کنید به المیزان، ج 12، ص 492.
کتاب گلستان سوره‌ها – ص 106
محمد حسین جعفری

انتهای پیام/