آموزش اصولی جابجا کردن مصدومان

به گزارش خبرگزاری تسنیم، گاهی تکان‌دادن و جابه‌جا کردن مصدومان از صحنه تصادف به مکان ایمن در شرایط اضطراری، امری ضروری و ناگزیر است. تکان دادن و انتقال یک مصدوم می‌تواند تأثیر شدیدی بر بیمار یا فرد آسیب‌دیده داشته باشد. بنابراین، امدادگران و کمک‌کنندگان اولیه باید بدانند که چگونه به‌درستی یک مصدوم را جابه‌جا کنند، به نحوی که آسیب دیگری به او وارد نشود.

نخستین و مهم‌ترین هدف افراد امدادگر اولیه این است که از ایمنی فرد یا افراد مصدوم، امدادگران و تماشاگران (مردمی که در صحنه حادثه جمع شده‌اند) اطمینان حاصل کند. در بعضی از شرایط اضطراری، نیازمند این هستید که مصدوم یا مصدومان را پیش از اعمال مراقبت‌های مستقیم از مسیر یا شرایط آسیب خارج کنید. به‌طور مثال، گاهی ممکن است خطر آتش‌سوزی، انفجار، خطر ایجاد ترافیک خطرناک یا حتی امکان غرق‌شدن، جان افراد را تهدید کند. زمانی که شما ارزیابی‌های اولیه را انجام می‌دهید، باید صحنه حادثه کاملا ایمن باشد. از این مسأله اطمینان حاصل کنید که همه جوانب و خطرهای محتمل را بررسی کرده‌اید.درنهایت اگر احساس کردید، یا ارزیابی شما به این نتیجه رسید که محیط ایمن نیست، باید مصدوم را به محیط امنی انتقال دهید.

در این‌جا به چند نکته مهم برای انتقال یک مصدوم اشاره می‌کنیم:
١- حرکت‌دادن افراد دچار آسیب‌های نخاعی ممکن است موجب افزایش احتمال معلولیت یا حتی مرگ آنها شود.
٢- مطمئن باشید هرگونه از صدمات ممکن را بررسی کرده‌اید؛ خصوصا آسیب‌هایی که زندگی فرد را تهدید می‌کنند. با دقت مصدوم را بلند کنید و مطمئن شوید از همه اعضای بدن او در مقابل کشیده‌شدن، یا فشارآمدن مراقبت می‌کنید.
٣- اگر تنها هستید و باید مصدوم را جابه‌جا کنید، هنگامی که فردی روی زمین افتاده، لباس او در قسمت بالای شانه‌هایش را بگیرید و با استفاده از ساعد خود سعی کنید تکیه‌گاهی برای سر او ایجاد کنید و مصدوم را به سمت نقطه ایمنی بکشید.
4- همچنین با استفاده از پاهای مصدوم، به‌طوری که مطمئن باشید می‌توانید بدون آسیب‌زدن به کمر یا گردن او، مصدوم را روی خط صاف بکشید، این کار را انجام دهید. باید حتما اطمینان حاصل کنید که فرد دچار آسیب نخاعی نشده است.
5- اگر آن اطراف، چیز سختی مثل یک تکه‌چوب پیدا می‌شود، می‌توانید مصدوم را بدون خم‌شدن ستون فقراتش روی آن چوب بغلتانید تا بتوانید او را به نقطه امنی حمل کنید. این حرکت، در جایی به کار می‌رود که نباید ستون فقرات مصدوم خم شود، یا بپیچد. این تکنیک نیازمند کمک ٣ یا 4 نفر است. یک نفر باید سر و گردن مصدوم را صاف نگه دارد، درحالی‌که دیگران (دو یا سه نفر دیگر) بدن فرد را روی چوب می‌غلتانند. فردی که سر را نگه داشته تا ٣ می‌شمارد و بقیه افراد باهم و به‌طور هماهنگ بدن مصدوم را به طرف خودشان می‌چرخانند و فردی که سر و گردن را صاف نگه داشته نیز همزمان با آنها سر را می‌چرخاند تا سر مصدوم را با بدنش تراز کند. زمانی که فرد را به آرامی روی چوب یا جسم سخت قرار می‌دهند، فردی که سر را گرفته دوباره آن را برمی‌گرداند تا با بدن مصدوم تراز شود.
6- مراقب اندام‌های بالایی و پایینی، سر و پشت مصدوم باشید و مطمئن شوید که تمام بدن او را در یک خط صاف نگه می‌دارید و از حرکت‌های غیرضروری جلوگیری می‌کنید.
7- در بعضی موارد، باید به‌منظور ثابت و بی‌حرکت‌کردن آن عضو از بدن که آسیب‌دیده، مصدوم یا مصدومان را در ابتدا کمی حرکت داد. اگر عضوی آسیب‌دیده است، یکی از دستان‌تان را در بالا و دست دیگر را در زیر عضو آسیب‌دیده قرار دهید و با این کار، مانع چرخش یا خم‌شدن آن عضو شوید.
8- از تکان‌دادن یا جابه‌جاکردن مصدوم مادامی که عضو آسیب‌دیده را ثابت نکرده‌اید، خودداری کنید. به غیر از مواردی که خطری جدی مصدوم را تهدید می‌کند، با آتل اعضای آسیب‌دیده را ثابت نگه دارید. هیچگاه سعی نکنید یک استخوان شکسته یا از جادررفته را به حالت اولیه برگردانید. توجه کنید! شما تنها باید کمک‌های اولیه را انجام دهید و مصدوم را برای جابه‌جایی و انتقال آماده کنید. مادامی که ١� � ‌درصد مطمئن نیستید که چه کاری انجام می‌دهید، برگرداندن یک استخوان شکسته یا در رفته، می‌تواند اوضاع را بدتر کند.
9- زمانی که با درنظر گرفتن شرایط ایمنی، مطمئن شدید که بدون آسیب‌زدن به فرد مصدوم، یا به خود، می‌توانید مصدومان را جابه‌جا کنید و به نقطه امن‌تری ببرید، از مصدومان با آسیب‌دیدگی بیشتر شروع کنید. گاهی ممکن است مجبور شوید ابتدا به افراد دچار آسیب کمتر کمک کنید تا به افرادی برسید که نیازمند کمک اورژانسی هستند.
10- در بعضی مواقع، بهتر است پیش از تکان‌دادن یا جابه‌جا‌کردن مصدوم، منتظر امدادگران پزشکی یا آمبولانس باشید. افرادی که دچار شکستگی لگن یا ران، یا آسیب‌دیدگی سر، یا کمر هستند، نباید در حالت نشسته انتقال داده شوند. در چنین مواردی باید، ابتدا اعضای آسیب‌دیده را ثابت کرد و مصدوم را در حالت درازکشیده (خوابانده) انتقال داد. همواره فضایی را برای جریان داشتن هوای آزاد درنظر بگیرید.
11- هیچ‌گاه خودتان را به خطر نیندازید! ممکن است تصور کنید که این سخن، سخنی تهی از احساسات و عواطف است؛ اما این را بدانید که قهرمان بازی در چنین مواردی، هیچ نتیجه‌ای دربرندارد، جز این‌که می‌تواند حتی موجب مرگ‌تان شود. شما که نمی‌خواهید خود، مصدوم شوید و باری اضافی بر دوش امدادگران قرار دهید.
12- این کار بسیار خطرناکی است که به بچه زیر ١6سال، قرص آسپرین بدهید، چراکه این کار می‌تواند خطرات کشنده‌ای برای او به واسطه مغز یا کبدش داشته باشد.
13- در اکثر مواقع، افرادی که داوطلبانه و به‌عنوان کمک‌کنندگان اولیه، خود را به مصدومان می‌رسانند، مجهز به تجهیزات ضروری و پیشرفته که به‌منظور انتقال ایمن مصدوم یا مصدومان نیاز است، نیستند. به‌طور مثال، شما می‌توانید از یک پتو یا تکه‌ای چوب برای ثابت‌کردن عضو آسیب‌دیده استفاده کنید. در هر حال، اگر احساس می‌کنید که انتقال مصدوم، چه برای خود او و چه برای شما خطرناک و ناایمن است، برای تکان‌دادن او تلاش نکنید. در عوض آن، با امدادگران و اورژانس تماس بگیرید و منتظر ورود آنها بمانید.
در طی آموزش‌های امدادی، به امدادگران، مهارت‌های تصمیم‌گیری می‌آموزند و آنها می‌دانند که چه زمانی و چگونه یک مصدوم را جابه‌جا کنند، یا او را انتقال دهند.

منبع: دکترسلام

انتهای پیام/