سالی که گذشت

به گزارش خبرگزاری تسنیم، متن یادداشت مرتضی طلایی با عنوان «در سالی که گذشت» به‌شرح ذیل است:

باز به آخر سال رسیدیم و عمری گذشت و فرصتی شد تا نگاهی به پشت سر بیندازیم، نگاهی به آنچه بود و آنچه کردیم و آنچه می‌باید بود، لذا در چند بند تصمیم دارم گذری به اتفاقات امسال بیندازیم.

بند اول: یکی از مهمترین مسائلی که کشور طی یک دهه اخیر همواره با آن روبه‌رو بوده است بحث مناقشه‌ای هسته‌ای ایران با غرب بود که از مجرای آن دول غربی به‌سردمداری آمریکا تحریم‌های ظالمانه و غیرانسانی زیادی را برای دولت و ملت ایران وضع کردند که منجر به پایمال شدن حقوق انسانی میلیون‌ها ایرانی در جهان شد. آمریکایی‌ها فکر می‌کردند که با ابزار تحریم می‌توانند جبهه مقاومت ایران در برابر تندروی و تروریسم از یک سو و شکنندگی اقتصاد داخلی را از سوی دیگر تحت فشار قرار دهند، ولی بعداً که دیدند ایران اسلامی با تمام تحریم‌ها و فشارها، هرروز قدرتمندتر و استوارتر در پیشبرد سیاست‌های مقاومتی خود اقدام می‌کند، مجبور شدند که در برابر اراده آهنین مردم ایران سر تعظیم فرود آورند و حقوق هسته‌ای آنها را به رسمیت بشناسند. البته ایراداتی وجود دارد که نباید منکر آن شد ولی آنچه اهمیت دارد این است که ایران اسلامی ما دارد به‌سمت نقطه اقتدار و سربلندی بی‌مانند خود در تاریخ حرکت می‌کند. جا دارد که از تمام عزیزان در وزارت امور خارجه که مبنای سخن را بر تعامل و گفت‌وگو قرار دادند و از برادران عزیزم در سپاه و ارتش که اقتدار و صلابت ایران را نشان دادند، تشکر کنم، که اگر این دوضلعی کنار دوضلعی ولایت رهنمودانه مقام معظم رهبری و ایستادگی مردم نبود، امروز استکبار غرور ملی ما را به سخیفترین وجه آن، مورد تحقیر قرار می‌داد. 

بند دوم: امسال به‌اعتبار انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری، سال همدلی و همزبانی بود، سالی که مردم در پس تمام تبلیغات ضداسلامی و ضدنظام منافقان داخلی و دشمنان خارجی در بی‌اعتبار سازی صندوق‌های رأی، به ندای مقام معظم رهبری لبیک گفتند و پای صندوق‌های رأی حاضر شدند و نمایندگان خود را از بین نامزدهای مورد اعتماد شورای محترم نگهبان انتخاب کردند. به‌میمنت این مشارکت بالا و امنیتی که موجود بود باید شکرگزار باشیم که در طوفان فزاینده تروریسم، ما در کمال آرامش تغییرات و چرخش نخبگان خود را به دست قانون و مردم در یک فرایند مردم‌سالار سپرده‌ایم. فرایندی که از بهترین مدلهای غربی انتخابات، شفافتر، دقیقتر و متناسبتر با ساختار جامعه ما است.

غربی‌ها زمانی که پروژه نفوذ و رخنه در بدنه نظام سیاستگذاری کشوری را پی می‌گیرند، امیدوارند که این امر را یا از راه کودتا ــ که بسیار مسبوق به سابقه است ــ یا ایجاد انقلابات مخملی ــ نمونه کشورهای آسیای میانه و شرق اروپا ــ یا تروریسم ــ آنچه در عراق و سوریه و افغانستان شاهد آنیم ــ و نهایتاً در شکل خیلی سبک آن که حساسیت‌هایی نیز ایجاد نگردد، از مسیر و مجرای انتخابات دنبال کنند. در ایران چون هر کدام از شیوه‌های مذکور را دنبال کرده‌اند و نتوانسته‌اند به نتیجه مطلوب و مورد نظر خود برسند، لذا همواره امید دارند که از کانال انتخابات رخنه خود را هرچند که اندک باشد ایجاد کنند. در این مسیر مهمترین مانع و سد نفوذ خود را شورای محترم نگهبان می‌بینند لذا دست به تخریب در رسانه ها، شبکه های متعدد اجتماعی، تریبون های فریب خوردگان داخلی می زنند و در این بین منافقان نیز به تبعیت از رفتار و گفتار اربابان، مردم را تحریک می کنند. اما خوشبختانه درک سیاسی مردم و مسئولان و خویشتنداری های آنها در هر دو طیف مطرح سیاسی کشور بالاست که نتیجه ی آن برگزاری یک انتخابات امن، شفاف و به موقع در نقطه ای از دنیا است که هر روز تعداد زیادی افراد بی گناه قربانی تروریسم غربی می شوند.

بند سوم: مساله ی دیگری که باید مد نظر قرار دهیم بحث رکود و تورم است. دولت محترم در شرایطی روی کار آمد که تورم فزاینده و روبه رشد در سرتاسر کشور، می رفت تا شیرازه ی اقتصادی مملکت را از هم فروپاشاند. اقدامات دولت محترم، اللخصوص بانک مرکزی در کنترل پدیده ی نقدینگی  امری قابل احترام و تقدیر است ولی انتقال آن به سپرده های بانکی خسارتی به جریان تولید کشور وارد کرد که نتیجه ی آن رکودی شد که شاهدش هستیم. البته بی انصافی است که بخواهیم همه ی تقصیر ها را به گردن دولت فعلی بار کنیم. دولت در شرایطی کشور را تحویل گرفت که عمده صنایع مادر ما با مشکل تامین اعتبار و رکود مواجه بودند و صنایع کوچک نیز به تعطیلی کشانده شده بود و در چنین شرایطی بانک ها با پرداخت سود های بالا، انگیزه خوبی در سپرده گذاری به جای سرمایه گذاری ایجاد کردند که نتیجه ی آن رکود دامنه داری بود که رشد منفی اقتصادی کشور را برای چند سال به مردم هدیه داد. با تعیین تکلیف شدن بحث تحریم ها و سرنوشت انتخابات مجلس یازدم از دولت محترم انتظار می رود که بودجه ی سال 95 را بر مبنای اشتغال آفرینی و بازسازی صنایع مادر و کوچک کشور، پی ریزی کند. جوانان تحصیل کرده ی زیادی داریم که دست به دامن دولت برای اشتغال هستند و دولت در این مسیر باید تنگناهایی قانونی را با کمک مجلس و تنگاهای مالی را با کمک بانک ها و تنگناهای سیاستگذاری را با کمک دانشگاه ها بر طرف کند تا صنایع اقتصادی کشور از خام فروشی  مواد اولیه به سمت تولید محصولاتی با ارزش افزوده ی بیشتر حرکت کنند.

بند چهارم: مساله ی مهم دیگری که باید به آن توجه کنیم، مقوله ی فساد های گسترده اداری و مالی در کشور است که متاسفانه دامنه ی آن در هرجا که پول و مال بیت المال انباشته بوده دیده می شود. این فساد ریشه دار و رو به گسترش، تهدید مهم و خطرناکی به حساب می آید. متاسفانه وجود ثروت های طبیعی و منابع غنی زیرزمینی که بدون تعهد به آیندگان در حال استفاده است، پول های بی حساب و کتاب و بعضا بی شناسنامه ای را به نظام اقتصادی کشور وارد می کند. در نبود انضباط اداری و شایسته سالاری و ضعف نظام حسابرسی بی طرف و متخصص، مفسده های مالی ریز و درشت، قارچ گونه از یک سو بر پیکر مدیریت شهرها، و از سوی دیگر بر بدنه دولت و اجزای آن سر بر می آورد. این فساد ها و حرام خواری ها مهمترین و جدی ترین چالش آینده کشور خواهد بود. کشوری که میخواهد خودش را در سطح کشور های توسعه یافته دنیا مطرح کند باید بتواند نظام بازرسی و قضایی شفاف، بدون اغماض و عادلی را در عمل پی نهد که لرزه بر تن مسئولان بیاندازد که حتی نیت اختلاس و سوء استفاده و رانت خواری را هم جرات نکنند به خود راه دهند.

امسال نیز با تمام اتفاقات خوب آن گذشت. خدا را شاکریم که با درایت مقام معظم رهبری، همت و تلاش دولت و مجلس محترم و همراهی مردم، دریچه هایی که بعد از سال های ایستادگی به سوی امنیت، آبادانی و رشد کشور و بالندگی آن گشوده شده اند، هوای تازه ای به کشور وارد کند تا درخت تنومند انقلاب مقدسمان که به خون شهدا آبیاری شده، بهار نو را با شاخ و باری پر از شکوفه و گل پذیرا باشد. پیشاپیش نوروز جدید را خدمت همه ی مردم عزیز تبریک عرض می کنم و امیدوارم که هر کداممان در سال جدید مصداق این ابیات بدرالدین جامی باشیم:            گر به دولت برسی مست نگردی ، مردی                               گـــر به ذلت برسی پست نگردی ، مردی

               اهل عــــــالم همه بازیچه دست هوسند                     گـــــر تو بازیچه این دست نگردی ، مردی

انتهای پیام/