دولت ایران انتخاب‌های موثرتری برای کنترل تورم داشت/سازمان تجارت جهانی قدرت افزایش رشد کشورها را ندارد
استاد تجارت جهانی دانشگاه «بوستون» معتقد است که دولت ایران می‌توانست راه‌های مؤثرتری را برای مهار تورم داخلی خود اعمال کند، نه تقویت ریال، زیرا ریال قوی به زیان اقتصاد آن است.
جافری کارلینر در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی باشگاه خبرنگاران خبرگزاری تسنیم (پویا)، در توضیح اثر کارهای صورت گرفته از سوی دولت ایران برای قوی نگه‌داشتن «ریال» به‌عنوان ارز قوی، گفت: در ابتدا باید به این نکته توجه داشت که همیشه ارزهای قوی به نفع کشورها نیست. به‌عنوان‌مثال، در یک کشور با تورم بالا، اگر ارز داخلی با ارز خارجی تناسبی نداشته باشد، محصولات این کشور به‌زودی هزینه‌های بسیاری بیشتری را در مقایسه با محصولات ساخته‌شده در کشورهای دیگر بر گردن آن کشور می‌گذارد؛ بنابراین خیلی دور از انتظار نیست که کشورهای دیگر تمایل چندانی برای خرید محصولات مورد نیاز از این کشورها که تورم بالایی را تجربه می‌کنند نداشته باشند و افرادی که در این کشورها زندگی می‌کنند به خرید محصولات خارجی که ارزان‌تر هستند، اقدام کنند.
وی به بررسی اقتصاد داخلی کشورهای دچار تورم بالا پرداخت و ادامه داد: این عوامل باعث خواهد شد تا این کشورها با مشکلات عمده‌ای در تجارت خود روبه‌رو شوند و بسیاری از کارگران داخلی شغل خود را از دست بدهند چراکه محصولات تولیدی آن در حال رقابت با کالاهای خارجی است و این رقابت را می‌بازند؛ بنابراین زمانی که ایران تورم بالای چند سال پیش خود را تجربه می‌کرد، سیاست مناسبی را در پیش گرفت و با نزول ارزش ریال از آن محافظت کرد. هرچند که سیاست مناسب‌تری نیز می‌توانست اعمال شود. به عبارتی دولت ایران می‌توانست تورم را به‌گونه‌ای مهار کند که دیگر نیاز به اقدامی برای کاهش ارزش ریال نباشد.
استاد تجارت جهانی دانشگاه «بوستون» به ضعیف شدن اقتصاد چین اشاره کرد و در خصوص ادامه رشد آن در آینده تصریح کرد: هرچند چین توانسته است که در سی سال گذشته نرخ رشد اقتصادی بالایی را ثبت کند، اما بسیار بعید به نظر می‌رسد که بتواند سرعت رشد اقتصادی‌اش را در آینده هم حفظ کند. ما باید این انتظار را داشته باشیم که کالاهای وارداتی این کشور مانند نفت، نیز رشد آهسته را در پیش رو داشته باشد و یا حتی ممکن است رشدی نداشته باشد. به‌احتمال‌زیاد نمی‌توان چین را به‌عنوان منبع رشد اقتصادی برای صادرکنندگان نفت، مانند ایران تصور کرد.
وی افزود: اما از سوی دیگر نیابد این گفته‌ها را به معنی فروپاشی اقتصاد چین در نظر آورد. آن‌ها به نرخ رشد اقتصادی خود ادامه می‌دهند، اما این روند آهسته‌تر خواهد بود و احتمالاً با انواع فرازوفرودهایی دست‌وپنجه نرم می‌کنند همان‌طوری که تمام اقتصادهای دیگر این فرازوفرودها را تجربه کرده‌اند. اقتصاد چین در مرحله انتقال به رشد آهسته با چالش‌های بسیاری روبه‌رو است؛ اما دولت چین در حل این چالش‌ها و مسائل، بسیار هوشمندانه عمل کرده است و این انتظار می‌رود که در برخورد با مشکلات پیشرو نیز این هوشمندی را از خود نشان دهد.
فارغ‌التحصیل دانشگاه کالیفرنیا با اشاره به اینکه سازمان تجارت جهانی نتوانسته است رشد اقتصادی کشورهای درحال‌توسعه را افزایش دهد، گفت: باید اعتراف کرد که سازمان تجارت جهانی این قدرت را ندارد تا رشد اقتصادی کشورهای درحال‌توسعه را افزایش دهد. به عبارتی هدف این سازمان تنظیم مجموعه قوانینی برای گسترش تجارت بین کشورهای عضو است. علاوه بر این، سازمان تجارت جهانی برای حل‌وفصل اختلافات در مورد سیاست‌های تجاری تلاش می‌کند. به‌عنوان‌مثال، این قوانین می‌گوید کشورهای عضو باید معمولاً برای همه اعضای دیگر، مجموعه‌ی ثابتی از تعرفه (مالیات بر واردات) را اعمال کنند (البته استثنائات خاصی هم وجود دارد). به همین خاطر است که می‌گوییم اگر یک کشور فکر کند که تعرفه کشور دیگر غیرعادلانه است و قوانین سازمان تجارت جهانی را نقض کرده است می‌تواند در این مورد به «دادگاه» سازمان تجارت جهانی رجوع کرده و از آن بخواهد تا هر چه زودتر به موضوع رسیدگی کند.
وی ادامه داد: به‌طورکلی می‌توان تجارت بین‌المللی را برای رشد اقتصادی در کشورهای درحال‌توسعه خوب توصیف کرد اما باید به شرایط کشورها هم توجه داشت. برای مثال به نرخ رشد بالای سرمایه‌گذاری در کارخانه‌ها و زیرساخت‌ها و موارد این‌چنینی نیاز است.
انتهای پیام/