سروصدای نتانیاهو درباره جولان اشغالی برای چیست؟

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری المیادین، علی شهاب مدیر شرکت نونومیدیا برای تولید فیلم های مستند و پژوهشگر مسائل راهبردی و مربی آموزش در رسانه های نوین است، وی به صورت دوره ای مطالبی را برای پایگاه هافنگتون پست به زبان عربی می نویسد، وی همچنین مطالبی را برای روزنامه السفیر لبنان می نویسد، در پایگاه لبنان 24 هم از وی مطالبی کار می شود، در پایگاه خبری سی ان ان به زبان عربی و برخی از نشریات معتبر جهان عرب هم مطالبی از وی مورد استفاده قرار می گیرد.

چرا صدای بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی درباره جولان اشغالی به یک باره بلند می شود، چرا هر از چندگاهی وی موضوع تهدیدهای موجود برضد امنیت داخلی اسرائیل را به خطر وجود جبهه ای گسترده در جولان مرتبط می داند، اسرائیل تنها و تنها دلیلی که باعث شده است، از این مساله هراس داشته باشد، به این دلیل است که نگران است، مبادا در سازش بزرگ در این خصوص به منفعت اسرائیل توجه نشود، از این جا است، که می توان دلیل لحن نتانیاهو در دیدار آخرش با ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه را درک کرد، آن جایی که وی طی چندین نوبت از اصطلاح خطوط قرمز اسرائیل استفاده کرد.

صدای بلند نتانیاهو در خصوص جولان به دلیل نگرانی تل آویو از لحاظ نشدن منافع این رژیم در سازش بزرگ منطقه ای است.

در داخل رژیم صهیونیستی به اسرائیلی های تازه متولد شده در اراضی اشغالی لقب "صباریم " اطلاق می شود، این واژه مشتق از نام گیاه صبار ( کاکتوس ) به زبان عربی است، این نام اشاره دارد به پایداری به همین دلیل صهیونیست هایی که در شرایط دشوار اراضی اشغالی زاده می شوند، این صفت به آنها از سوی خودشان اطلاق می شود.

آرییل شارون گفته می شود، از متولدین روستای الحیه است، روستایی که اسرائیلی ها نام این روستا را به کفار ملال تغییر دادند، او یک صباریم دیگر بود، تا این که بنیامین نتانیاهو در تل آویو متولد شد، وسمت نخست وزیری را در این رژیم به دست آورد، وی نمونه ای جدید از نمایندگان نسل کنونی است که وارث پروژه رژیم صهیونیستی از اشکنازیم و سفاردیم است.  

به همین دلیل بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی امروزه خود را مسئول حفاظت از میراث سیاسی توسعه طلبانه اسلاف خود می داند.

در سه ماه اخیری که سخن از مذاکرات آمریکایی و اسرائیلی و تفاهم بین این دو به میان آمده بود، و گفته می شد، این دو نظام در حال رسیدن به تفاهمی در قبال موضوع سوریه هستند، اسرائیل هم به موازات این اتفاق مواضع خود را برضد حزب الله تندتر و شدیدتر ساخت، همین مساله باعث شد تا متقابلا سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان هم برای تثبیت معادله سرکوب اسرائیل و تقویت جایگاه مقاومت طی چندین نوبت سخنرانی کند.

اما در این بین نشست کابینه اسرائیلی در جولان اشغالی و سفر بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی به روسیه که سفری جنجال برانگیز هم بود، از نظر شکل و زمان عملی شدن آنها در رسانه های خبری اسرائیل با بازتاب هایی هم همراه شد، رسانه های اسرائیلی از چند جنبه این رویدادها را بررسی کردند، اکنون فقط کافی است گوشه هایی از این تحلیل رسانه های اسرائیلی را در این زمینه بررسی کنیم، تا به یک تحلیل کلی در خصوص آن چه در جبهه شمالی فلسطین اشغالی می گذرد دست یابیم:

پیش از بازتاب ساختگی اسرائیل در باره جولان اشغالی موضوعی بود، که رسانه های عربی به صورت سرسری از آن عبور کردند، این مساله آن بود، که نخست وزیر اسرائیل برای اولین مرتبه اذعان می کرد که تل آویو دهها عملیات نظامی را در داخل خاک سوریه انجام داده است، این اقدامات به گفته نتانیاهو با هدف بازدارندگی حزب الله از در اختیار گرفتن سلاح پیشرفته حاصل شده بود، سلاحی که به زعم نتانیاهو می توانست توازن قدرت را بکشند.

این اذعان بنیامین نتانیاهو همان گونه که گفتیم به زعم نخست وزیر رژیم صهیونیستی باهدف تدابیر ضروری در قبال آن چه در طول این سال ها در سوریه صورت می گرفت، انجام گرفته است، فاش کردن این مسائل آن هم بعد از این مدت به این معنی است که یک رخداد فوق العاده ای روی داده که نتانیاهو را برآن داشته است، اکنون لحن سخنان خود را بالا ببرد.

باتوجه به این واقعیت که در نقشه داخلی رژیم صهیونیستی هیچ تغییری تاکنون صورت نگرفته، بنابراین نتیجه آن می شود، که تغییر به عمل آمده عاملی خارجی داشته است، عاملی بسیار تاثیر گذار که تل آویو را برآن داشت تا سیاستمداران این رژیم آن عامل را تهدیدی بالقوه برای منافع راهبردی خود در داخل سوریه تلقی کنند.

عامل تهدید کننده اسرائیل در این بین می تواند با احتمال سازش بین المللی در رابطه با موضوع سوریه مرتبط باشد، اگر چه در افق نزدیک چنین راه حلی فعلا دور از تصور به نظر می آید.

هم اکنون مسکو و واشنگتن درحال تدوین نشانه و زمینه های این تسویه وسازش بزرگ با صبر وحوصله و دقت بسیار هستند، حال این که اوضاع بازیگران کوچک منطقه ای هم در خصوص تحولات سوریه توام با عجله و شتابزدگی است، آنها می خواهند منافعشان در خطر نیفتد و نمی خواهند از بازی بزرگان عقب بمانند، در این بین نقش اسرائیل هم به مانند دیگر بازیگران در خاورمیانه است.

با توجه به مرزهای ژئوسیاسی در منطقه و با توجه به این واقعیت که این مساله اکنون در صدر تفاهم های بزرگ قرار دارد، جولان اشغالی هم یکی از عناوین بزرگ مرتبط با سوریه به شمار می آید، در گذشته نظریه هایی درباره مسائل جایگزینی مطرح بود، موضوعاتی همچون اسکان سوری ها در جزایری در دریای مدیترانه یا برپایی و تشکیل دولتی برای فلسطینیان در صحرای سینا این مساله هم در گذشته نه چندان دور به عنوان راه حل مطرح شده بود.

به عبارتی دیگر باید چنین گفت: چرا صدای بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی در باره جولان اشغالی به یک باره بلند می شود، چرا هر از چندگاهی وی موضوع تهدیدهای موجود برضد امنیت داخلی اسرائیل را به خطر وجود جبهه ای گسترده در جولان مرتبط می داند، اسرائیل تنها و تنها دلیلی که باعث شده است، از این مساله هراس داشته باشد، به این دلیل است که نگران است، مبادا در سازش بزرگ در این خصوص به منفعت اسرائیل توجه نشود، از این جا است، که می توان دلیل لحن نتانیاهو در دیدار آخرش با ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه را درک کرد، آن جایی که وی طی چندین نوبت از اصطلاح خطوط قرمز اسرائیل استفاده کرد.

سوای این باید گفت بخش اعظم سخنان اسرائیلی ها در رابطه با احتمال نزاع با حزب الله همه در دایره گمانی زنی ها و خدمت به هدف سیاسی اسرائیل از آن جمله تحقق هدف این رژیم برای تعیین سرنوشت جولان اشغالی قلمداد می شود، بخصوص که گمانه زنی ها و پیش بینی ها هنوز در داخل رژیم صهیونیستی درقبال جنگ مردادماه سال 2006 دچار چالش هستند، از این رو اسرائیل اکنون بعد از شکست سال 2006 به این نتیجه رسیده است که دیگر در هیچ جنگی وارد نمی شود، مگر از ابتدای امر سرنوشت و نتیجه آن جنگ به صلاح تل آویو بوده باشد.

اما تهدیدهایی که اسرائیلی ها به صورت تلویحی از وجود آنها به نفع حزب الله سخن می گویند، درباره سلاحی که توازن قدرت را در منطقه به نفع نیروهای حزب الله برهم می زند، سخن گزافی نیست، چرا که برخی از این توان حزب الله را اسرائیلی ها در سکوت در روزهای پایانی نبرد سال 2006 تجربه کردند و از میزان خطر این سلاح ها مطلع شدند و بعد از آن تن به قبول شکست در آن جنگ دادند.

انتهای پیام /ر