رمز مانایی نظام

به گزارش خبرگزاری تسنیم، متن یادداشت پرویز سروری نماینده مردم تهران در شورای شهر با عنوان «رمز مانایی نظام» به شرح ذیل است:
 

1-یکی از دغدغه‌هایی که در میان غالب رهبران انقلابی جهان وجود دارد نگرانی از استحاله ارزش‌های انقلاب در گذار جامعه از «نهضت» به «نظام» است. دانشمندان جامعه‌شناس در تعریف این تطور و تحول معتقدند که تشکیل نظام‌، تقریباً تمام ارزش‌های انقلابی را از بین می‌برد اما مدلی که معمار کبیر انقلاب (ره) ارائه نمودند، متفاوت از سازوکار متداول دنیاست.
ایشان اعتقاد داشتند که نهضت اسلامی تنها در صورت تبدیل‌شدن به‌نظام اسلامی است که می‌تواند مانا و ماندگار بماند و به حیات خود ادامه دهد.

بر اساس اندیشه‌های امام(ره)، نظام اسلامی باید رنگ نهضت یا «انقلابی» داشته و نرم‌افزار آن از این خصوصیت بهره‌مند باشد. رهبر حکیم انقلاب اسلامی در اوایل انقلاب خطاب به افرادی که خواستار قانونی شدن انقلاب بودند می‌فرمودند شما که خواهان این امر هستید، ابتدا قانون را انقلابی کنید. به‌عبارت‌دیگر، تبدیل نهضت به‌نظام امری ضروری است اما لازمه و پیش‌نیاز آن، نظامی نهضتی یا «انقلابی» می‌باشد.
باگذشت بیش از 37 سال از پیروزی انقلاب اسلامی، مراحل و فرایندهایی طی شده است که نهضت در یک مدار قانونی و منظم قرارگرفته اما دست‌هایی در کار است که ماهیت نظام را از ارزش‌های انقلابی تهی نموده و به‌جای آن، ارزش‌های لیبرال دموکراسی و سکولاریسم را دارای اصالت جلوه دهد. توصیه رهبر معظم انقلاب در مواقف گوناگون برای حفظ جوهره و ماهیت انقلاب ناظر به اصل فوق است، کما اینکه در دیدار اخیر خود با اعضای انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزان نیز بر تداوم روحیه انقلابی در کنار علم‌آموزی تأکید نمودند.

2- روشن است که انقلاب اسلامی مانند اکثر نهضت‌های پیروز، به‌نظام تبدیل‌شده است اما شرط پایداری نظام اسلامی، صبغه و روحیه انقلابی است و چنانچه از حرکت به‌سوی این هدف غفلت شود، ممکن است صدمات جبران‌ناپذیری متوجه کشور و انقلاب گردد. درنتیجه، حفظ روحیه انقلابی در تمام اقشار جامعه به‌خصوص در میان دانش‌آموزان و دانشجویان یک امر حیاتی و نبض انقلاب وابسته به تپش آن است.

ازآنجایی‌که دشمن با تمسک به تاکتیک‌های جنگ نرم تلاش دارد تا قاطبه جوانان را از بدنه انقلاب جدا کند و آن‌ها را سرگرم امورات روزمره نماید و از سوی دیگر این رویه نیز موردحمایت برخی از غافلان و معاندان داخلی قرارگرفته است، می‌طلبد تا متولیان انقلابی امور فرهنگی دست‌به‌کار شده و «رجایی‌وار» با فعالیت‌های مجاهدانه، نسل جوان را نسبت به وظایف خودآگاه سازند.

با توجه به پیش‌گفته‌های فوق، مشخص شد که نسبت نظام اسلامی باروحیه انقلابی همانند نسبت جسم با تپش قلب است و نکته‌ای که در این میان مطرح است، توجه به مهم‌ترین مؤلفه‌های یک جوان انقلابی و مسئولیت نهادهای مرتبط با آن است. هرچند پرداختن به این مقوله، مجال مستوفایی می‌طلبد اما برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های جوانان انقلابی این مرز و بوم به‌اختصار بدین شرح است:

الف- اولین و مهم‌ترین خصیصه جوان انقلابی را باید امیدوار بودن به آینده دانست. وقتی امید و اشتیاق به آینده در کار نباشد، هیچ انسانی نمی‌تواند منشأ اثر باشد و فعالیت‌هایش در راستای هدفمندی و نتیجه‌بخش بودن مصروف ‌شود. جوان بی‌انگیزه اصولاً علاقه‌ای به ارتقاء جایگاه نظام ندارد و فکر می‌کند هر تلاشی برای پیشرفت کشورش بی‌فایده است، غافل از اینکه بی‌عملی و بی‌تحرکی او، نتیجه تبلیغات و سم‌پاشی‌های دشمن بوده و آن‌ها هستند که می‌خواهند او این‌گونه بیندیشد.
درحالی‌که جوان انقلابی اگر به ظرفیت‌های انسانی و منابع گسترده کشور نگاه کند و پیشرفت‌های چشمگیر نظام را ملاحظه نماید، درخواهد یافت که او نیز بخشی از پتانسیل عظیم کشور برای اعتلای نظام اسلامی است و همین امر باعث زدودن یأس و ایجاد انگیزه در وی می‌شود. چنانچه جوانی بخواهد واقعاً به عنصری فعال و تأثیرگذار بدل گردد، هیچ راهی بهتر از حضور در عرصه‌های جهادی و انقلابی باعث پیشرفت او نمی‌گردد و به نیروی درونی او اثر و جهت نمی‌بخشد. امید به آینده نظام و انقلاب است که ایران را در رتبه‌های ممتاز علمی و نظامی جهان قرار داده و این از ثمرات امید و اشتیاق به آینده است.

ب- بصیرت و آگاهی، پس از امید و انگیزه دومین خصوصیتی است که جوان انقلابی باید از آن برخوردار باشد. روند پیشرفت کشور اکنون به‌گونه‌ای است که دشمنان از استحکام علمی در کنار حفظ روحیه انقلابی بسیار وحشت‌زده‌اند و یکی از علت‌های عمده مخالفت با نظام اسلامی نیز همین مسئله است. آن‌ها پس از کنار گذاشتن روش‌های منسوخ سلطه بر ایران اسلامی به این فکر افتاده‌اند که ماحصل تفکرات جوانان به سمتی پیش رود تا اهداف دشمنان را فراهم آورد. این، همان مسئله نفوذ است که خطر آن بارها گوشزد شده و تنها با مسلح شدن به روحیه انقلابی است که بصیرت در جوانان و دانش‌آموزان شکل می‌گیرد. اگر همان‌گونه که در برخی مدارس شاهدیم، معیار و مبنا تنها کار علمی منهای بصیرت انقلابی باشد، نتیجه آن، حداکثر افراد تحصیل‌کرده بدون تعلقات انقلابی و حتی ملی است.
آنچه در این میان حائز اهمیت شایان بوده و باید بدان توجه داشت، این حقیقت است که بصیرت انقلابی همچون سدی مستحکم، جوان را در برابر هجمه‌های فرهنگی، سیاسی، اعتقادی و اجتماعی حفظ می‌کند و آنچه امنیت همه‌جانبه کشور را تضمین می‌نماید، شناخت طرح‌های بلندمدت دشمن با سلاح بصیرت است.
اینجاست که اهمیت تیزبینی انقلابی یا همان بصیرت، بیش‌ازپیش آشکارشده و خیانت افرادی که تلاش دارند جوانان به آرمان‌های انقلاب فکر نکنند، روشن‌تر می‌شود.
مدارس کشور به‌مثابه پایگاه‌های اصلی انقلاب‌اند و خروجی آن‌که همان «جوان مؤمن انقلابی خوش‌روحیه باانگیزه» است باید مانند خون تازه به رگ‌های جامعه تزریق شود تا ضامن بقای نظام و تداوم‌بخش‌ آرمان‌های آن باشند.

اگر مسئولین از مسئولیت تاریخی خود غفلت ورزند و نسبت به تربیت نسل انقلابی قصور نمایند، باید منتظر عواقب وخیم آن ازجمله هضم شدن در هاضمه نظام سلطه باشیم و در مقابل، چنانچه علم و دانش نوجوانان و جوانان کشور را به سلاح امید و بصیرت انقلابی مسلح نماییم باید در انتظار رسیدن میوه شیرین این همت مؤمنانه بمانیم.
این، رسالتی است که انقلاب و خون پاک‌ترین جوانان این مرزوبوم بر دوش مسئولین  کشور قرار داده و کوچک‌ترین تخطی و قصوری در دمیدن این روحیه به نسل جوان، غیرقابل‌ اغماض خواهد بود.

انتهای پیام/