بزرگداشت مقام معلم را برون سپاری نکنید!

به گزارش خبرگزاری تسنیم، اردیبهشت هرسال به دلیل تقارن باسالروز شهادت روحانی گرانقدر استادمطهری وبراساس یک سنت ملی ودینی نسبت به برگزاری مراسم گرامیداشت مقام معلم اقدام می شود و ازمعلمان نمونه که اکثرآنها براساس احراز شرایط مربوط برگزیده شده اند تجلیل به عمل می آید. تکریم معلم ازنشانه های ارج ومنزلت علم وفرهنگ درافق فرهنگی یک کشور است اما دولتی یامردمی برگزارشدن آن تابع میزان کارآمدی معلم است. تحقیقابخشی از کارآمدی یاناکارآمدی معلم معلول کیفیت ریل گذاری نظام تعلیم وتربیت، وتحت تأثیر نگرش وبینش مسئولان عالی آن است.

در نظام تعلیم وتربیت اسلامی، معلم محور است وانسان، انسان راتربیت می کندنه تجهیزات یاکتاب. دانش آموز نیز تربیت را از شخصیت معلم(مربی) می گیرد.وبیش ازآن که گفتار  معلم برشخصیت وتربیت دانش آموز اثر بگذارد،منش ، متانت ونجابت او مؤثر است.  کتاب  ومدرسه نیزقدرت نفوذ خود را از اخلاق وشخصیت معلم می گیرند.ولذا درگام اول بیشترین دقت باید صرف کشف بهترین استعدادها برای کارمعلمی شود. هرچه بذر بهتری برای این کشتزار انتخاب شود محصول عالی تری درآموزش وپرورش دانش آموزان به دست می آید. نظام تربیت معلم  بیش ازآن که بخواهدنسبت به انباشته سازی حافظه معلم با آثار نظریه پردازان غربی اقدام کندبایدبا شیوه های بومی واسلامی به «تربیت» وپرورش معلم و روش اعتلای ظرفیتهای باطنی ومعنوی وارتقای دانش وفرهیختگی اوبیندیشد. این دوراندیشی حوزه اصلی «بزرگداشت مقام معلم» وبسیار مهم است. قطعا تربیت چنین معلمی درافق آرمانهای انقلاب اسلامی، به ‌طور خودجوش و تصادفی نمی تواند اتفاق بیفتد، ومساله ساده ای هم نیست که برون سپاری شود. اگردانشگاه فرهنگیان وزارت آموزش وپرورش علیرغم فلسفه شکل گیری خود،ازمهندسی نظام تربیت معلم درتراز جمهوری اسلامی ناتوان باشد، وزارت علوم ودانشگاه آزادو...به طریق اولی ازتحقق چنین مهمی ناتوان ترخواهند بود. این مهم فرایندسازمان یافته ومشخصی را طلب می کند.آن چه که تاکنون درگزینش معلم معیار بود سنجش توانایی های  اکتسابی بود و ظرفیتهای ذاتی که بخش زیر ساختی واساسی شخصیتی او بود معمولامورد غفلت واقع می‌شد !. در صورتی که فقد مسائل اکتسابی از طریق آموزش قابل جبران است اما فقد اقتضائات ذاتی مثل نجابت ومتانت و عزت نفس وشرح صدرو...از طریق آموزش های متعارف نوعا قابل جبران نیست.
به دلیل نقش خطیری که معلم در معماری آینده نظام جمهوری اسلامی به عهده گرفته، انتخاب معلم باید مبتنی بر کشف باشد نه براساس مراجعه، تاعالی ترین استعدادها برای تعلیم وتربیت آینده سازان کشور اختصاص یابدوهرکسی دنبال شغلی است یا در جای دیگری توفیقی به دست نیاورده، در صف جذب معلم قرار نگیرد. اگر آموزش و پرورش  این مدارس را در اختیار نداشت باید منطقه به منطقه به جستجو می رفت و بهترین استعدادها را برای کار معلمی انتخاب می کرد.
امااکنون که مدارس را دراختیاردارد می تواندازدوره نوجوانی وحتی کودکی ازبین دانش آموزان بهترین استعدادهای معلمی را کشف، و برای امرخطیر معلمی هدف تربیت ویژه قراردهد. این مسئله امری ممکن اگرچه دیربازده است. اماوزیری که براساس ملاحظات حزبی وجریانی انتخاب شده باشد،اراده وانگیزه ای برای کارهای دیربازده نداردهرچندامری بسیارمهم واستراتژیک باشدچون  ممکن است وزیربعدی  بهره آن را ببرد!!.
اگربسیاری از مدیران عالی  آموزش و پرورش هنوز ضرورت تحول را در ابعاد عمیق اش باورندارندویا مسائل دیگری رادراولویت می پندارند!  یا ازپذیرش مسئولیت دراین دستگاه راهبردی وسرنوشت ساز برای ملت وکشور اهداف دیگری دارند،  ممکن است تحول  به بیراهه رود یا درحد یک سلسله اصلاحات سطحی متوقف بماند.
اکنون که پنج سال اول (بعدازتصویب) سند تحول بدون دستاورد قابل اعتنایی در عرصه اجرا، سپری شده است وسند براساس پیش بینی روزآمدی هرپنج سال یک بار(درفصل هشتم خود)، درآستانه بازنگری قرار گرفته است انتظارمی رود شورای‌عالی انقلاب فرهنگی با اجتناب از خوش بینی مجدد درامیدواری به اجرای سند تحول به دست مدیرانی که دغدغه نخست آنها مسائل حزبی است، ازهدر رفت پنج سال دوم  وعمر ارزشمند یک نسل پیشگیری کنند وراه حل واقع بینانه ای برای اجرایی شدن سند وامیدواری خانواده ها به تحول در آموزش وپرورش فرزندانشان بیابند.

خانواده هایی که قراربودبراساس تصریح قانون اساسی ازتعلیم وتربیت کارآمد و رایگان برای فرزندانشان برخوردارباشند اکنون هم بایدبه مدرسه هزینه بدهندهم به  کلاسهای تقویتی ومؤسسات آموزشی وبعدهم به کلاسهای کنکور. واین درشرایطی است که دولت نیز درازای هردانش آموزسالانه 20میلیون ریال از جیب دیگر همین مردم دراختیار وزارت آموزش وپرورش قرارمی دهدوهزینه ای که خانواده ها صرف تحصیل هریک ازفرزندان خود می کنند نیز با اضافه شدن لباس وکیف وکتاب ولوازم التحریر و سرویس ایاب وذهاب واردوها و...به موارد فوق الذکربیش ازرقم اختصاص یافته  ازسوی دولت می شود. با این هزینه وبودجه کلان دستاورد این وزارت وخانواده هادرصورت کسب موفقیت تحصیلی دانش آموزان (و نادیده گرفتن چند هزار تکرار پایه آشکار وپنهان) این است که تنهاچند کتاب درسی ازحافظه معلم به انبارذهن فرزند آنهامنتقل شده است یعنی بجای علم به "معلوم"دست یافتند!و بدون احساس توانمندی وخودباوری وخوداتکایی  وازعهده اداره یک زندگی مختصربرآمدن!.وبدون فرصت یابی برای رویش استعدادهای خدادادی ، اخلاقی وشخصیتی. بااین همه بودجه واعتبار دولتی ومردمی وانواع واقسام برون سپاری های صرفه جویانه نه خانوده ها از دستاورد مدرسه راضی اند ونه معلمان ازمعیشت وچرخش ناموزون چرخ زندگی خود.
راستی اگر مدیری به قامت بلند آموزش وپرورش برای تصدی این وزارت انتخاب شده بود، شاهد هدر رفت میلیاردها نفرساعت از بهترین سالهای عمر فرزندان ملتی که باهمه نجابت و کرامت خود به وعده "تدبیر"، امید  بسته بود، می شدیم؟
جناب آقای روحانی رئیس محترم جمهور و رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی وزارتی که سند تحول اش پس از3سال ازسپری شدن عمر این دولت ، اجرایی نشده است و هنوز چشم اندازی  برای نیمی ازمأموریت خود یعنی "پرورش" ترسیم نکرده  و برای جبران کاستی های تخصصی نیم دیگرش نیز، خود به هزاران مؤسسه آموزشی وکمک آموزشی مجوز فعالیت داده است! وآنان اکنون یک نظام آموزشی درسایه به وجود آورده و داد و ستدهای خودرا درعرصه های مختلف پیش می برند. وزارتی که همچنان درنظام تربیت معلم خود بی برنامه ومتحیر است و نمی داند که چه می‌خواهد بکند؟ وزارتی که رقم مختصرپاداش وسنوات بازنشستگی معلمان خودرا پس از یکسال (وکاهش ارزش آن) نمی تواند بپردازدو....
اگربدون وزیر هم رها شود از این که هست نه کندتر می شود ونه سرگردان تر.  وچه بسا مردم مثل سایر عرصه های برزمین مانده، خود به کمک بیایند وبرای آن چاره اندیشی اضطراری شبیه عمل "احیاء" به عمل آورند.

انتهای پیام/