ماهیت حقیقی نظام و رسالت دستگاه دیپلماسی

به گزارش خبرگزاری تسنیم، «دشمنی نظام سلطه با برجام پایان نمی‌یابد»، «هدف غرب از برجام محدود کردن ایران در درون مرزهای خود است»، «امریکایی‌ها غیر‌قابل اعتماد و مذاکره در دیگر مسائل با مقامات این کشور ممنوع است»، «هدف نهایی ایالات متحده تغییر نظام جمهوری اسلامی ایران است»، «اگر ملت ایران بخواهد از شر امریکا راحت شود باید از محتوای جمهوری اسلامی، مفاهیم اسلامی و امنیت خود دست بردارد»، «توافق با امریکا به معنای... بد عهدی و خدعه و تقلب امریکا در انجام تعهدات است که این مسئله را اکنون به عینه می‌بینیم و این یعنی خسارت محض»، «ادامه‌ تهدیدهای مکرر امریکایی‌ها و تلاش بی‌وقفه‌ آنها برای جلوگیری از بهره‌مندی ایران از نتایج برجام، از نشانه‌های آشکار دشمنی واضح امریکا با ملت ایران و نظام اسلامی است» و «امریکایی‌ها با استفاده از ابزار دیپلماسی، به ‌دنبال آن هستند تا... سنگرهای انقلاب را از بین ببرند» این بخشی از هشدارهای مقام معظم رهبری در 30ماه مذاکرات هسته‌ای است.

محور اصلی سخنان معظم له مبنی بر«عادی نشدن روابط تهران- واشنگتن» است، پدیده‌ای که توسط جریان متمایل به غرب در داخل مقدمه‌سازی، هدایت شده و هدفگذاری نهایی آن «تغییر ماهیت انقلاب اسلامی» می‌باشد.

نقش وزارت امور خارجه در چنین فرایندی بسیار تأثیرگذار و محوری است و جریان متمایل به غرب هم با توجه به چنین جایگاه حساسی تلاش کرده تمرکز اصلی خود را روی فعالیت‌ها و رویدادهای مربوط به این وزارتخانه متمرکز کند و از برجام پوستی برای «تغییر ماهیت انقلاب اسلامی» تعبیه کند.
مطالبه‌سازی اجتماعی برای تحت فشار قرار دادن دستگاه سیاست خارجه با هدف خروج از قواعد اصلی حاکمیت و عبور از خطوط قرمز نظام با بازی روانی- رسانه‌ای یکی از مهم‌ترین تاکتیک‌ها به شمار می‌آید که به‌خوبی نشان می‌دهد اولویت این طیف فراتر از بحث برجام است و با اتخاذ چنین رویکردی تلاش دارد هزینه‌های ناشی از «دگرگونی اصول انقلاب» را پیاده‌سازی کند.

جنبه‌ای از این «تأثیرگذاری» و «تأثیر‌پذیری» را باید در نوع مواجهه با تهدیدات غرب مشاهده کرد که سخنان رهبر معظم انقلاب در دیدار فرهنگیان هم به همین رویکرد دستگاه دیپلماسی مرتبط است: «دشمن وقتی قدرت شما را ببیند، ناچار به عقب‌نشینی خواهد شد اما وقتی در نشان دادن مبانی و عناصر قدرت خود در مقابل دشمن، ملاحظه و اجتناب کنیم یا بترسیم، دشمن گستاخ می‌شود.»
حال می‌توان به موارد و مصادیقی استناد کرد که جریان تجدیدنظرطلب با برجسته‌سازی آن از یک سو «دشمنی با امریکا را تقلیل می‌دهد» و در ادامه با «قبح شکنی تعاملات حضوری با مقامات امریکایی» تلاش می‌کند «دستگاه دیپلماسی تحت فشار مطالبات ساختگی» قرار گرفته و «تغییراساسی روابط تهران- واشنگتن» را به‌صورت هدفمند و فراگیر عملیاتی کند.

در شرایطی که «استکبار‌ستیزی» جزء لاینفک گفتمان انقلاب اسلامی در عرصه سیاست خارجه است و دستگاه دیپلماسی باید نسبت به آن حساسیت لازم را داشته باشد اما اتخاذ برخی از مواضع و رفتار در عرصه بین‌الملل، توانسته جریان متمایل به غرب  در بیرون از وزارت امور خارجه را نسبت به تغییر بنیادین در روابط ایران - امریکا امیدوار کند.

نخستین اقدام عملی برای عادی‌سازی روابط میان تهران- واشنگتن در اولین سفر رئیس‌جمهور و هیئت همراه به نیوریورک در مهر ماه 92 روی داد که طی‌آن برای اولین بار بعد از انقلاب اسلامی وزرای امور خارجه دو کشور با یکدیگر دیدار و بر توسعه روابط تأکید کردند. تماس تلفنی اوباما با روحانی دیگر رویداد حاشیه‌سازی است که با استقبال فراوان جریان تجدیدنظرطلب همراه شد. رهبر معظم انقلاب هم برخی از اتفاقات روی داده در این سفر را نابجا خواندند که مصداق آن جز دیدار وزرای خارجه ایران - امریکا و گفت وگوی تلفنی رئیس‌جمهوری امریکا با رئیس‌جمهوری کشورمان، نبود. جریان متمایل به غرب این اتفاق را گامی بزرگ برای برداشتن موانع برقراری روابط ایران و امریکا القا و از ضرورت توسعه چنین رویکردی فعالیت‌های گسترده‌ای را صورت دادند.

بعد از این رویداد بود که عمده تحلیل‌ها به این سمت سوق داده شد که سفارت‌های دو کشور باید بازگشایی و موضوعات مورد مناقشه مرتفع شود. صورت پذیری چنین توقع تصنعی منجر به آن شد که بسیاری از هزینه‌ها به نظام و جامعه ایرانی تحمیل شده و منجر به آن شد تا برخی از رفتار و مواضع چالش زا در عرصه سیاست خارجه جمهوری اسلامی ایران رو‌نمایی شود که از جمله آن می‌توان به پیاده‌روی ظریف - کری در خیابان‌های ژنو اشاره کرد.

اظهارات شاذ درباره توان دفاعی کشور با بیان عبارت «امریکا می‌تواند با یک بمب تمام سیستم دفاعی ایران را از کار بیندازد» یا گفته‌های بحث‌برانگیز درباره هولوکاست: «هولوکاست یک تراژدی و‌حشتناک بود..‌. هولوکاست را نمی‌توان انکار کرد» مسیر عادی‌سازی روابط تهران- واشنگتن را وارد مرحله جدیدی می‌کند و با عبارت «این وظیفه ما نیست که اسرائیل را به رسمیت بشناسیم یا نه، بلکه فلسطینیان باید درباره این موضوع تصمیم‌گیری کنند... ما از این منطقه دور هستیم» نگرانی جامعه را از بیش از گذشته افزایش می‌دهد.

دست دادن ظریف با اوباما رویداد مورد بحث دیگری بود که در کنار دیدارهای مکرر ظریف- کری به بهانه برجام، آینده روابط ایران- امریکا را در شرایط تأمل‌برانگیزی قرار داده، آنگونه‌ که بسیاری با بررسی رفتار و مواضع مقامات دستگاه دیپلماسی، «تغییر ماهیت انقلاب به بهانه برجام» را خطری خطیر برای جمهوری اسلامی ایران به حساب می‌آورند. زمانی این نگرانی‌ها افزایش پیدا کرد که وزیر امور خارجه کشورمان در دیدار اخیر خود با کری در کنار پرچم امریکا ایستاده و در مقابل، وزیر خارجه امریکا نیز در کنار پرچم کشورمان قرار می‌گیرد.

انتظار آن است که مقامات وزارت امور خارجه بر مبنای رسالت اصلی خود ضمن حفظ روحیه استکبار‌ستیزی، رویکردی انقلابی در رویدادهای منطقه‌ای و بین‌المللی اتخاذ کنند، آنگونه که رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز در دیدار سال گذشته خود با مسئولان  وزارت امور خارجه «اعتماد به نفس، صراحت و استحکام در مواجهه با عوامل مخالف و موانع» را جزء لاینفک این وزارتخانه می‌خوانند.

معظم‌له در ادامه می‌فرمایند: «با استحکام و اقتدار و افتخار، ادامه ‌اصول انقلابی و راهبردهای ثابت سیاست خارجی را تکرار کنید تا بیگانگان و دنباله‌های داخلی آنان، به تغییر در سیاست خارجی جمهوری اسلامی دل خوش نکنند.» بر اساس آنچه عنوان شد، مسئولان دستگاه سیاست خارجه باید در شرایط حساس داخلی و بین‌المللی و با توجه به چالش‌های پسا‌برجام، با حفظ اقتدار کشور و توجه ویژه به مبانی انقلاب اسلامی رویکردی متفاوت‌تر از گذشته اتخاذ و با تکرار اصول و مبانی انقلاب اسلامی در لفظ و رویکرد دلخوشی غربی‌ها برای تغییر در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را به ناخشنودی تبدیل کنند. حال با توجه به آنچه بیان شد، اگر رفتار و مواضع مقامات دستگاه سیاست خارجه جنبه انقلابی‌تری به خود نگیرد و همچنان بر مواضع و رفتارهای هزینه‌زا متمرکز شود نه تنها «عادی نشدن روابط تهران- واشنگتن» با هدف تحدید قدرت ایران و تضعیف گفتمان انقلاب اسلامی روی خواهد داد بلکه «تغییر ماهیت انقلاب اسلامی» به عنوان «راهبرد جریان تجدیدنظرطلب» رنگ تحقق به خود خواهد گرفت.

انتهای پیام/