«میراث جنگ، پاسدار صلح»؛ پرونده جدید خبرگزاری تسنیم

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مردم کشورمان در زمستان سال گذشته روزهایی را تجربه کردند که شاید نزدیک‌ترین ایام به روزها و لحظه‌های پر التهاب جنگ در دهه شصت بود. عملیات‌های گسترده‌ای در سوریه آغاز شده و بر تعداد شهدا لحظه به لحظه اضافه می‌شد. دوباره جوان‌های محل بار سفر بسته و عازم سفری شدند که پایانش یکی از دو پیروزی بود: پایان جنگ و پیروزی یا شهادت.

سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر نیز درست در همین ایام آغاز بکار کرد. یک آغاز متفاوت با حضور یک خانواده متفاوت روی فرش قرمز جشنواره.

سعید سیاح طاهری سه هفته قبل از جشنواره فجر در سوریه به شهادت رسیده بود. پرویز پرستویی، حمید فرخ نژاد و سایر هنرمندان خودشان را به آبادان رساندند تا در مراسم تشییع پیکر او حاضر باشند. حالا خانواده او مهمانان ویژه افتتاحیه جشنواره فجر بودند. این یک دعوت معمولی نبود. بعید است در وزارت ارشاد و معاونت سینمایی آن، کسی پیدا شود که حاج سعید را بشناسد. این یک دعوت خاص از سوی خود هنرمندان بود. رخشان بنی اعتماد، فاطمه معتمد آریا و مهتاب کرامتی، همسر شهید سیاح طاهری را تا روی سن افتتاحیه همراهی کردند. معتمد آریا پشت میکروفن آمد و گفت: «من در یک کشتی دوستی با او[شهید سعید سیاح طاهری] آشنا شدم درست زمانی که در مورد صلح حرف می زدیم، در سالروز جنگ در شلمچه. آشنایی ما با صلح بوده است». پس از آن مهتاب کرامتی گفت:«شهید طاهری نشان داد می‌شود صبور بود، سکوت کرد ولی کار کرد».

رخشان بنی‌اعتماد هم تصمیم گرفت تا در پذیرایی هنرمندان از شهید طاهری سهیم باشد. او گفت: «همیشه می‌گویند برای شناخت آدم ها با آنها همسفره و هم سفر شوید. من افتخار این را داشتم که در جشنواره بی سر و صدای دانش آموزی با این شهید هم سفر و همسفره باشم. او کسی بود که از جوانی سلامتش را در جبهه جنگ گذراند و از زمانی که فرصت آشنایی‌شان را داشتیم به طور دائم در برنامه‌های فرهنگی فعال بودند این بسیار قابل احترام بود. احترام و باوری که به حوزه سینما و هنرمندان فارغ از تفاوت های دیدگاهی یا اعتقادی داشتند بسیار قابل احترام بود. آمدن و رفتن رسم روزگار است. بودن ما مثل پلک زدنی در طول زمان. ولی بعضی‌ها رفتنشان چیزی را از جهان کم می‌کند که به سادگی پر نمی‌کند. شهید طاهری یکی از این افراد بود».

سعید سیاح طاهری اسمی شناخته شده برای مسئولان و متولیان فرهنگ نبود. او از نسل کسانی بود که هشت سال در جبهه‌های دفاع از ملت ایران ایستادگی کرده بود و پس از جنگ با بدنی پر از ترکش و چشمی نابینا تصمیم می‌گیرد تا فرهنگ حماسه را سال به سال به نوجوانان این کشور یادآوری کند. او موسس جشنواره دانش آموزی فیلم دفاع مقدس بود. جشنواره‌ای که در ماه گذشته، دهمین دوره آن بدون حضور حاج سعید در بوشهر برگزار شد. 

هر سال به مناطق محروم می‌رفت، تمام دانش آموزان را جمع می‌کرد و برای آنها فیلم نمایش می‌داد. در همین مناطق محروم بود که هنرمندان همراه او می‌شدند تا بچه‌های محروم یک شهر و روستا با اشتیاق کامل به سمت سالن اکران جشنواره راهی شوند. مثلا قرار بود آنها برای اولین بار پرویز پرستویی را از نزدیک ببینند!

شهید طاهری بانی برگزاری مسابقات بزرگ کتابخوانی در زندان‌های کشور بود. او کتاب «دا» را به زندان‌ها برد و برای زندانیان برگزیده دستور تخفیف مجازات و ... می‌گرفت. طرحی که در نتیجه آن، نگاه بسیاری از زندانیان به اتفاقات اطرافشان را تغییر داد.

سیاح طاهری نمونه یک آدم فرهنگی واقعی بود،‌کسی که شعار نمی‌داد و فقط کار می‌کرد. در یکی از جشنواره‌های دانش‌آموزی فیلم دفاع مقدس متوجه می‌شود که از میان ده‌ها هزار دانش آموز یک شهر، سه نفر هم هستند که در فلان روستای صعب العبور و دور افتاده مشغول تحصیلند. لندکروز سپاه را بر می‌دارد و روانه جاده پر شیب و خطر روستا می‌شود. نصف روز رانندگی می‌کنند تا آن سه نفر را به جشنواره برساند.  در این میان مخالفت‌های زیادی را تحمل می‌کند و در آخر می‌گوید: اگر روزی این سه نفر بفهمند که ما اینجا برای همه دانش آموزها جشنواره برگزار کرده‌‌ایم و آنها نبوده‌اند غصه دار نمی‌شوند؟ نمی‌گویند که چون بدبخت و دور افتاده‌ایم پس جمهوری اسلامی هم به ما توجه نمی‌کند؟

روایت‌های ناگفته زیادی از کارهای سیاح طاهری باقی مانده که قرار است در قالب پرونده‌ای مبسوط در خبرگزاری تسنیم منتشر شود. «میراث جنگ، پاسدار صلح» نام پرونده‌ایست که از فردا با انتشار گفت‌وگویی با هدیه غبیشی همسر شهید سعید سیاح طاهری، آغاز می‌شود.

انتهای پیام/