صادق خان؛ شهرداری به نام مسلمانان، به کام اسرائیل

 به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم،انتخاب «صادق خان»، نامزد حزب کارگر انگلستان، به عنوان شهردار لندن، توجهات بسیاری را در رسانه‌های جهان به خود جلب کرد. نقطه برجسته بخش زیادی از این توجهات رسانه‌ای، برجسته کردن "انتخاب اولین شهردار مسلمان لندن" است. بسیاری از رسانه‌ها، این انتخاب را یک «رویداد تاریخی» خواندند.
 

وقتی در سپتامبر گذشته، نامزدی صادق خان برای شهرداری لندن از سوی حزب کارگر اعلام شد، او در تبلیغات خود تاکید داشت که در صورت انتخاب، همه تمرکز خود را بر مسایل گریبانگیر لندن خواهد گذاشت. او به ویژه گفت که مسایل بین المللی، از جمله مناقشه فلسطین-اسراییل، را وارد کارش در شهرداری نخواهد کرد.

اما تنها یک هفته بعد از انتخاب به عنوان نامزد حزب، او در مصاحبه با روزنامه «دیلی میل»، از طرح خود برای یک فستیوال برای«معرفی تل آویو» صحبت کرد. او به صراحت گفت که مخالف کمپین بین المللی مخالفت با اشغال گری اسراییل، موسوم به BDS(بایکوت، منع سرمایه گذاری و تحریم ها) است. آقای خان در اظهارنظر دیگری در همان روزها گفت که تلاش های «جرمی کوربین»، رهبر حزب کارگر، برای تعامل با حماس و حزب الله، " لندن را به هدف بالقوه تروریزم تبدیل خواهد کرد!"

در واقع او با این اظهارات، عملا نشان داد که وقتی گفت که مسایل بین‌المللی را وارد کارش نمی‌کند، صرفا منظورش همراهی و همدلی با فلسطینی‌ها بوده است! به نظر می‌رسد که آقای خان روی همراهی با اسراییل و حمایت از مواضع و عملکرد صهیونیست‌ها به عنوان تضمینی برای جلب حمایت تبلیغاتی و سیاسی بسیار حساب کرده است.

این روزها، مسلمانان لندنی، به دلیل گفتمان یکسویه او در مساله فلسطین-اسراییل، بر سر حمایت از شهردار لندن دچار دودستگی شده‌اند. در زمانه‌ای که «حملات اسلام هراسانه» رو به افزایش است و زنان محجبه روز به روز بیشتر در معرض تحقیر و تهدید قرار می‌گیرند، این شهردار «مسلمان» در مصاحبه با «ایوینینگ استاندارد»(14 آپریل) زنان محجبه را "مشکوک و بیگانه" برای لندن خواند، آن هم لندنی که خود او به خوبی می داند که هویت آن مبتنی بر تکثر فرهنگی، نژادی و مذهبی است. آیا چنین اظهارنظرهایی بر شدت گیری خصومت علیه زنان محجبه به طور خاص و اسلام هراسی به طور عام نمی افزاید؟

واقعیت این است که علی رغم مانور تبلیغاتی که روی مسلمان بودن صادق خان انجام گرفته است، فاکتورهای دیگری در پیروزی او دخیل بودند.

بسیاری از مردم لندن رای به خان را، رای به جرمی کوربین می دانستند، که در زمان انتخابات شهرداری زیر فشار سنگین و هجمه تبلیغاتی در جریان اتهام «یهودستیزی» در حزب کارگر قرار داشت. به علاوه، وقتی عملکرد حزب محافظه کار مورد نارضایتی روزافزون مردم انگلستان است، طبیعتا رای دهندگان از جهت تنبیه حزب حاکم، گرایش بیشتری به رای دادن به حزب مخالف، یعنی حزب کارگر دارند. انتخابات شهرداری هم از این قاعده خارج نیست. صادق خان در واقع بر امواج محبوبیت فزاینده جرمی کوربین و کاهش محبوبیت دیوید کامرون سوار شد و به کرسی شهرداری رسید.

لیکن رسانه های جهانی معمولا توجهی به واقعیت کلان سیاست در بریتانیا نمی‌کنند و فقط این تیتر جذاب را برجسته می‌کنند که : "نخستین شهردار مسلمان لندن انتخاب شد."

از آن جایی که از زمان تاسیس این پست در 2000، اصولا لندن تنها دو شهردار به خود دیده بود (کن لیوینگستن و بوریس جانسن)، چندان غافلگیرکننده نبود که فردی از بزرگ‌ترین اقلیت جمعیتی لندن، یعنی مسلمانان به عنوان شهردار لندن انتخاب شود. مساله این است که آیا انتخاب یک شهردار یهودی برای نیویورک (با درصد جمعیت یهودی تقریبا مشابه با جمعیت مسلمانان لندن) هم همین قدر توجه رسانه‌ای به خود جلب می‌کند؟

در واقع، صادق‌خان به عنوان یک «حزب کارگری» در انتخابات رای آورد، و نه یک «مسلمان»، و احتمالا هر کس دیگری غیر از او بود (با نام خانوادگی خان، کان یا کوهن) در برابر نامزد حزب محافظه کار رای می‌آورد، چرا که اصولا در سیستم سیاسی انگلستان، وقتی حزبی برای دور دوم هم قدرت را دست می گیرد، رای دهندگان تمایل دارند در انتخابات بعدی بیشتر به حزب مخالف رای دهند تا توازن را برقرار کنند.

آقای خان در دوران کمپین انتخاباتی خودف در مصاحبه با «جوییش کرونیکل»، چاپ لندن، گفت که " تعهد او به اسراییل قابل چون و چرا نیست."

اگر این استدلال مطرح شود که خان صرفا برای کسب رای میان شهروندان یهودی لندن چنین حرفی زده است، باید گفت که اقلیت یهودی لندن نسبت به اقلیت مسلمان این شهر بسیار کوچک تر است(تقریبا یک به هفت)، به علاوه، از همان اقلیت کوچک هم همه حامی اسراییل نیستند. به عکس، بخش بزرگی از آن ها نمی خواهند حامی دولتی باشند قطعنامه های سازمان ملل را نقض می کند و به طور روزافزون مورد نفرت بین المللی بیشتر قرار دارد. گرچه سازمان های صهیونیستی انگلستان مرتبا تبلیغ می کنند که حمایت از اسراییل، مربوط به همه یهودیان است، واقعیت این است که بسیاری از یهودیان خارج از اسراییل با سیاست های اشغال گرانه و تهاجمی این رژیم، به ویژه در موضوع شهرک سازی مخالفند.

این جاست که باید گفت صادق خان نه به فکر تحبیب قلوب یهودیان لندنی، که در پی جلب رضایت لابی های قدرتمند صهیونیستی است که نفوذی ریشه دار و عمیق در ساختار سیاسی انگلستان دارند. او دریافته که نانش در کجا چرب تر می شود و تصمیم گرفته است که رضایت یک لابی را به قیمت نارضایتی بخش بزرگی از کسانی که به او رای داده اند، به دست بیاورد. اولین دیدار رسمی او به عنوان شهردار لندن، با سفیر رژیم صهیونیستی در لندن، «مارک رِگِو» بود، کسی که به دلیل نقشی که در توجیه و دفاع از عملیات کثیف و جنایت بار اسراییل علیه غزه(2009-2008) در رسانه های بین المللی داشت (در سمت سخنگوی دولت ایهود اولمرت) یک چهره منفور بین المللی است، و بسیاری از یهودیان انگلستان علاقه ای ارتباط با او ندارند.

صادق خان در اولین دیدار رسمی خود، در 8 می میهمان مارک رِگو در استادیوم «کوپتهال» در شمال لندن بود تا در مراسم «یادبود هولوکاست»(یوم هاشووا) شرکت کند. این در حالی بود که آقای خان، دعوت «کارزار همبستگی فلسطین» (پی اس سی) را برای حضور در مراسم این گروه به مناسبت «روز نکبت» (تاسیس رژیم اسراییل) رد کرد.

وقتی چند روز بعد از این رویداد، در یک برنامه رادیویی، یکی از شهروندان لندن از او دلیل عدم شرکتش در مراسم مربوط به فلسطین را پرسید، او، به عنوان شهرداری «فراگیر» که قرار است متعلق به همه لندنی ها باشد، در جواب، توضیحات مطولی درباره ضرورت حضور در مراسم هولوکاست داد.

اما چرا او در جواب مساله ای مربوط به «روز نکبت»، بحث «هولوکاست» را به میان کشید؟ منظور این شهردار «فراگیر» چه بود و قصد داشت چه چیز را القا کند؟ ارتباط این دو رویداد چیست؟ آیا او می خواهد تلویحا بگوید که بازماندگان هولوکاست مهم تر از فلسطینی ها هستند؟

به واقع، او از سوالی درباره علت عدم حضورش در مراسمی مربوط به روز نکبت (عامل آوارگی صدها هزار فلسطینی) که انگلستان نقشی اساسی در آن بازی کرد (رجوع شود به نقش لرد بالفور در تصویب فلسطین به عنوان سرزمین جدید یهودیان شرق اروپا)، برای نکوهش «یهودستیزی» استفاده کرد. واقعا ربط آن کجاست؟ آوارگی میلیون‌ها فلسطینی و کشتن هزاران فلسطینی از زن و مرد و کودک، چه ربطی به یهودستیزی دارد؟

این گونه پیوند دادن رندانه این دو موضوع، با هدف محق جلوه دادن غیرمستقیم اسراییل، ادعای او را درباره «فراگیر» بودن، زیر سوال می برد. این گونه جانبداری خان از یک اقلیت کوچک، و نادیده گرفتن حقوق فلسطینی ها، قطعا قلوب بخش بزرگی از مسلمانان لندنی را که به او رای داده‌اند، به درد می‌آورد. مضاف بر این که طبق نظرسنجی‌ها، حمایت شهروندان لندنی از کمپین‌های حمایت از حقوق فلسطینی ها به طور روزافزون در حال افزایش است.

در حالی که فشار سنگین لابی سیاسی-تبلیغاتی صهیونیست ها با شعار «ضدصهیونیست مساوی است با ضدیهودی»، در حال زیر و زبر کردن حزب کارگر است، یک نکته از زمان انتخابات شهرداری آشکار گشته است: برای صهیونیست بودن نیاز نیست که یهودی باشید. حتی می‌توانید یک مسلمان باشید. شهردار صادق خان مصداق این واقعیت است.

منبع: مشرق

انتهای پیام/