فرصت‌سوزی، یا فرصت‌سازی؟!
با گره زدن افکار و اندیشه‌ها و گفتار و رفتارمان با کانون ولایت و امامت به‌ویژه وجود ولی عصر(ارواحنا فداه) در عصر غیبت و انتظار، از مجرای ولایت فقیه، مسیر پیشرفت و رشد و تعالی را برای خویش و جامعه اسلامی و انقلابی هموارتر سازیم. ان‌شاءالله.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، متن یادداشت حجت الاسلام ابوالقاسم علیزاده معاون سیاسی شورای سیاستگذاری ائمه جمعه با عنوان «فرصت‌سوزی، یا فرصت‌سازی؟!» به شرح ذیل است:
قال الله تعالی: «الذی خلق الموت و الحیاة لیبلوکم ایکم احسن عملاً» (ملک، آیه 2)
رسول گرامی اسلام(ص) در استقبال از ماه پرجاذبه و با برکت رمضان در خطبه‌ای که مشهور به خطبه شعبانیه است، نکته‌های مهمی را یادآور می‌شوند که جان کلام حضرت در این کلام نهفته است که ماه مبارک رمضان فرصتی است ویژه و منحصربه‌فرد که نباید از کنار آن ساده عبور کرد. فرصت‌ها خیلی سریع‌تر از آن‌که ما گمانش را ببریم، یکی پس از دیگری به‌سان برق می‌گذرند و جز حسرت و اندوه برای ما به‌جای نمی‌گذارند. آن‌جا که می‌فرمایند: «ایها الناس قد اقبل الیکم شهر الله بالبرکة و الرحمة و المغفرة، شهر دعیتم الی ضیافة الله» و طبیعی است هر ضیافتی به اقتضای حال میهمان و میزبان، الزاماتی دارد. در این ماه، خالق هستی با بی‌نهایت محبت به بندگانش، آغوش باز کرده است و علاوه بر رزق معنوی قرآن کریم که لذیذترین و بهترین غذای مهیاگردیده آسمانی است، جذبه ولایت اهل بیت عصمت و طهارت را به‌ویژه با عروج ملکوتی مولای متقیان حضرت علی(ع) بهانه‌ای برای یافتن مسیر هدایت و رسیدن به سعادت و کمال و رستگاری قرار داده است.
تا بدانجا که می‌فرماید: «شهر هو عندالله افضل الشهور و ایامه افضل الایام و لیالیه افضل اللیالی و ساعاته افضل الساعات»
افضلیت این ماه به ظرفیت‌ها و فرصت‌هایی است که به‌طور ویژه، میزبان کریم برای بندگان شایسته و آگاهش تدارک دیده است که البته معرفت و شناخت نسبت به آن از اهم مسائلی است که همه ما آرزوی آن‌را داریم چه آن‌که امام سجاد(ع) نیز در دعای شریف چهل و چهارم از صحیفه سجادیه در نجوای با حضرت دوست، عرضه می‌دارد: «الهمنا معرفة فضله و اجلال حرمته» یعنی ما را به معرفت فضیلت این ماه و تجلیل از حرمتش رهنمون فرما تا ضمن شناخت فرصتهای معنوی این ماه که برترین ماه‌های سال است و نگهداشتن حرمتش که بهترین دوست و یار است، زمینه رشد و تعالی و کمال را برای خود و جامعه اسلامی به بهترین وجه مهیا سازیم.
مولای متقیان حضرت علی(ع) نیز در همین رابطه می‌فرمایند: «فتدارک مابقی من عمرک و لاتقل غداً او بعد غد...» (کافی، ج 2، ص 136)
در فرصت طلایی ماه مبارک رمضان است که آدمی از وسوسه‌های ابلیس لعین و زمینه‌های انحراف و گناه در امان است و اگر بخواهد و اراده کند، محال است که قدمی به پیش برندارد و بار معنوی آخرتش را نتواند ببندد، مگر آن‌که خود نخواهد! در همین رابطه پیامبر رحمت در ضمن خطبه شعبانیه می‌فرمایند: «ایها الناس ان ابواب الجنان فی هذا الشهر مفتحة فاسالوا ربکم ان لایغلقها علیکم و ابواب النیران معلقة فاسالوا ربکم ان لایفتحها علیکم...»
هرچند نباید از نظر دور داشت که مسألت از خدای متعال منحصر به مسألت زبانی نیست و به‌عبارتی باز و بسته بودن درب‌های بهشت و جهنم به اراده و عمل خود بندگان بستگی دارد و لذا حضرت در ادامه می‌فرمایند: «ایها الناس ان انفسکم مرهونة باعمالکم...» تا بندگان خدا به‌جای فرصت‌سوزی در مقام بهره‌جویی از فرصتهای پیش آمده برآیند و خود نیز با عمل شایسته، فرصتهای بهتری را بسازند.
در نتیجه ماه مبارک رمضان را می‌توان اوج شکوه بهار معنویت و بستری برای تجلی فرصتهای ویژه دانست:
1. فرصت آشتی با خدا و جبران خطاها
ماه رمضان فرصتی است برای جبران اشتباهات گوناگون در عرصه‌های مختلف زندگی فردی و اجتماعی، چه آن‌که فریضه الهی روزه نیز طبق صریح کلام وحی، همین هدف مقدس را دنبال می‌کند: «کتب علیکم الصیام... لعلکم تتقون» و تقوی نه فقط به‌لحاظ تحولات فردی مدنظر است که تقوای سیاسی و اجتماعی بیشتر مورد توجه می‌باشد زیرا ماهیت زندگی آدمی، اجتماعی است و در این عرصه رعایت پاکی و عدالت و تقوای الهی به‌مراتب از تقوای فردی مهم‌تر است هرچند سلامت اجتماع و تقوای سیاسی نیز یک پایه اساسی‌اش طهارت نفس و تقوای فردی می‌باشد تا آدمها یکایک با فرهنگ و متخلق به اخلاق حسنه و طهارت در روح و روان و فکر و اندیشه و گفتار و رفتار نشوند، علی‌القاعده جامعه نیز در مسیر تقوا و پاکی قرار نخواهد گرفت زیرا جامعه سالم از آحاد و افراد سالم شکل می‌گیرد و البته در بستر جامعه سالم افراد به رشد و کمال دست‌می‌یابند و لذا سلامت فرد و جامعه باید در کنار هم دیده شود و در فرصت ماه مبارک رمضان به سلامت هر دو اهتمام ورزید.
2. فرصت تقویت اراده و تصمیم‌گیری
اگرچه اراده مبتنی بر قوه اختیار و انتخاب انسان است و تا قوه اختیار تحریک نشود، عزم و اراده نیز به صحنه نمی‌آید و لذا گفته می‌شود که آدمی باید همواره انتخابهای خود را مراقبت و مدیریت نماید زیرا اگر انتخابهای ریز و درشت آدمی در عرصه زندگی با پشتوانه عقل و آگاهی و شناخت باشد هرگز به شکست و ناکامی و در نهایت بی‌راهه خسران و زیان سوق نخواهد یافت مگر آن‌که به‌جای عقل و خرد، احساسات و شهوات و خواهشهای نفسانی فرمان بدهد که قطعاً انتخابها نیز به ثمره و نتیجه مطلوب آدمی منتهی نخواهد شد و گاهی بن‌بست و تحیّر و سرگردانی و پوچی و تزلزل را عاید انسان می‌کند اما در این میان این قوه اراده و عزم است که در هر حال انتخابها را به مقصد و نتیجه می‌رساند و ماه مبارک رمضان که ماه تمرین و ممارست همین اراده‌هاست، فرصتی ویژه است برای تقویت اراده و تنظیم پایه‌های عزم و تصمیم تا هر آنچه دل می‌خواهد و نفس می‌پسندد به عمل نزدیک نگردد بلکه هر آنچه عقل حکم می‌کند و شرع مقدس می‌پسندد به برکت اراده‌ای شایسته جامه عمل بپوشد.
3. فرصت ایجاد نظم و تنظیم نقشه راه
هیچ عبادتی به‌لحاظ گستره زمانی و ورود و خروجش، به روزه ماه مبارک رمضان که فریضه‌ای است با اسرار و حکمتهای فراوان، نمی‌رسد. امساک از اذان صبح تا اذان مغرب آن‌هم در بستر 30 روز ماه مبارک رمضان به‌صورت متوالی، فرصتی را به‌وجود می‌آورد تا آدمی عنصر نظم و مدیریت زمان را در قالب برنامه‌ریزی مناسب و نقشه راهی روشن برای همه عرصه‌های زندگی فردی و اجتماعی خود تدارک ببیند.
4. فرصت پیوند با ولایت
طبق حدیث معروف از امام باقر(علیه‌السلام) که فرمود: بنی الاسلام علی خمسة اشیاء علی الصلاة و الزکاة و الحج و الصیام و الولایة... و ولایت نیز افضل از همه است لانها مفتاحهن والوالی هو الدلیل علیهن» (کافی، ج 2، ص 18)
از این گذشته ماه مبارک رمضان ماهی است که در نیمه آن ولادت امام مجتبی(علیه‌السلام) و هم‌زمان با لیالی قدر شهادت حضرت امیر(علیه‌السلام) را به‌منزله روح و جان این ماه می‌دانیم چه آن‌که قرآن ناطق علی(علیه‌السلام) همان‌گونه که به‌عنوان تجسم انسان کامل، الگوی ما در دنیاست، میزان سنجش عمل ما در آخرت نیز می‌باشد. بنابراین با گره زدن افکار و اندیشه‌ها و گفتار و رفتارمان با کانون ولایت و امامت به‌ویژه وجود ولی عصر(ارواحنا فداه) در عصر غیبت و انتظار، از مجرای ولایت فقیه، مسیر پیشرفت و رشد و تعالی را برای خویش و جامعه اسلامی و انقلابی هموارتر سازیم. ان‌شاءالله.
انتهای پیام/