آیا ماه عسل مسیر را گم کرده است؟!
یکی از مواردی که به طور محسوس می توان نبودش را در «ماه عسل» بعد از گذشت سالها احساس کرد تاکید و ارادت به مکتب اهل بیت و تشیع است به شکلی که به زعم منتقدان برنامه «ماه عسل»رنگ و بویی سکولار به خود گرفته است.
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، یکی از برنامه های روتین ماه رمضان طی چند سال اخیر «ماه عسل» است؛ برنامه ایی که بیش از یک دهه با همبن نام و مشخصات تقریبا با حفظ مجری ( این برنامه تاکنون سه مجری داشته است) هنگام افطار از شبکه سه پخش می شود. برای همین «ماه عسل»، این روزها دیگر نیازی به معرفی ندارد و کمتر کسی را پیدا می کنید تاکنون حتی برای یک بارهم که شده است به تماشای آن ننشسته باشد؛ برنامه ای که با دنبال کردن موضوعاتی تقریبا خاص توانسته مخاطبان زیادی را جلب کند. احسان علیخانی مجری جوان و خوش فکری است که در لحظه لحظه های برنامه، تلاش دارد که پرفورمنس(هنراجرای) خوبی از خود نشان دهد بدون اینکه به تیپ و ظاهرش را خدشه ای وارد کند در خلال اجرای برنامه، لحظه ای اشک در چشمانش حلقه می زند و در لحظه ای بعد، بغض گلویش را می فشارد و با تحریک احساسات مخاطبان در پینگ پنگ کلامی با مهمانانش اجرا دارد.
«ماه عسل» که تقریبا می توان گفت هیچ رقیبی در ماه رمضان ندارد، (حتی برنامه «شهرباران» که چند سالی است با حفظ نام سعی در شناخته شدنش داشته است) توانای اثرگذاری بالایی در جامعه دارد هم در زمینه مثبت و هم منفی؛ هرچند این برنامه «ماه عسل» حرکتی مثبت در یک بازده زمانی مذهبی یعنی ماه مبارک رمضان است اما بی عیب هم نبوده است و دارای نقاط ضعف در محتوا و اجراست که در جای خود نیاز به تامل دارد . «ماه عسل » همان گونه که در برنامه امسال خود نیز سعی کرده تا این امتیاز خاص خود را به تصویر بکشد نه تنها در ایران، بلکه در اقصا نقاط دنیا بینندگان زیادی را توانسته به خود جلب کند بینندگانی که البته شاید بسیاری از انها قبل از مهاجرت شان از ایران ازمخاطبان «ماه عسل» بوده اند. این امتیاز به نوع خود قدرت اثرگذاری برنامه را به تصویر می کشد اما همان طور که گفتیم «ماه عسل»آنچنان که باید بی عیب هم نیست با وجود آن که ده سال ازعمر آن می گذرد و می بایست رشد کند در بعضی امور دچار پسرفت هم شده است.
«ماه عسل» را شاید بیشتر به خاطر زمان پخش آن یعنی ماه مبارک رمضان می شناسند ماهی که نام برنامه نیز از آن گرفته شده اما تلاش در تغییر، متفاوت بودن و روایت خاص قصه های مهمانان باعث شده تا کم کم برخی از المان ها در این برنامه ناخواسته تغییر یابد . یکی از مواردی که به طور محسوس می توان نبودش را در «ماه عسل» بعد از گذشت سالها احساس کرد تاکید و ارادت به مکتب اهل بیت و تشیع است به شکلی که به زعم منتقدان برنامه «ماه عسل»رنگ و بویی سکولار به خود گرفته مانند اغلب برنامه های ماهواره ای که تنها اگر بخواهد بر روی مباحث اعتقادی تاکید کند ارتباط مهمان با خدا را مطرح می کند هرچند این مشخصه در جذاب تر شدن «ماه عسل» برای ادیان دیگر نیز می تواند مثمرثمر باشد اما با توجه به عملکرد اولیه «ماه عسل» و کمرنگ شدن تدریجی این موضوع منافی بیان اعتقادات شیعی در ماه عسل نمی شود؛ چه آن که به غیر از وهابیون هیچ دین و آیینی در ایران محبت خود به اهل بیت را کتمان نمی کند. این ضعف عقیدتی در «ماه عسل» البته در برخی از برنامه های تلویزیونی نیز وجود دارد که گاها با تیم مشورتی هوشیار و توانمند آن را مرتفع کرده اند. برای مثال برنامه «خندوانه» که اصولا برنامه ای مذهبی نیست و جنبه های تفریحی عمومی درآن مطرح است در ابتدای امر نگاهی کاملا لاییک و سکولار به بحث تفریح داشت خنده های بی مورد و بلند رامبد جوان که به سبک غربی سعی درشاد بودن مردم می کرد از جمله این المانها بود که با فرهنگی ایرانی اسلامی سنخیت چندانی نداشت اما با کمک یک تیم مشاوره ای قوی به خصوص در امور مذهبی توانست این ضعف را برطرف و نگاه دینی به تفریح و شادی را نیز در خود احیا کند.
به نظر می رسد «ماه عسل» که بیشتر سوژه هایش به صورت اجتماعی و از طریق سازمانها و نهادهای اجتماعی معرفی و شناسانده می شوند نیاز مبرمی به یک تیم مذهبی از مشاورین روحانی توانا و آشنا به رسانه برای برطرف کردن چنین معضلاتی باشد «ماه عسل» با توجه به میزان استقبال و تاثیرگذاری ش در جامعه نیازمند به کارهای دقیق تر و سنجیده تری درعرصه رسانه دارد تا خدای ناکرده با یک اشتباه جامعه را با مشکل مواجه نکند و خود را نیز محدود ننماید. «ماه عسل» درمیان مهمانانش تاکنون افراد مشکل داری را هم داشته که نمونه مشهور آن الهام عرب بود مانکن مبتذلی که در فضای مجازی بی حیایی را به اشکال مختلف ترویج می کرد و با «ماه عسل » بیشتر از هر چیز به جامعه معرفی شد؛ البته این نکته نیز اهمیت دارد که برنامه ای با سابقه ده ساله که به صورت پخش زنده نیز اجرا می شود چنین ایراداتی در آن طبیعی باشد اما با توجه به برد و اثرگذاری «ماه عسل» باید دقت و احتیاط بیشتری داشت. این برنامه قدرت اثرگذاری خود را به معرفی و چهره کردن خواننده گمنامی همچون مرتضی پاشایی در جامعه یک بار به اثبات رساند. محمد عرب رهیافته ایرانی مقیم آمریکا که سال گذشته یکی از مهمانان اثرگذار«ماه عسل» بود.
مدیر انجمن شهید ادواردو آنیلی درباره محمد عرب می گوید: ما پیش از این ایشان را به برنامه های مختلف تلویزیونی و برخی از رسانه های جمعی معرفی کرده بودیم اما محمد عرب پس از «ماه عسل» آنچنان درمیان مردم شناخته شد که تا مدتها همانند بازیگران مشهور وقتی در کوچه وخیابان و یا یک سفر بین مردم ظاهر می شد به سرعت وی را شناخته و برای صحبت به نزدش می آمدند به شکلی که خود او برای مدتی از این حجم بالای استقبال عمومی هراسان شده بود و به ما گفت دیگر به هیچ برنامه ای حتی درد دانشگاهها معرفی اش نکنیم. «ماه عسل» با چنین قدرت اثرگذاری که دارد باید استفاده بیشتری از ظرفبت های خود ببرد و مراقب باشد که متفاوت بودن وخلاقیت آن را از اعتقادات اصیل اسلام شیعی ناخواسته دورنکند. اتفاقی که برای برخی از داستانهای مذهبی ما درقاب تلویزیونی افتاد سرگذشت های عجیبی که کودکی و نوجوانی بسیاری از ما با مطالعه کتابهایی مذهبی که این سرگذشت ها را گرداوری کرده بودند سپری شد توسط شبکه های تلویزیونی ترکیه «کلید اسرار» به تصویر کشیده شد، اما کم کم در قسمتهای مختلف آن مجموعه رنگ و بوی دینی از داستان به تصویرکشیده شده خارج و به داستانهای سکولار و بی محتوایی که تنها بدمن آنها به مکافات دچار می شود تبدیل شد چیزی که متاسفانه در کپی ایرانی اش یعنی سری مجموعه «شاید برای شما اتفاق بیفتد» هم ردپای غلیظی از خود به جا گداشته، که به صراحت باید گفت مغایر با اعتقادات مذهبی ودینی ماست.
« ماه عسل» باید مراقب باشد به چنین وضعیت و حال و روزی گرفتار نشود روزنامه جوان چندی پیش پیشنهادی به مسئولان این برنامه داد که آن نیز اهمیت دارد برنامه ای مانند «ماه عسل» بااین سطح اثرگذاری می تواند از ظرفیت های خود برای تاثیرمثبت و کارا در جامعه استفاده بهتری داشته باشد. معرفی کتاب از جمله سرگذشت توابین و رهیافتگان دراین برنامه می تواند هم در سیر تحولی مخاطبان برنامه تاثیرمثبتی بگذارد و هم در سبد مطالعه خانوار به خصوص کتابهای مذهبی جذاب که توانی کتاب خوان شدن مخاطب خود را دارا باشد. رمانهایی مانند «دختران «فتاب» و «ادواردو» اثر بهزاد دانشگر یا «حجره ای برای یک گانگستر» داستان واقعی گانگستر آمریکایی که مسلمان شده ترجمه احمد عبدالله زاده منهه و یا کتاب «ارمیا» اثر امیرخانی «طوفان دیگری در راه است» اثر سید مهدی شجاعی و ... کتابهایی هستند که می توان در یک برنامه پربیننده ماه رمضانی مانند «ماه عسل» معرفی و جامعه را به سمت تحول هدایت کند.
منبع:فرهنگ نیوز
انتهای پیام/