نقاشی قهوهخانهای نفس‌های آخر را می‌کشد/متاسفانه مسئولان هیچ رغبتی برای حمایت ندارند
نقاش قهوهخانهای می گوید: نقاشی قهوهخانهای پایگاهش را از دست داده و در جامعه امروزی قهوهخانهای نمی‌بینند و همه به کافی‌شاپ تبدیل شده‌اند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، نقاشی قهوه‌خانه شیوه‌ای از نقاشی ایرانی است. این نقاشی، نقاشی روایی رنگ روغنی با درون‌مایه‌های رزمی، مذهبی و بزمی است که در اواخر قاجار و اوایل پهلوی همزمان با جنبش مشروطه ایران، اوج گرفت. نمونه‌های قابل توجهی از آثار هنرمندان نقاشی قهوهخانهای در موزهٔ رضا عباسی نگهداری می‌شود.
«ناصر پورهاشمی» یکی از اساتید برجسته این عرصه است. وی متولد 1325 در مشهد است و در رشته توانبخشی تحصیل کرده است.
پورهاشمی با اشاره به آغاز به کار خود اظهار داشت: من در ابتدا کار رئال می‌کردم، ولی شخصا گرایش زیادی به نقاشی قهوه خانه‌ای داشتم، دلیلش هم این بود که من برای هزینه تحصیلم، می‌دانستم که از طریق هنر در جامعه نمی‌توانم زندگی‌ام را تامین کنم.
وی افزود: از این لحاظ هنر نقاشی نمی‌توانست تنها منبع درآمدم باشد. ولی هیچگاه از هنر غافل نبودم، من از سال 1355 به مدت دو سال در نگارخانه «میرک» نقاشی را زیر نظر استاد «منصور دوانلو» شروع کردم.
بعد از آن در اوایل سال 1357 استاد «مهران صدرالسادات» از ایتالیا آمدند و سرپرست نگارخانه میرک شدند و بعد از آن یک دوره یک ساله نقاشی «پرتره» را پیش استاد «امیرهوشنگ صادق‌پور» گذراندم.
پورهاشمی ادامه داد: من در طول تحصیلم به نقاشی ساختمان و ماشین مشغول شدم و تا زمانی که به نقاشی ساختمان می‌رفتم، ناگزیر بودم برای پیدا کردن کار به قهوه‌خانه‌ها مراجعه کنم و بیشتر هم در تهران کار نقاشی ساختمان را انجام دادم و در آنجا به مرحله استادی نقاشی ساختمان رسیدم.
در تهران قهوهخانهای بود به نام «مشتی» که در آنجا با «حسن اسماعیل‌زاده» آشنا شدم و کم کم شوق و علاقه به نقاشی قهوه خانه‌ای در من ایجاد شد. همه این اتفاقات در دوران تحصیلم افتاد، بعد از آن من شاغل شدم و در هلال اهمر مسئول بخش فنی اورتوپدی بودم.
وی بیان کرد: در همین حین کار نقاشی را هم ادامه می‌دادم. در حال حاضر هم به جایی رسیدم که همه نوع کاری در زمینه نقاشی می‌کنم؛ نگارگری با رنگ روغن، قهوهخانهای، نقاشی مدرن و...الان حدود 40 سال است که نقاشی می‌کنم و به نظر خودم به جایگاهی رسیدم که در کار خودم مولف باشم. در حال حاضر روی یک اثر حماسی، رزمی، بزمی و مذهبی در غالب مدرن به سبک اکسپرسیونیسم، منتها اکسپرسیونیسم موضوعی، کار می‌کنم.
بالغ بر 60 نمایشگاه انفرادی و گروهی برگزار کردم. در جشنواره «حضور دوم» بین 425 تابلو، تابلو من اول شد. من در نمایشگاه جمعی «هنر مدرن ایران» شرکت کردم و از فرهنگستان هنر ایران تاییده گرفتم.
ریشه نقاشی قهوهخانهای
عنوان «خیالی نگاری» را «کریم امامی» برگزید. او مترجم، منتقد و روزنامه‌نگاری بود که در آن سال‌ها در روزنامه‌های مختلف درباره رویدادهای هنری مطلب می‌نوشت. نقطه اوج نقاشی قهوه خانه‌ای در نهضت مشروطه ایجاد شد. ولی زمینه نقاشی قهوهخانهای در دوره صفویان و شاه اسماعیل شکل گرفت.
پورهاشمی افزود: دلیلش هم این بود که در آن زمان می‌خواستند که مذهب شیعه را در جامعه ترویج بدهند. در واقع نقاشی قهوهخانهای در طول تاریخ همیشه علیه استبداد بوده است. در دوره مشروطه مردم را علیه حکومت قاجاریه تهییج می‌کردند و در دوره صفویه علیه دشمنان ایران.
کمرنگ شدن نقاشی قهوهخانهای یا خیالی‌نگاری
نقاش قهوهخانهای بیان کرد: در واقع نقاشی قهوهخانهای پایگاهش را از دست داده است. شما اکنون در جامعه امروزی قهوهخانهای نمی‌بینند و همه به کافی شاپ تبدیل شدند.
این طور نمی‌شود که ما هنری را تحمیل به جامعه بکنیم. من اگر رفتم دنبال نقاشی میل باطنی خودم بوده و کسی این را به من تحمیل نکرده است.
ارزش هنر و هنرمند
متاسفانه ما به هنر و هنرمندان خودمان ارج نمی‌دهیم، من تصمیم داشتم برای قضیه قیام گوهرشاد تابلو بزرگی را نقاشی بکنم و در واقع کاری در راستای فرهنگ شهر و کشورم انجام داده باشم. ولی متاسفانه مسئولان هیچ رغبتی از خودشان نشان ندادند.
در واقع اگر هنرمند هم بخواهد قدمی بردارد، هیچ هم‌فکری و مساعدتی دریافت نمی‌کند. شما چه انتظاری دارید که نقاشی قهوهخانهای از بین نرود؟ ما انتظار نداریم که مسئولان سراغ ما بیایند ولی حداقل وقتی ما سراغ آن‌ها می‌رویم جوابی به ما بدهند.
انتهای پیام/
