آزادی عربی، مقدمه آزادی فلسطین
اسلام الشهابی، جودوکار مصری که در المپیک ریو از دست دادن با حریف اسراییلی‌اش خودداری کرد ما را به یاد ضرورت تحریم این رژیم انداخت، وظیفه‌ای ضروری که هم اکنون به دلیل خواست کشورهای عربی برای عادی‌سازی روابط با تل‌آویو به‌دست فراموشی سپرده شده است.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، پس از آنکه یک هیات سعودی نزدیک به یک ماه پیش به فلسطین اشغالی رفت و دیدارهایی با مقامات صهیونیست داشت، تعدادی از فرهیختگان کشورهای حاشیه خلیج فارس کمپینی تحت عنوان «سعودی‌های ضد سازش» به راه انداختند و از کشورهای عربی خواستند که اسرائیل را تحریم کنند.
به شکل اتفاقی همین هفته بود که فیفا هم یک کنفرانس بین المللی را که قرار بود در سال 2017 در مالزی برگزار شود بر اساس شکایت اسرائیل لغو کرد، چرا که صهیونیست‌ها مدعی بودند کوالالامپور از صدور ویزا برای اتباع اسرائیل طفره می‌رود و از برافراشتن پرچم این رژیم در کنفرانس‌های مشابه خودداری می‌ورزد.
پیش از این نیز خبرگزاری آناتولی ترکیه گزارش داد، تیم قایق‌رانی بادبانی اسرائیل به دلیل اینکه مالزی به اعضای آن ویزا نداده است، از مسابقات بین‌المللی که دسامبر سال گذشته میلادی در این کشور برگزار شد، انصراف داد.
اینجانب نیز تجربه‌هایی دارم؛ زمانی که در روزنامه الاهرام قلم می‌زدم سراغ یکی از مدیران روزنامه رفتم. در اتاق او یک مهمان بود که با هر 2 آنها سلام و احوالپرسی کردم. مدیر مهمانش را معرفی کرد؛ او وابسته فرهنگی سفارت اسرائیل در قاهره بود. ناراحت شده و گفتم که اگر می‌دانستم او صهیونیست است به هیچ‌وجه راضی نمی‌شدم که با او مصافحه کنم.
وابسته فرهنگی اسرائیل به شدت ناراحت شد و پس از آن فهمیدم که این موضوع را به دستگاه امنیتی متبوع خود و همچنین وزارت خارجه مصر انتقال داده است. موارد دیگری نیز وجود دارد که به دلیل شرکت مقامات و شخصیت‌های مختلف اسرائیلی در مناسبت‌های مختلف، از شرکت و سخنرانی در آن مناسبت‌ها خودداری ورزیده‌ام.
برای مثال مساله جودوکار مصری را مطرح کردم؛ این موضوع نشان می‌دهد با وجود اینکه نظام‌های عربی مساله تحریم اسرائیل را از یاد برده‌اند، اما هنوز حافظه تاریخی ملت‌های عرب درباره این رژیم محو نشده و آنها هنوز اسرائیل را دشمن خود می‌دانند.
موضوع سازش لقلقه زبان‌ها شده است
از سال 1951 در اتحادیه عرب دفتری با موضوع تحریم اسرائیل تأسیس شد؛ اما اکنون از این دفتر فقط چند کارمند و اثاث اداری باقی مانده است، چرا که هیچ‌کس نه فقط به‌دنبال تحریم اسرائیل نیست، بلکه حواس‌ها به سمت عادی‌سازی روابط و سازش با این رژیم معطوف شده است.
پس از اینکه مصر و اردن رسماً با اسرائیل توافق صلح امضا کردند، تعداد زیادی از کشورهای عربی تحریم این رژیم را کنار گذاشته و به‌سمت همکاری امنیتی، سیاسی و اقتصادی با آن کشیده شدند و دیگر مساله سازش بین نظام‌های عربی لقلقه زبان‌هاست.
طی سال جاری نیز می‌بینیم که موضوع «صلح گرم» با اسرائیل از سوی کشورهای عربی مطرح است و این موضوع پا را به شدت فراتر از «صلح سردی» گذاشته است که اسرائیل با مصر در سال 1979 امضا کرد.
2017 سال سازش رسمی با اسرائیل
گشایش تدریجی موضع کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس نسبت به اسرائیل، راه را برای سازش رسمی با این رژیم باز می‌کند تا جایی که می‌توان سال 2017 را سال سازش رسمی عربی با اسرائیل دانست.
مسائلی که طی سال‌های اخیر در بسیاری از کشورهای عربی اتفاق افتاده است، از جمله انقلاب مصر و بحران‌های عراق و سوریه سبب شد که اسرائیل بیشترین بهره را از آنها ببرد و بدین وسیله خود را در صف کشورهای اعتدال عربی علیه تروریسم معرفی کند تا جایی که خاخام‌های صهیونیست بحران‌های پیش آمده در کشورهای عربی را معجزه و هدیه‌ای الهی برای این رژیم به‌حساب آورده‌اند.
طی این نقشه، ایران به‌عنوان دشمن کشورهای عربی معرفی شد؛ گیریم که ایران قصد نفوذ و دخالت در کشورهای عربی را داشته باشد؛ اما نکته‌ای این وسط مغفول مانده و آن اینکه دشمنی و اشغالگری اسرائیل در جهان عرب امری واقع و دشمنی و نفوذ ایران در این کشورها امری محتمل است.
نکته دیگر اینکه اسرائیل مدعی است که همراه کشورهای معتدل عربی به‌دنبال مبارزه با تروریسم است با این تفاوت که صهیونیست‌ها تروریسمی مد نظرشان است که در حق‌طلبی و انتفاضه ملت فلسطین خلاصه می‌شود و کشورهای عربی درگیر تروریسم تکفیری و افراط گرایانه‌اند.
در حالی کشورهای عربی پشت خود را به سازش با اسرائیل علیه ایران گرم کرده‌اند که این رژیم همچنان شهرک‌سازی‌های خود را ادامه داده و ملت فلسطین را به ذلت می‌کشاند.
اسرائیل تغییر نکرده، ما تغییر کرده‌ایم
دنیای دهه‌های 50 و 60 قرن گذشته میلادی تغییر کرده است و این امر سبب شده که گفتمان، محاسبات و ادوات اداره نزاع نیز دگرگون شود. این درست؛ اما باید گفت که موضع اساسی اسرائیل به هیچ‌وجه تغییر نکرده بلکه در عمل سرسخت‌تر نیز شده است.
جامعه اسرائیل راست‌گرا تر شده و دشمنی خود را نسبت به فلسطین و عرب افزایش داده است و این امر را به وضوح می‌توان در فتواهای خاخام‌های یهودی علیه فلسطینی‌ها مشاهده کرد.
در مقابل شدت عمل صهیونیست‌ها می‌بینیم که عرب‌ها سست‌تر و زبون‌تر شده‌اند و نشانه‌های بارز آنها در سازش‌طلبی سران کشورهای عربی اظهر من الشمس است؛ دیگر فلسطین مساله اصلی کشورهای عربی نیست، بلکه خود به باری بر مشکلات ملت این کشور بدل شده‌اند و بهترین کمک آنها می‌تواند دست کشیدن آنها از موضوع فلسطین باشد.
در حالی کشورهای عربی دست از تحریم اسرائیل برداشته‌اند که می‌بینیم در غرب کمپین‌های غیر دولتی تحریم علیه اسرائیل به راه می‌افتد و موفقیت‌های خوبی را نیز کسب می‌کند که از جمله آن می‌توان به کمپین «دانشجویان عدالت خواه فلسطین» در دانشگاه بوستون اشاره کرد.
شرایط فعلی که در آن گرفتار آمده‌ایم نتیجه معاهده صلحی است که انور سادات، رییس جمهور اسبق مصر با اسرائیل امضا کرد. این معاهده سه نتیجه محوری داشت؛ نخست اینکه مصر را از رهبری جهان عرب خارج ساخت؛ دوم اینکه اندیشه آزادسازی را تضعیف و فکر سازش را جایگزین کرد و نهایتاً اینکه مفهوم مقاومت و نبرد را به مفهوم مذاکره‌ای پوچ و بی هدف مبدل ساخت.
سادات بارها گفت که 99 درصد از اوراق بازی در دست آمریکاست؛ اگر این سخن درست باشد پس باید نخست اراده عربی را از نفوذ غربی آزاد سازیم و دموکراسی را به جهان عرب بازگردانیم تا پس از آن بتوان از آزادسازی فلسطین از چنگال اشغالگری اسرائیل سخن به میان آوریم.
منبع: صبح نو
انتهای پیام/
