چگونه می‌توان ورزشکار المپیکی خرید؟/بازار پررونق خریدوفروش در خاورمیانه
از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ مجموعاً ۳۳۳ ورزشکار با تغییر تابعیت خود به استخدام تیم‌های ورزشی دیگر کشورها درآمده‌اند که در صدر واردکنندگان این ورزشکاران بحرین و پس‌ازآن آمریکاست.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، اگر پیگیر بازی‌های المپیک باشید احتمالاً یک‌شنبه گذشته خبر اولین مدال‌آور زن بحرین دربازی‌های المپیک را خوانده‌اید. نوجوان 19 ساله و سیه‌چهره کنیایی که در دو 3000 متر توانست به قهرمانی برسد به دلیل زندگی سخت و فقیرانه خود در کنیا با پیشنهاد مالی بحرین موافقت کرده و برای این کشور مسابقه داده بود. «جبت» البته تنها نمونه کوچکی است از آنچه در کشورهای خاورمیانه می‌گذرد. کشورهای نفت‌خیز پولداری که استعدادهای شمال آفریقا را درو می‌کنند. بحرین یکی از حادترین نمونه‌های خرید مدال و قهرمان المپیک است به‌گونه‌ای که بسیاری از بازیکنان خود را از کشورهایی چون اتیوپی، کنیا، جامائیکا، مراکش و نیجریه وارد کرده است. درواقع در تیم دوومیدانی بحرین تقریباً هیچ دونده بحرینی وجود ندارد!
علاوه بر قهرمانی که در ابتدا گفته شد، یکی دیگر از مدال‌آوران بحرین در دو ماراتن که توانست مدال نقره را کسب کند دونده‌ای کنیایی بود؛ اما نکته‌ای که در میان هیاهوی مدال‌آوری بحرین مغفول مانده این است که همه مدال‌های کسب‌شده توسط این کشور در دور گذشته رقابت‌های المپیک توسط ورزشکاران خارجی کسب‌شده است. البته این معضل فقط مخصوص بحرین نیست و کشورهایی مانند قطر، امارات و ترکیه نیز در طول دهه گذشته به واردات ورزشکار برای مدال‌آوری مشهود بوده‌اند.
مسأله مهاجرت و خرید ورزشکار برای مدال‌آوری ازجمله مسائلی است که سال‌ها مورد اختلاف بوده و هست و بسیاری از کارشناسان آن را خلاف عدالت و نیز اخلاق حرفه‌ای ورزش می‌دانند. چندی پیش یک مجله ورزشی درباره تغییر ملیت سیف سعید از کنیا به بحرین نوشته بود: تا چند ماه پیش سیف سعید شاهین بانام استفن شناخته می‌شد. او چندان در کنیا شناخته‌شده نبود. احتمالاً زمانی که ملیت خود را تغییر داد افراد اندکی متوجه شدند. او در ازای حقوق مادام‌العمر ماهانه هزار دلار و مزایایی چون امکانات تمرین حرفه‌ای به قطر پیوسته بود. ورزشکار گمنام دیروز شگفتی آفرید و چندی بعد قهرمان دو 3000 متر شد و رکورد این بازی را نیز شکست. جالب این بود که برادرش در همان بازی عوض تیم کنیا بود و پنجم شد، بااین‌حال هرگز برای تبریک قهرمانی نزد او نرفت.
واقعیت این است که هر چه استعداد هم داشته باشی، در کشوری مانند کنیا یا اتیوپی شانس قهرمان شدن در المپیک بسیار اندک است. یکی از وقایع خنده‌دار در همین زمینه زمانی اتفاق افتاد که مشیر سالم زمانی که برای بحرین در اسرائیل مسابقه می‌داد پس از مسابقه تمجیدهایی از اسرائیل کرد که با فضای سیاسی-اجتماعی بحرین اصلاً همخوانی نداشت و همین مسأله باعث شد تابعیت او مورد تجدیدنظر قرار بگیرد. سال 2000 نیز برای قطر وضعیتی مشابه بحرین در 2012 داشت. تمام وزنه‌برداران تیم ملی قطر ورزشکارانی از کشور بلغارستان بودند که درنهایت هم باعث شدند یک مدال برنز برای این کشور به دست بیاید. در سال 2003 نیز قطر 2 دونده کنیایی را با وعده حقوق 1000 دلاری در هرماه جذب کرده بود. بااین‌حال فقط کشورهای خاورمیانه‌ای نیستند که در کار خریدوفروش مدال‌های المپیک به سر می‌برند. حتی تیم‌های مشهوری مانند آمریکا که تاکنون قهرمان این دوره از المپیک است نیز ورزشکاران زیادی را از کشورهای دیگر به خدمت گرفته است.
از سال 2012 تا 2016 مجموعاً 333 ورزشکار با تغییر تابعیت خود به استخدام تیم‌های ورزشی دیگر کشورها درآمده‌اند که در صدر واردکنندگان این ورزشکاران بحرین و پس‌ازآن آمریکاست. بحرین درمجموع 45 ورزشکار را به خدمت گرفته که 35 نفر از آنها کنیایی و اتیوپیایی هستند. آمریکا نیز درمجموع 39 ورزشکار جذب کرده است که بازهم بیشتر آنها از 2 کشور گفته‌شده در بالا هستند. ایتالیا، نیجریه، فرانسه، کانادا، قطر، ترکیه، روسیه و ایرلند کشورهایی هستند که در رتبه‌های بعدی جذب مدال‌آور قرارگرفته‌اند!
به خاطر یک مشت دلار
پس‌ازآنکه مهدی خدابخشی در مرحله یک‌چهارم پایانی المپیک نتیجه را به آقای میلاد بیگی، تکواندوکار ایرانی آذربایجان واگذار کرد واکنش‌های زیادی در فضای مجازی شکل گرفت. تلخ‌ترین اتفاق شکست یک ایرانی در مقابل یک ایرانی دیگر است که حالا زیر پرچم کشور همسایه مبارزه می‌کند. در فضای مجازی انتقادات زیادی علیه میلاد بیگی و حتی آقای رضا مهمان‌دوست مربی تیم آذربایجان شکل گرفت. برخی‌ها از مشکلات مالی میلاد بیگی و بدرفتاری فدراسیون با مهمان‌دوست گفتند تا در مقابل انتقادها از این دو ایرانی دفاع کنند؛ اما ماجرای این 2 ایرانی کاملاً متفاوت است. مهمان‌دوست مربی باتجربه ایرانی است که به دلیل مشکلات مالی و اختلاف‌نظر با مسوولان فدراسیون راهی آذربایجان شده و قرارداد همکاری با این کشور را امضا کرده است اما نه تابعیت این کشور را پذیرفته و نه به کشور خودش پشت کرده بلکه یک قرارداد کاری مانند بسیاری از ورزشکاران دیگر منعقد کرده است؛ اما ماجرای میلاد متفاوت است. او با پذیرفتن تابعیت آذربایجان به هویت و کشور سابقش پشت کرده است؛ گرچه برخی معتقد بودند این اقدام به دلیل مشکلات مالی بوده و میلاد اگر تکواندو بازی نمی‌کرد مجبور بود در ایران دزدی کند! اما به نظر می‌رسد واقعیت چیز دیگری است.
بیگی سال 94 در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه گویا شنیده‌شده از لحاظ مالی آذربایجان شما را به‌خوبی حمایت می‌کند، آیا این موضوع صحت دارد، می‌گوید: «اولویت حضور من در کشور آذربایجان ادامه تحصیل است. حالا در کنار ادامه تحصیل به ورزش نیز ادامه خواهم داد. اصلاً از لحاظ مالی آن‌طور که رسانه‌ها مدعی شده‌اند نیست. باور کنید اگر در لیگ برتر ایران فعالیت می‌کردم ازلحاظ مالی بیشتر حمایت می‌شدم. من بازهم می‌گویم به خاطر پول به این کشور نیامده‌ام. آینده‌نگری کرده‌ام و می‌خواهم با ادامه تحصیل به اهدافم برسم.» به عبارت ساده‌تر او حتی مشکل مالی نداشته و چیز بیشتری بر اساس ادعای خودش به دست نیاورده اما آینده‌نگری او موجب شده تا زیر پرچم آذربایجان رفته و برای همیشه به ایران پشت کند.
منبع: صبح نو
انتهای پیام/