«پریا» اولین سریال ایرانی درباره بیماری ایدز است/ باندبازی در تلویزیون را قبول ندارم
محمود پاکنیت میگوید: با این حرف که باندبازی در سینما و تلویزیون وجود دارد موافق نیستم. زمانی که یک گروه با هم همکاری میکنند دوست دارند در کارهای بعدی نیز با هم همکاری داشته باشند.
به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، محمودپاک نیت بازیگر خونگرم و کاربلد سینما و تلویزیون ایران کارش با بازی در صحنه تئاتر آغاز کرده است. این بازیگر پیشکسوت سینمای کشورمان از روزهای جوانی تا اینروزها که پا به میانسالی گذاشته است همواره پر انرژی و با انگیزه در آثار سینمایی و تلویزیونی ظاهر شده است و با بازی در هر اثری می توان بُعد جدیدی از هنر بازیگری وی را شاهد بود. به بهانه پخش سریال «پریا» گفتگویی به این بازیگر خوب کشورمان داشته ایم که در ادامه می خوانید.
در طی سال های اخیر بارها نقش پدر را ایفا کرده اید ولی پدری که در سریال «پریا» نقشش را بازی می کنید با سایر نقش هایتان متفاوت است. این پدر در شُرف ازدواج قرار دارد و ماجراهای عجیبی را تجربه می کند. آیا پیش از شروع فیلمبرداری با آقای سهیلی درباره ایفای این نقش مشورت داشتید؟
من فکر می کنم همه پدرها کمابیش شبیه هم هستند. همه پدرها به فکر بچه هایشان و خانواده شان هستند، دل شان می خواهد فرزندان و خانواده در رفاه و آرامش کامل به سرببرند و دلش ان می خواهد مشکلات و معضلات جامعه گریبانگیر بچه هایشان نشود. حسین آقای سریال «پریا» هم چنین پدری است .ضمن اینکه این کاراکتر خصوصیات خاص خود را هم دارد . ما میلیون ها پدر در کشورمان داریم که هرکدام خصلت های متفاوتی دارند اما در مجموع همگی همان آرزوهایی که عرض کردم را برای خانواده خود دارند.
حسین همسرش را از دست داده است و دوست دارد سروسامانی به زندگی اش بدهد. خواهر خانم این مرد نیز مانند حسین تنهاست و حالا که پس از سال ها تنهایی این دو نفر تصمیم به ازدواج گرفته اند معضلات فرهنگی که در جامعه وجود دارد نگاه مثبتی به این قضیه ندارد. متاسفانه در جامعه ما دیدگاهی وجود دارد که اگر شخصی همسرش را از دست داد بهتر است دیگر تنها بماند و ازدواج نکند و به اصطلاح گوشه ای زندگی کنند تا زمان مرگ شان فرا برسد. اما این دیدگاه به شدت غلط است . فرزندان روزی ازدواج می کنند و خواهر و برادران هم گرفتار زندگی خودشان هستند و اگر زن یا مردی بدون همسر باشد در نهایت تنها خواهد ماند. این معضل گریبانگیر حسین آقا و نیره است و سریال بخوبی حس تنهایی این افراد را نشان می دهد و گوشزد می کند که تحمل تنهایی اتفاقا برای افراد میانسال و یا مسن سخت تر از افراد جوان است. من فکر می کنم این معضل باساخت چند فیلم و سریال حل نمی شود و باید بسیار آثاری از این دست تولید شود تا شاید در این زمینه در جامعه فرهنگسازی شود.
آنچه سریال تاکید ویژه ای روی آن دارد مطرح کردن بیماری ایدز و آگاه سازی مردم جامعه در مورد این بیماری است. بنظرتان ساخت سریال هایی مانند «پریا» تا چه حد می تواند به روشن گری در این زمینه کمک کند و مردم جامعه و بخصوص جوانان را با این بیماری و مشکلات بیماران اچ آی وی مثبت آشنا کند؟
یکی دیگر از مشکلاتی که شخصیت حسین آقا با آن دست به گریبان است مشکل بیماری فرزند کوچکش است که مبتلا به ایدز است. آمار رسمی می گوید ما بیش از شصت هزار بیمار مبتلا به ایدز در کشور داریم . متاسفانه جامعه این افراد را طرد کرده است. این بیماران نه در جامعه و محل کار و نه حتی در خانواده جایگاهی ندارند و بدتر از آن احساس امنیت نمیکنند. چنین بیمارانی حس می کنند اگر مرگ شان زودتر برسد راحت تر خواهند بود چراکه از جامعه چنین حسی را دریافت می کنند و این واقعا باعث تاسف و ناراحتی است. در این سریال می بینیم حسین آقا با فرزندش همراهمی شود و به او کمک می کند و شرایط بسیار ناراحت کننده فرزندش را درک کرده و به او دلداری میدهد و حمایتش می کند. کاراکتر پدر با خیلی از کارهای پسرش موافق نبود ولی حالا که این معضل گریبانگیر فرزندش شده پشت او را خالی نمی کند و عادت ندارد مدام بگوید "من قبلا هشدار داده بودم و باید به حرفم گوش میکردی" بلکه به جای سرکوفت و نکوهش و طرد کردن ، مثل کوه پشت فرزندش می ایستد.
فکر می کنید سریال «پریا » تا چه حد در زمینه اطلاع رسانی درباره بیماری ایدز و مشکلات این بیماران موثر بوده است . در این مدت که از پخش سریال می گذرد بازخود مخاطبان چطور بوده است؟
همه کسانی که مرا می بینند بابت ساخت این سریال تشکر می کنند. نه به این خاطر که من در سریال بازی داشته ام بلکه عنوان می کنند چقدر خوب است در سریالی به این مساله پرداخت شده است . چراکه برخی از خانواده ها با این بیماری مواجه شده اند و فرزندان و عزیزانشان به این بیماری مبتلاهستند. این خانواده ها بخاطر همان مسایلی که عنوان کردم اصلا روی شان نمی شود بیماری فرزندشان را حتی در جمع فامیل مطرح کنند چراکه از طرد شدن وحشت دارند. متاسفانه بخاطر همین مشکلات برخی از بیماران مبتلا به ایدز حتی حاضر نیستند پیش دکتر بروند یا آزمایش بدهند چون بسیار از این قضیه ترس و وحشت دارند. طبق تحقیقاتی که وزارت بهداشت داشته بسیاری از بیماران مبتلا به ایدز اصلا برای آگاه شدن از بیماری نزد دکتر نرفته اند و بعدها با آزمایش ها و بیماری های دیگر متوجه این بیماری شده اند و همین حالا هم بسیاری از بیماران مبتلا به این ویروس در جامعه حضور دارند که حتی شاید خودشان هم ندانند که بیمارند و این بیماری را منتقل کنند.
سریال «پریا» اولین سریالی است که به این معضل می پردازد. این اتفاق خیلی دیر افتاد ولی خب باز هم خوب است که این سریال تولید شد و امیدواریم این روند ادامه دار باشد. باید در این زمینه فرهنگسازی کرد تا هم مردم نسبت به این بیماری و عواقب آن و راه های انتقالش آگاه شوند و هم گارد بسته و بی مورد شان نسبت به بیماران مبتلا به اچ آی وی از بین برود.
یکی از نقاط قوت این سریال گروه بازیگران بسیار خوب و حرفه ای آن و بازی های خوب شان است. بازیگرانی از نسل های مختلف در این سریال حضور دارند و کار گروهی شان باعث شده است سریال «پریا» بسیار محبوب و پرمخاطب شود . تعامل تا با گروه بازیگران این کار چطور بود؟
من همیشه موافق ورود جوانان با انگیزه به عرصه بازیگری هستم. در این سریال هم با جوانان همکاری بسیار خوبی داشتم. آقای آرمان جوانی مستعد و متعهد به کار هستند. در مدت شش ماهی که با هم همکاری داشتیم واقعا از همکاری با ایشان لذت بردم . با خانم بایگان هم قبلا سابقه همکاری در فیلم «مرد عوضی» را داشته ام . ایشان هم بازیگری بسیار توانا و با تجربه هستند. تجربه سال ها کار در عرصه بازیگری را می توان در بازی ایشان دید . ایشان بازیگری صبور و متین هستند و به کار و به تمرین پیش از بازی اهمیت می دهند . متاسفانه برخی از بازیگران فکر می کنند تمرین برایشان اُفت دارد و اصلا حاضر نیستند پیش از فیلمبرداری تمرین داشته باشند اما خانم بایگان با وجود تجربه بالا همچنان در تمرین ها هم حضور داشتند . من در همین سریال چیزهای زیادی از ایشان آموختم.
آقای پاک نیت بسیاری از بازیگران هم نسل شما از بیکاری شکایت دارند و معتقدند باند بازی در سینما و تلویزیون فرصت حضور در فیلم ها و سریال ها را از آنها گرفته است. تا چه حد با این موضوع موافق هستید؟
من خیلی با این حرف که باند بازی در سینما و تلویزیون وجود دارد موافق نیستم. زمانی که یک گروه با هم همکاری می کنند چه عوامل پشت صحنه مانند تهیه کننده و کارگردان و تصویربردار و چه بازیگران و... همه دوست دارند در کارهای بعدی نیز با هم همکاری داشته باشند چراکه بر توانایی های یکدیگر واقف هستند و به واسطه آشنایی که با هم دارند دیگر در زمان کار خیلی از مسایل را لزومی ندارد به هم توضیح دهند. من نام این کار را باند بازی نمی گذارم. زمانی که تئاتر بازی می کردیم گروه داشتیم و خیلی طبیعی است که یک گروه تئاتری در همه کارها با هم همکاری داشته باشند. در سینما و تلویزیون هم این گروه ها می توانند وجود داشته باشند.
البته متاسفانه افرادی در سینما و تلویزیون هستند که آدم های نابلد را وارد این حرفه می کنند و به این ترتیب بازیگران کاربلد و حرفه ای و کسانی که سال های سال برای رسیدن به این عرصه زحمت کشیده اند خانه نشین شده اند. متاسفانه اغلب این بازیگران نابلد نه بخاطر حضور در کارهای هنری و فرهنگی که تنها به جهت خودنمایی و شهرت وارد این حرفه می شوند . این افراد تنها به واسطه چهره زیبایشان وارد دنیای بازیگی می شوند و مردم هم با اهمیت دادن به آنها به حضورشان در این عرصه پروبال می دهند. این موضوع در همه دنیا وجود دارد و مختص کشور ما و سینمای ما نیست اما در آن کشورها حضور نیروهای جوان (مستعد یا غیر مستعد) مانع از حضور بازیگران توانا در عرصه بازیگری نمی شود. البته حضور این افراد که به واسطه پارتی و آشنا و چهره وارد سینما و تلویزیون می شوند در نهایت ماندگار نخواهد بود.
انتهای پیام/