روایت رهبر معظم انقلاب از انجام اعمال روز عرفه در ایام نوجوانی + صوت
یادم هست هنوز بالغ نبودم که اعمال روز عرفه را بجا آوردم، اعمال آن روز، طولانی هم هست و چند ساعت طول می‌کشد، اعمال از بعد از نماز ظهر و عصر شروع میشود و اگر انسان بخواهد به همه آن اعمال برسد، شاید تا نزدیک غروب طول بکشد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا» نهم ذی‌الحجه را روز عَرَفه گویند، این روز از روزهای مهم برای مسلمانان، مومنان، شیعیان است، گرچه عید نامیده نشده است، اما همچون عید خوانده شده است، چراکه عید قربان پس از روز عرفه قرار دارد، از سوی دیگر از آنجا که امام حسین (ع) حرکت خود را به سوی کربلا پس از مراسم حج آغاز کردند برای شیعیان از اهمیت بسزایی برخوردار است، همچنین زیارت امام حسین (ع) در این روز بسیار توصیه شده است. «دعای امام حسین در روز عرفه» از مهم‌ترین اعمال این روز است که پس از نماز ظهر و عصر خوانده میشود.
مسئله «دعا» که امام حسین (ع) در صحرای عرفات و روز عرفه آن را با هنرمندی به تصویر کشیدند، مقوله‌ای است که باید بسیار مورد توجه کانون خانواده‌ها برای رشد و تعالی فرزندانشان باشد، به عبارت دیگر، خانواده‌ها از نقش ویژه‌ای در آشنایی و بهره‌مندی فرزندانشان برخوردارند، طوری که حتی در دین اسلام حقوقی در این زمینه برای والدین شمرده شده است. حال به مناسبت روز عرفه بیاییم خود و خانواده خود را در دریای نور و معرفت این دعا قرار دهیم، در برخی خانواده‌ها ممکن است فرزندان به سنی نرسیده باشند که توان خواندن و نوشتن داشته باشند، اما صرف حضور آنان در مراسم دعای عرفه و شنیدن تعابیر مولایمان امام حسین (ع) یقیناً اثرگذار خواهد بود.
به همین مناسبت به بیان خاطره‌ای از رهبر معظم انقلاب از انجام اعمال روز عرفه در ایام نوجوانی در کنار خانواده اشاره می‌کنیم.
رهبر معظم انقلاب این خاطره را در جریان گفت‌‌و‌شنود با جمعی از جوانان و نوجوانان در تاریخ 1376/11/14 بیان کرده‌اند که صوت و متن آن در ادامه آمده است:
«یادم هست هنوز بالغ نبودم که اعمال روز عرفه را بجا آوردم، اعمال آن روز، طولانی هم هست - لابد آشنا هستید؛ خیلی از جوانان با آن اعمال آشنا هستند - چند ساعت طول می‌کشد، اعمال از بعد از نماز ظهر و عصر شروع میشود و اگر انسان بخواهد به همه آن اعمال برسد، شاید تا نزدیک غروب - روزهای نه چندان بلند - به طول می‌انجامد.
آن وقت من یادم است که با مادرم - چون مادرم هم خیلی اهل دعا و توجه و اعمال مستحبی بود - می‌رفتیم یک گوشه حیاط که سایه بود - منزل ما حیاط کوچکی داشت - آنجا فرش پهن می‌کردیم - چون مستحب است که زیر آسمان باشد - هوا گرم بود؛ آن سالهایی که الان در ذهنم مانده، یا تابستان بود، یا شاید پاییز بود، روزها نسبتاً بلند بود، در آن سایه می‌نشستیم و ساعتهای متمادی، اعمال روز عرفه را انجام می‌دادیم، هم دعا داشت و هم ذکر و نماز، مادرم می‌خواند و من و بعضی از برادر و خواهرها هم که بودند می‌خواندیم، دوره جوانی و نوجوانی من اینگونه بود؛ دوره انس با معنویات و با دعا و نیایش».
انتهای پیام/