غدیر؛ تداوم نبوت و اتصال انسان به خدا

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، فلسفه غدیر پیوند با فلسفه نبوت دارد. اگر ما در فلسفه نبوت بحث درمان و پیشگیری و رهایی بشر از محدودیت‌ها و پیوست آن به لایتناهی قدسی در نظر بگیریم، می‌شود گفت که پیامبر برای امت خود تداومی را برای رهایی از ظلمت به ارمغان آورده است.

فلسفه غدیر این است که انسان در زندگی این جهانی تنها و رها نیست و می‌تواند به لاینتاهی وصل شود و الگوی عملی داشته باشد. غدیر معرفی موجودی بشری با محتوای قدسی برای انسان است تا بتواند معنای حقیقت و کمال و مهربانی را از طریق تحلیل شهودی دریافت کند. چنین تصوری عمیق‌تر از تحلیل‌های منطقی پیرامون مساله غدیر است. به نظر من فلسفه غدیر، تداوم نبوت و اتصال انسان به خداست. این در واقع اتصالی به ابتکار خدا و از جانب خداست. غدیر یعنی قطع نشدن نردبان آسمان و ادامه راه و ابزاری برای انسان جویای معناست و این البته فراتر از فلسفه های سیاسی است که برای مساله غدیر به فراوانی گفته شده است . اگر قائل به این باشیم که «الله»، روشنایی زمین و آسمان است، غدیر تداوم نور و روشنایی است. انسانی که در ظلمتکده بماند جز پوچی نصیب دیگری نخواهد داشت اما غدیر معنا را به وجود آدمی هدیه کرد. از این رو معتقدم که نباید شخصیت امیر مومنان را تنها در حد یک رهبر سیاسی کاهش دهیم بلکه بر این باورم که ماجرای غدیر، داستان مراتب نور است. از این جهت که هم پیامبر(ص) و هم علی(ع) هر دو نور هستند. انسانی که در ظلمتکده رها شده باشد نیاز به نوری دارد که بتواند بودن را برای خود معنا کند و الگویی برای زندگی عملی خود داشته باشد. بنابراین باید به این سوال پاسخ داد که اگر غدیر نبود چه وضعیتی برای زندگی پیش می آمد؟ پاسخ من این است که در این صورت انسان مانند یتیمی بود که به پوچی روی می‌آورد و در درک انسانی از هستی تنزل می‌کرد. تنزل درک انسانی از هستی، زندگی حیوانی به بار می‌آورد اما اعتقاد به فلسفه غدیر سبب خواهد شد که انسان از درک حیوانی فراتر رود و به نور پیوند بخورد. از این روست که هر انسانی با هر مذهبی وقتی با حقیقت علی آشنا شد در می‌یابد که با این حقیقت بسیار آشناست چون شناخت درست از امیر مومنان درمان اضطراب ماست. پیوند با این نور این توانایی را به انسان می‌دهد که در چاه ویل بی‌یار و یاور نماند.

استاد فلسفه اسلامی دانشگاه تهران

انتهای پیام/