عباسی: ماموریت علیآبادی وقت تلف کردن بود/تنش‌آفرینی کردند تا تخلفات پوشیده بماند/معاون اول احمدی‌نژاد طرف علیآبادی را گرفت
اولین وزیر ورزش و جوانان ایران پس از ۴ سال در گفت‌وگویی تفصیلی با تسنیم سکوت خود را شکست و برای اولین بار به بیان اتفاقات آن دوره پرداخت.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، آنهایی که در ورزش حضور دارند و خودشان را ورزشی میدانند -نه میهمانهای ناخواندهای که یکی یکی به خانههایشان برمیگردند- به یاد دارند که وقتی او سرپرست وزارتخانه تازه تاسیس ورزش و جوانان شد، رسانهها تیتری جالب در موردش نوشتند؛ «ورزش تعاونی شد!». خیلیها از همان روز اول معترض شدند که مگر وی ورزشی است؛ مگر عکسی با شورت ورزشی دارد و همان حرفهای کلیشهای که همیشه زده میشود. او آمد و رای اعتماد خوبی از مجلس گرفت. آن مرد آرام همانند هر مدیر دیگری اشتباهاتی داشت؛ اما قربانی درگیریهای گسترده رئیس جمهوری شد که آن زمان خیلیها دیگر دوستش نداشتند. در جو منفی رسانهای که علیه دولت وجود داشت، اقدامات خوب و مثبتش هم، منفی جلوه داده میشد و رسانه‌های همسوی و غیرهمسوی خط فکری، علیهاش موضع داشتند؛ اما بهترین نتایج تاریخ ورزش ایران در بسیاری از رشتهها خصوصا در المپیک در زمان صدارت او بر ورزش اتفاق افتاد.
بزرگترین شادی ورزشی کشور یعنی صعود تیم ملی فوتبال به جامجهانی در زمان او بود. غرور ملی و افتخارات زیاد ورزشی در زمان او رخ داد و حالا بعد از عملکرد نه چندان مطلوب وزارت ورزش دولت تدبیر و امید، بعد از اقدامات پر انتقاد وزارت ورزش حسن روحانی و بعد از اقدامات نسنجیده و تعجب برانگیر وزیری که میهمان ناخوانده ورزشی بود، همه افراد حتی آنهایی هم که منتقدش بودند، امروز به نیکی یاد از او میکنند و با احترام در موردش حرف میزنند. او کسی نیست جز «محمد عباسی»، وزیر ورزش و جوانان آرام دولت محمود احمدی‌نژاد.
عباسی پس از جدایی از وزارت ورزش و جوانان ترجیح داد سکوت کند و اتفاقات زیاد 2 سال حضورش بر این مسند را بی‌پاسخ بگذارد. او اما در گفت‌وگویی تفصیلی با خبرنگاران تسنیم بخشی از ناگفته‌ها را گفت. عباسی پس از حدود 4 سال روزه سکوت خود را شکست و در مورد مسائل صحبت کرد. مصاحبه زیر حاصل 150 دقیقه صحبت بی‌پرده با مرد اول ورزش ایران در سال‌های 92 تا 94 هست هرچند بسیاری از صحبت‌های عباسی بنا به خواسته خودش به امانت در اختیار خبرگزاری تسنیم، باقی می‌ماند.
گفت‌وگوی عباسی در سه بخش تنظیم شده و در زیر بخش اول صحبت‌های او را می‌خوانید.
**تشکیل وزارت ورزش، کاری سیاسی بود
تسنیم: عضو هیئت علمی دانشگاه، سیاستمدار و محقق، چگونه به وزارت ورزش آمد و نخستین وزیر ورزش تاریخ ایران لقب گرفت؟
مثل تعداد زیادی از افراد جامعه به ورزش علاقمند بودم و در دوران دبیرستان فوتبال بازی میکردم. سپس به ورزشهای رزمی خصوصا کونگفو علاقمندی بیشتری نشان دادم اما به شکل حرفهای به سمت ورزش نرفتم؛ زیرا به سبب مسائل انقلاب، دفاع مقدس و سایر مواردی که در نظام پیگیری آن ضروری بود، ورزش حرفهای نمیتوانست برای من اولویت باشد. در دانشگاه مدیریت خواندم و سالها کار اجرایی در کشور اعم از استانداری، نماینده مجلس و وزارت، زمینهای را ایجاد کرد که به عنوان اولین وزیر وزارت ورزش و جوانان مطرح شوم. فکر نمیکردم در کنار مسئولیتهایی که داشتم و دارم، روزی به عنوان وزیر ورزش جمهوری اسلامی ایران مشغول به کار شوم. گویا مشیت الهی اینطور بود و شرایط اینگونه رقم خورد.
تسنیم: شناخت نظام اجرایی کشور از شما بیشتر به عنوان یک فرد سیاسی است تا ورزشی.
ببینید ما در نظام جمهوری اسلامی یاد گرفتهایم که مثل یک سرباز هرجا لازم شد، ایفای نقش کنیم. همانطور که میدانید وقتی کار دولت نهم شروع شد، نماینده مجلس بودم. سال دوم دولت، به عنوان وزیر تعاون انتخاب شدم و در دولت دهم هم کارم را در همین وزارتخانه ادامه دادم. در آن مقطع، موضوعی بین رئیس جمهور و مجلس پیش آمد که بحث حضورم در ورزش را تسریع کرد.
در آن زمان مجلس برخلاف تکلیف قانون برنامه که دولت را مکلف به کم کردن تعداد وزارتخانهها میکرد، تصمیم به تاسیس یک وزارتخانه جدید گرفت. در یک اقدام سیاسی، نه کارشناسی با ادغام دو سازمان تربیتبدنی و سازمان ملی جوانان، وزارتخانه جدیدی به نام وزارت ورزش و جوانان ایجاد شد. متن قانونی، نارسا و ناقص بود. احمدی‌نژاد که موافق این ادغام نبود، این نارسایی را بهانه کرد و یک سال تشکیل وزارت جدید معطل ماند. همین موضوع به یکی از مناقشات بین رئیس جمهور و مجلس تبدیل شد. با وجود این نارسایی مخصوصا در بخش جوانان که مشخص بود افراد غیرمطلع و ناشی با عجله متن را تهیه کرده بودند -به دلیل اینکه موضوع یاد شده، قانون بود- رئیس جمهور هم مجبور شد برای اجرایی شدن آن اقدام کند.
سید حمید سجادی به عنوان وزیر پیشنهادی به مجلس معرفی شد که نتوانست رای اعتماد کسب کند. از طرفی معرفی وزیر ورزش و جوانان با موضوع ادغام تعدادی از وزارتخانهها همزمان شده بود. 3 وزارتخانه تعاون، کار و رفاه در هم ادغام شدند. در آن مقطع زمانی بین ما 3 نفر یعنی من، شیخالاسلام و محصولی که وزیران این 3 دستگاه اجرایی بودیم، تنها یک نفر میتوانست در راس این وزارتخانه جدید قرار بگیرد. احمدی‌نژاد تشخیص داد که شیخالاسلام وزیر وزارتخانه ادغامی باشد. با این شکل طبیعی بود که من پس از ادغام آزاد میشدم. از طرفی طبق قانون باید برای وزارت ورزش کسی معرفی میشد. سوابق اجرایی حدود 2 دوره وزارت و مخصوصا اینکه سابقه مجلس هم داشتم -یکی از دلایلی بود که با حضور من میتوانست رابطه بین مجلس و دولت را تلطیف کند- فرصتی را فراهم کرد که در راس وزارت ورزش قرار گرفتم. البته تا شرایط عملی ادغام این وزارتخانه یک ماه به صورت همزمان وزیر تعاون و سرپرست وزارت ورزش و جوانان بودم.
تسنیم: این موضوع اولین بار توسط چه کسی به شما اعلام شد؟
یک روز از دفتر ریاست جمهوری با من تماس گرفتند و گفتند رئیس جمهور با شما کار دارد. رفتم خدمت آقای احمدی‌نژاد و با هم در حیاط ریاست جمهوری قدم زدیم. رئیس جمهور ابتدا از شرایط جدید وزارتخانهها مواردی را مطرح و سپس در خصوص اهمیت وزارتخانه‌ای که تشکیل شده است، صحبت کرد. موضوعات پیش آمده در مجلس و اینکه قانونا هم نمیتوان این وزارتخانه را بیسرپرست گذاشت از جمله صحبت‌های ما با هم بود. رئیس جمهور از من تقاضا کرد که فعلا با حفظ سمت در وزارت تعاون، سرپرستی وزارت ورزش را بپذیرم. به او گفتم با مسائل ورزش بیگانه نیستم، چند سال در برخی از مجامع جهانی ورزش مانند فدراسیون کبدی و مخصوصا مبانی تخصصی جوانان حضور داشتهام، اما اگر فرد دیگری باشد، خیلی بهتر است. با این حال رئیس جمهور تصمیمش را گرفته بود و این امانت به گردن ما انداخته شد. ضمن اینکه اولین وزیر ورزش شدم، به نوعی آخرین وزیر تعاون ایران هم به حساب میآیم. پس میتوان گفت فعلا اولین و آخرین‌ها در تقدیر ما رقم خورده است. (با خنده)
* دو سال آخر دولت دهم، سال‌های مسالمت و رفاقت نبود
تسنیم: ورزش کشور در آستانه المپیک 2012 لندن بود و راهاندازی وزارتخانه جدید شرایطی پیچیده و سخت را داشت. از به عهده گرفتن مسئولیت وزارتخانه‌ای که همیشه حواشی همراه آن است، هراسی نداشتید؟
امثال ماها که خوشبختانه در کشور زیاد هم هستیم، برای خدمت کردن در هر سنگری که بوده، حول و هراس نداشته‌ایم. هنگامی که این سمت را پذیرفتم، بررسیهای دقیق نشان داد که با چند چالش مهم مواجه هستم. به عنوان نخستین وزیر ورزش و جوانان، راه اندازی وزارتخانه جدید با ماده واحده ناقصی که مجلس نوشته و قانون هم شده بود، آن هم ادغام دو سازمانی که فقط میتوان گفت تنها اشتراکشان تعداد زیادی از مخاطبان بود، کار دشواری به نظر میرسید. مواردی که سازمان ملی جوانان در مطالبات این نسل دنبال میکرد و هیاهوهای ورزش، هیچ سنخیتی باهم نداشته و حالا هم ندارد. این اقدام اگر اشکالی هم داشت یا به قول خیلیها از سر لجبازی هم انجام شده بود، یک تکلیف قانونی بود که باید یکی از ماها زیر این بار مسئولیت میرفتیم.
تسنیم: لجبازی با شخص یا دولت؟
شاید بشود گفت بیشتر لجبازی با رئیس جمهور بود. همانطور که میدانید به دلایلی، دو سال آخر دولت دهم، سال‌های مسالمت و رفاقت نبود.
* تشکیل وزارت ورزش به خاطر لجبازی با دولت بود
تسنیم: در آن زمان میگفتند سعیدلو، رئیس وقت سازمان تربیت بدنی به خوبی پاسخگوی نمایندگان مجلس نیست. میگفتند او لجبازیهایی با نمایندگان دارد و از موضع بالا به این افراد رفتار میکند. در واقع حرف نمایندگان مجلس این بود که یک نماینده نباید پشت در دفتر رئیس سازمان تربیت بدنی بماند. این موارد درست است؟
اگرچه این حس و توقع هم برای تعدادی از نمایندگان پیش آمده بود؛ اما نمیتواند دلیل انجام یک کار نپخته و نارسا باشد یا موجب بهم ریختن دو ساختار و بلاتکلیفی پیش آمده، شود. به نظر من هم نارساییهایی احساس میشد. ممکن است توجیه ظاهری چنین موضوعی آن چیزی که شما اشاره کردید نباشد اما به نظرم باطن آن همراه با یک جور لجبازی با دولت بود. نتیجه این شد که الان هم بعد از حدود بیش از 5 سال، بخش زیادی از کارشناسان امر از جمله نمایندگان مجلس به اشتباه بودن این تصمیم اذعان دارند. البته من به عنوان وزیر این دستگاه همان شرایط را کاملا پذیرفته بودم و باور داشتم که باید قانون را اجرایی کرد که خداراشکر خوب پیش رفت.
تسنیم: البته موارد دیگری پیش روی شما بود.
به نظرم قانون‌پذیری یکی از شرایط صلاحیت مدیران است. تشکیل یک ساختار جدید، تجربه و کار کارشناسی قوی، وقت و حوصله لازم را میطلبد. نکته دیگر اینکه همزمان با این موضوع، چندین رویداد مهم جهانی و ملی ورزشی را پیشرو داشتیم. رویدادهایی مثل المپیک، پارالمپیک، مقدماتی جامجهانی فوتبال، جامجهانی کشتی، مسابقات وزنه برداری و چند رقابت دیگر. برنامهریزی و پیگیری این رویدادهای مهم واقعا از اولویتهای تاریخی جهانی برای کشورمان محسوب میشد. ایران در دورههای گذشته موفقیتی نداشته و رتبه ما در المپیک 51 بود. علاوه بر آن سال‌های سال میشد که موفقیت‌های جهانی در ورزشهای گروهی مانند فوتبال و والیبال رخ نداده بود. این موارد آرزوهای ورزشی ملت ایران از قبل از انقلاب بوده است.
مسئله ورزش همگانی و اثرگذاری آن در سلامت و شادابی جامعه هم بود و با توجه به تجارب و تخصص خودم در امور فرهنگی، مسئله تربیتی شدن فضای ورزش هم وجود داشت. از طرفی با اینکه در قانون مجلس در مورد جوانان هیچ تکلیف روشنی که بتواند مطالبات جوانان را اجرایی کند، وجود نداشت؛ اما در پیشانی این وزارتخانه کلمه جوانان درج شده بود. تصور خیلی از افراد اینطور است که در اینجا باید همه مطالبات و مشکلات جوانان مرتفع شود. همه این موارد یک طرف، موضوع بسیار مهمی که در روند کار ما تاثیر میگذاشت این بود که تمام این اتفاقات باید در دو سال پایانی دولت انجام میشد. دو سالی که یک سال آن مقدمات انتخابات ریاست جمهوری است و برنامههای اساسی قابل اجرا نیستند. در دو سال آخر دولت وزیر ورزش شدم، آنهم دو سال پر تلاطم و پر تنش دولت. دولتی که هم رقبای سیاسی جناح اصلاحات مخالفش بودند و هم مجموعه کثیری از اصولگرایان مخصوصا در مجلس. همه اینها شرایط را برای انجام کارهای بزرگ سخت میکرد.
تسنیم: این مواردی که گفتید، چالشهای بزرگ شما در اول کارتان بود، اما پس از اینکه زمام امور را در دست گرفتید، با چالشهای دیگری به نام کمیته ملی المپیک و اصلاح اساسنامه روبهرو شدید.
تا حدی طبیعی است که در حین کار با موارد جدیدتری مواجه خواهیم شد از جمله همین موردی که اشاره کردید. باید قبول کنیم که به لحاظ اجرایی، نهادی به نام کمیته ملی المپیک با تأسی از نهادهای بینالمللی در کشورما وجود دارد. در ایران که تقریبا همه هزینههای فدراسیونها و کمیته ملی المپیک را دولت میپردازد، تعامل خاص بین این دو بخش مورد نیاز است. هماهنگی و ارتباط آنها در موفقیت‌های جهانی و ورزش قهرمانی تاثیر مهمی دارد. همانطور که میدانید پیش از حضور من در وزارت ورزش، اختلاف زیادی بین سعیدلو در سازمان تربیت بدنی و علیآبادی در کمیته ملی المپیک بود. آنطور که شنیدهام در جریان بازیهای آسیایی این موضوع به شکل بد قوارهای خودش را نشان داد.
با وجود این اختلاف شدید هر دوی آنها منصوبان احمدی‌نژاد بودند و به لحاظ سیاسی در یک اردوگاه فکری قرار داشتند. از طرفی با هر دوی آنها در این دولت آشنا شده و با آنها همکار بودم. به همین دلیل و البته بخاطر روحیه خودم، اساسا مایل نبودم وارد دعوا و اختلافات این دو برادر شوم. تا مدتها هم این موضع حفظ شد. در جریان برگزاری المپیک 2012 لندن هم با همه ویژگیهای علی آبادی، اجازه ندادم تنشی پیش بیاید. ارتباطات و همکاریها خوبی به نفع مصالح ورزش کشور صورت گرفت و کارها پیش رفت.
*بعضی از دوستانمان در کمیته ملی المپیک دنبال ادامه مسئولیتشان بود
تسنیم : پس چه اتفاقی رخ داد که ارتباطات شما به چالش تبدیل شد؟
اصل موضوع از فرا رسیدن زمان انتخابات کمیته ملی المپیک شروع شد. باید در اینجا اعترافی هم داشته باشم و آن هم عدم شناخت از روحیه افرادی مانند علی آبادی و تعدادی از کسانی بود که در جریان معطل گذاشتن انتخابات به بهانه اساسنامه کمیته ملی المپیک موثر بودند.
تسنیم: یعنی اگر شناخت بیشتری داشتید طور دیگری عمل میکردید؟
واقعا تصور اولیه من این بود که این دوستان، رفقای اجرایی و سیاسی ما محسوب میشوند و برگزاری موضوعاتی مانند انتخابات کمیته ملی المپیک امر روشنی است که نمیتواند دغدغه خاصی تلقی شود؛ اما بهانه جوییهای بعدی نشان داد که که گویا آن اخلاق ملایم و دوستانه، فرصت سوزیهایی را ایجاد کرد که در نهایت به مشغله ذهنی وزیر و معطل نگه داشتن انتخاب افراد جدید برای این نهاد ورزشی تبدیل شد.
تسنیم: روحیه شما با سعیدلو خیلی متفاوت است. شما فرد آرامی هستید اما سعیدلو اخلاق تندی داشت. با تمامی این تفاسیر شما هم مجبور شدید وارد مناقشهای با علیآبادی شوید؛ هرچند در ظاهر این موضوع را تائید نمیکردید اما کاملا مشکلات به چشم میآمد.
سعیدلو هم برادر دلسوزی است، ولی روحیهها ممکن است متفاوت باشد. اینکه به قول شما بروز نمیدادم، علت اصلی‌اش این بود که وزیر، پدر مجموعه ورزش و سکاندار آن حساب میشود و باید حتی الامکان جلوی تنشها را بگیرد. اینکه میگویید من هم اختلاف پیدا کردم، واقعا اختلاف از دریچهای واحد نبود. آنچه به عنوان وزیر ورزش و هم به عنوان رئیس مجمع کمیته المپیک دنبال میکردم، اجرای قواعد و اساسنامه کمیته ملی المپیک بود که باید طبق زمان مقدمات آن فراهم میشد. آنچه بعضی از دوستانمان در کمیته دنبال آن بودند، تلف کردن وقت و ادامه مسئولیتشان در کمیته بود. پس موضوع اختلاف نبود بلکه اعمال قانون از جانب حاکمیت بود. ممکن است در هر جایی حاکمیت بخواهد اجرای قانون کند و عدهای آن را با منافعشان در تعارض بدانند.
* تمایل نداشتم در انتخابات کمیته ملی المپیک شرکت کنم
تسنیم: ولی تصور بعضی از افراد این بود که شما قصد دارید خودتان ریاست کمیته را برعهده بگیرید.
اولا فرایند ریاست یا مسئولیت در کمیته ملی المپیک بر اساس انتخابات است ولو اینکه کاندیدا وزیر باشد. ثانیا اگر گروهی از ترس رای نیاوردن با بهانههایی، اجرای مقررات را مختل کنند، حتما عدم پایبندی به قانون است. مثل اینکه دولتی از ترس رای نیاوردن با بهانههایی مانند اشکال بعضی از قوانین یا آماده نبودن شرایط انتخابات ریاست جمهوری را چندین سال عقب بیندازد تا شاید رقیب منصرف یا اینکه خدای نکرده فوت کند. این کار حتما نامردی و از سر خباثت است.
گرچه من شأن وزیر را نمیدانم که بعد از وزارت، مثلا از قبل برای خودش جایی را دست و پا کند؛ اما اگر هم قرار بود چنین امری صورت بگیرد، رویدادی نامتعارف نبود. در گذشته به عنوان یک روال معمول این کار صورت میگرفت. هاشمی طبا یا مهرعلیزاده و خود همین آقای علی آبادی در حالی برای ریاست کمیته المپیک کاندیدا شدند که مسئولیت سازمان تربیت بدنی کشور را برعهده داشتند. اگر هم کسی آن وقت از من سوال میکرد که آیا ممکن است به عنوان ریاست کمیته ملی المپیک داوطلب باشم، پاسخم منفی بود چرا که حقیقتا تمایلی نداشتم. وزیر باید همان نقش سیاستگذاری و حاکمیت نظام را در این امور داشته باشد. این غلط است که اساسنامه اجازه این کار را به ما میدهد اما بیدلیل برای خودمان منعی ایجاد کنیم. پس این حسی است که نه تنها من، بلکه همه روسای سازمان تربیت بدنی هم داشتند. پیش از انقلاب هم این موضوع وجود داشت و بعد از انقلاب هم وجود داشته و اصلا ربطی به مسائل سیاسی یا دولت خاصی ندارد؛ کما اینکه بین مهرعلیزاده و هاشمیطبا هم همین موارد وجود داشته است. هر دو هم عضو یک دولت بودند و از نظر فکری هم پیوستگی سیاسی داشتند.
تسنیم: واقعا چرا این موضوع در همه دورهها بوده است؟
ممکن است دلایل متعدد داشته و به نسبت افراد، دلایل ممکن است متفاوت باشد. یکی از دلایل آن میتواند تمایل به ارتباطات بینالمللی در ورزش یا موضوع هماهنگیها و تمرکز تصمیمات باشد. ممکن است استفاده از تجارب افرادی که در سطوح بالای ورزشی کشور قرار داشتهاند، یکی دیگر از این موارد تلقی شود. البته با اینکه در دورههای متعدد رقابت روسای تربیت بدنی با مسئولان قبلی کمیته وجود داشته اما هیچ دورهای ولو با همین اساسنامه، مانند این دوره (زمان علیآبادی) مسئولان کمیته ملی المپیک بهانه‌جویی نکردند که مثلا مانع اجرایی شدن انتخابات باشند. الان هم اینطور که اخبار آن در رسانهها ذکر میشد، در آستانه برگزاری انتخابات کمیته ملی المپیک بین گودرزی و کیومرث هاشمی برای برگزاری انتخابات اختلاف بود. هم گودرزی وزیر آقای روحانی بود و هم هاشمی به عنوان رئیس دفتر صالحی امیری که سرپرست وزارت ورزش بود، از درون این دولت وارد وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک شدند. پس این موضوع ربطی به خط و فکر ندارد. برای وضع فعلی من قضاوت نمیکنم چرا که در جریان موارد نیستم اما از اشکال کار میتواند شفاف نبودن روابط کمیته المپیک با دولتی که تمام امکانات و هزینههایش از طرف آن تامین میشود، باشد.
* علیآبادی ماموریت داشت وقت‌کشی کند تا دست دولت بعدی برای انتخابات باز باشد
تسنیم: اما علی آبادی هم در روز مجمع انصراف داد و رئیس نشد.
آنکه روشن بود.اگر در مجمع شرکت هم میکرد، رایی نداشت. ماموریت علیآبادی این بود که وقت‌کشی کرده تا وزیر قبلی نتواند انتخابات کمیته المپیک را برگزار کند. هدف این بود، دست دولت جدید در این موضوع باز باشد. واقعا نمیخواهم خیلی در رفتار اشخاص وارد شوم اما به نظر من افراد دیگری پشت این سنگ اندازیها به نفع جناح موجود دولت بودند که با عاملیت علی آبادی محقق شد.
تسنیم: چرا از قدرت استفاده و انتخابات را برگزار نکردید؟
به همان دلیلی که گفتم، نگذاشتند برگزار شود. افراد پشت صحنه گمان میکردند با توجه به روحیه علیآبادی و سابقه درگیری او با سعیدلو، مرا هم درگیر این موضوع میکنند و این فرصت کوتاه را هم صرف همین اختلافات خواهیم کرد. به همین دلیل عاقلانه بود که ما از یک حق بگذریم. اجازه ندادیم برنامهها و موفقیت‌های ورزشی کشور، تحت الشعاع این مسائل شود. این سعهصدری که از بزرگانمان یاد گرفتیم در کنار مدیریت و تلاش همکاران وزارت و فدراسیونها، بهخصوص مربیان و قهرمانان کشور موجب استثناییترین و بالاترین موفقیت‌های تاریخ ورزش کشورمان در همان 2 سال شد. ما در المپیک از رتبه 51 به 15 جهان صعود کردیم و در پارالمپیک در جایگاه 12 جهان قرار گرفتیم. فوتبال ما برای نخستین بار به عنوان سرگروه به جام جهانی صعود کرد. والیبال ایران هم افتخارات زیادی را کسب کرد. قهرمانی جهانی کشتی، وزنه برداری و تکواندو و خیلی از موفقیت‌های دیگری که همگان از آن اطلاع دارند .با دعای خیر رهبری عزیز و پشتیبانی دولت و مردم، تقریبا همه آرزوهای ملت ایران از قبل انقلاب تاکنون در ورزش قهرمانی به فضل الهی فقط در 2 سال محقق شد.
تسنیم: از علیآبادی در این خصوص توضیحی خواستید؟
هر کاری کردیم و هر چیزی در این خصوص به گفتیم، گفت که برگزاری انتخابات در اختیار من نیست. بحث اساسنامه کاملا بهانه بود و هیچ ارتباطی به این موضوع نداشت. در زمان صدارت اصلاح طلبان امکان حضور افرادی غیر از عوامل فکریشان در کمیته المپیک یا جای دیگری داده نمیشد، اما در دولت احمدی‌نژاد اکثر اعضای کمیته ملی المپیک از جریان فکری مقابل بودند. با اینکه گمانههایی وجود داشت اما سازمان و افراد مرتبط این کار، خودشان را به روشنی نشان ندادند.
* معاون اول رئیس جمهور طرف علیآبادی را گرفت
تسنیم: این موارد را به احمدی‌نژاد انتقال دادید؟
مایل نبودم رئیس جمهور در مسائل ورزش ورود کند. با اینحال چند بار مشکل پیش آمده را برایش گفتم. احمدی‌نژاد فکر میکرد رابطه نزدیک علیآبادی با رحیمی، معاون اول رئیس جمهور بتواند این مشکل را حل و فصل کند اما رحیمی هم جانب علیآبادی را گرفت و مشکل رفع نشد. من هم دیدم که وقت اجرایی ما در حال تلف شدن است، پس ترجیح دادم که به برنامههای اساسی برسیم به همین دلیل بیش از این، خیلی به موضوع انتخابات کمیته ملی المپیک ورود نکردیم.
تسنیم: بعضی از اشتباهات تاکتیکی شما باعث شد که چنین تنشهایی تقویت شود. مثلا شما در یک روز به صورت همزمان 5 رئیس فدراسیون را برکنار کردید. پس از آن هم خوراک برای منتقدان مهیا شد و به این واسطه مسائل کمیته ملی پیش آمد.
اصلا اینگونه نیست. مگر در گذشته و هم اکنون بنا به مصالحی که تشخیص میدادند، روسای فدراسیون برکنار نمیشدند و نشدند؟ در همین دولت تعداد زیادی حتی بعضا در فاصله کوتاهی بعد از انتخابات رسمی فدراسیون برکنار شدند؛ چرا چنین اتفاقی در آن زمان و الان اتفاق نمیافتد؟ تقریبا همه افراد کمیته ملی المپیک و رئیس آن که در سال آخر دولت دهم با بهانههایی از جمله اصلاح اساسنامه، نگذاشتند انتخابات برگزار شود چرا وقتی این دولت مستقر شد، دیگر جرات بهانه گیری مواردی مانند اساسنامه را نداشتند؟ حتی بعضی اجازه کاندیدا شدن هم پیدا نکردند. شرایط که تغییر نکرده بود. ضمن اینکه در گذشته همین روال بوده است. الان چرا تعداد زیادی عزل میشوند؟ چرا امروز جوسازیهای گذشته خطری ورزش را تهدید نمیکند؟ حتی نتوانستند اعتراض خودشان را منعکس کنند. حالا به قول شما آنجا 5 نفر در فاصله یکی دو روز یا الان بیش از 10 نفر در فاصله بیست روز؛ ماهیت کار فرقی نمیکند، پس موضوع روشن بود و به اصطلاح نقل این حرفها نیست. آن زمان بنا بود که تنش آفرینی شود تا موفقیت‌های ما کمتر دیده شود، یا تخلفات عدهای زیر پوشش این تنشهای مصنوعی پوشیده بماند.
تسنیم: شاید فردی که امروز در کمیته ملی المپیک حضور دارد آن فرد قبلی نیست.
البته بنای افراد را ندارم و همانطور که گفتم نمیدانم مسائل امروز چیست. بالاخره گودرزی با اینکه سابقهای نداشته به هر طریق وزیر شد و باید سیستم را اداره میکرد. حتما از هاشمی به عنوان یکی از افراد همفکر این دولت، توقع همکاری با وزیر میرفت کما اینکه ما هم این توقع را داشتیم.
تسنیم: شما گفتید کیومرث هاشمی همراهِ صالحی امیری بوده و به سبب نزدیکی زیاد او به رئیس جمهور، رئیس کمیته ملی المپیک شده است. این موارد درست است؟ در این میان علیآبادی چه نقشی داشت؟
واقعا نتوانستم متوجه شوم این پیوند کجاست. وقتی هم برای این کار نداشتم که بخواهم بروم و ته ماجرا را دربیاورم. دلیل اصلی موفقیت من در وزارت ورزش این بود که تلاش میکردم از تنشهایی که دیگران ایجاد میکردند، پرهیز کنم. اینجا هم که تا حدی ورود کردم، به سبب این بود که اساسا قانون زیر پا گذاشته شد و جایی نبود که بخواهم تنشی ایجاد کنم. چند بار با مسئولان کمیته بینالمللی المپیک و شورای المپیک آسیا در سفرها صحبت کردم. اصلا موضوع اساسنامه مطرح نبود. بررسیها نشان می‌داد که همه این موارد ساخته عدهای در داخل بود و ربطی هم به جایی نداشت. ضمن اینکه باید بگویم که در آن زمان تعدادی از افراد رسانهای هم به این فضا دامن زدند. در حالیکه امروز خیلی از مسائل رخ میدهد و همان رسانهها یا تمجید میکنند یا از کنارش به سادگی می‌گذرند.
پایان بخش اول
انتهای پیام/