«هزار توی بورخس» آقای مرادخانی

 باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا» - احسان زیورعام

علی مرادخانی که چندی پیش در غرفه تسینم حضور پیدا کرده بود به پرونده‌های عمرانی مجموعه‌اش در حوزه تئاتر اشاره‌هایی داشت. این در حالی بود که علی جنتی در دیدار اخیرش از تئاتر شهر از تلاشهایش برای مسائل عمرانی سخن گفته بود. نکته این است که چرا این پروژه‌های عمرانی به سامان نرسیده تا وزیر سابق روبانش را با قیچی مزین به روبان برش زند.

آقای مرادخانی درباره سه پروژه مهمی که در دستگاه او دنبال شد نکات قابل تأملی در نمایشگاه مطبوعات بیان کرده است. او در باره بازاچه لاله اطلاعاتی داد، جایی که هنوز سردر «گذرگاه فرهنگ و هنر»ش مزین به درگاه سیمانی است و در کنارش تابلویی فلزی وجود دارد دال بر اینکه در گذشته در این بازارچه پیچ در پیچ برای مثال انتشارات نمایش دارای نمایشگاهی دائمی بوده است و امروز به جایش لباس چینی می‌فروشند.

وی از این می‌گوید که برق بازارچه هنوز از موزه هنرهای زیبا تأمین می‌شود و در دوران معاون قبلی در پی قطع برق، به حکم دادگاه برق به بازاراچه بازگشته است. دادگاه به معاونت امور هنری امر کرده است که حق قطع برق را ندارد. مرداخانی می‌گوید:«ببینید با چه تناقضی روبه‌رو می‌شوید. از یک سو باید امکانات دولت را در اختیار آنان قرار دهید و از آن سو آنان غیرقانونی کار کنند.»

مرادخانی البته تأکید کرده است که از طریق مجاری قانونی اقدام می‌کند و از همین روست که بازرسی کل کشور در این پرونده ورود کرد است و پس از رایزنی‌ها متقاعد شده‌اند اتفاقاتی باید رخ دهد. به گفته مجموعه متبوع او با شهرداری در حال مذاکره است؛ چرا که به زعم او قصد آن نیست که به کسی در این مورد تهدید اقتصادی صورت گیرد.

معاون امور هنری وزارت اظهار می‌کند که «قانون می‌گوید آنجا زمین دولت است و باید تبدیل به مکان هنری شود. ما به دنبال گالری ملی هستیم.»

پیشتر صحبتهایی مبنی بر نامگذاری این محوطه با عبارات «موزستان» منتشر شده بود؛ اما آقای مرادخانی در برابر این سؤال می‌گوید:«اکنون نمی‌توانم اسمی برای این پروژه ببرم... [آنجا] جایی است که به درستی و در امنیت آثار نمایش داده می‌شود... نمی خواهیم چالشی داشته باشیم... وضعیت کنونی یک نابه‌هنجاری اجرایی است.»

دومین پروژه پارکینگ تالار وحدت بود. آقای مرادخانی در باربر این موضوع تنها به گفتن «پارکنیگ مشکلات قانونی دارد که باید حل و فصل شود» بسنده می‌کند.

اما مهمترین پروژه تئاتری موضوع مجموعه‌ای در ولنجک است. جایی که معاون وزیر مدعی است «اگر بتوانم در اولین فرصت این پروژه را دنبال کنم ترجیحم این است.»

آنچه از صحبتهای مرادخانی برمی‌آید او در پی آن است هر چه سریعتر کلنگ این مجموعه زده شود؛ چون «بقیه را می‌توان به دنبال آن [پروژه] کشید. این صحبت آقای مرادخانی از نگاه یک هنرمند دردناک است. به خصوص وقتی بدانیم هنوز مسائلی فی مابین وزارت ارشاد و وزارت راه و شهرسازی، شهرداری تهران و کسب مالکیت اراضی وجود دارد. آقای مرادخانی این وضعیت را چنین توصیف می‌کند: «وارد هر کدام می‌شویم هزار توی بورخس است.»

معاون وزیر فرهنگ در دیدارش از غرفه تسنیم بخشی از ایده‌های مجموعه ولنجک را نیز ذکر کرد از جمله آنکه قرار است هفت بخش به نشانه هفت شهر عشق عطار طراحی شود؛ شاید. چرا که «باید مناسبات اصلی حل شود تا زمین تحویل داده شود.»

وی قول داده به محض تحویل زمین بازدیدی برای خبرنگاران فراهم کند؛ قولی که او به شکل خصوصی به خبرنگاران تئاتر در حین بازگشایی سالن سایه تئاتر شهر داده بود.

با این حال ایده‌های زیبای وزارت وزیر تعویض کرده هنوز عملی نشده است. تئاتر شهر نیمه کاره رها شده است و آنچه هم در حال رخ دادن است محصول انتقال قدرت است. به نظر می‌رسد تئاتر شهر - که زمزمه‌هایی مبنی بر انتقالش به بنیاد رودکی وجود داشت - از تسلط معاونت درآمده و در اختیار اداره کل هنرهای نمایشی درآمده است و حال این خود تئاتری‌ها هستند که برای آن تصمیم می‌گیرند. نمونه‌اش اتفاقاتی است که با آمدن مدیریت جدید رخ داده است و قصدی برای رسانه‌ای شدنش نشده است. برخلاف هیاهوی صندلی‌های سالن سایه که به تازگی بدون هیاهو  میزبان مخاطبان است.

در پایان باید گفت علی جنتی بازنده اصلی دو سال پیاپی تئاتری است که صرفاً یک عنوان انتزاعی بود و لاغیر. واقعیت چیزی است که رخ داده و دیده می‌شود.

انتهای پیام/