پاداش اروپا به خوش خدمتی‌های اردوغان

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، قطعنامه تعلیق مذاکرات عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا در شرایطی صادر شد که مارتین شولتز رئیس پارلمان اروپا طی روزهای گذشته ترکیه را به تحریم اقتصادی توسط این اتحادیه تهدید کرده بود.
اتحادیه اروپا ترکیه را به خاطر بازداشت‌های گسترده پس از شکست کودتای نظامی و برخورد با رسانه‌ها به نقض معیارهای اروپائی متهم کرده است.
رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه نیز رای اخیر پارلمان اروپا را بی‌ارزش خوانده و تاکید کرده است که ترکیه در چارچوب قوانین خود به مقابله با طرفداران کودتا ادامه خواهد داد. اردوغان و همفکرانش تاکنون ده‌ها هزار نفر را به اتهام ارتباط با جنبش فتح‌الله گولن بازداشت و یا از کار برکنار کرده‌اند.
به علاوه، برخورد با رسانه‌های مخالف دولت با شدت عمل ادامه دارد و دولت ترکیه با ادامه سیاست‌های سرکوب گرانه‌اش نشان می‌دهد که قصد تجدیدنظر در این رفتار خود را ندارد. اگرچه رای پارلمان اروپا الزام آور نیست ولی از آنجا که قرار است در دستور کار اجلاس سران اتحادیه اروپا قرار گیرد و طی 3 هفته آینده توسط سران اتحادیه بررسی شود، در صورت تایید آنان، قطعیت یافته و عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا باز هم با تاخیر مواجه خواهد شد.
بدین ترتیب، حتی خوش خدمتی‌های اردوغان و دستیارانش با محور غربی – عبری – عربی هم نتوانست اوضاع را برای همیشه به کام طرفداران احیای حکومت نوعثمانی تغییر دهد و تثبیت کند. اردوغان طی سال‌های اخیر در حمایت از تروریسم لجام گسیخته در منطقه سنگ تمام گذاشت و با تمامی توان، اکنون سالهاست که پایگاه هوائی اینجرلیک به کانون توطئه علیه کشورهای همسایه ترکیه به ویژه علیه سوریه و عراق تبدیل شده و سیل عظیم تروریست‌های اجاره‌ای از 85 کشور جهان در پشت مرزهای مشترک ترکیه با سوریه و عراق سازماندهی وتجهیز می‌شوند و پس از اجرای دوره فشرده آموزشی برای جنایت و کشتار به سوریه و عراق اعزام می‌گردند. همین پدیده باعث دامن زده شدن به موج مهاجرت شهروندان سوری و عراقی شد که به ادعای مقامات رسمی ترکیه بین 5/2 تا 3 میلیون نفر درحال حاضر به خاک ترکیه پناه برده‌اند. اردوغان در دوره نخست وزیری احمد داود اوغلو، حداقل یک میلیون نفر از پناهجویان را به اروپا سرازیر کرد و با ترساندن کشورهای اروپائی توانست به باج گیری همه جانبه از اتحادیه اروپا بپردازد. دریافت یک باج 6 میلیارد یوروئی، لغو ویزای ورود اتباع ترکیه به اتحادیه اروپا و تسریع در روند عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا نخستین محورهای اعلام شده در توافقات فشرده طرفین بود. نقش اصلی ترکیه در طول این سال‌ها به صورت پنهانی اجرا می‌شد که به عنوان «لجستیک تروریست ها» فعال بود و در آموزش، سازماندهی و تجهیز تروریست‌ها و ارتباط تنگاتنگ با طیف وسیع تروریست‌هائی که گاه متجاوز از یکصد گروه را تشکیل می‌داده اند، عملاً به جولانگاه تروریست‌ها در منطقه تبدیل شده بود. اردوغان هنوز هم برای ایفای همین نقش پرسود، وسوسه می‌شود ولی نتایج عملکردش در سایر زمینه‌ها باعث شد ماه عسل اردوغان و سایر حامیان تروریسم بسیار کوتاه‌تر از آن چیزی شود که انتظار می‌رفت.
اکنون اردوغان یکبار دیگر سران اروپا را تهدید کرده که اگر به همین سیاست ادامه دهند، باز هم از سیل مهاجرین عاشق سفر به اروپا علیه آنها استفاده خواهد کرد. این تهدید به خوبی نشان می‌دهد که حتی هجوم یک میلیون پناهجو به اروپا را هم باید یک حرکت سازمان یافته و شدیداً مهار شده، تلقی نمود. نباید از نظر دور داشت که حتی در همان دوره هم وجود شبکه‌های سازمان یافته و منسجم قاچاق انسان از سواحل ترکیه به یونان و سپس به اروپا کاملاً ردیابی و ثابت شد.
بعلاوه، شگردهای تکراری و دقیق قاچاقچیان انسان به خوبی نشان می‌داد که آنها از یک مرکز خاص، هدایت و نظارت می‌شوند. البته اروپا هم در ماجرای برخوردهای دوگانه با پناهجویان، امتحان بسیار بدی پس داد. اروپا ابتدا در برابر دوربین‌ها نمایش محبت آمیز و انسانی از رفتار خود به تصویر کشید و سپس با پرداخت یک باج 6 میلیون یوروئی به ترکیه، چشم‌های خود را بست و به ترکیه چراغ سبز نشان داد که به هر طریق ممکن و حتی با غرق کردن قایق پناهجویان، از ورود آنها به اروپا جلوگیری کند.
برخی اعضای اتحادیه اروپا حتی مصوبات و تعهدات و قوانین فرامرزی اتحادیه را هم زیر پا گذاشتند و برخلاف الزامات حقوقی و قانونی، به دور مرزهای خود سیم خاردار و حصارهای امنیتی کشیدند و حتی با اتصال موانع ایذائی به برق، با جان پناهجویان هم بازی کردند.
صرفنظر از این مسائل، اکنون اردوغان همچون یک تاجر ورشکسته به تقصیر، نه تنها اعتبار و حیثیت خود را از دست داده، بلکه به خاطر خوش خدمتی به دشمنان ملت‌های مسلمان، بی‌آبرو هم شده است. نامبرده وعده می‌داد که سیاست تنش صفر با همسایگان را مد نظر دارد ولی عملاَ مرزهای ترکیه را به ناامن‌ترین مرزهای دنیا از طریق «صدور تروریست» و ایجاد ناامنی و بحران برای همسایگان تبدیل نمود. نام ترکیه این روزها همردیف نام ارتجاعی‌ترین رژیم‌های خون آشام با سیاست‌های ضدانسانی و ضد بشری قرار گرفته است و حتی اروپا این روزها برای حفظ باقیمانده اعتبار و حیثیت خودش هم که شده، حساب خود را از اردوغان و دستیارانش جدا می‌کند و از آنها تبری می‌جوید! این برای دولتمردان ترکیه افتخاری محسوب نمی‌شود که دیروز برای ایجاد اقلیم کردستان وارد عمل شدند و سنگ تمام گذاشتند و امروز برای تجزیه عراق و سوریه نقشه می‌کشند و حتی علیرغم اعتراض دمشق و بغداد اصرار دارند که به هر قیمت ممکن در عمق خاک این دو کشور همسایه نیروی نظامی پیاده کنند و در خاک سوریه به دنبال ایجاد یک منطقه امن به وسعت 5 هزار کیلومتر برای متجاوزین و تروریست‌ها باشند. باید پرسید ترکیه تا این مرحله چنین شرارت‌ها و جنایاتی چه سودی به جز بی‌آبروئی و بی‌اعتباری برده است که برای تداوم این سیاست‌ها وسوسه شده است؟
ایکاش اردوغان ودستیارانش در یک محاسبه ساده به این جمع بندی برسند که ادامه این سیاست‌های رسوا، مداخله جویانه و بشدت بدفرجام، به مصلحت آنها نیست. به راستی اگر فردا کردهای ترکیه خواستار همان امکانات و فرصت‌های فراهم شده توسط ترکیه و دیگران برای کردهای عراق و سوریه شدند، اردوغان چه خواهد کرد؟ اگر حامیان بیگانه بخواهند همان سلاح‌ها و تجهیزات نظامی را که به فراوانی و بدون موافقت دمشق و بغداد به کردهای سوریه و عراق داده و می‌دهند، عیناً به کردهای ترکیه هم بدهند، آیا ترکیه روی امنیت و آرامش خواهد دید؟ اینها سئوالاتی است که بعید است به ذهن اردوغان و دستیارانش نرسیده باشد. ولی جای تعجب است که چرا همچنان به همین سیاست‌های بدفرجام ادامه می‌دهند؟

انتهای پیام/