من و مسئولان باید شیوه رفتار پیامبر(ص) را یاد بگیریم/ پیامبر هیچوقت دو پهلو حرف نزد

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»، خداوند در حق رسول مکرمش محمد بن عبدالله (ص) می‌فرماید: «انک لعلی خلق عظیم». به راستی که بر خلق عظیمی هستی (سوره قلم آیه 4). خوی پیامبر (ص) و رفتار آن بزرگوار و کردار آن حضرت، سرمشق مسلمانان و بلکه نمونه عالی همه انسانها و در حقیقت تجسم اسلام است. پیغمبر (ص) به همه مسلمانان با چشم برادری و با نهایت مهر و محبت رفتار می‌کرد و این سیره ایشان در تمام فرزندانشان نیز جاری بود.

رهبر معظم انقلاب با نوع نگاه و بصیرت نافذشان بارها و بارها به مناسبات مختلف به بیان مسائل و عبرتهایی از ماجراهای اهل‌بیت (ع) پرداختند، امروزه پس از گذشت سالها از آن طرح بحثها، وقتی کمی دقیق می‎شویم، قیمت و بصیرت چنین افرادی برایمان بیش از پیش نمایان می‌شود. حال به مناسبت سالروز رحلت پیامبر اکرم (ص) به بیاناتی درباره جایگاه والا و رفتار ایشان در قبال دوستان و دشمنان در کلام رهبر معظم انقلاب اشاره می‌کنیم:

متن بیانات رهبر معظم انقلاب که در این فیلم می‌‌بینید به شرح ذیل است:

پیغمبر در رفتار خود مدبرانه عمل کرد، سرعت عمل داشت و نگذاشت در هیچ قضیه‌ای وقت بگذرد، قناعت و طهارت شخصی داشت و هیچ نقطه ضعفی در وجود مبارکش نبود، او معصوم و پاکیزه بود؛ این خودش مهمترین عامل در اثرگذاری است. ما باید یاد بگیریم؛ مقدار زیادی از این حرفها را باید به بنده بگویند؛ من باید یاد بگیرم؛ مسئولان باید یاد بگیرند. اثرگذاری با عمل، به مراتب فراگیرتر و عمیقتر است از اثرگذاری با زبان، او قاطعیت و صراحت داشت. پیغمبر هیچ وقت دو پهلو حرف نزد، البته وقتی با دشمن مواجه می‌شد، کار سیاسىِ دقیق می‌کرد و دشمن را به اشتباه می‌انداخت. در موارد فراوانی، پیغمبر دشمن را غافلگیر کرده است؛ چه از لحاظ نظامی، چه از لحاظ سیاسی؛ اما با مؤمنین و مردم خود، همیشه صریح، شفاف و روشن حرف می‌زد و سیاسی‌کاری نمی‌کرد و در موارد لازم نرمش نشان می‌داد؛ مثل قضیه عبداللَّه‌بن‌ابى که ماجراهای مفصلی دارد. (1) او هرگز عهد و پیمان خودش را با مردم و با گروههایی که با آنها عهد و پیمان بسته بود - حتی با دشمنانش، حتی با کفار مکه - نشکست.

پیامبر(ص) هرگز پیمان خود را با کسی نقض نکرد

پیغمبر عهد و پیمان خود را با آنها نقض نکرد؛ آنها نقض کردند، پیغمبر پاسخ قاطع داد. هرگز پیمان خودش را با کسی نقض نکرد؛ لذا همه می‌دانستند که وقتی با این شخص قرارداد بستند، به قرارداد او می‌شود اعتماد کرد. از سوی دیگر، پیغمبر تضرّع خودش را از دست نداد و ارتباط خود را با خدا روز به ‌روز محکم‌تر کرد. در وسط میدان جنگ، همان وقتی که نیروهای خودش را مرتب می‌کرد، تشویق و تحریض می‌کرد، خودش دست به سلاح می‌برد و فرماندهىِ قاطع می‌کرد، یا آنها را تعلیم می‌داد که چه کار کنند، روی زانو می‌افتاد و دستش را پیش خدای متعال بلند می‌کرد و جلوِ مردم بنا می‌کرد به اشک ریختن و با خدا حرف زدن: پروردگارا ! تو به ما کمک کن؛ پروردگارا ! تو از ما پشتیبانی کن؛ پروردگارا ! تو خودت دشمنانت را دفع کن. نه دعای او موجب می‌شد که نیرویش را به کار نگیرد؛ نه به کار گرفتن نیرو، موجب می‌شد که از توسل و تضرع و ارتباط با خدا غافل بماند؛ به هر دو توجه داشت. او هرگز در مقابل دشمن عنود دچار تردید و ترس نشد. امیرالمؤمنین - که مظهر شجاعت است(2) – می‌گوید هر وقت در جنگها شرایط سخت می‌شد و - به تعبیر امروز ما - کم می‌آوردیم، به پیغمبر پناه می‌بردیم. هر وقت کسی در جاهای سخت، احساس ضعف می‌کرد، به پیغمبر پناه می‌برد.

بخشی از سخنرانی رهبر انقلاب در خطبه‌های نماز جمعه تهران مورخ 80/02/28 را مشاهده می‌کنید:

1ـ بحارالانوار، ج 41، 65
2ـ نهج‌البلاغه، خطبه 122؛ شرح نهج‌البلاغه ابن ابی‌الحدید، ج 7، ص 301

انتهای پیام/