جفا به فیدل کاسترو

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، در شماره قبل از 50 سال مقاومت کاسترو و مردم کوبا در برابر شرارت آمریکا سخن گفتیم و درس هایی را که می شود از انقلاب کوبا گرفت، متذکر شدیم. در این شماره از یک جفا به کاسترو در ایران، رونمایی می کنیم و ارزیابی از خطاها در امر مبارزه انقلابی با سرسخت ترین دشمن انقلاب اسلامی یعنی آمریکا و تجربیات به دست آمده را مرور می کنیم؛

جای شگفتی است که در کشور ما، که الگوی بزرگ استقلال طلبی، استکبار ستیزی و دفاع از آزادگان جهان است، کسانی علیه کاسترو و در جهت منافع آمریکا تبلیغ می کنند.  مؤ سسه اطلاعات، کتاب " زندگینامه خود نوشت فیدل کاسترو " را که یکی از ضد انقلاب های کوبایی پناهنده به آمریکا منتشر کرده و در آن به صورت طنز، از زبان کاسترو، خاطره سازی کرده  تا   کاسترو را تخریب کند، ترجمه کرده و تحت عنوان  «فیدل کاسترو، شرح زندگی شخصی رهبر انقلاب کوبا» منتشر و وانمود کرده که مطالب این کتاب خاطرات واقعی و خود نوشت فیدل کاسترو است. با کمال حیرت، برخی نویسندگان غربگرا هم، مطالب این کتاب را واقعی انگاشته با استناد به مطالب آن تحلیل هایی علیه کاسترو نوشته اند.  باید سوال کرد در مؤسسه اطلاعات و در بین این مدعیان روشنفکری، حتی یک نفر نبوده که تشخیص دهد این کتابی که در آمریکا منتشر شده یک هجونامه، نوشته " نوربرتو فوئنتس " از مخالفان کاسترواست   نه نوشته فیدل کاسترو ؟ آیا  این کارها از روی نا آگاهی صورت گرفته یا از روی آگاهی. هردو حالت مایه شرمساری این مدعیان روشنفکری است. تخریب یک شخصیت ضد استعمار و محبوب  بین المللی، به وسیله دروغ و تقلبی تا این حد  آشکار، چه نامی می تواند داشته باشد و از چه کسانی می تواند بر آید و جز آمریکا چه کسی را می تواند شادمان کند. این بی مهری و جفای آشکار به فیدل کاسترو است.

سالها قبل، از دوستی که مدتی در کوبا زندگی کرده بود پرسیدم آیا مردم کوبا فیدل کاسترو را دوست  دارند، گفت در همه کوبا و  حتی در حضور خود او، همه کوبایی ها، مثل داخل خانه،  او را " فیدل " صدا می زنند و احساس عاطفی یک عضو خانواده را نسبت به او دارند که این نوع رابطه عاطفی پس از پنجاه سال رهبری، شگفت انگیز و کم نظیر است. البته  حدود یک میلیون نفر هم هستند که گرایش به آمریکا دارند و مخالف او هستند و از سوی آمریکا برای ایجاد بلواها و آشوب ها تحریک و مدیریت می شوند. پرسیدم رمز حمایت پنجاه ساله مردم کوبا از کاسترو با وجود  آن همه خطرات و مشکلات  و تحریم ها و فشارها و کمبودهاچیست. گفت رمز حمایت مردم از او،  صداقت و ساده زیستی اوست. زندگیش کاملا شفاف  و مثل مردم عادی است و پنجاه سال با مردمش صادقانه حرف زده. نه نجومی بگیر است، نه سرمایه دار است، نه سهامدار، نه تاجر است، نه کارخانه دار ، نه ویلایی دارد و نه حساب خارج کشوری، نه هزار فامیل راه انداخته و نه باند و شبکه و مافیا ی ثروت و قدرت دارد، مثل یک فرد عادی زندگی می کند و در همه مشکلات و سختی ها کنار مردم و مثل مردم بوده و این، منشأ اصلی قدرت او در مقابل آمریکا است.

مقام معظم رهبری نیز پس از ملاقات طولانی مدت خود با کاسترو، علت ناکامی پنجاه ساله آمریکا در براندازی اورا همین مردمی بودن و با مردم بودن او دانستند .وقتی یک دولت از  مؤلفه های مردمی قدرت عاری باشد، حتی اگر در کشوری 10 برابر کوبا  و روی عظیم ترین منابع نفت و گاز جهان هم باشد واگر قوی ترین قدرت نظامی و مردمی هم پشت سرش باشند  باز هم احساس ضعف می کند و از  دشمن می ترسد و برای نجات از تهدید او، یا جلب رضایت او، منافع ملی را، تقدیم او می کند. کوبا برای دولت ما درس های خوبی دارد. کوبا، پس از در خواست اوباما، ، علاوه بر ارتباط  در سطح  وزرای خارجه،  ملاقات  سران را هم، انجام داد، سفارت خانه ها هم گشوده شد، ولی بر خلاف وعده ها، تحریمها که هدف اصلی این تغییرات بود  برداشته نشد و حالا که ترامپ آمده دوباره آش همان آش شده و کاسه هم همان کاسه و  همه منتظرافزایش تهدیدها و افزایش تحریم ها هستند.

کوبا، چون روی پای خود ایستاد، امروز دیگر ترسی از تحریم وتهدید ندارد. اقتصاد درون زا، مانع از آن است که تحریم، اثر تعیین کننده ای بر سرنوشت کوبا داشته باشد. کوبا به مرحله ای ازخود اتکایی اقتصادی و سیاسی رسیده که دیگرآمدن و رفتن  اوباما و ترامپ، تغییری در کوبا نمی دهد  و اثری  در حیات کوبا نمی گذارد. کاسترو روزی گفته بود اگر کوبا، اسلام و خمینی (ره) داشت، آمریکا را فتح کرده بود. او قدرت اسلام و قدرت ولایت اسلام را درک کرده بود و حسرت می خورد که کوبا از این مؤلفه های بزرگ قدرت محروم است، جای تأسف است که در ایران دولتمردانی هستند که با وجود تکیه داشتن بر این منابع عظیم قدرت، بازهم از آمریکا می ترسند وگمان می کنند آب و نان و اشتغال و اقتصاد و سرنوشت این کشور در دست آمریکاست. شگفت آور است که با این پشتوانه های عظیم قدرت، مانند اسیر جنگی، دست ها را بالا می برند، زانو می زنند  و از دشمن درخواست ملاطفت می کنند.استاد محمد رضا حکیمی در نامه ای که در سال 81 به کاسترو نوشته و تصویر ساده و روشنی از چهره ی مردمی،عدالت جو و استکبار ستیز اسلام را ارائه کرده، این گونه پیام قرآن را بیان می کند:
" قرآن، می‌خواهد که مردم، قهرمانانه، جباران را بکوبند، و طاغوت ها  را سرنگون سازند، تا برای انسان ها زمینه عزت و سربلندی فراهم آید. قرآن، می‌خواهد، مسلمانان، سست عنصر نباشند، و اندوه به دل خویش راه ندهند، تا با ایمان قاطع و عمل صالح، سروران جهان گردند. قرآن، می‌خواهد که مردم، در راه نجات انسان محروم، آتش انقلاب های دگرگون ساز را برافروزند، و با پیشوایان کفر و گمراهی و ظلم نبرد کنند، و در هر لحظه نیازی به قیام بود. برای اصلاح جامعه‌های فاسد و حکومتهای جائر از پای ننشینند.

" دولتمردان ما که سه سال، در آن  فرصت های طلایی که برای سامان دادن به اقتصاد کشور داشتند،  همه هست و نیست خود را و همه انرژی و توان خود را در گرو مذاکره با آمریکا قرار دادند و همه تخم مرغ های خود را در سبد برجام گذاشتند و جز بد عهدی و زیاده خواهی  ندیدند، حالا با آمدن ترامپ همه ی تخم مرغ ها را شکسته و همه امیدها را نقش بر آب و فرصت ها را بر باد رفته می بینند. رکود در بالاترین حد، بیکاری در بالاترین سطح و بودجه عمرانی در حد صفر و برجام زیر تیغ کنگره و سنا و رئیس جمهور جدید. حالا، در این چند ماه باقی مانده،اگر دولت ما به نصیحت نصیحت کنندگان گوش نمی کند حد اقل  می تواند  از کوبای کوچک درس بگیرند. به جای تکیه کردن به  آمریکا و برجام، به ملت خود تکیه کند، به اسلام و ولایت اقتدار آفرین اسلام تکیه کند، الگوی اقتصاد مقاومتی را که الگویی  علمی، کارشناسی، تجربه شده و منطبق بر فرهنگ قرآن است  محقق کنند و مطمئن باشد این، تنها راه نجات اقتصاد ما است.  مطمئن باشند، نظام سرمایه داری غرب و وعده هایش، همانگونه که درآن سه سال و این سه سال تجربه شد، سراب فریبنده ای است که فرصت های توسعه و پیشرفت را نابود می کند و شیفتگان ساده لوح خود را تشنه کام وا می گذارد.

هنوز فرصت هست.مردم ما در این سه سال، تجربه بزرگ و گرانبهایی  به دست آورده اند و شناخت عمیق تری ازماهیت نظام سیاسی آمریکا کسب کرده اند که تا پنجاه سال دیگر به آمریکا و وعده های آمریکا که از درون هم با اغتشاش و ستیزاحزاب روبه رو است اعتماد نخواهند کرد و با طناب پوسیده او به چاه نخواهند رفت، ای کاش دولتمردان هم این بینایی را داشته و این تجربه را آموخته و این شناخت را حاصل کرده باشند  و در این ماه های آخر، از راه خطا،  بازگردند. مردم، خطای مسئولین را حاضرند ببخشند  اما اصرار برخطا و لجاجت در تکرار خطا، و فداکردن منافع ملی برای ادامه دادن به راه خطا، قابل بخشش نیست و عواقب سختی را به دنبال خواهد داشت. دولت، در این روزها که حاصل تلاش سه ساله اش نقش بر آب شده و از اینجا مانده و از آنجا رانده شده و حالا کنگره وترامپ باج خواهی جدید را شروع کرده اند، شرایط سختی را طی می کند، اما هنوز باب نجات باز است. هنوز راه بازگشت مسدود نشده. اگر  در پیشگاه خداوند، صادقانه و بدون حرافی های رایج، به خطای خود اعتراف وطلب عفو کند انشاءالله در های رحمت الهی  گشوده خواهد شد.اگر از ملت و رهبر ملت صادقانه عذر خواهی کنند و راه درست را که همان اقتصاد مقاومتی است پیش گیرند مورد بخشش قرار خواهند گرفت و عاقبت نیکو خواهند یافت.

انتهای پیام/