سیاستهای سلطهخواهانه روابط بینالملل عامل افراطیگری در جهان
عضو مجلس خبرگان رهبری گفت: پدیده غیرانسانی و غیر دینی افراطیگری در منطقه نمیتواند بی ارتباط با سیاستهای خارجی خشونت بار، تبعیض آمیز و سلطه خواهانه پارهای از کشورهای بزرگ استکباری در عرصه بینالملل باشد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، به نقل از مرکز خبر حوزه، حجتالاسلاموالمسلمین احمد مبلغی با اشاره بهضرورت مطالعات دانشبنیان پیرامون افراطگرایی اظهار داشت: حقیقت این است در میان دانشهایی که باید بر اساس آنها افراطگرایی را بررسی کرد، سه دانش جامعهشناسی، روابط بینالملل و دانش فقه از اهمیت بیشتری در این خصوص برخوردار هستند.
عضو خبرگان رهبری گفت: در زمینه «جامعهشناسی و افراطگرایی دینی» با دو حوزه روبرو هستیم؛ که یکی تأثیر اوضاع اجتماعی بر افراطیگری، و دیگری تأثیر افراطگرایی مذهبی بر جوامع است.
مبلغی یادآور شد: در خصوص اولی، یعنی تأثیر اوضاع اجتماعی بر افراطیگری مذهبی، عواملی همچون فقدان مدلی در امت برای همزیستی، قرار گرفتن ابرهای تکفیر و تضلیل در آسمان پارهای از مراکز فتوی، خوانش نصوص بهصورت قشری و سطحی (یعنی خوانش سلفی افراطی نسبت به نص) و وزیدن بادهای بحرانزا در مسیر مخالف هویت اسلامی، بخش مهمی از عوامل شکلدهنده و یا زمینه دهنده به افراطیگری مذهبی است.
وی گفت: خوانش سطحی و قشری از نصوص موجب شده تا بخشی از مردم مسلمان، قضایای اجتماعی را ساده و نه پیچیده بپندارند و حتی به خود اجازه دهند به فکر تطبیق «نصوص ساده انگاشته شده» بر «قضایای اجتماعی ساده پنداشته شده» برآیند.
وی اظهار داشت: در ارتباط با دومی باید گفت که افراطگرایی مذهبی پنج خطر و آسیب بزرگ مانند «تأثیر سلبی بر دین مردم بهویژه بر اعتبار شریعت در نگاه و باور مردم»، «تأثیر سلبی و ویرانگر نسبت به امنیت در جوامع اسلامی»، «تأثیر سلبی و منفی بر ادبیات و مفاهیم جامعه»، «تأثیر سلبی و منفی بر اخلاق و محبت اجتماعی و تأثیر سلبی و منفی بر روابط اتباع مذاهب با یکدیگر را برای جامعه» در پی دارد.
رئیس دانشگاه مذاهب اسلامی یادآور شد: در این زمینه روابط بینالملل و افراطیگری نیز با دو مقوله مواجه هستیم؛ یکی تأثیر نوع روابط بینالملل بر ایجاد یا تقویت افراطیگری مذهبی است و دیگری تأثیر افراطیگری بر روابط بینالملل.
عضو خبرگان رهبری خاطرنشان کرد: در خصوص تأثیر نوع روابط بینالملل بر افراطیگری، میتوان به نظریه متن و زمینه اشاره کرد به این معنی که افراطیگری بهمثابه متنی است که در زمینه روابط خاص بینالمللی بروز یافته است و آن، نوع روابط، سیاستها و رویکردهای ناعادلانه حاکم بر روابط بینالملل است.
وی ادامه داد: بهبیاندیگر، پدیده غیرانسانی و غیردینی افراطیگری در منطقه نمیتواند بیارتباط باسیاستهای خارجی خشونتبار، تبعیضآمیز و سلطه خواهانه پارهای از کشورهای بزرگ استکباری در عرصه بینالملل باشد. افزون بر اینکه این قدرتها خود به ایجاد و تقویت افراطیگری مذهبی نیز دست میزنند.
مبلغی خاطرنشان کرد: در خصوص تأثیرگذاری منفی افراطیگری مذهبی بر روابط بینالملل نیز باید گفت که تزریق سایه خوف و تروریسم به فضای بینالملل، تحمیل سایه «شرایط جنگ خواهانه» به روابط بینالملل، انتقال خشونت و ناامنی به جوامع مختلف در سطح بینالملل و گسترش تعمیق فرهنگ غیرانسانی و بیرحمی در نگاههای ملتها به یکدیگر، بخشی از این تأثیرگذاری است.
انتهای پیام/