کنار گذاشتن منطق نظامی گری لازمه حل بحران سوریه

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از روزنامه «الخلیج» امارات، به محض اینکه اعلام شد که قرار است در آستانه پایتخت قزاقستان گفت و گویی میان طرف های درگیر سوریه با نظارت روسیه و ترکیه برگزار شود این خبر بسیاری از افراد به ویژه مردم سوریه را برای پایان بخشیدن به جنگ در کشورشان امیدوار ساخت.

مردم سوریه این روزها تاوان بسیاری به دلیل به بن بست رسیدن راه حل های سیاسی بحران این کشور پس می دهند. آنچه مردم سوریه را امیدوار کرد این است که روسیه و ترکیه بر روی گروه های درگیر تاثیر بزرگی دارند و این مساله می تواند نقطه عطفی برای بازگردان امور به روی ریل گفت و گو باشد. برقراری توافق آتش با همکاری دیگر کنشگران فعال سوریه نیز در این زمینه موثر است.

اما همه امیدها که با مقدمه سازی برای برگزاری کنفرانس آستانه همراه شده بود با نادیده گرفتن آتش بس به ویژه در منطقه وادی بردی در حومه دمشق کمتر شد. در این شهر مخالفان آب را قطع کردند و روسیه در برابر تهدید شدن آتش بس موضع مبهمی را در پیش گرفت. این آتش بس در تاریخ درگیری های سوریه بی مانند است و قطار حل سیاسی بحران را به راه می اندازد. اما اکنون این سوال مطرح می شود که اگر توافق آتش بس نادیده گرفته شود و دو طرف یکدیگر را به نادیده گرفتن آتش بس متهم کنند چگونه می توان به هدفی که بسیار با اهمیت تر از آتش بس است، دست یافت؟

افزون بر این، هنوز تاریخ دقیق این کنفرانس و کنشگران منطقه ای و بین  المللی که قرار است در آن حضور داشته باشند، مشخص نشده است. همچنین این سوال مطرح می شود ائتلاف ملی مخالفان به نمایندگی از همه گروه های مخالف در این کنفرانس شرکت خواهد کرد یا اینکه روسیه در انتخاب طرف های مخالف دخالت خواهد کرد؟

در هر حال کنفرانس برگزار خواهد شد. اما پرسش دیگری که در اینجا مطرح می شود این است که آیا این کنفرانس با نظارت سازمان بین الملل برگزار خواهد شد و یا اینکه «استفان دیمیستور» نماینده سازمان ملل در امور سوریه در این نشست حضور تشریفاتی خواهد داشت. مهمترین مساله این است که چه انتظاری از نشست آستانه می رود تا با برگزاری آن بار دیگر نشست ژنو که از تایید بسیاری از کشورهای منطقه و فرامنطقه ای برخوردار است از سرگرفته شود؟

در شرایط کنونی مهم آن است که همه طرف ها اعتراف کنند که بحران چند لایه سوریه راه حل نظامی ندارد و باید به طور کلی منطق نظامی گری که دستاوردی جز ویرانی بیشتر و سنگین کردن بارها برای نسل حاضر و آینده ندارد کنار گذاشته شود و از این طریق به یک راه حل سیاسی منتقل شد. چنین خواسته ای در مرحله نخست نیاز به اراده قطعی 2 طرف روسیه و ترکیه دارد تا در مرحله بعد دیگر کشورهای جهان به این رویکرد توجه و از آن پشتیبانی کنند و پس از گذر از این مرحله برای مرحله انتقالی که آغاز آبادسازی سوریه و بازگشت میلیون ها پناهجو را به دیار خود تضمین می کند، منتقل شد.

در این سخن اغراق نیست که روسیه با اعلام کاهش نیروها و تجهیزات خود در سوریه این پیام را به دیگر طرف‌های ارسال کرد که برای حل بحران سوریه باید راه حل مذاکره و پایبندی به آتش بس را در دستور کار قرار داد. به کار بستن گزینه سیاسی در شرایط کنونی به سود مسکو است؛ زیرا این کشور داشتن پایگاهی ثابت برای خود در سوریه را تضمین کرد. روسیه تلاش می کند نقش آمریکا را کم رنگ کند. این کشور می خواهد کاری کند که «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری جدید آمریکا در نخستین روزهای ریاست جمهوری خود نظاره گر دستاوردهای روسیه در عرصه سیاسی و تعیین سرنوشت کشور مهمی مانند سوریه باشد. 

در چنین شرایطی تنها یک راه در برابر واشنگتن باقی می ماند و آن این است که با مسکو همراه شود و تحریم ها را از این کشور بردارد و صفحه تازه ای از روابط را بگشاید که تنش ها و کینه و کدورت های گذشته از بین برد. اکنون زمان آن فرارسیده است که مسکو و آنکارا به طور ملموسی برای حل سیاسی بحران سوریه تلاش کنند و روح امید را به مردم سوریه پس از ویرانی و جنگ کشورشان بدمند.

انتهای پیام/