سران صهیونیستی که مقاومت فلسطین آنها را اریکه قدرت به زیر کشید

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، بی شک، تاریخ مقاومت فلسطین مملو از پیروزی‌های متعدد در برابر رژیم صهیونیستی است که این پیروزی‌ها نقش زیادی در براندازی تعدادی از مقامات صهیونیستی در هر دو عرصه سیاسی و نظامی داشتند و این در حالی است که این رژیم تلاش‌های گسترده‌ای برای حفظ آرامش و ثبات خود و فرار از شکست و تحمل خسارت به خرج داده است.

به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین، گسترش توانمندی‌های مقاومت طی سال‌های اخیر باعث شده است که جامعه صهیونیستی اعتماد خود به مقامات این رژیم را از دست بدهد و مقاومت فلسطین به حیات سیاسی و نظامی این مقامات پایان دهد. در زیر با مهمترین مقامات صهیونیستی که دچار چنین سرنوشتی شده اند، آشنا می‌شویم:

گولدا مائیر

گولدا مائیر توانست 500 میلیون دلار از یهودیان مقیم آمریکا جمع‌آوری کرده و با آنها سلاح و تجهیزات جنگی بخرد تا از گروهک‌های صهیونیستی که در سال 1948 با عرب‌ها می جنگیدند، حمایت کند. نام وی به مدت 25 سال در آسمان عرصه سیاسی رژیم صهیونیستی می‌درخشید و سمت نخست‌وزیری این رژیم بزرگترین سمتی بود که وی بر عهده گرفت.

دوران نخست وزیری مائیر (1969 ـ 1974) شاهد وقوع جنگ اکتبر سال 1973 میان عرب‌ها و رژیم صهیونیستی بود و حمله مصر و سوریه نیز یکی از حوادثی بود که برای مدتی موازنه حاکم بر این رژیم در دوره نخست‌وزیری وی را بر هم زد.

گولدا مائیر در این سال‌ها برای درخواست کمک نظامی مستقیم به آمریکا سفر کرده بود که افکار عمومی جامعه صهیونیستی این اقدام وی را به منزله ضعف و درماندگی رژیم صهیونیستی قلمداد کردند و این مساله باعث کاهش محبوبیت مائیر شد و وی پس از آن از نخست وزیری استعفا داد.

ایهود اولمرت

پس از سکته مغزی آریئل شارون در سال 2006، اولمرت به عنوان نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی انتخاب شد و دوره نخست‌وزیری وی شاهد برخی ناآرامی‌ها و جنگ‌ها بود که از جمله آنها می‌توان به جنگ سال 2006 لبنان و جنگ 22 روزه بین سال‌های 2008 تا 2009 در نوار غزه اشاره کرد. اولمرت بالاخره در سال 2009 و در نتیجه انتخاب "زیپی لیونی" به ریاست حزب کادیما (که متاثر از شکست رژیم صهیونیستی در جنگ 22 روزه غزه بود) مجبور به کناره‌گیری از سمت نخست‌وزیری شد.

پس از شکست رژیم صهیونیستی در جنگ سال 2006 لبنان و جنگ سال 2008 غزه که بدون تحقق هدف اصلی این رژیم از جنگ که همان متوقف کردن عملیات‌های موشکی مقاومت و نیز در اثر پرونده‌های فساد اولمرت که در دوره فعالیت های سیاسی وی شکل گرفته بودند، محبوبیت وی در میان صهیونیست‌ها به شدت کاهش یافت.

در تاریخ 13 ماه مه سال 2014 (23 اردیبهشت 93) یک دادگاه صهیونیستی دستور حبس اولمرت به مدت 6 سال را صادر کرد و علاوه بر این، وی را موظف به پرداخت غرامت مالی یک میلیون شکلی (تقریبا 250 هزار دلاری) به خاطر دریافت رشوه در پروژه اسکان "هولی لند" در شهر قدس کرد.

در تاریخ 29 دسامبر سال 2015 (8 دی 94) نیز دادگاه صهیونیستی اولمرت را به دریافت رشوه محکوم کرد، اما مدت حبس وی را از 6 سال به یک سال و نیم کاهش داد و در عین حال، او را به صورت جزئی در پرونده "هولی لند" تبرئه کرد. اولمرت اولین نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی است که به خاطر مسائل فساد راهی زندان شده است. او از تاریخ 15 فوریه 2016 ( 26 بهمن 94) در زندان به سر می‌برد.

ایهود باراک

باراک در عرصه سیاسی، در سال 1995 به عنوان وزیر امور داخلی رژیم صهیونیستی انتخاب شد و سپس در فاصله سال‌های 1995 تا 1996 به عنوان وزیر خارجه این رژیم فعالیت کرد. وی در سال 1996 وارد کنست شد و به عضویت کمسیون‌های دفاع و سیاست خارجی کنست درآمد. باراک در همان سال توانست ریاست حزب کار را هم در دست بگیرد.

در 17 مه سال 1999 (27 اردیبهشت 78) ایهود باراک توانست به سمت نخست‌وزیری برسد، اما این نخست‌وزیری وی تا بیش از تاریخ 7 مارس سال 2001 (17 اسفند 79) طول نکشید و وی در انتخابات زودهنگامی که در آن سال برگزار شد، در برابر رقیب خود آریئل شارون شکست خورد.

باراک یک روز پس از آنکه به شکست رژیم صهیونیستی در جنگ 8 روزه سال 2012 علیه غزه اذعان کرد و در عین حال از احتمال آغاز جنگ جدید در این منطقه خبر داد و اعلام کرد که امکان دارد تل آویو در جنگ های آتی با چالش های بزرگی مواجه شود، از حیات سیاسی کناره‌گیری کرد.

موشه یعلون

در سال 2008 موشه یالون تصمیم گرفت به حزب لیکود به ریاست بنیامین نتانیاهو بپیوندد و در انتخابات داخلی این حزب برای راهیابی به دوره هجدهم کنست رقابت کند. وقتی دومین دولت نتانیاهو روی کار آمد، موشه یالون به عنوان معاون نخست وزیر و وزیر امور راهبردی انتخاب گشت و یکی از اعضای کابینه سیاسی و امنیتی رژیم صهیونیستی شد.

اما یعلون پس از انتخابات کنست به عنوان جانشین "ایهود باراک" وزیر جنگ و رئیس ستاد مشترک سابق رژیم صهیونیستی به سمت وزارت جنگ انتخاب شد.

یعلون نیز پس از نبرد العصف الماکول به همان سرنوشت ایهود باراک گرفتار شد و همین مساله باعث تشدید اختلافات میان محافل صهیونیستی و تنش در روابط وی با نتانیاهو شد و بالاخره موشه یالون در تاریخ 20 مه سال 2016 (31 اردیبهشت 95) پس از شکست‌های متوالی در نبرد العصف الماکول و نتائج غیر قابل انتظار این جنگ از سمت وزارت جنگ کناره‌گیری نمود.

نفر بعدی کیست؟

پس از نبرد العصف الماکول و نتایجی که این جنگ به دنبال داشت، کفه ترازو به نفع مقاومت فلسطین سنگینی کرد و به اسارت گرفته شدن نظامی جدید صهیونیستی به منزله اهرم فشار بزرگی بود که باعث بی اعتمادی افکار عمومی جامعه صهیونیستی به کابینه بنیامین نتانیاهو شد؛ چرا که آنها معتقد بودند که این کابنیه به مسئولیت‌های خود در زمینه حفاظت از نظامیان صهیونیستی و تلاش برای بازگرداندن آنها از طریق مبادله اسرا پایبند نبوده است.

با تداوم انتفاضه قدس و بر هم خوردن توازن و گسترش ترس و وحشت در محافل صهیونیستی و نیز شکست این رژیم در مقابله با این انتفاضه، خشم زیادی بر جامعه صهیونیستی سایه افکند و طرف‌های زیادی خواستار دستیابی به راه حل های موثر برای جلوگیری از وقوع عملیات های شهادت‌طلبانه و به ویژه عملیات های مقاومتی فردی شد که رژیم صهیونیستی از مقابله با آنها عاجز و درمانده شده بود.

تمامی این مسائل چشم‌‌اندازهای جدیدی را باز کرد تا بحث مسائل فساد و رشوه به میان بیاید و نتانیاهو تحت تحقیقات و بازجویی هایی قرار گیرد که شاید همان طوری که جریان اپوزیسیون اعلام کرده است، منجر به پایان دوران سیاسی وی برای همیشه شود.

این روزها نتانیاهو به اتهام دست داشتن در پرونده‌های فساد چندین بار توسط پلیس رژیم صهیونیستی تحت بازجویی قرار گرفته است و این مساله باعث کاهش محبوبیت او شده است؛ تا جایی که "زیپی لیونی" وزیر خارجه و جنگ سابق این رژیم اعلام کرده است که «نتانیاهو صلاحیت اخلاقی حضور در سمت نخست‌وزیری را از دست داده است.»

انتهای پیام/