راه حل رفع کتاب‌نخوانی، برداشتن حمایت‌های دولتی از کتاب است
اسماعیل امینی، شاعر، گفت: برای حل مشکل کتاب‌نخوانی در وهله اول باید تمام حمایت‌های دولتی از کتاب و همچنین امتیاز کتاب نوشتن از نظام اداری برداشته شود.
اسماعیل امینی، شاعر، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به نحوه پرداخت شاعرانه به مقوله کتاب و کتابخوانی گفت: برای سرودن شعر با این موضوع از چند منظر می‌توان به آن نگاه کرد. از یک منظر می‌توان به این پرداخت که کتاب همدم انسان است و طبیعی است که در این صورت شعر زبان و بیان جدی به خود می‌گیرد. از منظر دیگر با توجه به اینکه گونه‌ای از کتاب‌ها هستند که ظاهرشان کتاب است ولی در اصل کتاب نیستند؛ کتاب‌های تقلبی و جعلی که برای نقد این آن ها باید شعر طنز گفت. مثل انسان‌ها که ظاهرشان مثل هم است اما در باطن خوب و بد دارند. از منظر دیگر نیز می‌توان درباره حواشی امر کتابخوانی شعر گفت؛ موضوعاتی مانند وضعیت ناشرها و نمایشگاه‌ها و ... .
وی با اشاره به اینکه برگزاری کنگره برای شعر کار تشویقی و تبلیغی در راستای جلب توجه مردم به کتاب است، ادامه داد: کار فرهنگی مثل شعر و مسابقه برای جلب توجه مخاطبان است، اما ریشه از جای دیگر خراب است. به نظر من برای حل مشکل کتاب‌نخوانی در وهله اول باید تمام حمایت‌های دولتی از کتاب و هم چنین امتیاز کتاب نوشتن از نظام اداری برداشته شود. از همه این‌ها مهم تر نظام تربیت و تعلیم ما که بر پایه مدرک گرفتن است، درست شود و ارزش‌یابی مدرک دانشگاهی در نظام اداری برداشته شود. اگر مدرک‌گرایی قطع شود، کسانی به دانشگاه می‌روند که دنبال کسب مهارت و دانایی‌اند نه دنبال مدرک و استخدام.
امینی گفت: به جای آنکه از مردم بپرسند چند کتاب نوشتید و چه مدرکی دارید، باید بپرسند چند کتاب خواندید و چه مهارتی دارید. به همین دلیل است که تعداد نویسنده‌ها و شاعرها بیشتر شده است و کسی بر این کتاب‌ها ارزیابی ندارد. ما شاعران نیز تحت تاثیر فضای فرهنگ عمومی کشور بیشتر حرف می‌زنیم و می‌نویسیم به جای آنکه گوش کنیم و بخوانیم.در حالیکه ما نیاز داریم نوشته‌ها و حرف‌های دیگران را بخوانیم و در شعر جوان هم با این مشکل مواجهیم و کسی نمی‌خواهد گوش شنوا داشته باشد. سرریز دانش و عواطف است که تبدیل به شعر می‌شود. یعنی آنقدر ذهن شاعر پر می‌شود که سرریز آن شعر است. بعضی از شاعران جوان حتی در عمرشان شاید صد تا شعر هم نخوانده‌اند و چند مجموعه شعر دارند. بعضی شاعران امروز حتی بزرگان شعر فارسی و حتی اسمشان را نشنیده‌اند.
نویسنده کتاب «جلسه شعر» افزود: بهتر است شاعران نه تنها به خود موضوع کتاب بپردازند، بلکه درباره تبعات اجتماعی و روانی و عاطفی مطالعه و مسائل مرتبط با کتاب مثل توزیع و چاپ شرع بگویند. بهتر است در این کنگره به موضوع نمایشگاه کتاب هم پرداخته شود و اینکه نمایشگاه به این شکل آیا شایسته اسم کتاب است. آیا برگزاری نمایشگاه کتاب به صورت کارناوالی درست است. اینکه افتخار کنیم به تعداد میلیونی بازدیدکنندگان چندان مطلوب نیست، بلکه باید ارزیابی شود در این نمایشگاه‌ها چه کتاب‌هایی فروخته می‌شود.
انتهای پیام/
