کریمی: دوستدارم به مخاطب نزدیک شوم
کارگردان فیلم «کمدی انسانی» گفت: من در فیلمسازی در یک حاشیه خاصی حرکت میکنم و دوست دارم به مخاطب نزدیک شوم.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»، نشست خبری فیلم سینمایی «کمدیانسانی» به کارگردانی محمدهادی کریمی امشب دوشنبه 18 بهمنماه با حضور علیرضا شجاع نوری، آرمان درویش، بهاره کیان افشار، هستی مهدویفر، ایلیا نصراللهی، بابک اردلان و علی نصیرینیا در کاخ سیوپنجمین جشنواره فیلم فجر برگزار شد.
محمدهادی کریمی «کمدی انسانی» را فیلمی نیازمند انگیزههای دانست که به سبب بعضی کارها پوشانده میشود و افزود «اگر بخواهیم دودوتا چهارتا کنیم توصیه میشود در بخش خصوصی چنین فیلمی ساخته نشود. سعی کردیم فیلمی داشته باشیم که هرچه لازم باشد را داشته باشد. به هر حال شما میدانید بضاعت سینمای خصوصی چقدر است. سعی کردیم صداقتی در بیان داشته باشیم. داستان به نوعی بود که مرا مجاب کند پس از چهار سال فیلمی بسازم. انگیزه ساخت فیلم ماشهای بود که چکیده شد.»
وی درباره لحن شاعرانه اثر خود گفت: طراحی از پیش نبوده و ارتجالاً نوشته شده است. ما از چیزی سخن میگفتیم که بسیاری با آن تجربه زیستی داشتهاند. برای گفتن چیزهای تلخ راهی جز این ندارم.
کریمی درباره بی اسم بودن شخصیتها هم اظهار کرد: نیاز نیست که اسمی داشته باشند، شخصیتها نمادین نیستند، اما مشکلات مطرح شده در فیلم نهادینه است که چطور خشونت در جامعه شکل میگیرد. مخاطب باید درگیر ناظم شود نه اسم خاص. تنها اسامی خاص نام قهرمانان فیلم کازابلانکا بر پرده سینماست. خواهان این بودم درباره مشکلات انسان بگویم.
این کارگردان سینما در پاسخ به این پرسش که چرا انتهای فیلم برخلاف ابتدا شیرین نیست گفت: خنده در فیلم از لبخند به تلخندی بدل میشود و در نهایت باید چشمها را خیس کند. آغاز دیکنزی است و پایان انتزاعی است چون جز آن راهی برای امید دادن نداشتم.
کریمی درباره اینکه چرا خودش فیلم را تدوین کرده است و فیلم نماهای تکراری دارد بیان کرد: تدوین براساس نوشته و دکوپاژ من بوده است. شش دقیقه راش استفاده نشده وجود داشت، اما هر آنچه قصه نیاز داشت وجود دارد. نمای بوکس دوبار تکرار نمیشود.
وی رفت و برگشتی روایت این فیلم را یک امتیاز برشمرد و تاکید کرد که ما نیز در شادی و خوشحالیمان فِلَش بک و فِلَش فوروارد میزنیم.
کریمی مدعی شد این مسئله خدشهای به فیلم نمیزند و برای تشریح مدعای خود به نماهایی از فیلم اشاره کرد.
وی همچنین درباره انتخاب بستر تاریخ معاصر بیان کرد: این فیلم یک اثر بیوگرافیک است که در آن قرار است فردی بزرگ شود. در شصت سال پیش چپ دست بودن در مدارس مذموم بود. بسیاری از نماهای بیرونی با تری دی ساخته شده است. در غزالی دهه چهل و پنجاه نداشتیم. این فیلم بافتش میبایست دراماتیک باشد. ما معماری به ما هو معماری استفاده کردهایم. نیازی نداشتیم بگوییم اکنون سال 42 یا 45 است. مقطع معاصر پیش از انقلاب یکی از مشکلات سینمای ماست.
کریمی درباره اکران فیلم نیز گفت: بخشی از اکران در فیلم است که ما تلاش صادقانهای انجام دادیم. من در فیلمسازی در یک حاشیه خاصی حرکت میکنم و دوست دارم به مخاطب نزدیک شوم. بخش دیگر به آن است که سالن آماده داشته باشیم و تبلیغات در رسانههای موثر داشته باشیم. امیدوارم دچار ریزش مخاطب نشویم. در سالنها نوعاً با استقبال مخاطب روبرو شدهایم.
علیرضا شجاع نوری همکاری خود را به تلفن و سپس ملاقاتی ربط داد که به زعم او پیشنهاد بازی نبوده و دعوت به یک همکاری بوده است و افزود امروز که فیلم را دیدم خوشحال که پذیرفتم.
علی نصیرینیا درباره طراحی لباسها توضیح داد: در سینمای مستقل فشارهایی وجود دارد اما لطمهای به فیلم نزده است و گفت: بیشتر از آنکه بخواهم تاریخ را روایت کنم تلاش شده قصه فیلم نقل شود.
انتهای پیام/