کشتی‌های شناسایی روسیه در سواحل آمریکا چه می‌کنند؟

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از خبرگزاری «نووستی»، رسانه های گروهی آمریکایی این هفته از حضور کشتی‌های نظامی روسی در آبهای بین المللی در نزدیکی سواحل ایالات متحده خبر دادند. بر اساس اطلاعات مقامات رسمی آمریکا، «کشتی جاسوسی» ناوگان نظامی دریایی روسیه تحت عنوان "ویکتور لئونوف" در فاصله 130 کیلومتری از سواحل ایالت دیلاور دیده شده است.

یک مقام نظامی آمریکایی مدعی شده است: «حضور روسها، مشکل چندان بزرگی نیست، ولی ما هر گونه فعالیت آنها را تحت نظر داریم.» در عین حال به توانایی این کشتی در رهگیری اطلاعات یا سیگنالها نیز اشاره کرده و گفته است که این مسئله سنجشی از قابلیتهای سونار نیروی دریایی آمریکا نیز محسوب می شود.

این نخستین بار نیست که «کشتی جاسوسی» روسی در سواحل غربی اقیانوس اطلس مشاهده می شود. سال گذشته نیز کشتی "ویکتور لئونوف" در مانور نظامی مشترکی با نیروی دریایی ونزوئلا شرکت کرده و بارها به بندر هاوانا در کوبا وارد شده است. این کشتی که دارای فناوریهای پیشرفته است نخستین بار نیست که باعث نگرانی پنتاگون شده است.

سئوال اینجاست که چنین کشتی برای چه منظور در اقیانوسهای جهان پرسه زده و مهمتر اینکه چرا به سواحل آمریکا نزدیک شده است؟
کشتی "ویکتور لئونوف" تهدیدی برای کسی ندارد

اقیانوسهای جهان به همه بشریت تعلق دارد و روسیه حق خویش می داند که در آبهای بین المللی حضور داشته باشد و در دکترین دریایی خویش نیز با توجه به راهبردهای نظامی-دریایی آمریکا و چین به این مسئله اشاره کرده است. بر اساس این دکترین، ناوگان نظامی-دریایی روسیه اساس توان نظامی دریایی این کشور بوده و فعالیتهای آن از بالاترین سطح اولویتهای دولت فدراسیون روسیه برخوردار است.

روسیه به دلایلی دو جهت گیری را در فعالیتهای ناوگان دریایی خود دنبال می کند: اقیانوس اطلس و اقیانوس منجمد شمالی. اقیانوس اطلس به خاطر توسعه اقدامات ناتو و نزدیک شدن ساختارهای آن به مرزهای روسیه از اهمیت خاصی برخوردار است و به همین دلیل کشتیهای شناسایی ناوگان دریایی روسیه دائما در نقاط مختلف آبهای بین المللی این اقیانوس حضور دارند تا امنیت ملی روسیه را تامین کرده و شرایط مساعدی برای توسعه اقتصادی کشور فراهم کنند. البته این انتخاب روسیه نیست، ولی ناوگان نظامی-دریایی این کشور آمادگی چنین حضوری را کاملا دارد.

مسئله مهم این است که کشتیهای شناسایی روسیه در عرشه خویش هیچ تسلیحات تهاجمی ندارند و تهدیدی برای هیچیک از کشورهای جهان بوجود نمی آورند. آنها می توانند به تنهایی در خصوص مسیرهای مهاجرتهای زیست محیطی، پوتوگرافی بستر اقیانوسها، میزان ذخایر معدنی تحقیقات موفقیت آمیز داشته و همچنین با ایجاد «پرتره های اکوستیکی» منحصر به فرد از وجود زیردریاییهای دشمنان بالقوه اطلاع پیدا کنند.
یکی دیگر از عرصه های مهم تحقیقات آنها در زمینه هیدرولوژی دریایی است. سیستم سونار- بعنوان چشم و گوش ناوگان دریایی، عامل مهمی در فعالیت کشتیهای نظامی محسوب می شود. نقشه هیدرولوژیکی اقیانوسهایی جهان دائما در حال تغییر است و باید به روز رسانی شود. اندازه گیری درجه حرارت آب، جریانهای زیراقیانوسی، امواج مغناطیسی و دیگر موضوعات زیست محیطی توسط این کشتیها بطور مرتب اندازه گیری و محاسبه می شوند.

واضح است که کشتیهای شناسایی قابلیت دنبال کردن خط سیر زیردریاییهای کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) را نیز دارند و امنیت مناطق گشت رزمی خود را از لحاظ تردد زیردریاییهای هسته ای کنترل می کنند. ضمن اینکه کسی نمی تواند تواناییهای فوق مدرن این کشتیها را حدس بزند و بیخود نیست که آنها به هوش ناوگان دریایی روسیه معروف شده اند.

وزارت دفاع آمریکا معتقد است که کشتیهای شناسایی روسی به دنبال کسب اطلاعات در مورد پایگاه  زیردریاییهای هسته ای-موشکی آمریکا در «کینگ بی» ایالت جورجیا و پایگاه نیروی هوایی آمریکا در ایالت دیلاور و دیگر تاسیسات راهبردی در سواحل شرقی این کشور هستند. ولی مسئله اینجاست که آبهای بین المللی اقیانوس اطلس برای همه کشتیها آزاد است و روسیه نیز حق دارد در آنها حضور داشته باشد.
افزایش حضور نظامی-دریایی ناتو در دریای سیاه

این در حالی است که نیروهای دریایی-نظامی آمریکا و ناتو هم دارای کشتیهای شناسایی هستند که بارها به سواحل روسیه نزدیک شده اند و دائما و به بهانه های مختلف در حوزه آبی دریای سیاه حضور پیدا می کنند.

هواپیماهای شناسایی فضایی-هوایی آمریکا نیز توان خود را در نزدیکی مرزهای روسیه افزایش داده اند. برای مثال همین 13 فوریه بود که هواپیمای راهبردی-شناسایی «آراس- 135 دبلیو» نیروی هوایی آمریکا به همراه یک هواپیمای گشت «آر- 8 ای» عملیات شناسایی را در نزدیکی منطقه کالینیگراد روسیه و شبه جزیره کریمه انجام دادند.

واضح است که کشورهای غربی برای کاهش بی اعتمادی و تقویت امنیت باید قبل از هر چیز خود از سیاستهای ضد روسی و تقویت جناح شرقی ناتو علیه مسکو دست بردارند.

نشریه «نشنال اینترست» آمریکا اخیرا به این نکته اشاره کرده و نوشته است: «سازمانهای دولتی که تهدیدات ملی را ارزیابی می کنند، بیش از اندازه روی روسیه متمرکز شده اند و این تجزیه و تحلیل هوشمندانه ای نیست. هرچند روسیه می تواند در عرصه جاسوسی برای آمریکا تهدیدی جدی باشد، ولی این تنها یکی از مشکلات متعدد در عرصه امنیت ملی است...»

انتهای پیام/