«قرص برنج» همچنان جان می‌گیرد و مسئولان ناظرند!
پایانی سریع اما دردآور؛ این نتیجه مصرف قرص برنج، چه سهوی و بر اثر اشتباه مصرف شود و چه عامدانه و با برنامه ریزی است. نتیجه‌ای که اغلبمان از «سریع» بودنش آگاهیم اما کمتر می‌دانیم همراه با «درد و رنج شدید» است.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، اینکه نخستین بار چگونه همگان فهمیدند «قرص برنج» سمی بسیار مهلک و مرگ‌آور است، مشخص نیست اما کمی کنکاش در ان باره کافی است تا دریابیم که خیلی پیش از اینکه ایرانیان به این موضوع پی ببرند، هندی‌ها، به ویژه اهالی ساکن شمال و شمال غرب این کشور با این حقیقت آشنا شده‌اند و با مصرف این قرص، راه دیار باقی در پیش گرفته‌اند.
مسیری که البته بسیاری ناخواسته آن را طی می‌کنند. مثل آنانی که اشتباهی این قرص را خورده‌اند. چه آنهایی که قصد مصرف برنج را داشته‌اند (مانند برخی خانواده‌ها که پس از میل یک وعده غذایی رخت از جهان بربسته‌اند) و چه آنهایی که می‌خواستند با مصرف قرص روانگردان، سرخوش شوند اما بی خبر بودند که قرصی آمیخته با ترکیبات قرص برنج را مصرف می‌کنند.
اتفاقاتی که تکرارشان در پرونده های مختلف قضای به ثبت رسیده و موجب اتخاذ تصمیماتی نیز شده است. از جمله ممنوعیت فروش این قرص در عطاری‌ها و مغازه‌های معمولی و ممنوعیت واردات آن که نه تنها نتوانسته از مرگ و میر ناشی از مصرف آن بکاهد، که حتی به دور از دسترس کردن این سهم مهلک نیز منجر نشده است.
این را می‌شود از آماری دریافت که به تازگی منتشر شده و حکایت از آن دارد که شمار جان باختگان بر اثر مصرف این قرص در تهران، از ابتدای فروردین ماه امسال تا پایان دی ماه 17.6 درصد افزایش یافته است. افزایشی چشمگیر در بازه زمانی ده ماهه که حکایت از فراوانی این سم و در دسترس بودن آن دارد. محصولی با نام‌های تجاری مختلفی همچون کوئیک فوس (Quickphos) و سلفوس (Celphos) که انواع و اقسامش در کشورمان وجود دارد و به فروش می‌رسد.
ترکیبی شیمیایی که در صورت مصرف، ظرف مدت 3 تا چهار ساعت سیستم تنفسی و قلب را دچار اختلال کرده و فرد در اثر مرگی دردناک خواهد مرد. با این ملاحظه که بو کشیدن این قرص نیز می‌توان مرگ آور باشد، به ویژه زمانی که تازه بسته بندی آن باز شده باشد. مسمویتی شدید که در اغلب موارد دیر تشخیص داده می‌شود و نمی‌توان از وقوع نتیجه شوم آن پیشگیری نمود.
تلخ تر اینجاست که بدانیم گفت‌وگو با آن دسته از مسموم شدگان با قرص برنج که به مراکز درمانی منتقل شده‌اند، به یک جمله مشترک می‌رسد، پشیمانی از مصرف این قرص. ابراز ندامتی که همزمان با بیان آن، اندام های بدن بیمار یکی پس از دیگری در حال از کار افتادن هستند و چه بسا این سوال در ذهنش چرخ می‌زند که چرا کسی مراقب لغزش کنندگان نیست؟
افرادی که به هزار و یک دلیل می‌لغزند و به سادگی هر چه تمام تر و به ازای پرداخت مبلغی بسیار ناچیز (در حد 10 هزار تومان)، قرص برنج را در مشت خود می‌بینند تا اتفاقی را رقم بزنند که اگر کمی به تاخیر می‌افتاد، از انجامش پشیمان می‌شدند. مرگی که نتیجه غیر مستقیم سخت گیری نکردن مسئولان در واردات و فروش این سم مهلک است.
مسئولانی که فکر می‌کنند با ممنوع کردن واردات این قرص و فروش آن در عطاری ها، نه کسی این قرص را وارد می‌کند و نه فروشندگانی برای این کار غیرقانونی ابراز تمایل می‌کنند و نتیجه رفتار ایشان چیزی نیست جز محکم شدن جایگاه قرص برنج به عنوان «سریع ترین، ارزان ترین و در دسترس ترین» میان راهکارهایی که به پایان زندگی منجر می‌شود!
منبع:تابناک
انتهای پیام/