ماجرای اعتراض «بنان» به ابتذال موسیقی/ نخستین هنرمندی که در امامزاده طاهر دفن شد
غلامحسین بنان ۳۶ ساله بود که چشم راست خود را در تصادف رانندگی از دست داد با این حال معتقد بود با یک چشم هم می‌توان دنیا را چنان که هست، دید. شاید همین دید فوق‌العاده بنان بود که او را مجاب کرد در اعتراض به ابتذال شایع در موسیقی از آن کناره‌گیری کند.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، «غلامحسین بنان» در اردیبهشت 1290 در خاندان میرزا کریم خان بنان الدوله نوری متولد شد.
از پنج تا ده سالگی با موسیقی از طریق نواختن ارگ دستی مادر و شنیدن آواز پدر، و صفحات موسیقی آن عصر آشنا شد.
از سال 1301 که با مرتضی نی‌داود آشنا شد و نزد میرزا طاهر ضیاء الذاکرین شاگردی کرد تا 1310 به تحصیل در مدرسه ثروت پرداخت.
ده سال بعدی با مرگ ناگهانی اکثر اعضای خانواده در اثر بیماری وبا و آغاز جنگ جهانی دوم همراه بود. بنان در این سال‌ها آواز را نزد ناصر سیف می‌آموخت. او مدتی را در اداره کشاورزی اهواز خدمت کرد، اما همزمان با تأسیس اولین ایستگاه رادیو تهران به پایتخت بازگشت.
بازگشت او (در سال 1323) به آشنایی با عبدالعلی و علینقی وزیری، و آغاز همکاری با روح‌الله خالقی انجامید. کمی بعد از این آشنایی، انجمن و ارکستر موسیقی ملی تأسیس شد و بنان به همکاری با انجمن پرداخت.
وی کمی بعدتر ازدواج و از سمت منشی مخصوص وزیر خواروبار کناره‌گیری کرد و به تدریس آواز در هنرستان موسیقی ملی مشغول شد. کمی بعدتر چند صفحه گرامافون ضبط کرد و در فیلمی با موضوع موسیقی به نام «طوفان زندگی» بازی و خوانندگی کرد. ضبط سرود «ای ایران» محصول این دوره از زندگی غلامحسین بنان است.
بنان تا سال 1329 در انجمن‌های روابط فرهنگی ایران و کشورهای مختلف بیش از ده کنسرت برگزار کرد.
طی یک نظرسنجی در دهه چهل، بنان به عنوان محبوب‌ترین خواننده موسیقی ایرانی معرفی می‌شود و از تاج اصفهانی و ادیب خوانساری هم پیشی می‌گیرد.
برخی می‌گویند این موفقیت باعث شد بنان را اصطلاحاً چشم بزنند و همین شد که در تصادف سال 1326 در جاده کرج، چشم راست خود را از دست داد. با این حال، او معتقد بود: با یک چشم هم می‌توان دنیا را چنان که هست، دید. دیدن از نگاه کردن جداست!
بنان از 1345 تا 1351 در اعتراض به ابتذال شایع در موسیقی ایرانی، رسماً و برای همیشه موسیقی را ترک می‌کند. او به شیراز می‌رود و با همسر دومش در آنجا زندگی را ادامه می‌دهد.
غلامحسین بنان در هشتم اسفند 1364 در 74 سالگی در بیمارستان ایرانمهر (قلهک) درگذشت. پیکر وی در کرج دفن شد تا به گفته ناصر مجرد (پژوهشگر موسیقی و شاگرد بنان)؛ نخستین هنرمندی باشد که در جوار امامزاده طاهر کرج خاکسپاری شد. البته چهار سال بعد یعنی در 1368 دست تقدیر دو تن دیگر از نامداران موسیقی ایران (حسین قوامی و مرتضی حنانه) را به همسایگی او فرستاد.
منبع:فارس
انتهای پیام/