اشعار مرثیه حضرت زهرا (س)

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، همزمان با ایام فاطمیه اشعار مرثیه حضرت زهرا (س) از شاعران ائینی کشور را در ادامه می خوانید:

این اشک ها براى تو مرهم نمى شود
چیزى ز غصه هاى دلت کم نمى شود

با من بگو عزیز دلم راز کوچه را
کس جز على به راز تو محرم نمى شود

جارو نزن به خانه..براى تو خوب نیست
پهلو شکسته این همه که خم نمى شود

زهرا بیا و غصه ى مارا تمام کن
زینب حریفِ این همه ماتم نمى شود 

ظهر دهم حسین تنش زیر دست و پاست
لب تشنه مانده است کفن هم نمى شود
 
آرمان_صائمی 

خواستم دست تو را باز نمایم که نشد
پا به پای تو در آن کوچه بیایم که نشد

همه همدست شدند دست خدا را بستند
خواستم این گره کور گشایم که نشد

ریختند بر سر من، دست زتو بردارم
هر چه کردم نکنند از تو جدایم که نشد

سعی کردم که به پیش تو نیفتم به زمین
قنفذ آنقدر زد ، انداخت زپایم که نشد

دست خود را به در سوخته حائل کردم
جان شش ماهه خود حفظ نمایم که نشد

حیف شد بعد سه ماهی گل من وا می شد
می شد امروز بخوابد روی پایم که نشد

خواستم زودتر از این بروم نزد پدر
زینب اینقدر دعا کرد برایم که نشد

دست بشکسته اگر یاری زهرا می کرد
میشد این قطره اشک تو شفایم که نشد

به همین پهلوی بشکسته حلالم کن علی
خواستم دست تو را باز نمایم که نشد
 
حسین_میرزایی

آدم است او یا مَلَک ماهیّتش معلوم نیست
گرچه مخلوق است نوع خلقتش معلوم نیست

حضرت زهراست خود تفسیری از آیات قدر
آن شب قدری که حتی ساعتش معلوم نیست

مادرش یا دخترش من هرچه دقت می کنم
با رسول الله، زهرا نسبتش معلوم نیست

در کسا بی فاطمه غیر از علی و بچه هاش
رحمة للعالمین هم ساحتش معلوم نیست

بعد ابر نیلی سیلی در این شب ها شده
مثل آن ماهی که نصف صورتش معلوم نیست

فاطمیه مثل دردی تا ظهور منتقم
طول درمان دارد اما مدتش معلوم نیست

روضه یعنی داستان مادری در اوج خود
چون به کوچه می رسد یک قسمتش معلوم نیست

گرچه معلوم است دارد می رود مادر ولی
حضرت فضه دلیل لکنتش معلوم نیست

ضربه وقتی ناگهان شد بی توجه می خورد
ضربه وقتی ناگهان شد شدتش معلوم نیست

هم که معلوم است او ریحانة الحوراست و
هم که وقت خشم سیلی قدرتش معلوم نیست

اینکه قبر علت خلقت چرا مخفی شده
درمیان اهل معنا علتش معلوم نیست

یادم آمد موقع سجده به مهر کربلا
فاطمه در هیچ مهری تربتش معلوم نیست 
 
مهدی_رحیمی 

هم ، دستِ تو افتاده است از کار مادر
هم ، کارِ این خـانه شده بسیار ، مادر

روزت شبیه نیمی از روی تو شب شد
از بس که دیدی روز و شـب آزار مادر

طوری گُلابِ چشم تو پاشـید بر در
که از خجـالت ، سُرخ شد دیـوار مادر

درخون نشستی،سِیلِ خونین راه افتاد
از چشـمهای حیــدر کــرّار، مادر

تنها خدا، تنهاپدر، تنها تو ،هستید
---تنهــاتر از تنهـاترین سردار ، مادر

در خواب دیشب از لب مُحسن شنیدم
رازی که پنهان کردی از مسمار مادر

بادردِ سر، بادردِ گردن، دردِ پهلو
هر شب نشستی تا سحر بیدار مادر

می سوزد از هُرم تنت لبهای زینـب
می بوسَمَت این روزها هربار مادر

حالا که بابا رفته بیرون جانِ بابا
یک لحظه این پوشیّه را بردار مادر

تنها نه سقفِ خانه،می دانم پس از تو
دنیا شود روی سرم آوار مادر

از پای این بستر رسیدم پای مـقتل
دیدم که سالارم شده بی یار مادر

آن دم که دیدم شمر آمد سمت گودال
شـد بند قـلبم پاره ، چشـمم تار مادر

خون حُسینت را درون شـیشـه کردند
سرنیزه های وحشی و خونخوار مادر

محمد_قاسمی

این صفای سینه هامان از صفای فاطمه است
هر چه داریم و نداریم از عطای فاطمه است

چادر خاکی او بر قلب ما هم نور داد
باز هم در جان ما حال و هوای فاطمه است

باز هم این سفره های هئیتی رونق گرفت
رونق این روضه ها از اعتنای فاطمه است

باز هم مهدی ما شال عزا انداخته
باز دلخون از غم و سوزِ عزای فاطمه است

بوی زهرا را گرفته باز شهر مصطفی
کوچه های شهر مست ربنای فاطمه است

آبرومان رفته اما بازهم ما را خرید
آنچه آورده است ما را هم، وفای فاطمه است

حاجت یک ساله می خواهیم این شب ها از او
دستِ رحمت، بازوی مشکل گشای فاطمه است

مریم و آسیه و حوا و آدم جای خود
خوب می دانیم ما، عالم گدای فاطمه است

من نمی دانم چه سری هست در خلقت ولی
خلق مجنون علی، او مبتلای فاطمه است

از همان اول خدا در شأن زهرا گفته بود
او برای حیدر و حیدر برای فاطمه است

کی فروشیم عزتِ خود از برای آب و نان
بشنوید، این مملکت تحت لوای فاطمه است

مادری کرده برای بی پلاکان شهید
قبر این گمنام ها پائین پای فاطمه است

گرچه پنهان ماند، قبر مادر آلاله ها
سینه ی سینه زنان تا هست، جای فاطمه است

علت این گریه های ماست، اشک فاطمه
گریه های ما همه از گریه های فاطمه است

گوش کن، از کوچه ها دارد صدایی می رسد
یا صدای مجتبی، یا نه... صدای فاطمه است

علت چشمان تارش بعد ها معلوم شد
جای دست گرگ روی پلک های فاطمه است

وحید_محمدی

مدینه بود و ستم بود و ظلم و آزارش
مدینه بود و غم و غصه های بسیارش

مدینه بود و بلا بود و درد بود و عزا
مدینه بود و سکوت و غروبِ غمبارش

مدینه بودو پر از تیرگی و کُفر و نفاق
و غربتی که شده هر دلی گرفتارش

مدینه بود  ولی از تمام  مردم  آن
کسی نکرد  مراعات  حال  بیمارش

مدینه بود و چهل تن هجوم آوردند
به یک نفر- نشد اما کسی طرفدارش

مدینه بود و در خانه ای پر از هیزم
دری که سرخ شداز هُرم شعله مسمارش

نمیشود به زبان هم بیاورم؛ چه کنم؟
مصیبتی که خدا  هم  شده  عزادارش

میان کوچه چگونه؟ چه شد؟ نمیگویم
تو خود حدیث مفصل بخوان ز آثارش

چه ضربه ای!چه شتابی!عجب گل رویی
که آب شد دل سنگیِ سخت ِ دیوارش

محمدحسنبیات لو

زودتر کاش بمیرم زِ غم اما چه کنم
مانده‌ام با تنِ تو با چه کنم با چه کنم 

خواستم تا که نَگِریَم به کنارِ بابا
خواستم تا که نَگِریَم به تو اما چه کنم

گریه سخت است به مَردِ تو ولی می‌گِرید
زیر لب زمزمه‌اش این شده زهرا چه کنم

از سرِ شب که زدی شانه به مویم به لبت...
خون به جایِ نَفَست آمده حالا چه کنم

بسکه خون می‌چکد از پیرهنِ تازه‌ی تو
بارها گفته‌ام ای وای که بابا چه کنم

دیدم آن روز چه آمد به سَرَت در آتش
مانده بودم که در آن همهمه تنها چه کنم

در و دیوار به هم خورد و تو را خُرد نمود
می شنیدم نَفَست را که خدایا چه کنم

من به دنبالِ تو و فکرِ همه کُشتنِ تو
کَس نمی‌گفت که در زیرِ قدمها چه کنم

پلکِ سرخِ تو قرار است مگر وا نشود
تو بگو با دلِ دلتنگِ تماشا چه کنم

حسن_لطفی

شبیه شمع ، وجودِ تو آب شد بس کن
دوباره حال تو امشب خراب شد بس کن

چقدر گریه و گریه ، چقدر ناله و آه 
دوباره بالش تو خیس آب شد بس کن

دوباره نغمه ی "لالا بخواب محسن جان" ...
گُلت به پشت همین در گلاب شد بس کن

چقدر نزد من "عجل وفات" می گویی 
دعای مرگ ، نکن ، مستجاب شد بس کن

کمی تو رحم بحال علی کنی بد نیست !!!
ترابِ غم به سر بوتراب شد بس کن

بیا و جان حسینت کمی بخند امشب
که کوه زندگی من مذاب شد بس کن

میان بستر غم غرق شد تنت از ضعف
تنت به پیش نگاهم سراب شد بس کن

تو را به جان علی اینقَدَر نگو از مرگ 
دلم به رفتنت امشب مُجاب شد بس کن

نرو ... که گر بروی آبروی من برود 
سلام های علی بی جواب شد بس کن

رضا_قاسمی 

دیر آمدم... دیر آمدم... در داشت می‌سوخت
هیأت، میان «وای مادر» داشت می‌سوخت

دیوار دم می‌داد؛ در بر سینه می‌زد
محراب می‌نالید؛ منبر داشت می‌سوخت

جانکاه: قرآنی که زیر دست و پا بود
جانکاه‌تر: آیات کوثر داشت می‌سوخت

آتش قیامت کرد؛ هیأت کربلا شد
باغ خدا یک بار دیگر داشت می‌سوخت

یاد حسین افتادم آن شب آب می‌خواست
ناصر که آب آورد سنگر داشت می‌سوخت

آمد صدای سوت؛ آب از دستش افتاد
عباس زخمی بود اصغر داشت می‌سوخت

سربند یا زهرای محسن غرق خون بود
سجاد از سجده که سر برداشت، می‌سوخت

باید به یاران شهیدم می‌رسیدم
خط زیر آتش بود؛ معبر داشت می‌سوخت

برگشتم و دیدم میان روضه غوغاست
در عشق، سر تا پای اکبر داشت می‌سوخت

دیدم که زخم و تشنگی اینجا حقیرند
گودال، گل می‌داد و خنجر داشت می‌سوخت

شب بود و بعد از شام برگشتم به خانه
دیدم که بعد از قرن‌ها در داشت می‌سوخت
 
ما عشق را پشت در این خانه دیدیم
زهرا در آتش بود؛ حیدر داشت می‌سوخت

حسن_بیاتانی

دستم گرفتم باز دفتر را به اصرار
دیدم غم شعری مصور را به اصرار

صدیقه سردردش امانش را بریده
برداشت از بالش کمی سر را به اصرار

شکر خدا انگار حالش بود بهتر
او جمع کرد از خانه بستر را به اصرار

فضه تقاضا کرد بنشین،من که هستم
برخواست از جا روز آخر را به اصرار

نگذاشت روز آخری در خانه باشد
راهی مسجد کرد حیدر را به اصرار

دستاس را چرخاند و گندم آسیا کرد
بوسید زینب دست مادر را به اصرار

دست اش کمی از کار افتاده ولی باز
شانه زد او گیسوی دختر را به اصرار

میکرد زیر لب دعا؛عجل وفاتی
بستم میان گریه دفتر را به اصرار

محسن صرامی 

پای دعایم با گنه زنجیر گشته
«آقا بیا» هایم چه بی‌تاثیر گشته

من خواب دیدم ماه پشت ابر مانده
خوابم به هجر روی تو تعبیر گشته

هر جمعه که خورشید در حال غروب است
در چشم من غمگین‌ترین تصویر گشته

لیلای من کم کم تو را افسانه خوانند
مجنون به راه عشق تو تحقیر گشته

آقا بیا تا عشق رنگ و بو بگیرد
دنیا بدون روی تو دلگیر گشته

از نوجوانی انتظارت را کشیدم
حالا دگر چشم انتظارت پیر گشته

ترسم که من هم با غم هجرت بمیرم
از بس که در امر فرج تاخیر گشته

امروز دنیا در پی موعود باشد
شکر خدا عشق تو عالم‌گیر گشته

باید بیایی تا بگیری انتقامِ
آن سوره‌ای که با لگد تفسیر گشته

آقا الهی بشکند دست کسی که
در کوچه‌ها با مادرت درگیر گشته

محمود_مربوبی

ما هر چه داریم از شما داریم مادر
در سایه ی لطفت که جا داریم مادر

از مادری هایت همین بس بینِ سینه
یک دل ، اسیر مرتضی داریم مادر

فرزند زیر بال مادر غم ندارد
غصّه برای چه؟ که ما داریم مادر

ما پیر هم باشیم در چشمت همانیم
در وقت افتادن زِ پا داریم مادر

در آب و گل بودیم و  داغت پیرمان کرد
ماها یتیمانِ عزاداریم مادر

بی ناله اصلا حنجره بهتر نباشد
نذر عزای تو صدا داریم  مادر

آتش گرفتی ، تا نسوزانند ما را
روزِ قیامت هم تو را داریم مادر

تا انتقام پهلویت چیزی نمانده
ما هم برای خود خدا داریم مادر

آتش بگیرد ، آنکه دستت را شکسته
یاد شما دست دعا داریم مادر

ما با علی از حادثه ترسی نداریم
ما حضرتِ مشکل گُشا داریم مادر

راضی نشو  زیر لحد ناکام باشیم
ما آرزوی کربلا داریم مادر

حبیب_نیازی 

با نوکری ات سینه زن شوکت گرفته
هر چه گرفته از همین کِسوَت گرفته

شرکت، میان مجلست دارد قداست
عاشق وضویش را به این نیت گرفته

بی بی دعاکن تا دوباره بازگردد
حال بکایی را که معصیت گرفته

ما هرچه بالا می رویم از فاطمیه است
از روضه ات ایمان ما برکت گرفته

هرکس توسل کرد بر خاک قدومت
حاجات خود از مرتضی راحت گرفته

روزه بگیر و باز افطارت عطا کن
حاتم به پشت خانه ات نوبت گرفته

سائل، پیِ کهنه لباست آمد اما
رَخت عروسی از تو بی منت گرفته

شرحِ نماز تو همین بس که نوشتند
وصف کبودی و ورم پایت گرفته

فردا خیالش تخت باشد هرکه امروز
دنباله ی کار تو با همت گرفته

نوع اراداتش به مادر فرق دارد...
...هر کس که از خطِ ولایت خط گرفته

در اوج سختی ها خودش فرمود رهبر
در خیمه گاه فاطمه حاجت گرفته

خاک دو عالم بر سرم آخر چه شد که
مادر نشسته قصد قد قامت گرفته

وقت رکوعش خم شد آهسته ولی وای
انگار پهلویش از این بابت گرفته

محمد_جواد_شیرازی

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه سایر رسانه‌ها