موافقتنامه پاریس، اجماع غیرعلمی برای اهدافی خاص

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، علی رغم اینکه تاکنون هیچ‌گونه اجماع علمی مبنی بر تاثیر مصرف سوخت فسیلی بر گرمایش زمین وجود ندارد، کشور ایران به تبعیت از کشورهای غربی موافقتنامه پاریس، نه تنها هیچ‌گونه بررسی علمی در این زمینه انجام نداده است بلکه خود را متعهد به کاهش 12%  از انتشار دی‌اکسید کربن خود کرده است که رقم بسیار بالایی محسوب می‌گردد.

یکی از تلاشهای کشورهای مستکبر و سلطه‌جو برای حفظ هیمنه پوشالی خود، القای ناتوانی برای وابسته ساختن سایر کشورها از نظر فرهنگی، اقتصادی و.... است. در نگاه امام خمینی (ره) نیز غرب زدگی به معنای عدم اتکاء مردم و مسئولین به توانایی بالقوه و بالفعل خود برای رفع مشکلات و اتکاء به نیروی خارجی برای کسب ترقی است. غرب‌زده کسی است و تنها راه حل مشکلات و ترقی و کمال را در عملکرد غرب  دیده و خود را مزین به فرهنگ و عمل غربی نموده است.

رهبر معظم انقلاب نیز در تاریخ 16 اسفند 95 در دیدار دست‌اندرکاران راهیان نور و جمعی از سرداران و رزمندگان دفاع مقدس، درخصوص جنگ تحمیلی عنوان داشته‌اند که «علت شروع جنگ تحمیلی این بود که دشمن بعثی و حامیانش در ما احساس ضعف کردند و اگر از تصرف چند روزه تهران مطمئن نبودند، قطعاً جنگ را آغاز نمی کردند.»

ایشان تأکید کردند: «این، یک قاعده کلی است که احساس ضعف موجب تشویق دشمن به حمله خواهد شد، بنابراین اگر می خواهید دشمن را از تهاجم منصرف کنید، باید از اظهار ضعف بپرهیزیم و نقاط قوت فراوانی را که در اختیار داریم، آشکار کنیم.»

یکی از جدی‌ترین نمودهای این القای ناتوانی را می‌توان در حوزه انرژی کشور مشاهده نمود. تلاش برای پیوستن به موافقتنامه پاریس برای کاهش مصرف سوخت فسیلی با ارتباط دادن آن به گرمایش کره زمین جدید‌ترین تلاش کشورهای غربی در راستای القای اهداف سلطه‌گرانه خود است.

در جریان بیست و یکمین جلسه کنوانسیون تغییرات اقلیم سازمان ملل متحد در سال 2015، موافقت‌نامه‌ای برای کاهش انتشار دی‌اکسید کربن در سطح دنیا شکل گرفت. مبنای اصلی این سند کنترل روند گرم شدن زمین از طریق کاهش تولید گاز دی‌اکسید کربن حاصل از مصرف منابع فسیلی مانند نفت، گاز و زغال‌سنگ توسط کشورهای امضا کننده آن است. در همین رابطه از کشورهای عضو خواسته شده برای کاهش تولید دی‌اکسید کربن و محدود ماندن افزایش گرمایش زمین زیر 2 درجه سانتیگراد تلاش کنند. جمهوری اسلامی ایران نیز با ارائه برنامه مشارکت ملی مدنظر (INDC) خود به دبیرخانه کنفرانس اعلام کرده که به صورت غیر مشروط 4 درصد و به شرط لغو تحریم‌ها 12 درصد انتشار دی‌اکسید کربن خود را کاهش دهد.

 اما کارشناسان عقیده دارند که پیوستن ایران به این موافقتنامه بدون بررسی تبعات اقتصادی، سیاسی و حقوقی آن می‌تواند محدودیتهای زیادی را برای کشور ایجاد کند. چراکه یکی از بزرگترین منابع تولید دی اکسید کربن سوختهای فسیلی است که انرژی مورد نیاز صنایع، نیروگاه‌ها، پتروشیمی‌ها، پالایشگاه‌ها و صنایع دیگر را تامین می­کنند.

از طرف دیگر هنوز اجماع جهانی برای تاثیر انتشار گاز گلخانه‌ای در گرمایش زمین وجود ندارد. بر اساس تحقیقاتی که در سال 2007 در آمریکا انجام شد، اثبات گردید که غلظت دی‌اکسیدکربن و گرمایش ارتباطی با هم ندارند و این موضوع به تایید 31 هزار استاد دانشگاه و دانشمند آمریکایی نیز رسیده است.

در مجموع  به نظر می‌رسد که برخی از کشورهای غربی قصد دارند با القای اجماع جهانی در مورد تاثیر دی‌اکسید کربن بر گرمایش جهانی اهداف مغرضانه خود را پیش برند. بنابراین لازم است که کشور ایران به دور از تاثیرات جامعه جهانی و به ویژه کشورهای غربی تعهدات خود را با استناد به شواهد علمی و به صورت منطقی بیان نماید تا از محل این تعهد کشور دچار تبعات آن نگردد.

انتهای پیام/