خویشتنداری روسیه در قبال آمریکا؛ آیا ترامپ مانند اردوغان ناچار به عذرخواهی خواهد شد؟

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از روزنامه رای الیوم، عبدالباری عطوان در مقاله خود با اشاره به خویشتنداری روسیه در قبال حمله آمریکا به پایگاه الشعیرات سوریه نوشت: با گذشت دو روز از حمله هوایی آمریکا به فرودگاه الشعیرات در سوریه سوال های متعددی در مورد خسارت های ناشی این حمله و دلیل خودداری روسیه از واکنش به آن و نیز آینده روابط دو ابرقدرت مطرح است و اینکه حمایت عربی از حمله آمریکا چه بازتابی خواهد داشت؟

ترامپ و نمایش یک رئیس جمهور بی فکر

ترامپ به عنوان یک رئیس جمهور قوی ومتفاوت از رئیس جمهور ضعیف قبلی ظاهر نشد بلکه چهره یک رئیس جمهور بی فکر را به نمایش گذاشت که کشورش را گرفتار جنگ های منطقه ای و جهانی می کند به همین دلیل شایستگی او برای تصمیم گیری جنگ و صلح بسیار سوال برانگیز است تا جایی که تعدادی از اعضای کنگره بر لزوم مراجعه به قانونگذاران آمریکا پیش از هر حمله به سوریه و یا کشورهای دیگر تاکید کردند.

در مقابل ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه با خودداری از رویارویی با آمریکا در جایگاه یک رئیس جمهور با تدبیر و خویشتندار ظاهر شد.

در این میان نیکی هلی نماینده آمریکا در شورای امنیت از احتمال حملات دیگر به سوریه سخن گفت، اما باید در نظر داشت اگر روسیه به موضع خود مبنی بر تعلیق تفاهمات با آمریکا ادامه دهد، چه بسا نحوه تعامل با حملات آمریکا با قبل متفاوت باشد.

خودداری روسیه از واکنش مستقیم

باید به یاد داشت هنگامی که ترکیه در راستای عرض اندام  جنگنده روس را سرنگون کرد، رهبری روسیه خویشتنداری خود را حفظ کرد و در واکنش به این اقدام به تحریم اقتصادی آنکارا رو آورد تا جایی که اردوغان با خفت مجبور به عذرخواهی شد و چه بسا همین نتیجه برای لزوم اندکی تامل و درنگ و خودداری از شتاب زدگی کافی باشد.

احتمال واکنش روسیه در زمانی مناسب

در این میان تردیدی نیست که روسیه به تجاوز آمریکا واکنش نشان خواهد داد، هرچند خسارت های مادی و انسانی سوریه در حمله اخیر آمریکا محدود بود و به فرودگاه مورد حمله نیز چندان زیانی وارد نشد و چنانچه بحران سوریه آنطور که طبق خواست و رضایت روسیه حل و فصل نشود، این واکنش در زمانی مناسب اعلام شود.

ندانم کاری بی حد و اندازه ترکیه

نکته قابل توجه دیگر استقبال سریع کشورهای عرب خلیج فارس از حمله آمریکا به سوریه از همان دقایق  اول بود، اما ندانم کاری ترکیه از این هم فراتر رفت و اردوغان و بن علی یلدریم نخست وزیر او علاوه بر استقبال از حمله آمریکا حملات بیشتر را خواستار شده و اعلام کردند یک حمله کافی نیست.

دشمنی بدون توجیه عرب‌های خلیج فارس با روسیه

این مواضع شتاب زده می تواند به ضرر عرب های خلیج فارس تمام شود زیرا این کشورها بدون توجیه  در صف دشمنی علیه روسیه قرار گرفته اند و ترکیه نیز که برای جلوگیری از بحران اقتصادی قرارداد تجاری یکصد میلیارد دلاری با روسیه امضا کرده است، خود را در وضعیت بسیار سختی قرار خواهد داد به ویژه اینکه روابطش با همسایگان اروپایی متشنج است.

روابط ترکیه با آمریکا نیز مبهم است، زیرا واشنگتن در سوریه بیشتر کُردها را ترجیح داده و به آنها به عنوان همپیمانان قابل اعتماد می نگرد.

به هر حال رهبران سوریه و روسیه حمله موشکی آمریکا را مهار کردند، اما گزینه ها ی خود را باز گذاشتند.

اعتماد از دست رفته روسیه و آمریکا در سوریه

در مقابل، دولت دونالد ترامپ در حال حاضر در حال برآورد خسارت ها و تبعات پس از حمله به پایگاه الشعیرات هستند، زیرا جنگ با تروریسم در سوریه که در اولویت قرار دارد، متحمل ضربه سنگینی شده و هماهنگی های کلی و جزیی در سوریه از بین رفته است و علاوه بر این شیشه اعتماد دو قدرت در خاک سوریه شکسته و خرد شده تا جایی که سخت بتوان آن را ترمیم کرد.

نکته قابل توجه دیگر اینکه حمله نظامی بر اساس اخبار و شواهد و اسناد نادرست و بدون تحقیقات بین المللی بی طرفانه و بدون اجازه داخلی و مراجع قانونی انجام شد که  نشان دهنده حجم گسترده بی فکری و حماقت است.

علاوه بر این حمله به پایگاه الشعیرات با بسیاری از  وعده های انتخاباتی ترامپ در تناقض است؛ وعده هایی که مبتنی بر خودداری از دخالت نظامی در سایر کشورها به ویژه سوریه و سر دادن شعار «نخست آمریکا» بود.

باید در نظر داشت که در خاک سوریه و عراق بیش از 7000 نظامی آمریکایی و دهها هواپیما وجود دارند که در ماهها و روزهای آینده در معرض خطر قرار خواهند گرفت و این وضعیت موجب فرورفتن بیش از پیش آمریکا در جنگ بین دو کشور می شود، این در حالی است که ایران در کنار روسیه و سوریه ایستاده است.
با این تفاسیر باید گفت، ترامپ ممکن است با تشویق ها و حمایت های گرم کشورهای حاشیه خلیج مواجه شود که امیدوارند  پس از شش سال شکست و ناکامی به هدف خود مبنی بر سرنگونی بشار اسد دست یابند، اما این دست زدن ها و تشویق ها محدود است و به سرعت محو می شود.

در این شرایط بعید نیست این کشورها نه تنها به لحاظ تقویت مالی و نظامی بکله از نظر راهبردی نیز  بازنده اصلی جنگ کشورهای بزرگ  در خاک سوریه باشند تا جایی که باید پرسید آیا همین کشورها نبودند که به دلیل حمایت از جنگ آمریکا در عراق انگشت پشیمانی به دهان گرفتند؟

انتهای پیام/