شاعر عابر نیست، تاریخ زنده است
مدیر مؤسسه شهرستان ادب گفت: شاعر عابر نیست، بلکه یک شهر و تاریخ زنده است و همه ی تاریخ درون شاعر زنده است و اوست که حافظ مرزهای تمدن و فرهنگ است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا، اولین کارگاه آموزشی نخستین روز از اردوی آموزشی شعر جوان انقلاب اسلامی از پنجمین دوره آفتابگردان‌ها با عنوان «جهان شاعر» با حضور علی محمد مؤدب و جمعی از شاعران حاضر در این دوره از سراسر کشور برگزار شد.
مؤدب، شاعر، در ابتدای سخنان خود در این کارگاه به تجربه‌های اولیه شاعران برای شعر گفتن اشاره کرد و با تأکید بر اینکه شاعران باید به موضوعات جدی‌تر از مسائل عاشقانه بپردازند، گفت: شاعر، روزهای اولی که شروع به شعر گفتن می‌کند، کرشمه‌ای از نازنینی، خم زلف یاری، چشمکی از پشت پنجره‌ای می‌بیند و این موضوعات را مقصود خود قرار می‌دهد و مدتی از عمر شاعری خود را صرف گفتن از این موضوعات می‌کند؛ ولی نباید عمر شاعری خود را وقف این موضوعات کند.
اولین قدم، شناخت
به عقیده مودب؛ شاعر به عنوان کسی که شعر و ادبیات را دوست دارد، باید جایگاه خود را بازبینی کند و به این سؤال برسد که برای چه می‌نویسیم؟ برخی مسائل دیگری چون برق نگاهی یا جایزه جشنواره‌ای محرک یک شاعر برای شعر نوشتن می‌شود، اما تا به کی این محرک‌های زود گذر می‌توانند انگیزه‌ای برای سرایش شعر باشند. ما شاعران آمده‌ایم تا خودمان بسوزیم و جهانی را روشن کنیم.
او در ادامه با بیان اینکه شعر و ادبیات می تواد تحول در سبک زندگی شود گفت: شناخت، از جمله مسائل مهمی است که شاعران جوان باید به آن توجه ویژه‌ای داشته باشند. یک شاعر در طول عمر ادبی خود می‌تواند بحث‌های فنی در شعر، فصاحت، بلاغت، و سخنوری را از اساتید یاد بگیرد، ولی مسئله مهم، شناخت خود است.
مؤدب ادامه داد: ما با مسائل و دغدغه‌های مختلفی رو برو هستیم و نباید در چنگ یک دغدغه بمانیم. این مسئله باید برای خود شاعر روشن شود که راز اشتهار شعر چیست؟ شنیده شدن و چه نوع دیده شدنی مد نظر ماست؟ بعضی شهرت‌ها یک دوره زمانی کوتاه را شامل می‌شوند و برخی شاعران می توانند با نسل‌ها سخن بگویند.
راز اشتهار شعر
مدیر موسسه شهرستان ادب اضافه کرد: وقتی با پدیده‌ای رو برو می‌شوید که فراگیر شده، آن مسئله مد و رایج را نکوبید و در پی کشف راز آن باشید. رازهای این مسائل باید از بُعد‌های فنی و محتوایی مورد بررسی قرار بگیرند. راز این مسئله باید کشف شود که چرا یک شاعری، با وجود خیل شاعران هم‌عصرش، بیشتر دیده شده و بیشتر خوانده می‌شود. شاعر مسئول ادراک است، ادارکی همه جانبه. او لایه‌ها را می بیند و وجودش درگیر می‌شود و شعور شاعر درگیر مسائل می‌شود.
شاعر «مرده‌های حرفه‌ای» گفت: اگر به تاریخ ادبیات فارسی نگاهی بیاندازیم، خواهیم دید که شاعرانی که به قرآن، مفسران اصلی آن یعنی اهل بیت(ع) و مسائلی که ذیل این کتاب آسمانی تعریف می‌شوند، توجه کرده یا با آنها پیوند داشته‌اند، ماندگارتر بوده‌اند.
شاعر عابر نیست
مؤدب در ادامه به ذات اصلی شاعر اشاره کرد و افزود: شاعر عابر نیست؛ بلکه یک شهر و تاریخ زنده است. همه تاریخ درون شاعر زنده است. اوست که حافظ مرزهای تمدن و فرهنگ است. حتی اگر به این موضوع در واقعیت هم نگاه کنیم، خواهیم دید شاعران تاثیرگذار ادبیات معاصر نیز زاده ی مرزهای کشوراند. علامه کدکنی و اخوان ثالث از خراسان، قیصر امین پور دزفول و نیما یوشیج از شمال کشور.
وی ادامه داد: می‌خواهیم سخن بگوییم و می‌خواهیم آن سخن شنیده شود، ولی همیشه باید حواسمان باشد که ببینده اصلی کیست. می فرماید: «هو الاول و الاخر»
این شاعر معاصر پس از خواندن دو بیت از سعدی گفت: شاعر علاوه بر بلاغت و فصاحت رایج باید دنبال فصاحت دیگری نیز باشد. یکی از راه های نزدیک شدن به آن فصاحت جدید، قرآن است که امام سجاد(ع) می‌فرمایند: در عالم هیچکس نباشد، و فقط من باشم و قرآن، تنها نیستم.
مدیر مؤسسه شهرستان ادب در توصیه‌های آخرش به شاعران جوان گفت: در صدد این باشیم که گفت‌وگوی خود با خدا را اصلاح کنیم.
انتهای پیام/