پشت پرده سقوط ماشین‌سازی به دسته اول/ تراژدی سقوط؛ ماشینی که مدام «ریپ» می‌زد
ماشین‌سازی در فاصله سه هفته مانده به پایان لیگ برتر، سقوطش به دسته یک قطعی شد تا نخستین تیم دسته اولی لیگ شانزدهم لقب بگیرد.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، ماشین‌سازی را بدون شک می‌توان ناکام‌ترین تیم لیگ شانزدهم دانست. تیمی که قدیمی‌ترین باشگاه فوتبالی منطقه شمال‌غرب کشور به حساب می‌آید و امسال پس از 20 سال دوری از سطح اول فوتبال کشور، باز هم توانست به لیگ برتر برگردد. ماشین‌سازی پیش از شروع لیگ، با یارگیری‌هایش سر و صدای زیادی به پا کرد، اما پیش از پایان فصل نخستین تیم سقوط کننده به لیگ دسته یک لقب گرفت.
ماشین‌سازان که با رسول خطیبی از دسته یک به لیگ برتر آمده بودند، در لیگ برتر هم سکان هدایت تیم خود را به او سپردند. یارگیری‌های بی‌برنامه ماشین‌سازی در ابتدای فصل، با وجود اینکه از لحاظ تبلیغاتی بار مثبتی برای این تیم داشت، اما در عمل اصلاً نتوانست هیچ‌باری از روی دوش سبزپوشان تبریزی بردارد. بازیکنانی که با هزینه‌های گزاف در ابتدای فصل به ماشین‌سازی پیوستند، بیشتر برای آنها جنبه تبلیغاتی داشتند. باشگاه ماشین‌سازی در چشم‌وهم‌چشمی با تراکتورسازی، بازیکنانی را با هزینه‌های گزاف به تبریز کشاند که حضورشان در یک تیم تازه لیگ برتری شده، کمی عجیب به نظر می‌رسد.
رسول خطیبی در ابتدای فصل با یارگیری‌هایش، وارد یک جنگ غیر علنی با تراکتورسازی شد، غافل از اینکه تراکتورسازی چندین سال است در لیگ برتر بازی می‌کند و حتی تجربه چند سال حضور در لیگ قهرمانان آسیا را هم دارد. شاید بهتر بود خطیبی در ابتدای فصل به جای اینکه حرف از رتبه ششم بزند و ادعا کند مربی بلند پروازی است، به این فکر می‌کرد که ماشین‌سازی تازه به لیگ برتر آمده و بهتر است در حداقل در سال اول، بیشتر به فکر حفظ تیم در لیگ برتر باشد.
ماشین‌سازان فصل را با بازیکنان نامی مانند آندرانیک تیموریان، سامان نریمان جهان، پیام صادقیان، محمد نصرتی، سعید دقیقی و سید جلال رافخایی آغاز کردند. در کنار آنها، چند بازیکن بومی مانند احمد کامدار، بهمن کامل و حبیب گردانی نیز حضور داشتند. همچنین بازیکنی که در ابتدای فصل یک وزنه سنگین برای ماشین‌سازی محسوب می‌شد، مانوئل فرناندز مونیز بود. مانوئل که در فوتبال ایران به دروازه‌بان لالیگایی شهرت یافت، در کنار انریکه برزیلی بازیکنان خارجی ماشین‌سازی به حساب می‌آمدند. در ادامه، مهرداد بایرانی به جمع آنها اضافه شد. اکثر این بازیکنان اما، هیچ‌وقت نتوانستند در ماشین‌سازی عملکردی در حد و اندازه نام‌شان داشته باشند.
ماشین‌سازی تیمی بود که کاپیتان تیم ملی را سکونشین کرد و در نهایت هم باعث خط خوردن او از تیم ملی شد! تیموریان در نیم‌فصل، همانند بازیکنانی مانند سامان نریمان جهان و محمد نصرتی از ماشین‌سازی جدا شد تا در پایان فصل، شاهد تراژدی این تیم نباشد.
شاگردان رسول خطیبی لیگ را با پیروزی شیرین مقابل فولاد خوزستان در اهواز شروع کردند. از همان هفته دوم، استارت ناکامی‌های ماشین‌سازی زده شد. دو تساوی پی‌درپی و ادامه باخت در دربی تبریز، باعث شد که ماشین‌سازی از سه بازی فقط دو امتیاز بگیرد. هر چند تساوی در خانه استقلالِ بحران زده، ماشین‌سازی را «الکی خوش» کرد، اما هفته ششم، آنها باز هم مقابل سپاهان بازنده شدند تا یک باخت دیگر در کارنامه این تیم ثبت شود.
پس از باخت مقابل سپاهان در هفته ششم، اوضاع ماشین‌سازی بحرانی می‌شود، هیئت‌مدیره جلسه فوق‌العاده می‌گذارد و خطیبی استعفا می‌دهد. استعفای خطیبی، اولین اختلاف‌ها در هیئت‌مدیره را علنی می‌کند. آنهایی که موافق برکناری خطیبی هستند، موافقان ادامه فعالیت او در ماشین‌سازی را نان به نرخ روز خور خطاب می‌کنند. نتیجه این جلسه، مخالفت با استعفای شفاهی خطیبی و ادامه فعالیت این سرمربی جوان در ماشین‌سازی است.
در هفته هفتم، رسول برمی‌گردد و ماشین باز هم می‌بازد. 11 گلی که ماشین‌سازی در مرحله یک سی‌ودوم جام حذفی به اتحاد لردگان می‌زند، شعله انتقادات از عملکرد خطیبی را کم‌رنگ می‌کند. همه در باد جشنواره گل ماشین‌سازی مقابل اتحاد لردگان هستند، غافل از اینکه چرا باید دو بار دروازه یک تیم لیگ برتری توسط یک تیم دسته سومی باز شود. این دو گل، مقابل یک تیم لیگ برتری، می‌تواند ماشین‌سازی را بیچاره کند.
ماشین‌سازی در لیگ برتر، این بار سه گل از استقلال خوزستان و صنعت نفت آبادان می‌خورد. شاگردان خطیبی مقابل پیکان هم به چهار میخ کشیده می‌شوند تا خطیبی باز هم در آستانه کناره‌گیری قرار بگیرد. شهردار تبریز این‌بار خودش دست به کار می‌شود، رسول را فرامی‌خواند و به صراحت به او می‌گوید که از ماشین‌سازی برو! شهردار به خطیبی می‌گوید «شما مربی بزرگی هستید و ما نمی‌توانیم شما را اخراج کنیم. بهتر است برای اینکه شان‌تان هم حفظ شود، خودتان استعفا بدهید و بروید تا ما هم هر چه زودتر بتوانیم به وضعیت این تیم سروسامان بدهیم» شنیده‌ها از داخل شهرداری تبریز اما، حکایت از ابقای خطیبی در ماشین‌سازی دارد. گفته می‌شود ارتباط خطیبی با برخی از اعضای شورای شهر، همچنان باعث حمایت شورا از او می‌شود.
«رسول باز هم به کارش ادامه می‌دهد و ماشین‌سازی باز هم می‌بازد تا خطیبی بیش از پیش شاهد فرو رفتن تیمش در باتلاق باشد»؛ این، دقیق‌ترین توصیف از حال این روزهای ماشین‌سازی است. دو باخت پی‌درپی دیگر، دیگر دوستان خطیبی را هم آسی کرده است. پس از باخت مقابل پرسپولیس، شبانه از تبریز با خطیبی تماس می‌گیرند که «یا تا ساعت 12 شب خودت استعفا می‌دهی، یا برکنارت می‌کنیم». پس از این جمله، تلفن بر روی خطیبی قطع می‌شود.
ساعت 22، خطیبی شبانه استعفا می‌دهد. هیئت‌مدیره بلافاصله موافقت می‌کند و هدایت تیم را به دستیار رسول می‌سپارد تا به زودی سرمربی جدید معرفی شود.
انتخاب سرمربی جدید، باز هم آتش اختلافات را در هیئت‌مدیره شعله‌ور می‌کند. ماشین‌سازی با دستیار خطیبی هم به روند ناکامی‌هایش ادامه می‌دهد و اختلافات هیئت‌مدیره، انتخاب سرمربی را روز به روز به عقب‌تر موکول می‌کند. پس از پایان هفته سیزدهم، فرهاد کاظمی بالاخره به عنوان سرمربی انتخاب می‌شود.
«دایی فرهاد» که به نگه داشتن تیم‌های فانوس به دست در لیگ برتر شهرت دارد، در جلسه معارفه ادعا می‌کند «شش امتیازی که تا قبل از حضور من گرفته بودیم، را نمی‌خواهیم؛ این شش امتیاز مبارک فدراسیون فوتبال. ما از همین امروز شروع می‌کنیم و در لیگ برتر می‌مانیم»! غافل از اینکه اگر این شش امتیاز نبود، ماشین‌سازی به جای سه هفته مانده به پایان لیگ پنج هفته مانده به پایان، سقوطش به دسته یک قطعی می‌شد.
کاظمی می‌آید، اما موتور ماشین باز هم به کار نمی‌افتد. کاظمی 8 بازی در حسرت برد می‌ماند، یا تیمش با یک عملکرد ضعیف بازنده می‌شود، یا معمولی است و مساوی می‌کند. برد مقابل سپاهان که دومین پیروزی ماشین‌سازی در لیگ برتر به حساب می‌آید هم ادامه پیدا نمی‌کند. کاظمی که تا هفته پیش پس از باخت‌های تیمش می‌گفت مطمئنم ماشین‌سازی در لیگ برتر می‌ماند، حالا امیدوارانه‌تر صحبت می‌کند.
باخت مقابل پدیده در هفت بیست‌وششم، تیر خلاصی است بر پیکر بی‌جان تیمی که سرمربی‌اش مطمئن بود تیم در لیگ برتر می‌ماند. کاظمی بالاخره دست‌هایش را به نشانه تسلیم بالا می‌برد. او دیگر آن سرمربی موفق سال‌های گذشته نیست که در هفته پایانی، سرمست از نگه داشتن تیم‌هایش در لیگ برتر صحبت می‌کرد.
ماشین‌سازی در فاصله سه هفته مانده به پایان لیگ شانزدهم، روی کاغذ هم سقوطش به لیگ دسته یک قطعی می‌شود. تیمی که حضورش در لیگ برتر عملاً هیچ کمکی به فوتبال تبریز نکرد و فقط پول بیت‌المال را حیف‌ومیل کرد. این ماشین، در طول فصل مدام ریپ می‌زد و موتورش هم هیچ‌وقت روشن نشد.
حالا ماشین‌سازی سال بعد در لیگ آزادگان بازی می‌کند تا شاید بتواند باز هم به لیگ برتر برگردد. سازمان ورزش شهرداری تبریز که متولی باشگاه ماشین‌سازی است، قصد دارد سال آینده همچنان به حمایت از ماشین‌سازی ادامه بدهد. فقط کاش اگر ماشین‌سازی باز هم به لیگ برتر برگشت، این‌بار کمی فکر بیشتری پشت آن باشد، تا این تیم قدیمی شمال‌غرب، به یک آسانسور لیگ دسته یک - لیگ برتر و لیگ برتر - لیگ دسته یک تبدیل نشود.
انتهای پیام/