ریش فتحعلی‏شاه زیر پای میرزا!

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، به مناسبت نزدیک شدن سالگرد شهادت استاد مرتضی مطهری که به فرموده امام خمینی (ره) در عمر کوتاه خود اثرات جاویدی به یادگار گذاشت ، به مدت 10 روز به بیان نوشته‌ها و خاطراتی از این شهید بزرگوار خواهیم پرداخت. خاطرات در چند قسمت آماده شده که در انتهای متن زیر قسمت های  مرتبط را می توانید مشاهده کنید.درصفحه­‌ی 195  از کتاب آینده ی انقلاب اسلامی،  به کلام شهید بزرگوار می خوانیم:

چرا روحانیت شیعه توانسته در طول تاریخ منشأ حرکت ها و انقلاب های بزرگ بشود ولی روحانیت­های دیگر نتوانسته است؟ این، دو ریشه دارد: یکی این که فرهنگ این روحانیت فرهنگ شیعی است. خود فرهنگ شیعی یک فرهنگ زنده حرکت‏ زا و انقلاب‏ خیز است، فرهنگی است که از روش علی، از افکار و اندیشه علی و از نهج ‏البلاغه‏ علی تغذیه می‏شود، دیگران که چنین چیزی ندارند. فرهنگی است که در تاریخ خودش عاشورا دارد، دیگران که عاشورا ندارند. فرهنگی است که‏ صحیفه سجادیه‏ دارد، دیگران‏ صحیفه سجادیه‏ ندارند.فرهنگی است که دوره امامت 250 ساله و دوره عصمت 273 ساله دارد، دیگران چنین دوره ‏ای ندارند.

دوم این که روحانیت شیعه که به دست ائمه شیعه پایه‏ گذاری شده است، از اول، اساسش بر تضاد با قدرت های حاکمه بوده است. حامد الگار در کتاب‏ نقش روحانیت پیشرو در نهضت مشروطیت‏ می‏گوید: «اساس روحانیت بر انکار حقانیت پادشاهان است.» روحانیت شیعه همیشه از نظر معنوی متکی به خدا بوده و از نظر روابط اجتماعی متکی به مردم، هیچ وقت جزو دولت نبوده است.

روحانیت شیعه از اول بر اساس بی‏ نیازی از قدرت های حاکمه بوده است، همیشه سلاطین مجبور بودند آستان آن ها را ببوسند و بر آن پیشانی بسایند و آن ها بی‏ اعتنایی کنند. فتحعلی‏شاه مجبور بود از میرزای قمی کسب حیثیت کند، میرزا احتیاج به او نداشت. می‏رفت قم، در رکاب میرزا حرکت می‏کرد. میرزا که از درس مثلا می‏خواست به منزل برود می‏رفت رکاب الاغ میرزا را می‏گرفت. یک دفعه هم در حالی که میرزا سوار الاغ می‏شد پای میرزا روی ریشش‏ (ریش بلندی داشت که تا پایین‏تر از نافش بود)  قرار گرفت، ریش فتحعلی‏شاه رفت زیر ران میرزا، میرزا هم فهمید قضیه چیست، چند قدم همین‏جور رفت در حالی که ریش فتحعلی‏شاه در زیر ران میرزا بود و دنبال الاغ میرزا می‏رفت. میرزا می‏خواست بی ‏اعتنایی کند که اینها کسی نیستند؛ در صورتی که اگر برای یک آدم کشاورز دهاتی چنین وضعی پیش می‏ آمد ،هرگز میرزا این کار را نمی‏کرد.

روحانیت شیعه از اساس یک روحانیت مستقل بوده، مستقل از قدرت های حاکمه؛ هم مستقل از زورداران بوده، هم مستقل از پولداران، هر دو.

انتهای پیام/