زنان قمارباز آمریکایی چگونه قمار را ترک کردند؟

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، به مناسبت نزدیک شدن سالگرد شهادت استاد مرتضی مطهری که به فرموده امام خمینی (ره) در عمر کوتاه خود اثرات جاویدی به یادگار گذاشت ، به مدت 10 روز به بیان نوشته‌ها و خاطراتی از این شهید بزرگوار خواهیم پرداخت. خاطرات  و نوشته‌ها در چند قسمت آماده شده است که در انتهای متن زیر قسمت های  مرتبط را می توانید مشاهده کنید.درصفحه­‌ی 95  از کتاب ده گفتار،  به کلام شهید بزرگوار می خوانیم:

مطلب دیگر که آن خیلی مهم است این است که ما در اجرای امر به معروف و نهی از منکر منطق را دخالت نمی‏دهیم، در صورتی که هر کاری منطقی مخصوص به خود دارد که کلید آن کار است.

اکنون می‏گویم چیزی که بیش از هر چیز دیگر مورد غفلت است دخالت منطق است در این کار. مقصود این است که در کار معروف و منکر باید تدابیر عملی اندیشید و باید دید چه طرز عملی مردم را نسبت به فلان کار نیک تشویق می‏کند و مردم را از فلان عمل زشت باز می‏دارد.

چندی پیش در یکی از روزنامه ‏های عصر مقاله‏ ای خواندم تحت عنوان «خروارها پند و نصیحت». در آن مقاله بعد از آنکه نوشته بود که در کشور ما خروارها پند و نصیحت به صورت های مختلف ولی بی ‏اثر است این مَثل را ذکر کرده بود: «یک جو درمان بهتر از صد خروار نسخه است.» بعد نوشته بود:

چندین سال پیش در یکی از شهرهای کوچک واقع در ایالات فیلادلفیا (امریکا) زن ها مبتلا به قماربازی شده بودند. ابتدا کشیش ها و روزنامه نویس ها و خطبا و فصحا تا می‏توانستند راجع به بدی قمار خصوصاً برای زن ها گفتند و نوشتند، ولی مثل همین حرف­ های خودمانی مانند گردو روی گنبد سُر خورد و پایین افتاد و به جایی نرسید، تا آنکه شهردار محل به فکر افتاد یکی دوتا باشگاه و نمایشگاه هنری زنانه دایر کند و سرگرمی­ های مناسب در آنجا فراهم نماید، از قبیل نمایش بچه ‏های چاق و تندرست‏ و جایزه دادن به مادران کاردان، و از قبیل کارهای دستی و غیره، که هرکدام برنامه و ترتیبات خاصی داشت و مردم را سرِ ذوق می ‏آورد. دو سه سالی از این جریان گذشت که زن های آن شهر بکلی قمار را فراموش کردند.

این را می‏گویند چاره عملی و تدبیر عملی. این، معنای دخالت دادن منطق و تدبیر است در مبارزه با منکرات. اگر آنها می‏خواستند به موعظه‏ ها و خطابه ‏های کشیشان و مقاله‏ ها و روزنامه‏ ها قناعت کنند می‏بایست برای همیشه بنشینند و مثل ما بگویند:

انتهای پیام/