بی‌تدبیری دولت تدبیر پاشنه‌آشیل ورزش استان همدان


نتایج ضعیف و اتفاقات تلخ ورزش همدان در ۴ سال گذشته حکایت از سقوط رتبه ورزش همدان با شیبی ملایم دارد.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان به اذعان کارشناسان پیشرفت و توسعه ورزش در هر منطقه نیازمند یک برنامه مدون کارشناسی شده است تا توسط متخصصان این حوزه عملیاتی و اجرایی شود.

همانگونه که یک ورزشکار برای قرار گرفتن در مسیر پیشرفت و رسیدن به قله قهرمانی نیاز به مربی آشنا به علم روز، برنامه‌های تمرینی اصولی و تجهیزات و ادوات تمرینی استاندارد دارد در سطح کلان نیز توسعه و پیشرفت ورزش یک منطقه که متشکل از ورزشکاران رشته‌های مختلف ورزشی است در گرو برنامه‌ریزی قوی و مدون، تاسیس و ایجاد زیرساختهای استاندارد و مجریان متخصص است.

ورزش استان همدان در طول 3 دهه از پیروزی انقلاب اسلامی ایران با اتکا به جوانان مستعد، مدیران متخصص و دارای تجربه‌کاری در حوزه ورزش، توجه به حفظ و نگهداری زیرساخت‌های موجود و تاسیس و ایجاد زیرساخت‌های جدید نرم نرمک و آرام آرام در مسیر صعود قرار گرفت و با کسب عناوین کشوری، آسیایی، بین المللی و جهانی و همچنین کسب 2 مدال المپیک نامی برای خود در ورزش کشور دست و پا کرد.

اما به اذعان کارشناسان در 4 سال گذشته آفت بی تدبیری، عدم برنامه‌ریزی مناسب، عدم توجه به توسعه سرانه فضای ورزشی و بی‌توجهی به حفظ و نگهداری از زیرساخت‌های موجود و نیز استفاده از مدیران دولتی و سیاسی به جان نهال تازه پا گرفته ورزش همدان افتاد تا هرچه اهالی ورزش استان در طول این 30 سال رشته بودند پنبه شود.

بی‌‌توجهی مسئولان استان به توسعه زیرساخت‌های ورزشی در دولت یازدهم

کارشناسان حوزه ورزش از توسعه و نگهداری زیرساخت‌های ورزشی به عنوان مهم‌ترین اصل توسعه و پیشرفت ورزش یاد می‌کنند.

در کشورهای توسعه یافته سرانه فضای ورزشی 2 و نیم متر مربع است و تاسیس استادیوم‌ها و سالن‌های ورزشی استاندارد در رئوس برنامه‌های دولتمردان این کشورها قرار دارد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی به دلیل آغاز جنگ تحمیلی توسعه زیرساخت‌های ورزشی در ایران منطبق با مدل روز دنیا نبود و ایران در طول یک دهه با فاصله زیادی از بسیاری از کشورهای دنیا در این عرصه عقب افتاد، اما پس از پایان جنگ این امر در دستور کار دولتمردان قرار گرفت و در اواسط دهه 80 به اوج خود رسید.

در استان همدان از سال 84 تا 92 یعنی در دوران دولت نهم و دهم 120 پروژه ورزشی به بهره برداری رسید و سرانه فضای ورزشی استان همدان از 16 صدم متر مربع در سال 84 به 62صدم مترمربع در سال 92 افزایش پیدا کرد و 90 درصد از هیئت‌های ورزشی استان همدان در این فاصله زمانی صاحب فضای اختصاصی شدند.

از مهم‌ترین پروژه‌های ورزشی افتتاح شده در استان همدان در حد فاصل سال‌های 84 تا 92 می‌توان به استادیوم 15 هزار نفری شهید مفتح، سالن 6 هزار نفری انقلاب، پیست اسکی تاریکدره، مجموعه ورزشی شهید حاج بابایی مریانج، و چندین و چند سالن چند منظوره ویژه آقایان و بانوان در شهرستان‌های مختلف استان اشاره کرد که هریک نه تنها باری از دوش ورزش همدان برداشت بلکه باعث افزایش میزبانی استان همدان از مسابقات ورزشی مهم و توسعه گردشگری ورزشی در استان همدان شد.

اما بر اساس اعلام مدیرکل ورزش و جوانان استان همدان از سال 92 تا کنون یعنی در طول فعالیت دولت تدبیر و امید تنها 24 طرح عمرانی ورزشی در استان همدان به بهره برداری رسیده که کلنگ برخی از آنها نیز در دولت دهم زده شده است.

از سوی دیگر 42 پروژه نیمه تمام ورزشی در استان همدان وجود دارد که تکمیل آن نیاز به 300 میلیارد تومان اعتبار دارد که متاسفانه با وجود اصرار دولتمردان به رونق اقتصادی در کشور و استان تاکنون بودجه ای برای تکمیل این پروژه‌ها اختصاص نیافته است که از مهم‌ترین آنها می‌توان به پیست سرپوشیده دو و میدانی اشاره کرد.

به این ترتیب با افتتاح این 24 پروژه ورزشی در طول 4 سال از فعالیت دولت یازدهم فقط 8 صدم متر به سرانه ورزشی استان همدان اضافه شده است که خود از بی‌توجهی چشمگیر این دولت و نماینده آن در استان همدان به توسعه فضاهای ورزرشی خبر می‌دهد.

از سوی دیگر بسیاری از پروژه های ورزشی استان همدان نیز که پیش از دولت یازدهم به بهره برداری رسیده به دلیل عدم توجه به حفظ و نگهداری بنا و تاسیاسات آن به شدت دچار فرسودگی شده و کیفیت و کارایی خود را از دست داده و برخی نیز از دایره ارائه خدمات به ورزشکاران خارج شده و به محلی برای تجمع سگ‌های ولگرد و لانه کبوتران چاهی بدل گشته است که از آن دست می‌توان به مجموعه 15 هزارنفری شهید مفتح اشاره کرد.

کارنامه ضعیف وررش همدان در المپیک ریو

یکی دیگر از دلایل مهمی که کارشناسان حوزه ورزش از آن به عنوان سندی دال برسقوط ورزش همدان با شیبی تند در دولت تدبیر و امید یاد می‌کنند کاهش سهمیه ورزشکاران همدانی در المپیک گذشته و نتایج آنها در این رویداد بزرگ جهان ورزش است.

بررسی نتایج ورزشکاران ایرانی در المپیک‌ها که هر 4 سال یکبار برگزار می‌شود و با مدت زمان فعالیت یک دولت برابر است همواره برای کارشناسان ادله‌ای مهم در جهت بررسی کیفیت عملکرد یک دولت در حوزه ورزش بوده است.

درحالی که ورزش ایران در المپیک 2012 لندن بهترین نتیجه تاریخ خود را کسب کرد 4 سال بعد در المپیک 2016 ریو یعنی در دوران فعالیت دولت تدبیر و امید با نزول چشمگیری در جایگاه و کسب مدال مواجه شد.

بی‌تردید ورزش همدان نیز از این قاعده مستنی نبود؛ درحالیکه در المپیک 2012 لندن ورزش همدان برای اولین بار در طول تاریخ خود با 3 ورزشکار به نام‌های صادق گودرزی، مه لقا جام بزرگ و آرزو حکیمی در 3 رشته ورزشی کشتی، تیراندازی و قایقرانی حاضر شد و نیز از این جمع صادق گودرزی دومین مدال المپیک ورزش همدان را از این مسابقات به ارمغان آورد، 4 سال بعد تعداد ورزشکاران همدانی حاضر در کاروان المپیک جمهوری اسلامی ایران از 3 ورزشکار به 2 ورزشکار در 2 رشته تقلیل یافت و مدالی نیز عاید ورزشکاران همدانی نشد. ضمن آن که ورزش کشتی به عنوان ورزش اول استان همدان که در چند المپیک گذشته دارای نماینده در بزرگترین آوردگاه ورزش جهان بود و 2 مدال با ارزش از این مسابقات برای ورزش همدان به ارمغان آورده بود در المپیک ریو نماینده‌ای نداشت تا به ذهن اهالی این رشته در استان این سوال خطور کند که مسئولان استان و متولیان ورزش همدان در این 4 سال چه بر سر کشتی همدان آوردند؟

پاس آیینه تمام قد وضعیت ورزش همدان در دولت یازدهم

با توجه به آنکه هیئت مدیره باشگاه پاس از استاندار همدان، برخی از معاونین استانداری و مدیرکل ورزش و جوانان تشکیل شده نوع مدیریت این باشگاه آیینه‌ای تمام قد از مدیریت ورزش استان همدان است.

باشگاه پاس در اواسط دولت نهم با اصرار نمایندگان همدان در مجلس شورای اسلامی و نماینده دولت نهم در استان به همدان منتقل شد و پس از دو سه سال حضور موفق در سطح اول فوتبال کشور در اواخر دولت دهم به لیگ یک سقوط کرد تا این باشگاه در شروع کار دولت یازدهم در سطح دوم فوتبال کشور فعالیت داشته باشد.

در فصول92- 93 و 93-94 باشگاه پاس با صرف هزینه‌های گزاف و استفاده از بازیکنان و مربیان غیربومی و ناکارآمد و به بار آوردن بدهی کلان از صعود به لیگ برتر بازماند، اما این پایان تیره روزی‌های پاس در دولت یازدهم نبود و در فصل 94- 95 با تصمیمات اشتباه و عجیب هیئت مدیره باشگاه، قهرمان اسبق آسیا به سطح سوم فوتبال کشور سقوط کرد و هیچ یک از اعضای هیئت مدیره در قبال این اهمال که منجر به سخره گرفتن ورزش همدان در رسانه‌های سراسری شد به احدی پاسخگو نبودند.

نتایج ضعیف پاس در دولت یازدهم با حضور مستقیم استاندار همدان در هیئت مدیره باشگاه بازهم ادامه داشت و در فصل 95 – 96 تیم پاس همدان که جواز حضور به مرحله دوم لیگ دسته دوم باشگاه‌های کشور را به دست آورده بود به دلیل عدم پرداخت فقط 35 هزار دلار از قرارداد یک بازیکن خارجی با حکم فیفا با کسر 6 امتیاز مواجه شد و از صعود به مرحله دوم این مسابقات بازماند و با توجه به عدم تامین این مبلغ از سوی هیئت مدیره باشگاه تا این لحظه احتمال سقوط پاس به لیگ دسته 3 نیز در فصل 96- 97 وجود دارد.

نداشتن نماینده در لیگ برتر والیبال و بسکتبال کشور برخلاف دهه 80 در 4 سال اخیر، فاجعه حذف تیم والیبال اتحاد جوان از ادامه مسابقات لیگ یک با بروز یک آبروریزی بزرگ در سالن فردوسی همدان به دلیل عدم تامین 250 میلیون تومان حقوق اعضای تیم از سوی مسئولان ارشد استان، واگذاری امتیاز لیگ برتری تیم هندبال پاس به دلیل مشکلات مالی، به خاک افتادن کشتی، ورزش اول استان، و کسب بدترین نتیجه تاریخ این رشته ورزشی در مسابقات قهرمانی کشور در سال گذشته، انتقاد و اعتراض هیئت‌های ورزشی به بودجه خود، نارضایتی ورزشکاران نام آور همدان از عدم توجه مسئولان استان، راه ندادن قهرمان روشندل پارالمپیکی همدان به استانداری و جلوگیری از دیدار وی با استاندار، اصرار به استفاده از مدیران سیاسی و دولتی در راس هیئت‌های ورزشی، برگزاری لیگ‌های پرحاشیه و بی‌کیفیت استانی در رشته‌های مختلف و ده‌ها ناکامی و اتفاق تلخ دیگر نشان از سقوط ورزش همدان با شیبی تند در 4 سال دوران فعالیت دولت تدبیر و امید دارد.

از سوی دیگر در شرایطی که بیشترجوانان استان همدان از داشتن شغل و درآمد مناسب محرومند ورزش تنها امید آنها برای ایجاد نشاط درونی، جلوگیری از افسردگی و دوری از دخانیات و بلای خانمان سوز اعتیاد است، اما متاسفانه هزینه‌های ورزش کردن نیز در این 4 سال به شدت در سطح استان افزایش یافته و جوانان دیگر حتی توانایی یک ساعت حضور در باشگاه‌های ورزشی را ندارند و این در حالی است که قیمت قلیان، سیگار و مواد مخدر در این مدت جهش چندانی نداشته است.

با این اوصاف آنچه مسلم است ورزش همدان برای خروج از این وضعیت و بازگشت به دوران اقتدار خودنیاز به تغییرات اساسی در مدیریت و برنامه‌ریزی دارد که امید می‌رود این تغییرات به زودی حاصل شود.

انتهای پیام/