علی‌اکبری: برای اینکه در کشتی نیستم نماز شکر خواندم

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، صحبت از قهرمان نام آشنای ورزش ایران است، قهرمانی که سال‌ها در رشته کشتی فرنگی برای کشورمان در میادین جهانی و آسیایی افتخار آفرینی کرد، حالا این روزها با افتخار آفرینی در یک رشته رزمی نام او در آسیای شرقی زبان زد عام و خاص شده است، چشم بادامی‌های ژاپنی به همین زودی به این قهرمان ایرانی علاقه‌مند شده‌اند. او کسی نیست جزء امیرعلی اکبری، نایب قهرمان مسابقات جهانی MMA، مردی که مدعی است پس از آن اتفاقات تلخ که در کشتی فرنگی برای او رخ داد، حالا خدا او را بغل کرده است و در رشته رزمی مسیر خوبی را سپری می‌کند. او از اتفاقات تلخی که در کشتی فرنگی برایش رخ داده بود و اتفاقات شیرینی که با حضور در مسابقات MMA برایش رخ داده است برایمان گفت.

گفت‌‌وگوی امیر علی اکبری در ادامه آمده است:

به پیشنهاد چه کسی وارد دنیای MMA شدی؟

پیش از آنکه در کشتی آن اتفاقات برایم رخ دهد، رشته MMA را می‌شناختم و به این رشته علاقمند بودم، اما نمی‌دانستم به چه صورت باید وارد دنیای MMA شوم تا اینکه بعد از این اتفاقات چند نفر به من پیشنهاد دادند. دوستانی که خارج از کشور بودند و این رشته را می‌شناختند به من پیشنهاد فعالیت در این رشته را دادند و به همین دلیل جسته و گریخته فعالیتم را آغاز کردم، در همین حین بود که یک پیشنهاد از کشور آمریکا به من رسید. وقتی در مورد آن پیشنهاد تحقیق کردم، متوجه شدم اسپانسر بزرگی به من پیشنهاد داده است. پس از ثبت قرارداد با شرکت آمریکایی تمام کار و زندگی‌ام را رها کردم و راهی تایلند شدم. من به این موضوع اعتقاد دارم،‌ وقتی قرار است یک اتفاق خوب توسط خدا برای آدم رخ دهد، هیچ فردی نمی‌تواند مانع آن شود. در حال حاضر احساس می‌کنم که خدا خوب من را بغل کرده است. من یک بار از نوک قله طوری زمین خوردم که باید تمام استخوان‌هایم خرد می‌شد، اما خدا باز هم دست من را گرفت. فکر نمی‌کنم هیچ کسی مثل من از بالای قله به آن شکل و نوع زمین خورده باشد. خیلی جاها برای خیلی از ورزشکاران چنین اتفاقاتی رخ داده، اما رسانه‌ های آن کشور به آن شکلی که مشکلات من را بازتاب دادند، بازتاب نمی‌دهند. هستند قهرمانان خارجی که در المپیک افتخار آفرینی کرده‌اند اما پس از اینکه اتفاقاتی مشابه من برای آنها رخ داده، مسئولان ورزش کشورشان او را رها نکرد‌ه‌اند و در حال حاضر در ورزش کشورشان نیز فعالیت می‌کنند. آنها مثل ما نیستند که ورزشکار خود را لگد کنند و بروند روی او بایستند تا خوب له شود.

قبول داری که MMA در شرق آسیا طرفداران زیادی دارد؟

کشورهای شرق آسیا علاقه بسیار زیادی به ورزش‌های رزمی دارند، مردم ژاپن واقعا علاقه‌ زیادی به MMA دارند. سال گذشته با حضور در مسابقات جهانی این رشته عنوان نایب قهرمانی مسابقات جهانی را کسب کردم. ژاپنی‌ها به قدری این رشته را دوست دارند که در فینال این مسابقات نزدیک به 37 هزار نفر در سالن حضور داشتند که این اتفاق در رشته‌های انفرادی به ندرت دیده می‌شود. البته ماه گذشته برای حضور در مرحله جدید مسابقات راهی ژاپن شدم تا در شهر یوکوهاما وارد رینگ شوم، دقیقا بیش از 20 هزار نفر از نزدیک این مسابقات را تماشا می‌‌کردند که این برایم جالب بود. لازم است بگویم که این رشته مثل مسابقات بوکس در رینگ برگزار می‌شود، اما نحوه مبارزه کردن آن ترکیبی از بوکس، جوجیتسو، کیک بوکسینگ و کشتی است.

با اینکه در حال حاضر یک فایتر رحفه ای هستی اما همچنان با فن کشتی حریفان خود را شکست می‌دهی؟

بله،‌ همه فایترهایی که می‌خواهند عملکرد خوبی داشته باشند، یک سبک خاص برای مبازره کردن انتخاب می‌کنند و آن سبک مختص آن فایتر می‌شود. اگر یک فایتر بخواهد متمایز از دیگر فایترها باشد باید سبک متفاوتی داشته باشد. من 16 سال در تیم‌ ملی کشتی فرنگی فعالیت کردم و تقریبا دو سال است که در ورزش رزمی فعالیت می‌کنم، اما حریفانم برعکس من هستند، آنها سال‌ها در رشته‌های بوکس و کیک بوکسینگ فعالیت کردند. من از لحاظ شرایط بوکس نسبت به ماه‌های ابتدایی شروع کارم تفاوت کرده‌‌ام و می‌توانم با حریفانم بوکس کنم، اما فعلا بوکس کردن در مسابقات ریسک بزرگی است. مشت واقعا نامردو بی رحم است.

مقابل حریف خود در فینال مسابقات سال گذشته با ضربه مشت بازی را واگذار کردی؟

بله، سال گذشته در فینال مسابقات به دلیل مصدومیتی که برایم رخ داده بود نتوانستم کشتی بگیرم و ناچار شدم در حین مبارزه با حریفم بوکس کنم که متاسفانه یک لحظه مشت حریفم با صورتم برخورد کرد و همین موضوع باعث شد که بازی را واگذار کنم.

* پس نقطه قوت امیر اکبری در مسابقات MMA فعلا کشتی است؟

یک مثال می زنم؛ اگر یک جنگجو در میدان جنگ بخواهد با سلاح سرد مبارزه کند، اگر یک شمشیر و یک چاقو داشته باشد قطعا برای شکست فرد مقابل از شمشیر خود استفاده می‌کند و هیچ وقت با چاقو به جنگ فردی که شمشیر دارد، نمی‌رود. در حال حاضر در مسابقات MMA فن کشتی همان شمشیری است که به ‌آن اشاره کردم، من فعلا با این روش حریفانم را شکست می‌دهم. به هر حال از لحاظ کشتی از همه حریفان جلوتر هستم و در کنترل حریفانم از فن کشتی استفاده می‌کنم.

فکر نمی‌کنی که دستت برای حریفانت رو شود؟

قطعا آنها عملکرد من را در طول این مدت آنالیز می‌کنند، من فعلا ناچارم با همین سبک کار کنم، اما قطعا تلاش می‌کنم تا هر چه جلوتر می‌روم مبارزاتم در بوکس هم قوی‌تر شود. فعلا تا زمانی که حریفانم دستم را نخوانده‌اند به همین روال پیش می‌روم. به هر حال با زمانی که در این مدت طی می‌شود، قطعا مبارزات بوکس من قوی‌تر می‌شود. نقاط ضعفم را قوت می‌دهم و این سبک هم به مبارزاتم اضافه می‌شود. حتما باید روی بوکس و کیک بوکسینگ بیشتر کار کنم.

گویا با پیروزی که طی یک ماه اخیر کسب کرده‌ای در رنکینگ جهانی نیز صعود خوبی داشته‌ای؟

در حال حاضر مهمترین موضوع برای من بدست آوردن جایگاه خوب در رنکینگ جهانی است، قبل از اینکه ماه گذشته مبارزه کنم در رده 57 رنکینگ قرار داشتم و حالا در رده 30 رنکینگ قرار دارم. تمام تلاشم این است که بین 10 نفر برتر رنکینگ باشم تا آن موقع فقط برد برایم مهم است؛ سعی می‌کنم از لحاظ دست و پا خیلی قوی‌تر شوم که اگر با فایترهای خوب مبارزه کردم، فقط کشتی کارساز نباشد. در واقع بتوانم با ادغام بوکس، کیک بوکسینگ و کشتی ادامه دهم.

آیا بین فایترهای حاضر در این رقابت‌ها به غیر از شما کشتی‌گیر دیگری هم حضور دارد؟

بله، از بین قهرمانان حاضر در این رقابت‌ها 6-5 نفر از آنها کشتی‌ گیران سطح بالای دنیا نیز حضور دارند.

قبول داری که قدرت بدنی بالای شما در این مسابقات خیلی کمک حال شما در زیر گرفتن از حریفان بوده؟

توانایی‌های بدنی من باعث شده که یک مقدار متفاوت‌تر از حریفانم باشم. البته زمانی که کشتی می‌گرفتم نیز همین شرایط را داشت. به هر حال فعلا زیبایی فایت برایم مهم نیست؛ زمانی که جایگاه بالایی کسب کردم آن وقت طوری مبارزه می‌کنم که تماشاچیانی که در سالن حضور دارند به خوبی لذت ببرند.

آیا مسابقات همیشه در 6 مرحله برگزار می‌‌شود؟

سال گذشته سازمان رایزین تورنمتی در ژاپن برگزار کرد که 16 فایتر از سازمان‌های مختلف دنیا در آن مسابقات حضور داشتند. یک قهرمان کشتی، یک قهرمان سومو (کشتی سنتی ژاپن)، 2 فایتر از UFC و دوازده قهرمان سازمان‌های مختلف دور هم جمع شده بودند و یک مسابقه‌ای برگزار شد. من سال گذشته در این رقابت‌ها حضور پیدا کردم و عنوان نایب قهرمانی را کسب کردم، امسال نیز فعلا مسابقات به صورت تک‌بازی برگزار می‌شود، احتمال دارد پایان سال این مسابقات به صورت تورنمنت برگزار شود و یا اینکه به صورت تک بازی این مسابقات ادامه داشته باشد. به هر صورت امیدوارم امسال کمربند قهرمانی را کسب کنم.

به ورزشکاران دیگر فعالیت در این رشته را پیشنهاد می‌کنی؟

MMA چند سال است که جزو ورزش‌های حرفه‌ای است که درآمد خوبی دارد، من به تمام ورزشکارانی که در خودشان این توانایی را می‌بینند توصیه می‌کنم در این رقابت‌ها حضور پیدا کنند.

گویا از نظر مالی هم پاداش‌های خوبی در این مسابقات به قهرمانان اهدا می‌شود؟

من سال 2007 تا 2013، 4 بار در بخش جوانان و بزرگسالان در رشته کشتی فرنگی قهرمان دنیا شدم. دو بار هم قهرمان آسیا شدم؛ فقط این را می‌توانم بگویم در دو فایتی که در طول این یک سال اخیر حضور داشتم دو برابر آن پنج سال که در کشتی فعالیت کردم درآمد داشتم. شما نگاه کنید من سال 2010 قهرمان دنیا شدم، سال 2013 مسئولان ورزش وقت 25 میلیون تومان به من پاداش دادند؛ یعنی سه سال پس از کسب مدال طلای دنیا مزد زحمات من را پرداخت کردند. این رشته واقعا یک ورزش حرفه‌ای در دنیا است و تمام فایترهای آن در دنیا شناخته شده‌اند. خیلی از آنها در هالیوود به خاطر مطرح شدن در این رشته، فیلم بازی می‌کنند؛ پس چرا ما نباید در ایران مثل آنها را نداشته باشیم؟ ببینید مردم ایران ذات سلحشوری دارند و در همه مسابقات و در همه رشته‌ها می‌توانند موفق باشند، اما باید تمرین کنند. اینطور نیست که من بگویم چون مثلا کشتی‌گیر بودم و هستم می‌توانم فایتر خوبی در دنیا باشم. "کورتانیدزه" در این رقابت‌ها حضور پیدا کرد و در مقابل یک فایتر درجه سه دوام نیاورد؛ چرا؟ چون تمرینات خوبی نداشت یا "کرم جابر" او نیز نتوانست نتایج خوبی را در این رشته کسب کند، چون آموزش خوبی را ندیده بود.

اتفاقات کشتی باعث نشد که از دنیای ورزش فاصله بگیری؟

زمانی که آن اتفاقات برای من در کشتی رخ داد به هیچ عنوان از ورزش فاصله نگرفتم. صبح و بعدازظهر تمرینات خوبی را انجام دادم. 7 ماه تنها در کمپ تایلند تمرین کردم و فقط برای اینکه بتوانم تمرینات اولیه MMA را یاد بگیرم شب و روز در تایلند تمرین کردم.

خیلی از ورزشکاران در ایران هستند که دوست دارند این رشته را شروع کنند اما راهش را نمی‌دانند، از کجا باید شروع کنند؟

اگر یک فرد عادی بخواهد وارد این رشته شود، باید ابتدا آموزش ببیند. به هر حال هستند افرادی که کلاس های آموزشی دارند و با مراجعه به آنها می‌توانند استارت بزنند، اما اگر فردی که در ورزش اسم و رسم دارد بخواهد در این رشته فعالیت کند یک مقدار کار او آسانتر است. اگر کشتی‌گیر است باید کیک بوکسینگ و جوجیتسو را به بهترین شکل ممکن یاد بگیرد. اگر کیک بوکسینگ کار می‌کند باید جوجیستو و کشتی را بخوبی یاد بگیرد. شما نگاه کنید اگر یک فردی که می‌خواهد در این رشته فعالیت کند در کیک بوکسینگ، جوجیتسو و کشتی ضعف داشته باشد به راحتی حریفان او می‌توانند از نقطه ضعف او استفاده کنند و او را شکست دهند.

گویا چند مربی اختصاصی در رشته MMA داری؟

بله، در تایلند یک مربی جوجیتسو دارم، یک مربی موی‌تای برای حرکات دست و پا دارم، در ایران هم با علی استکی بوکس را تمرین می‌کنم. یک مربی ترکیبی هم دارم که در آمریکا فعالیت می‌کند. این مربی آمریکایی تمام این رشته‌ها را به صورت میکس می‌داند و در پای رینگ هم کنار من حضور دارد.

برای فعالیت در این رشته مخالفتی وجود داشت؟

نه به هیچ عنوان کسی مخالفت نکرد، البته اوایل اصلاً کسی نمی‌دانست این رشته چیست، اما بعد از اینکه گفتم MMA مبارزه در رینگ است، خیلی‌ها گفتند که این رشته خطرناکی است و فقط یک نفر از داخل رینگ زنده بیرون می‌آید. پس از اینکه قانون این ورزش را مردم توسط مبارزات من شناختند، متوجه شدند که این مسابقات قانون دارد و داور تمام مبارزات را کنترل می‌کند و این‌طور نیست که یک نفر در پایان مسابقات از رینگ زنده بیرون بیاید(باخنده)، خوشبختانه هیچ کسی برای رفتن من به این مسابقات ممانعت نکرد و هرکدام از مسئولان نیز من را در طول این مدت دیدند از عملکرد من راضی بودند، به‌ هر‌حال حمایت مالی نبود، اما همین‌که در مواجهه با‌ آنها ابراز خوشحالی می‌کردند برای من از لحاظ روحی و روانی خیلی مهم بود.

این مسابقات محدودیت سنی هم دارد؟

نه، ما فایتر داریم که 45 ساله است و همچنان در اوج مبارزه می‌کند. بستگی به این دارد که چه زمانی مغز ورزشکار خسته شود و پس از آن دوران بازنشستگی می‌رسد.

هدف‌گذاری امیر علی‌اکبری در مسابقات MMA تا چه زمانی است؟

تا زمانی که خدا بخواهد. این را باید بگویم این ورزش انتها ندارد و من هم تا جایی که انرژی داشته باشم و خدا بخواهد، مبارزه خواهم کرد.

اینکه هر فایتر پیش از مسابقات با حرکات خاصی وارد رینگ می‌شود، در واقع برای هم کری‌ خوانی می‌کنند؟

در این مسابقات فایتر باید اول از لحاظ روحی و روانی حریف خود را شکست دهد. یعنی اگر یک ترسی در وجود فایتر باشد، از پیش بازنده است. به همین دلیل باید با کری‌خوانی وارد شوی تا حریف از لحاظ روحی و روانی احساس خطر کند. البته به این موضوع هم باید اشاره کنم با رفتاری که قبل از مبارزات انجام می‌دهیم تماشاچی را تحت تأثیر قرار می‌دهیم. این رفتارها باعث می‌شود که خیلی زود به شهرت برسیم و خیلی برای موفقیت مقابل حریف تاثیرگذار است.

آیا این کری‌خوانی‌ها در کسب درآمد هم تأثیرگذار است؟

بله، "مک گریگور" فقط خوب حرف می‌زند، واقعاً خوب شو اجرا می‌کند و فایتر خوبی است. همین کارها باعث شده که چند برابر فایت خود درآمد داشته باشد. فایترهای هم‌تراز با او سالی یک میلیون دلار درآمد دارند، اما او سال گذشته 50 میلیون دلار درآمد داشت، فقط به خاطر اینکه قبل از مسابقات خوب حرف می‌زند و تماشاچیان را به هیجان می‌آورد. او با این رفتارها از لحاظ روانی سوار بر خیلی از حریفان خود است و خیلی راحت می‌تواند حریفان خود را شکست دهد. به قول امروزی‌ها این رفتارها ذاتی است و باید جگر این کارها را داشته باشی(باخنده). این خصوصیات ذاتی است و خدا دل و جرأت را به من هدیه داده است. ما در کشتی ورزشکارانی را داشته‌ایم در تمرین سرتر از قهرمانان دنیا و المپیک بوده‌اند، اما زمانی که در مسابقات سوت مبارزه را داور به صدا درمی‌آورد از درون فرو می‌ریختند و خیلی راحت شکست می‌خورند، چون حریف او از لحاظ روحی و روانی از او سرتر بوده است.

برخورد مردم در سطح شهر با نایب قهرمان MMA جهان چطور است؟

زمانی که در MMA تازه کار را شروع کرده بودم، تک و تنها تمرین می‌کردم، اما حالا که یک مقدار در MMA اسم و رسم پیدا کرده‌ام با 15-10 نفر از دوستانم تمرین می‌کنم. خیلی‌ از علاقه مندان به این رشته با من در ارتباط هستند و به دنبال راه ورود به این رشته هستند. با استقبالی که از این رشته شده، فکر می‌کنم تا 6-5 سال دیگر فقط من تنها فایتر MMA نخواهم بود و تعداد فایترها در ایران زیاد خواهد شد.

در حال حاضر فایتر خوب در ایران داریم؟

بله، فایترهای زیادی در ایران داریم، اما متأسفانه جایی برای تمرین کردن ندارند، اگر ما بتوانیم یک کمپ خوب برای فایترها مهیا کنیم و یک مربی خوب در رشته جوجیتسو از برزیل به ایران بیاوریم و با مربیان خوبی که در ایران حضور دارند میکس کنیم من به شما قول می‌دهم در عرض 3 یا 4 سال جوانان خوبی را در سطح بالا در این رشته خواهید دید.

شما پرچمدار این رشته در ایران بودید، آیا به این موضوع فکر کرده‌اید که یک کمپ را در ایران راه بیاندازی؟

به شدت دنبال این هستم که یک چنین کمپی را در ایران افتتاح کنم. دنبال یک اسپانسر خوب هستیم، حتی اگر بتوانیم برای شروع کار یک کمپ کوچک هم در ایران راه بیندازیم، گام‌ بزرگی را برداشته‌ایم. طی چند روز گذشته با مدیر برنامه‌هایم در تهران صحبت کردم و اگر بتوانیم شرایط برپا کردن یک کمپ را بزنیم قطعاً او یک مربی خوب هم می‌تواند از برزیل بیاورد. علی استکی مربی بوکس است و من هم تا جایی که بتوانم کمک می‌کنم تا این کمپ راه‌ اندازی شود. اگر این اتفاق رخ دهد واقعاً قدم بزرگی را برداشته‌ایم. این کار را باید شخصی انجام دهیم که هزینه‌بر است. یعنی باید ما یک اسپانسر پیدا کنیم و یک کمپی را درست کنیم که بچه‌هایی که از شهرستان به تهران می‌آیند، جایی برای محل استراحت داشته باشند. این موضوع یک مقدار زمان‌بر است، اما قطعاً اتفاق خواهد افتاد.

فکر نمی‌کنید که برای راه‌اندازی این کمپ در ایران مشکلاتی سر راه شما قرار بگیرد؟

به خاطر اینکه این ورزش هنوز در ایران یک مقدار ناآشنا است، روند کار ما کند پیش می‌رود، اما بالاخره با تلاش بیشتر می‌توانیم به هدفمان برسیم، همان‌طور که مردم در ابتدا خیلی این رشته را قبول نداشتند، اما حالا به شدت به این رشته علاقه‌مند شده‌اند و این رشته را پیگیری می‌کنند قطعاً به مرور زمان مشکلات سر راه ما نیز رفع می‌شود. من معتقدم که آینده این ورزش پرهیجان در ایران روشن است. وقتی که یک رشته در یک کشور ناشناخته باشد، مردم هیچ ذهنیت مثبتی از آن رشته ندارند، اما پس از آنکه با آن آشنا شوند تمام نکات منفی که در ذهن خود داشتند همه پاک می‌شود. در ابتدا همه تصور می‌کردند بین دو نفری که در رینگ مبارزه می‌کنند قطعاً یک نفر کشته می‌شود، اما بعد از اینکه من در این مسابقات حضور پیدا کردم تمام آن افکار منفی که در ذهنشان بود، پاک شد و متوجه شدند که واقعاً این رشته اصلاً خطرناک نیست.

گویا در همه جای دنیا از این رشته استقبال زیادی می‌شود، آیا در مسابقاتی که شما حضور پیدا کرده‌اید، این موضوع را لمس کردید؟

به غیر از فوتبال، کمتر رشته‌ای را شما می‌توانید پیدا کنید که 37 هزار نفر برای تماشای مبارزات در سالن حضور پیدا می‌کنند،‌ شاید برای والیبال و بسکتبال این تعداد تماشاچی در سالن حضور پیدا کند،‌ اما در رشته‌های دیگر بعید می‌دانم به این اندازه تماشاچی حضور داشته باشد. هر چقدر مردم دنیا تحصیل‌کرده و به‌ روزتر زندگی می‌کنند بیشتر به این رشته علاقه‌مند می‌شوند؛ چون همه دغدغه آنها شده زندگی روزمره‌ای که دارند و برای اینکه به اوج هیجان برسند، حاضرند حتی برای دیدن این مسابقات بلیت 2 هزاردلاری تهیه کنند. تمام مسابقاتی که در آمریکا برگزار می‌شود، افرادی که در ردیف اول سالن مسابقات حضور دارند،‌ همه افراد معتبر، تحصیل‌ کرده و با شخصیت جامعه هستند.

برای خیلی ها سوال است که چطور می‌شود با ضرباتی که شما در حین مبارزات به یکدیگر می‌زنید، هیچ‌گونه آسیبی به شما وارد نمی‌شود؟

شما همین الان یک چوب محکم به پای خودتان بزنید، استخوان پایتان می‌شکند، اما در مسابقات MMA ضرباتی که فایترها به یکدیگر می‌زنند به هیچ عنوان آسیب جدی به آنها وارد نمی‌کند. تنها دلیل این موضوع این است که این ورزشکاران در طول سال‌هایی که تمرین کرده‌اند از لحاظ بدنی واقعاً آماده شده‌اند و در واقع بدن‌های ورزشکاران محکم شده است. نگاه کنید، این یک قانون علمی است هر چقدر به استخوان ضربه بخورد، استخوان محکم‌تر می‌شود. قطعاً ورزشکاری که در این رشته فعالیت می‌کند با توجه به سال‌هایی که در این رشته فعالیت کرده ضربات زیادی به سر و صورت و بدن او وارد شده، به همین خاطر چارچوب بدن او به اصطلاح ما پخته شده است. من زمانی که تازه وارد این رشته شده بودم، در تایلند ضربه‌ای به صورتم خورد که تا فردا حالت تهوع داشتم، مدام با خودم تکرار می‌کردم که اگر حالم خوب شود فردا صبح به ایران بازمی‌گردم(باخنده)، اما وقتی حالم خوب شد، تصمیم عوض شد. متوجه شدم این سختی راه است و نباید به راحتی میدان را خالی کنم.

اینکه شما از لحاظ پوشش و ظاهر با مربیان دیگر هم‌ شکل هستید دلیل خاصی دارد؟

ما تصمیم گرفتیم از لحاظ لباس و تیپ ظاهری هم‌ شکل هم باشیم. ما یک استایلی را در نظر گرفته‌ایم که با همین شکل روبه جلو حرکت می‌کنیم و همین موضوع باعث می‌شود در ذهن مردم باقی بمانیم. این موضوع در ژاپن جواب داد، بعد از اولین مبارزه‌ای که داشتیم، شاهد بودیم که بعد از اولین بازی همه تماشاچیان منتظر ما بودند.

برای اینکه در تهران تمرینات بوکس را پیگیری کنی، آیا با بچه‌های تیم ملی بوکس مثل روزبهانی و دیگر ملی‌پوشان کار می‌کنی؟

یک مدت کوتاهی را در مجموعه ورزشی انقلاب با بچه‌های بوکس تمرینات مشت زدن به کیسه را کار می‌کردیم، اما 14 ماه است که با علی استکی به صورت جدی تمریناتم را پیگیری می‌کنم.

تمرینات کشتی را همچنان ادامه می‌دهی؟

بله، تقریبا هفته‌ای یک تا دو جلسه کشتی تمرین می‌کنم. چون تمرین کشتی نقطه قوت من است و بخاطر اینکه در نقطه قوت خودم افت نکنم هفته‌ای یک تا دو جلسه تمرین می‌کنم. برخی مواقع در شهریار تمرین می‌کنم و برخی مواقع هم با دوستانی که در گذشته با هم تمرین می‌کردیم، تمریناتی را انجام می‌دهیم.

پس با این حساب همچنان در دنیای کشتی به سر می‌بری، یعنی با اهالی خانواده کشتی همچنان در ارتباط هستی؟

به هر حال 10 تا 15 سال با این دوستان در اردوها زندگی کرده‌ام و همچنان هم با هم در ارتباط هستیم.

پس از اتفاقی که برای شما در کشتی فرنگی رخ آیا مسئولان ورزش شما را فراموش کردند؟

بله، متاسفانه هیچ کسی سراغ من نیامد؛ اصلا گویا کسی به نام علی اکبری در کشتی نبوده اما باز هم می‌گویم وقتی خواست خدا باشد هیچ کسی نمی‌تواند کاری کند. من بارها گفته‌ام که نمی‌دانم چطور آن اتفاق برایم رخ داد، شاید هم خواست خدا بود تا مسیر زندگی من تغییر کند.

از افرادی که عضو تیم ملی کشتی شده‌اند، آیا شناخت کافی داری؟

باور کنید خیلی نمی‌دانم چه کسانی در تیم ملی فیکس هستند،‌ مهدی علیاری را می‌دانم در سنگین وزن حضور دارد او حتی می‌توانست در المپیک مدال‌آور باشد اما او را به زور به یک وزن دیگر فرستادند چون می‌خواستند در 96 کیلوگرم یک نفر دیگر را اعزام کنند و به همین دلیل وزن او را تغییر دادند. قاسمی منجزی هم کشتی‌گیر خوبی است. باید برای همه این نفرات سرمایه‌گذاری شود.

خیلی‌ها معتقدند دوران محمد بنا کشتی فرنگی واقعا دوران طلایی خود را سپری می‌کرد و دیگر آن دوران طلایی تا به امروز دیده نشده است، دلیل این موضوع چیست؟

ببینید من هم این موضوع را قبول دارم، یک دوره از 55 کیلوگرم تا 120 کیلوگرم همه جزو مدعیان مدال طلا بودند. البته این اصلا مربوط به یک مربی نمی‌شود، چون یک نسلی به یکباره باهم جفت و جور شدند و نتایجی که دیدم رقم خورد و پس از آن 6-5 سال است که خلاء وجود دارد. این بلا سر فرنگی آمده است و نسل طلایی عمر آن تمام شده و حالا یک نسل جدید به روی کار آمده است که باید به آن 6-5 سال فرصت دهیم تا بچه‌ها بروند تجربه کسب کنند، ببازند، زمین بخورند و یاد بگیرند تا بتوانند مدال کسب کنند. در آن مقطع هر کسی برای اولین بار راهی مسابقات جهانی شد مدال طلا کسب کرد. واقعا یک نسل خاصی در آن مقطع در تیم ملی حضور داشتند. حمید سوریان،‌ امید نوروزی، سعید عبدولی، فرشاد علیزاده،‌ طالب نعمت‌پور، حبیب اخلاقی‌، بابک قربانی، بشیر باباجانزاده و من همه با هم کنار همدیگر در آن تیم حضور داشتیم. این نفرات به یکباره نسل طلایی کشتی فرنگی شدند که همه مدعی بودند و هر کسی آن نسل را به نام خودش می‌زند، بلوف است. این نسل با سه مربی در طول سال آمد و قهرمان دنیا شد. آن نتایج به هیچ سرمربی ارتباطی ندارد. آنها خیلی کشتی‌گیران خوبی بودند و دست هر کدام از مربیان درجه دو و درجه سه هم بودند آن تیم نتیجه می‌گرفت. سال 2013 که به همراه طالب نعمت پور راهی مسابقات شدیم آن تیم روی هوا بود و به ما در اردوها عدس‌ پلو می‌دادند. من و طالب نعمت‌پور می‌رفتیم از بیرون یک دست دل و جگر می‌خریدیم و می‌آمدیم جلوی درب خانه کشتی کباب می‌کردیم و می‌خوردیم تا بتوانیم صبح تمرین کنیم. وضعیت مالی فدراسیون در آن مقطع به قدری خراب بود که نمی‌توانست به بچه‌ها غذا بدهد. ما یک نسل طلایی بودیم که‌ آمدیم و رفتیم. در حال حاضر که آن نسل طلایی رفته الان مربیان خودشان را نشان دهند؛ هر کسی ادعا دارد من آن نسل را ساختم بیاید و دوباره یک نسل طلایی دیگر بسازد. الان مربی می‌تواند خودش را نشان دهد. متاسفانه تا جایی که من خبر دارم وضعیت کشتی فرنگی اصلا مساعد نیست و کسانی که می‌تواند تیم‌ها را هدایت کنند کنار مانده‌ا‌ند و بله قربان‌گوها تا آنجایی که من شنیده‌ام در راس کار هستند.

به نظر تو مهمترین دلیل اینکه ما در المپیک برزیل نتوانستیم نتیجه بگیریم، چه بود؟

مهمترین دلیل این بود که در باد قهرمانی لندن خوابیده بودند. ما مربی بدنسازی نداشتیم و بچه‌ها همه از لحاظ بدنی کم آوردند. البته نسبت به المپیک لندن هم سن بچه‌ها یک مقدار بالا رفته بود. ما اگر یک مربی بدنساز داشتیم قطعا حمید سوریان و امید نوروزی می‌توانستند مدال کسب کنند، سعید عبدولی مدال بهتری می‌توانست بدست بیاورد، اما شاهد بودیم سرمربی تیم ملی هم در صحبت‌های خود مسئولیت اتفاقات المپیک را بر گردن گرفت و وقتی کسی مسئولیت را قبول می‌کند دیگر نمی‌توان از آن انتقاد کرد. البته به نظرم باز هم نتیجه بدی در ریو کسب نکردیم شما نتایج المپیک لندن را کنار بگذارید و بعد از آن بررسی کنید. به نظرم ما بهترین نتایج تاریخ را در ریو کسب کردیم اما این را هم بگویم اگر شرایط به همین صورت باشد ما در المپیک توکیو هم نمی‌توانیم مدال کسب کنیم. البته این را هم باید در نظر بگیرم که آیا این بچه‌ها به المپیک توکیو می‌رسند؟

شما چهار دوره راهی مسابقات جهانی شدید و هر بار مدال کسب کردید وقتی می‌بینید که ملی‌پوشان راهی مسابقات می‌شوند و مدال المپیک کسب می‌کنند حسرت نمی‌خورید؟

اوایل چرا وقتی مسابقات کشتی را نگاه می‌کردم حالم بد می‌شد، شاید باورتان نشود 20 روز پیش با همان نسل طلایی کشتی ایران یک روز دور هم جمع شده‌ بودیم و در مورد اتفاقات کشتی با هم صحبت کردیم و وقتی آنها همه رفتند بلند شدم وضو گرفتم و دو رکعت نماز شکر خواندم که دیگر در کشتی نیستم. خدا را شکر می‌کنم که خدا راهی را برایم باز کرد که زندگی‌ام تغییر کرد. وقتی شما از بالا به زمین می‌خوری اگر خودت به زمین بخوری نمی‌توانی بلند شوی، اما وقتی خدا آدم را به زمین بزند بیشتر بالا می‌روی برای من همین اتفاق رخ داد. من هنوز نمی‌دانم آن اتفاقاتی که برایم رخ داد چگونه و توسط چه کسی بود، اما تقدیر من این بود که به خواست خدا از یک راه دیگر برای موفقیتم تلاش کنم. با همان سرعتی که زمین خوردم حالا خدا با همان سرعت دستم را گرفته و از روی زمین بلند کرده است. زمانی که کشتی کار می‌کردم دغدغه زیادی داشتم، اما حالا با حضور در این رشته دغدغه‌های آن دوران را ندارم. من چند سال مدال کسب کردم نمی‌توانستم برای خودم یک ماشین بخرم، یعنی به قدری از لحاظ مالی ضعیف بودم که یک ماشین معمولی هم نداشتم، اما در حال حاضر به لطف خدا با یک فایت کردن دو برابر 5 سال تلاشی که در کشتی داشتم درآمد کسب کردم.

* تا به حال به این فکر نکردی که با بازگشت به کشتی به عنوان یک مربی و افتخارآفرینی با تیم ملی می‌توانی انتقام تمام اتفاقاتی که برایت در کشتی رخ داده را بگیری؟

نه، من وقتی MMA را خواستم شروع کنم، کشتی برای من تمام شده بود. دنیای مربیگری با روحیه من سازگاری ندارد و این را می‌گویم که کشتی برای من تمام شده است. من MMA را استارت زدم و به کل کشتی را فراموش کردم.

صحبت پایانی شما را می‌شنویم...

من از لحاظ مالی از کسی چیزی نمی‌خواهم. خوشحالم از اینکه مسئولان در مواقعی که با من روبرو می‌شوند، به من دلگرمی می‌دهند و دید مردم هم به این رشته مثبت شده است. همین که این ورزش به عنوان یک ورزش ملی شناخته شود، برای من کافی است. من از هیچ کدام از مسئولان چیزی نمی‌خواهم.

منبع: فارس

 

انتهای پیام/

خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.

بازگشت به صفحه سایر رسانه ها