وعدههای رئیس‌جمهور زخمهای معدنچیان را تازه کرد/صدای مظلومیت قشر کارگر بلند شد
بایکوت خبرنگاران گلستانی برای سفر رئیس‌جمهور به معدن آزادشهر جواب نداد و همه معدنچیان خبرنگار شدند و صدایشان را به آن اندازه بلند کردند که جهانی شدند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از گرگان، حسنروحانی، رئیس جمهور روز گذشته میهمان استان گلستان بود تا با خانواده داغ‌دیده و معدنچیان خسته از شقاوتهای زمستان یورت آزادشهر دیدار و گفت‌وگو کند.
گرچه رسیدگی به خانوادههای جان‌باخته و معرفی مقصران این حادثه از سوی رئیس جمهور به معدنچیان وعده داده شد اما معدنچیان پس از گذشت 3 سال از وعدههایی که هیچ‌گاه به مقام عمل نرسیده بود خسته شده بودند و این اعتراض را با سینه‌زنی و عزاداری و تکبیر نشان دادند.
کارگران معدنیورت آزادشهر در مصیبت‌های خود یکشنبه را روز عزا میدانستند و شاید خانوادههای داغدار معدن یورت آزادشهر و معدنچیان به‌جای سخنرانی زیبا و دادن وعده انتظار داشتند رئیس جمهور حرفهایشان را بشنود و با استقبال سرد خود سبب شدند روحانی به‌سرعت محل را ترک کند.
حتی ممانعت از حضور خبرنگاران در سفر ریاست جمهوری به استان گلستان نیز مانع از آن نشد که حقیقت معدن یورت آزادشهر پنهان بماند و داغ کارگران معدن یورت آزادشهر را حتی رسانههای غربی نیز به‌وضوح شنیدند.
خانوادههای داغدار معدنچیان با عصبانیت از اینکه مدیریت بحران استان گلستان نتوانسته بودند تاکنون نسبت به رهاسازی محبوس‌شدگان اقدامی داشته باشند، منتظر رئیس جمهور بودند.
دردهایی که این کارگران و خانوادههایشان از بیتوجهی مسئولان شهرستانی و استانی مانند عدم پرداخت چندین ماه حقوق و مزایای سختی کار، بیمههای فصلی، نداشتن امنیت شغلی، کمبود تجهیزات کاری و ایمنی سبب شده بود که سفر حسن روحانی به استان گلستان که به نظر میرسید یک سفر تبلیغاتی انتخاباتی باشد، بهگونهای دیگر رقم بخورد.
نخستین اعتراض خانوادههای معدنچیان به عدم حضور پس از گذشت 5 روز از حادثه رئیس جمهور بود و خانوادههای داغدار عقیده داشتند که این حادثه بزرگتر از حادثه پلاسکو بوده اما به‌علت آنکه معدنچیان از قشرهای ضعیف جامعه هستند مانند پایتختنشینان مورد توجه مسئولان قرار نمی‌گیرند.
از سویی سرکوبی اعتراضهای این کارگران که از سال 1393 نسبت به معوقه مطالبات، بیمه و امنیت شغلی اعتراض داشتند سبب شد که سردترین استقبال از رئیس جمهور در طول تاریخ انقلاب اسلامی را در گلستان شاهد باشیم.
خانوادههای داغدار معدن یورت آزادشهر و معدنچیان به‌جای سخنرانی زیبا و دادن وعده انتظار داشتند رئیس جمهور حرفهایشان را بشنود.
کارگران معدن از اینکه مسئولان دولتی قصور را به گردن کارگرانی که بارها نسبت به ایمنی این معدن اعتراض داشتند انداختند شاکی بودند و شاید تکریم و احقاق حقوق کارگران زحمتکش و ایثارگری را که روزها در عمق یک‌هزار و 700 متری مشغول به فعالیت هستند از رئیس جمهور درخواست داشتند.
غلامحسین میردار پدر دو جان‌باخته فاجعه معدن آزادشهر که دامادش نیز جزو محبوس‌شدگان در معدن است، در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در آزادشهر اظهار داشت: چرا کارفرمایان قصور و تقصیرات خود را به‌عهده نمی‌گیرند و در هر کوتاهی خود، مقصر اصلی را کارگران می‌دانند؟
وی افزود: این کارگاه مداربسته بوده و همه این موضوع را می‌دانند و هیچ راهی برای تهویه نداشته، اما اینان نمی‌خواهند قبول کنند که ضعف در تهویه و ایمنی این کارگاه بوده و ایجاد جرقه توسط کارگر را، عامل ایجاد انفجار می‌دانند.
پدر 2 جان‌باخته فاجعه معدن آزادشهر تصریح کرد: در صورتی که اگر دستگاه تهویه یا دستگاه میزان گاز موجود را در داخل تونل کار گذاشته بودند این اتفاق نمی‌افتاد که من 3 عزیز خود را از دست بدهم.
میردار اظهار کرد: من 70 سال سن دارم و توانایی کار کردن ندارم حالا چطور خرج 2 عروس و دختر و نوه‌های خود را بدهم؟ هرچقدر هم دولت به ما پول دهد آیا پدر نوه‌های من برمی‌گردد؟ آیا عصای دستم که پسرهای من بودند برمی‌گردد؟
مادر حسن علیخانی یکی از مصدومان معدن زمستانه یورت شهرستان آزادشهر که در بیمارستان شهید مطهری شهرستان گنبدکاووس بستری است، در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در گنبدکاووس اظهار داشت: جوان 36ساله من در این حادثه کتفش شکستگی شدیدی دارد، عصب چشمش آسیب دیده، پشت سرش شکسته، سر زانویش پارگی ایجاد شده و پس از 4 روز تحت عمل چند جراحی قرار گرفته، چه‌کسی پاسخگو است؟
وی افزود: آیا دیگر میتواند برای امرار معاش زندگی‌اش در آینده کار کند؟ به‌قدری حقوقشان عقب میافتاد که برای هزینه نان نیز پول نداشت و بارها از من پول میگرفت تا شرمنده زن و فرزندش نباشد.
مادر یکی از مصدومان حادثه معدن تصریح کرد: در گذشته بارها و بارها شکایت کردند اما همین مسئولان با ضرب و شتم آنها را متفرق کردند.
وی اظهار کرد: پسرم 10 روز قبل از این حادثه، نشت بیش از اندازه گاز را گوشزد کرد اما یک هفته از کار اخراج شد و تازه دوباره به سر کار رفت که پس از یکی، دو روز این حادثه اتفاق افتاد.
برادر یکی از محبوس‌شدگان در معدن آزادشهر که خواست نامش فاش نشود، در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در آزادشهر گفت: این معدن با عمق یک‌هزار و 800 متری هیچ‌گونه تهویه و هواکشی نداشته و برادرم حدود 20 روز پیش این موضوع و همچنین نشت گاز را گوشزد و عنوان میکند "کار ما در معدن به‌مثابه خودکشی است" اما متأسفانه به‌جای پیگیری نواقص و رفع مشکلات معدن که جان این کارگران را تهدید می‌کرد، وی را به دفتر احضار می‌کنند و از وی تعهد می‌گیرند که دیگر به این وضعیت اعتراض نکند و یک هفته از کار در معدن اخراج می‌شود.
وی افزود: از سال 94، این کارگر 11 ماه از حقوق خود را طلبکار است و حقوقش ماهی 809 هزار تومان بود.
برادر یکی از کارگران محبوس‌شده در معدن آزادشهر تصریح کرد: از لحاظ ایمنی هیچ‌گونه ایمنی نداشتند و حتی باتری چراغ کلاه‌خود و دیگر وسایل ایمنی اولیه را خود تهیه می‌کردند و بیشتر کلاه‌های ایمنی موجود برای ورود به تونل شکسته و فرسوده بود.
وی افزود: مدیرعامل این شرکت از فروش این زغال‌سنگ‌ها که دارای خلوص بسیار بالا است، پول‌های هنگفتی به جیب می‌زد اما حتی ایمنی اولیه این کارگاه را تأمین نمی‌کرد.
انتهای پیام/*